Więc która jest godzina?

 

WEDŁUG wobec objawień, jakie Jezus dał św. Faustynie, stoimy u progu „dnia sprawiedliwości”, Dnia Pańskiego, po tym „czasie miłosierdzia”. Ojcowie Kościoła porównali Dzień Pański do dnia słonecznego (zob Faustyny ​​i Dzień Pański). Pytanie brzmi: jak blisko jest północ, najciemniejsza część dnia - nadejście Antychrysta? Chociaż „antychryst” nie może ograniczać się do jednej osoby, ^[1]Jeśli chodzi o antychrysta, widzieliśmy, że w Nowym Testamencie zawsze przyjmuje on założenia współczesnej historii. Nie można go ograniczyć do żadnej pojedynczej osoby. Jeden i ten sam nosi wiele masek w każdym pokoleniu. —Kardynał Ratzinger (PAPIEŻ BENEDYKT XVI), Teologia dogmatyczna, eschatologia 9, Johann Auer i Joseph Ratzinger, 1988, s. 199-200 jak nauczał św. Jan, ^[2]por. 1 Jana 2: 18 Tradycja głosi, że w „czasach ostatecznych” rzeczywiście pojawi się jeden główny bohater, „syn zatracenia”. ^[3] … Przed przybyciem Pana nastąpi apostazja, a jeden dobrze opisany jako „człowiek bezprawia”, „syn zatracenia” musi zostać objawiony, którego tradycja przybędzie nazywać Antychrystem. —POPIEŁ BENEDYKT XVI, Audiencja generalna, „Czy na końcu czasów, czy w tragicznym braku pokoju: Przyjdź Panie Jezu!”, L'Osservatore Romano, 12 listopada 2008

Pismo mówi nam, abyśmy zwracali uwagę na pięć głównych znaków o przyjściu Antychrysta:

I. Okres bezprawia lub odstępstwa od wiary.

II. Powstanie globalnego totalitaryzmu

III. Wdrożenie globalnego systemu handlu

IV. Powstanie fałszywych proroków

V. Globalne prześladowanie Kościoła

Jezus ostrzegł nas, abyśmy nie zasypiali, nie czuwali i nie modlili się - nie ze strachu, ale w święta odwaga gdy widzimy, jak pojawiają się znaki „czasów ostatecznych”. Ponieważ w miarę rozwoju Dnia Pańskiego istnieje wiele elementów, które zaskoczą ludzi - niektórzy w rzeczywistości stracą możliwość przebywania w obozie Bożym, ponieważ zatwardzili swoje serca i zasnęli.

Sami bowiem dobrze wiecie, że dzień Pański nadejdzie jak złodziej w nocy. Kiedy ludzie mówią o pokoju i bezpieczeństwie, przychodzi na nich nagła katastrofa, jak bóle porodowe kobiety w ciąży, i nie uciekną. (1 Tes 5-2)

Przyjrzyjmy się więc pokrótce każdemu z pięciu punktów, które dają nam wskazówkę co do czasu, w którym żyjemy…

 

KTÓRA GODZINA?

I. Odstępstwo

„Odstępstwo” oznacza wielkie odstępstwo od wiary. W rzeczywistości św. Paweł ostrzega swoich czytelników przed tymi, którzy mówili i piszą rzeczy…

… Tak, że nadszedł dzień Pański. Niech cię nikt w żaden sposób nie zwodzi; bo ten dzień nie nadejdzie, chyba że najpierw nastąpi odstępstwo i objawi się człowiek bezprawia, syn zatracenia… (2 Tes 2: 2-3)

Więc, która godzina?

Kto może nie dostrzec, że społeczeństwo w obecnym czasie, bardziej niż w jakimkolwiek poprzednim wieku, cierpi na straszną i głęboko zakorzenioną chorobę która, rozwijając się każdego dnia i wżerając się w swoją najgłębszą istotę, wciąga ją na zniszczenie? Rozumiecie, Czcigodni Bracia, czym jest ta choroba - odstępstwo od Boga… Kiedy to wszystko się rozważy, jest dobry powód, by się obawiać, że ta wielka przewrotność może być jakby przedsmakiem i być może początkiem tego zła, które jest zarezerwowane dla ostatnie dni; i że może już być na świecie „Syn zatracenia”, o którym mówi Apostoł. — PAPIEŻ ŚW. PIUS X, E Najwyższa, Encyklika o przywróceniu wszystkich rzeczy w Chrystusie, n. 3, 5; 4 października 1903 r

Odstępstwo, utrata wiary, rozprzestrzenia się na cały świat i na najwyższe szczeble w Kościele. - PAWEŁ VI, Przemówienie z okazji sześćdziesiątej rocznicy objawień fatimskich, 13 października 1977 r.

Pius X powiedział to w 1903 roku. Co by powiedział, gdyby żył dzisiaj? Być może to, co powiedział Pius XI:

I tak, nawet wbrew naszej woli, pojawia się myśl, że teraz zbliżają się te dni, o których nasz Pan prorokował: „A ponieważ grzech się obfitował, miłość wielu oziębnie” (Mat. 24:12). —POPIEŚ PIUS XI, miłosierny Odkupicielu, Encyklika o zadośćuczynieniu Najświętszemu Sercu, n. 17 

II. Globalny totalitaryzm

Prorok Daniel, św. Jan i Ojcowie wczesnego Kościoła jednomyślnie ogłosili, że nadejdzie światowy reżim, który zdepcze suwerenność i prawa wielu narodów i ludów.

Potem w nocnych wizjach ujrzałem czwartą bestię, przerażającą, okropną io niezwykłej sile; miał wielkie żelazne zęby, którymi pożerał i miażdżył, a nogami deptał to, co zostało. (Daniela 7: 7)

Więc, która godzina?

Z tragicznymi konsekwencjami, długi proces historyczny osiąga punkt zwrotny. Proces, który kiedyś doprowadził do odkrycia idei „Prawa człowieka” - prawa właściwe każdej osobie i poprzedzające jakąkolwiek Konstytucję i ustawodawstwo stanowe - naznaczone są dziś zaskakującą sprzecznością… samo prawo do życia jest odrzucane lub deptane… To jest złowieszczy rezultat relatywizmu, który panuje bez sprzeciwu : „prawo” przestaje istnieć, ponieważ nie jest już mocno ugruntowane na nienaruszalnej godności osoby, ale podlega woli silniejszej strony. W ten sposób demokracja, zaprzeczając własnym zasadom, skutecznie zmierza w kierunku formy totalitaryzmu. —POPE JAN PAWEŁ II, Evangelium Vitae, „Ewangelia życia”, rz. 18, 20

Walka między kulturą życia a kulturą śmierci jest dzisiaj tak naprawdę walką między Ewangelią a anty-ewangelią, Niewiastą Objawienia przeciwko smokowi, a ostatecznie między Chrystusem a Antychrystem, który stara się narzucić kulturę śmierci na całym świecie ^[4]por Wielki Odstrzał  przez ateizycki i materialistyczny pogląd na świat.

Ta walka przypomina apokaliptyczną walkę opisaną w [Ap 12]. Śmierć walczy z Życiem: „kultura śmierci” stara się narzucić nasze pragnienie życia i pełnego życia… Ogromne sektory społeczeństwa są zdezorientowane co do tego, co jest dobre, a co złe, i są zdane na łaskę tych, którzy mają moc „tworzenia” opinii i narzucania jej innym… Smok" (Obj 12: 3), „władca tego świata” (J 12, 31) i „ojciec kłamstwa” (J 8), nieustępliwie próbuje wykorzenić z ludzkich serc poczucie wdzięczności i szacunku dla pierwotnego niezwykłego i fundamentalnego daru Boga: samego życia ludzkiego. Dziś ta walka staje się coraz bardziej bezpośrednia. —POPE JOHN PAUL II, Cherry Creek State Park Homily, Denver, Kolorado, 1993

III. Gospodarka światowa

Wizja św. Jana była jasna, że ​​„bestia” z Apokalipsy będzie starała się narzucić szczególny sposób, za pomocą którego ludzie będą mogli kupować i sprzedawać za pomocą tego, co nazwał „znamieniem bestii”. ^[5]Rev 13: 16 Możliwość, że cały świat mógł zostać poprowadzony przez pojedynczy system ekonomiczny, wydawała się niemożliwa jeszcze pokolenie temu. Ale technologia zmieniło to wszystko w ciągu zaledwie kilku krótkich dziesięcioleci.

Więc, która godzina?

Apokalipsa mówi o antagoniście Boga, bestii. To zwierzę nie ma imienia, ale numer. W [horrorze obozów koncentracyjnych] kasują twarze i historię, przekształcając człowieka w liczbę, redukując go do trybu zębatego w olbrzymiej maszynie. Człowiek jest tylko funkcją. W naszych czasach nie powinniśmy zapominać, że zapowiadali losy świata, któremu grozi przyjęcie takiej samej struktury obozów koncentracyjnych, jeśli przyjmie się uniwersalne prawo maszyny. Maszyny, które zostały skonstruowane, narzucają to samo prawo. Zgodnie z tą logiką, człowiek musi być interpretowany przez a komputer i jest to możliwe tylko wtedy, gdy zostanie przetłumaczone na liczby. Bestia jest liczbą i przekształca się w liczby. Bóg ma jednak imię i woła po imieniu. On jest osobą i szuka osoby. —Kardynał Ratzinger, (PAPIEŻ BENEDYKT XVI) Palermo, 15 marca 2000 (kursywa dodana)

… Tyrania mamony […] wypacza ludzkość. Żadna przyjemność nigdy nie wystarczy, a nadmiar oszukańczego odurzenia staje się przemocą, która rozdziera całe regiony - a wszystko to w imię fatalnego niezrozumienia wolności, które faktycznie podważa wolność człowieka i ostatecznie ją niszczy. —POPIEŁ BENEDYKT XVI, Przemówienie do Kurii Rzymskiej, 20 grudnia 2010

IV. Fałszywi prorocy

Z ostrzeżeń Chrystusa w Ewangeliach i listach jasno wynika, że ​​niebezpieczeństwa powstaną nie tylko z zewnątrz, ale przede wszystkim w ciągu Kościół „wypacza prawdę”. ^[6]por Wiem, że po moim odejściu przyjdą między was dzikie wilki i nie oszczędzą trzody. A z twojej własnej grupy wystąpią ludzie wypaczający prawdę, aby pociągnąć uczniów za sobą. Dlatego bądźcie czujni… (Dzieje 20: 29-31) Oznacza to, że takimi „fałszywymi prorokami” są ci, którzy nie chcą „kołysać”
łódź ”, którzy rozwadniają nauczanie Kościoła lub całkowicie je ignorują jako passé, nieistotne lub przestarzałe. Często postrzegają Liturgię i strukturę Kościoła jako opresyjne, zbyt pobożne i niedemokratyczne. Często zastępują naturalne prawo moralne zmieniającą się etyką „tolerancji”.