Kontrrewolucja

Św. Maksymiliana Kolbe

 

Podsumowałem Trajektoria mówiąc, że jesteśmy przygotowani do nowej ewangelizacji. Tym właśnie musimy się wcześniej zająć - a nie budowaniem bunkrów i przechowywaniem żywności. Nadchodzi „odnowienie”. Mówi o tym Matka Boża, a także papieże (zob Papieże i era świtu). Nie myśl więc o bólach porodowych, ale o nadchodzących narodzinach. Oczyszczenie świata to tylko niewielka część rozwijającego się planu, nawet jeśli ma wyłonić się z krwi męczenników…

 

IT jest godzina Kontrrewolucji zacząć. Godzina, w której każdy z nas, zgodnie z łaskami, wiarą i darami udzielonymi nam przez Ducha Świętego, zostanie wezwany do tej obecnej ciemności jako Płomienie miłości i lekki. Jak bowiem powiedział kiedyś papież Benedykt:

Nie możemy ze spokojem zaakceptować, że reszta ludzkości ponownie popadnie w pogaństwo. —Kardynał Ratzinger (PAPIEŻ BENEDYKT XVI), Nowa ewangelizacja, budowanie cywilizacji miłości; Przemówienie do katechistów i nauczycieli religii, 12 grudnia 2000

… Nie będziesz stać bezczynnie, gdy zagrożone jest życie twojego bliźniego. (por. Kpł 19:16)

Jest to godzina, w której musimy zdobyć się na odwagę i zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby przywrócić wszystko w Chrystusie.

Kościół jest zawsze wzywany do czynienia tego, o co Bóg prosił Abrahama, a mianowicie do zadbania o to, aby było wystarczająco dużo prawych ludzi, aby stłumić zło i zniszczenie… moje słowa [są] modlitwą, aby energie dobra odzyskały wigor. Można więc powiedzieć, że triumf Boga, triumf Maryi, są ciche, niemniej jednak są prawdziwe. —POPIE BENEDYKTA XVI, Światło Świata, s. 166, Rozmowa z Peterem Seewaldem

Nadeszła godzina, w której bardziej niż cokolwiek innego piękno naszej wiary musi znów zabłysnąć…

 

CIEMNY PŁASZCZ

Tę obecną ciemność można trafnie opisać jako brzydota. To brzydota, która obejmuje wszystko jak splamiony czarny płaszcz, od sztuki i literatury, po muzykę i teatr, po to, jak rozmawiamy ze sobą na forach, w debatach, w telewizji i mediach społecznościowych. Sztuka się stała abstrakcyjne i dziwaczne; bestsellerowe książki mają obsesję na punkcie przestępczości i okultyzmu; filmy są przesiąknięte pożądaniem, przemocą i apokaliptycznym mrokiem; telewizja na bezsensownych, płytkich reality show; nasza komunikacja stała się bezczelna i poniżająca; a muzyka popularna jest często ostra i ciężka, elektroniczna i ostra, ubóstwiająca ciało. Ta brzydota jest tak wszechobecna, że ​​nawet liturgia została skalana utratą poczucia cudowności i transcendencji, kiedy została zamknięta w znakach, symbolach i muzyce, które w wielu miejscach zostały prawie zniszczone. Wreszcie to brzydota stara się nawet zdeformować samą naturę - naturalny kolor warzyw i owoców, kształt i cechy zwierząt, funkcję roślin i gleby, i tak - nawet okaleczyć obraz Boga, w którym zostaliśmy stworzeni, zły i Płeć żeńska.^[1]por Seksualność i wolność człowieka

 

PIĘKNO I NADZIEJA

Jest to wszechobecna brzydota, do której przywracania jesteśmy wezwani piękno, iw ten sposób przywrócić nadzieję. Papież Benedykt mówił o „głębokiej więzi między pięknem a nadzieją”. ^[2]PAPIEŻ BENEDYKT XVI, Przemówienie do artystów, 22 listopada 2009; ZENIT.org W proroczym przemówieniu skierowanym do artystów Paweł VI powiedział:

Ten świat, w którym żyjemy, potrzebuje piękna, aby nie popaść w rozpacz. Piękno, podobnie jak prawda, przynosi radość ludzkiemu sercu i jest cennym owocem, który opiera się erozji czasu, jednoczy pokolenia i pozwala im zachwycać się. —8 grudnia 1965 r .; ZENIT.org

Rosyjski filozof Fiodor Dostojewski powiedział kiedyś: „piękno zbawi świat”.^[3]z powieści Idiota W jaki sposób? Wzbudzając ponownie w ludzkości tęsknotę i pragnienie tego, który jest samym Pięknem. Być może wierzymy, że będzie to wyrafinowana apologetyka, ortodoksyjne przemówienia i odważne dyskursy, które powstrzymają erozję wartości moralnych i pokoju w naszych czasach. Choć są one konieczne, musimy zadać sobie pytanie: kto jest już słuchasz? To, co jest potrzebne, to blask piękno który mówi bez słów.^[4]widzieć Cicha odpowiedź

Mój przyjaciel opowiedział, jak po śmierci ojca żadne słowa nie mogły go pocieszyć w całym zamieszaniu emocji, które go pochłaniały. Ale pewnego dnia kupił bukiet kwiatów, postawił go przed sobą i ujrzał jego piękno. Powiedział, że to piękno zaczęło go leczyć.

Mój przyjaciel, nie do końca praktykujący katolik, wszedł kilka lat temu do Notre Dame w Paryżu we Francji. Powiedział, że kiedy zobaczył piękno tej katedry, pomyślał tylko: „Coś tu się działo… ”Spotkał Boga, a przynajmniej załamanie światła Boga przez promienie piękna… promyk nadziei, że jest coś, a raczej Ktoś większy od nas.

 

PIĘKNA I BESTIA

To, co dziś przedstawia nam świat, jest często fałszywym pięknem. Jesteśmy pytani w naszym śluby chrzcielne, „Czy odrzucasz urok zła?” Dzisiejsze zło jest efektowne, ale rzadko jest piękne.

Jednak zbyt często piękno, które nam się narzuca, jest iluzoryczne i zwodnicze, powierzchowne i oślepiające, pozostawiając oszołomionego widza; zamiast wyciągać go z siebie i otwierać na horyzonty prawdziwej wolności, gdy wciąga go w górę, więzi go w sobie i dalej zniewala, pozbawiając go nadziei i radości…. Autentyczne piękno wyzwala jednak tęsknotę ludzkiego serca, głębokie pragnienie poznania, kochania, pójścia ku Innemu, sięgnięcia poza. Jeśli uznamy, że piękno dotyka nas intymnie, rani nas, otwiera oczy, to na nowo odkrywamy radość widzenia, zdolność uchwycenia głębokiego sensu naszego istnienia. —POPIE BENEDYKT XVI, Przemówienie do artystów, 22 listopada 2009; ZENIT.org

Rany piękności. Co to znaczy? Kiedy spotykamy prawdziwe piękno, zawsze jest ono czymś od Boga. A ponieważ zostaliśmy dla Niego stworzeni, dotyka nas w głębi naszej istoty, która na razie byt jest oddzielony zasłoną czasu od Tego-Który-Mnie Stworzył. Zatem piękno jest własnym językiem, wykraczającym poza wszystkie kultury, ludy, a nawet religie. To w istocie powód, dla którego ludzkość od starożytności zawsze skłaniała się ku religii: dostrzegł w pięknie stworzenia Stwórcę, który sprowokował pragnienie oddawania Mu czci, jeśli nie samego stworzenia.^[5]Panteizm jest herezją utożsamiania Boga ze stworzeniem, co prowadzi do kultu stworzenia. A to z kolei zainspirowało człowieka do udziału w twórczości Boga.

Muzea watykańskie są skarbnicą świata, ponieważ bardzo często zawierają w sobie wyraz piękna, blask Boga, który tańczył w duszy artysty z każdego zakątka ziemi. Watykan nie strzeże tej sztuki w sposób, w jaki Hitler gromadził i konfiskował. Raczej chroni ten ludzki skarbiec jako celebrację ludzkiego ducha, dlatego papież Franciszek powiedział, że nigdy nie można go sprzedać.

To łatwe pytanie. Nie są skarbami Kościoła, (ale) skarbami ludzkości. —POPE FRANCIS, wywiad, 6 listopada 2015; Catholic News Agency

Autentyczne piękno jest w stanie wskazać nam pochodzenie wszystkich kultur i narodów, im bardziej się z nimi krzyżuje Prawda i dobroć. Jak powiedział Papież Benedykt: „Droga piękna prowadzi nas więc do uchwycenia Całości we fragmencie, Nieskończonego w skończoności, Boga w historii ludzkości”. ^[6]Przemówienie do artystów, 22 listopada 2009; ZENIT.org

Ale dziś piękno sztuki zostało utracone dla bestii abstrakcyjnej; piękno architektury dla bestii budżetów; piękno ciała bestii pożądania; piękno liturgii bestii nowoczesności; piękno muzyki dla bestii bałwochwalstwa; piękno natury bestii chciwości; piękno sztuki widowiskowej bestii narcyzmu i próżności.

Świat, w którym żyjemy, narażony jest na ryzyko zmiany nie do poznania z powodu nierozsądnych ludzkich działań, które zamiast kultywować jego piękno, bez skrupułów eksploatują jego zasoby na korzyść nielicznych i nierzadko oszpecają cuda natury ... ”Człowiek może żyć bez nauki może żyć bez chleba, ale bez piękna nie mógłby już żyć… ” (cytując Dostojewskiego z powieści, Demony). —POPIE BENEDYKT XVI, Przemówienie do artystów, 22 listopada 2009; ZENIT.org

… Kościół potrzebuje nie krytyków, ale artystów… Kiedy poezja jest w pełnym kryzysie, ważne jest, aby nie wskazywać palcem na złych poetów, ale żeby samemu pisać piękne wiersze, a tym samym otwierać święte źródła. —Georges Bernanos, francuski autor; Bernanos: istnienie eklezjalne, Ignatius Press; cytowany w Magnificat Październik 2018, s. 71

 

ODZYSKIWANIE PIĘKNA

Bóg chce przywrócić nie tylko Swą Oblubienicę, Kościół, do stanu piękna i świętości, ale całe stworzenie. Każdy z nas ma w tych czasach rolę do odegrania w „przywróceniu wszystkiego w Chrystusie”, o ile każde spektrum światła tworzy tęczę: wasza rola jest wyjątkowa i dlatego jest niezbędna.

Potrzebne jest odzyskanie piękna, nie tyle w tym, co mówimy - chociaż prawda jest wewnętrznie związana z pięknem - ale w jaki sposób mówimy to. Jest to odzyskanie piękna nie tylko w tym, jak się ubieramy, ale także w jaki sposób się nosimy; nie tylko w tym, co sprzedajemy, ale w sposobie, w jaki prezentujemy nasze towary; nie tylko w tym, co śpiewamy, ale jak to śpiewamy. To odrodzenie piękna w sztuce, muzyce i literaturze wykracza poza samo medium. To odnowa piękna w seksie, tak, w cudownym darze naszej seksualności, która została ponownie pokryta liśćmi figowymi wstydu, perwersji i pożądania. Cnota jest zasadniczo zewnętrznym pięknem czystej duszy.

Wszystko to przemawia do Prawda że samo w sobie jest ożywione pięknem. Albowiem „z wielkości i piękna stworzonych rzeczy wywodzi się odpowiednie postrzeganie ich Stwórcy”. ^[7]por Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 41

Jeszcze zanim objawi się człowiekowi słowami prawdy, Bóg objawia mu się poprzez uniwersalny język stworzenia, dzieło Jego Słowa, Jego mądrości: porządek i harmonia kosmosu - które odkrywają zarówno dziecko, jak i naukowiec - ”Z wielkości i piękna stworzonych rzeczy pochodzi odpowiednie postrzeganie ich Stwórcy”, „ponieważ autor piękna stworzył je”. -Katechizm Kościoła Katolickiego, rz. 2500

Piękno nie jest wyznaniem. Oznacza to, że całe stworzenie jest z natury „dobre”.^[8]por. Rdz 1:31 Ale nasza upadła natura i konsekwencje grzechu zaciemniły to i wypaczyły dobroć. Zostanie chrześcijaninem to coś więcej niż „bycie zbawionym”. Oznacza to stawanie się pełnią tego, do czego zostałeś stworzony; oznacza to stać się zwierciadłem prawdy, piękna i dobroci. Bo „Bóg stworzył świat, aby pokazywać i przekazywać swoją chwałę. Aby jego stworzenia miały udział w Jego prawdzie, dobroci i pięknie - to jest chwała, dla której stworzył je Bóg ”.^[9]Katechizm Kościoła Katolickiego, rz. 319

Praktykowaniu dobra towarzyszy spontaniczna radość duchowa i piękno moralne. Podobnie, prawda niesie ze sobą radość i blask duchowego piękna ... Ale prawda może również znaleźć inne uzupełniające się formy ludzkiego wyrazu, przede wszystkim wtedy, gdy chodzi o przywołanie tego, co poza słowami: głębi ludzkiego serca, uniesień dusza, tajemnica Boga. - Tamże.

 

WCIĄGAJĄCE SIĘ PIĘKNO

Simone Weil napisała: „Istnieje na świecie rodzaj wcielenia Boga, którego znakiem jest piękno”.^[10]por. PAPIEŻ BENEDYKT XVI, Przemówienie do artystów, 22 listopada 2009; ZENIT.org Każdy z nas jest wezwany do wcielenia Boga w wypaczeniu i wątku naszego życia, pozwalając, aby „spontaniczna duchowa radość i moralne piękno” Bożej dobroci wypływały z naszego istnienia, z w ciągu. Zatem najbardziej autentyczne piękno rodzi się z kontaktu z Tym, który jest Pięknem samym w sobie. Jezus powiedział:

Niech każdy, kto jest spragniony, przyjdzie do mnie i pije. Kto wierzy we mnie, jak mówi Pismo: „Popłyną z niego rzeki wody żywej”. (Ewangelia Jana 7:38)

Im bardziej Go kontemplujemy, tym bardziej stajemy się do Niego podobni, im bardziej kontemplujemy Piękno. A zatem konkretnie modlitwa modlitwa kontemplacyjnastaje się środkiem, za pomocą którego korzystamy ze Źródła Żywej Wody. Dlatego podczas tego Adwentu chciałbym napisać więcej o pogłębianiu się w modlitwie, abyśmy ty i ja mogli coraz bardziej stawać się Jego podobieństwem, gdy patrzymy „z odkrytą twarzą na chwałę Pana”. ^[11]2 Kor 3: 18

Jesteście wezwani do tej Kontrrewolucji przeciwko Globalna rewolucja która stara się zniszczyć piękno - piękno prawdziwej religii, różnorodności kulturowej, naszych prawdziwych i wyjątkowych różnic. Ale jak? Nie mogę osobiście odpowiedzieć na to pytanie. Musisz zwrócić się do Chrystusa i poprosić Go w jaki sposób i co. Albowiem „jeśli Pan nie zbuduje domu, na próżno trudzą się budujący”. ^[12]Ps 127: 1

Era ministerstw dobiega końca.

Słyszałem te słowa wyraźnie w swoim sercu w 2011 roku i zachęcam do ponownego przeczytania tego tekstu tutaj. To, co się kończy, to nie służba, jako taki, ale wiele środków, metod i struktur wzniesionych przez człowieka, które z kolei stały się bożkami i podporami, które już nie służą Królestwu. Bóg musi oczyścić Swój Kościół z jego światowości, aby przywrócić mu piękno. Konieczne jest wyrzucenie starej skórki wina, aby przygotować się na Nowe Wino, które odnowi oblicze ziemi.

Dlatego poproś Jezusa i Matkę Bożą, aby użyli Ciebie, aby ponownie uczynić świat pięknym. W czasie wojny często spontaniczna muzyka, teatr, humor i sztuka podtrzymywały i dawały nadzieję przygnębionym. Te dary będą potrzebne w nadchodzących czasach. Jakież to jednak smutne, że tak wielu używa swoich darów, by wychwalać siebie! Użyj darów i talentów, które Ojciec już dał abyś znów przyniósł światu piękno. Bo kiedy innych przyciągnie twoje piękno, zobaczą także twoją dobroć, a drzwi zostaną otwarte Prawda.

Autentyczne piękno… uwalnia tęsknotę ludzkiego serca, głębokie pragnienie poznania, kochania, podążania w kierunku Innego, sięgania poza. —POPIE BENEDYKT XVI, Przemówienie do artystów, 22 listopada 2009; ZENIT.org 

 

PIĘKNO MIŁOŚCI

Wreszcie paradoksalne piękno emanuje z tego, kto umiera dla siebie. Krzyż jest jednocześnie okropnym widokiem… a jednak, gdy spojrzy się na jego znaczenie, pojawia się pewne piękno - piękno bezinteresownej miłości- zaczyna wnikać w duszę. W tym tkwi kolejna tajemnica, do której Kościół jest wezwany: jego męczeństwo i własna męka.

Kościół nie angażuje się w prozelityzm. Zamiast tego rośnie poprzez „przyciąganie”: tak jak Chrystus „przyciąga wszystkich do siebie” mocą swojej miłości, osiągając kulminację w ofierze Krzyża, tak Kościół wypełnia swoją misję do tego stopnia, że ​​w zjednoczeniu z Chrystusem, wykonuje wszystkie swoje dzieła w duchowym i praktycznym naśladowaniu miłości swego Pana. —BENEDYKT XVI, Homilia na otwarcie V Konferencji Generalnej Biskupów Ameryki Łacińskiej i Karaibów, 13 maja 2007; watykan.va

Bóg jest miłością. I dlatego, miłość jest koroną piękna. To właśnie ten rodzaj miłości rozjaśnił mrok Auschwitz w męczeństwie św. Maksymiliana Kolbego, prawdziwego rewolucjonisty drugiej wojny światowej.

Pośród brutalizacji myśli, uczuć i słów, jakich nigdy wcześniej nie znano, człowiek rzeczywiście stał się drapieżnym wilkiem w stosunkach z innymi ludźmi. I w ten stan rzeczy wkroczyło heroiczne poświęcenie się ojca Kolbe. - zeznanie ocalonego Józefa Stemlera; auschwitz.dk/Kolbe.htm

To było jak potężny snop światła w ciemności obozu. —Liczenie ocalałego Jerzego Bieleckiego; Tamże.

Święty Maksymilian Kolbe, odbicie piękna, módl się za nas.

 

Oto moja oda do piękna… piosenka, którą napisałem z miłości do mojego życia, Lea. Wykonywany na maszynie strunowej Nashville.

Album dostępny pod adresem markmallett.com 

 

Po raz pierwszy opublikowano 2 grudnia 2015 r. 

 

Wasze wsparcie jest potrzebne do tej służby pełnoczasowej.
Błogosławię cię i dziękuję.

 

Kliknij poniższy baner, aby subskrybuj.
Twój e-mail nie zostanie nikomu udostępniony.