TERAZ SŁOWO O MASOWYCH CZYTANIACH
na 6 grudnia 2013 r
Teksty liturgiczne tutaj
Artysta nieznany
KIEDY Anioł Gabriel przychodzi do Marii, aby ogłosić, że pocznie i urodzi syna, któremu „Pan Bóg da mu tron Dawida, jego ojca”, [1]Luke 1: 32 odpowiada na jego zwiastowanie słowami: „Oto ja służebnica Pańska. Niech mi się stanie według Twego słowa". [2]Luke 1: 38 Niebiański odpowiednik tych słów jest później zwerbalizowany kiedy do Jezusa podchodzi dwóch niewidomych w dzisiejszej Ewangelii:
CZASAMI Bóg zajmuje zbyt dużo czasu. Nie reaguje tak szybko, jak byśmy chcieli, lub pozornie wcale. Naszym pierwszym odruchem jest często wierzenie, że On mnie nie słucha, nie obchodzi go, albo karze mnie (a zatem jestem sam).
Ale w zamian mógłby powiedzieć coś takiego:
BÓG chce nas spowolnić. Co więcej, On tego chce reszta, nawet w chaosie. Jezus nigdy nie spieszył się do swojej męki. Nie spieszył się z ostatnim posiłkiem, ostatnią nauką, intymną chwilą umycia cudzych stóp. W Ogrodzie Getsemani poświęcił czas na modlitwę, zebranie siły i szukanie woli Ojca. Tak więc, gdy Kościół zbliża się do swojej męki, my także powinniśmy naśladować naszego Zbawiciela i stać się ludem odpocznienia. W rzeczywistości tylko w ten sposób możemy ofiarować siebie jako prawdziwe narzędzia „soli i światła”.
Co to znaczy „odpocząć”?
Kiedy umierasz, wszystkie zmartwienia, niepokój, wszystkie namiętności ustają, a dusza jest zawieszona w stanie ciszy… w stanie spoczynku. Rozmyślaj nad tym, bo taki powinien być nasz stan w tym życiu, skoro Jezus wzywa nas do stanu „umierania” za życia:
Kto chce iść za mną, musi zaprzeć się samego siebie, wziąć swój krzyż i iść za mną. Bo kto chce ocalić swoje życie, straci je, ale kto je straci ze względu na mnie, znajdzie je…. Powiadam wam, jeśli ziarno pszenicy nie spadnie na ziemię i nie obumrze, pozostanie tylko ziarnem pszenicy; ale jeśli umrze, wydaje dużo owoców. (Mt 16: 24-25; Jana 12:24)
Oczywiście w tym życiu nie możemy się powstrzymać od zmagania się z naszymi pasjami i zmagania się z naszymi słabościami. Kluczem jest więc to, aby nie dać się wciągnąć w rwące prądy i impulsy ciała, w miotające fale namiętności. Raczej zanurz się głęboko w duszy, gdzie wciąż są Wody Ducha.
Robimy to żyjąc w stanie zaufanie.