Krzyż, krzyż!

 

ONE z największych pytań, jakie napotkałem w mojej osobistej wędrówce z Bogiem, jest dlaczego wydaje mi się, że zmieniam się tak mało? „Panie, modlę się codziennie, odmawiam różaniec, chodzę na Mszę św., Regularnie spowiadam się i wylewam się w tej posłudze. Dlaczego więc wydaje mi się, że tkwię w tych samych starych wzorcach i błędach, które mnie ranią i tych, których kocham najbardziej? ” Odpowiedź przyszła mi tak jasno:

Krzyż, krzyż!

Ale co to jest „Krzyż”?

 

PRAWDZIWY KRZYŻ

Mamy tendencję do natychmiastowego utożsamiania krzyża z cierpieniem. To, że „wziąć mój Krzyż” oznacza, że ​​powinienem w jakiś sposób cierpieć ból. Ale to naprawdę nie jest tym, czym jest Krzyż. Jest to raczej wyraz całkowite opróżnienie się z miłości do drugiego. Dla Jezusa to znaczyło dosłownie cierpienie na śmierć, ponieważ taka była natura i konieczność Jego osobistej misji. Ale niewielu z nas jest wezwanych, by cierpieć i umrzeć brutalną śmiercią za kogoś innego; to nie jest nasza osobista misja. Tak więc, kiedy Jezus mówi nam, abyśmy wzięli nasz Krzyż, musi on zawierać głębsze znaczenie i jest to:

Daję wam nowe przykazanie: miłujcie się wzajemnie. Tak jak ja was kochałem, tak i wy powinniście się wzajemnie kochać. (Ewangelia Jana 13:34)

Życie, męka i śmierć Jezusa dostarczają nam nowego wzorzec za którym mamy podążać:

Miejcie wśród siebie taką samą postawę, jaka jest również wasza w Chrystusie Jezusie… ogołocił się, przybierając postać niewolnika… uniżył się, stając się posłusznym aż do śmierci, nawet śmierci na krzyżu. (Filipian 2: 5-8)

Św. Paweł podkreśla istotę tego wzoru, mówiąc, że Jezus przybrał postać niewolnika, upokarzający samego siebie - a potem dodaje, że dla Jezusa oznaczało to „nawet śmierć”. Mamy imitować istotę, niekoniecznie fizyczną śmierć (chyba że Bóg da nam dar męczeństwa). Tak więc wzięcie Krzyża oznacza "kochać się nawzajem", a swoimi słowami i przykładem Jezus pokazał nam, jak:

Kto poniża się jak to dziecko, jest największym w królestwie niebieskim… Albowiem najmniejszy z was wszystkich jest największy. (Mt 18: 4; Łk 9:48)

Przeciwnie, kto chce być między wami wielkim, niech będzie waszym sługą; kto chce być pierwszym między wami, będzie waszym niewolnikiem. Tak więc Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, ale aby służyć i oddać swoje życie na okup za wielu. (Mt 20: 26-28)

 

MOUNT CALVARY… NIE TYLKO TABOR

Uważam, że wielu, łącznie ze mną, którzy się modlą, regularnie chodzą na Mszę św., Adoruje Jezusa w Najświętszym Sakramencie, uczestniczy w konferencjach i rekolekcjach, pielgrzymuje, ofiarowuje różańce i nowenny, itd., Jest powodem, dla którego nie wzrastają w cnocie, ponieważ nie mają naprawdę podjął krzyż. Góra Tabor nie jest Górą Kalwarii. Tabor był tylko przygotowaniem do krzyża. Tak więc, kiedy szukamy duchowych łask, nie mogą one być celem samym w sobie (co by było, gdyby Jezus nigdy nie zszedł z Taboru?). Zawsze musimy mieć na względzie dobro i zbawienie innych. W przeciwnym razie nasz wzrost w Panu będzie zahamowany, jeśli nie zostanie zanegowany.

Krzyż nie dokonuje wszystkich niezbędnych nabożeństw, chociaż wydaje się, że robimy coś heroicznego. Raczej dzieje się tak, gdy stajemy się prawdziwym sługą naszego małżonka lub dzieci, naszych współlokatorów lub towarzysze, nasi współparafianie lub wspólnoty. Nasza wiara katolicka nie może sprowadzić się do jakiegoś sposobu samodoskonalenia, ani tylko podporządkować sobie nasze niespokojne sumienia lub po prostu znaleźć równowagę. I daj ci, Boże robi niemniej jednak odpowiedz nam w tych poszukiwaniach; On obdarza swoim miłosierdziem i pokojem, swoją miłością i przebaczeniem, ilekroć Go szukamy. Wspiera nas na tyle, na ile może, ponieważ nas kocha - tak jak matka karmi swoje płaczące niemowlę, chociaż dziecko ma na myśli tylko własny głód.

Ale jeśli jest dobrą matką, w końcu odstawi dziecko od piersi i nauczy je kochać swoje rodzeństwo i bliźnich oraz dzielić się z głodnymi. Dlatego też, chociaż szukamy Boga w modlitwie, a On pielęgnuje nas łaską, jak dobra matka, mówi:

A jednak krzyż, krzyż! Naśladuj Jezusa. Zostań dzieckiem. Zostań sługą. Zostań niewolnikiem. To jedyna Droga, która prowadzi do Zmartwychwstania. 

Jeśli nieustannie walczysz ze swoim temperamentem, pożądaniem, kompulsywnością, materializmem lub tym, co masz, to jedynym sposobem na pokonanie tych wad jest wejście na drogę krzyża. Możesz spędzić cały dzień na adorowaniu Jezusa w Najświętszym Sakramencie, ale nie będzie to miało większego znaczenia, jeśli będziesz spędzać wieczory w służbie sobie. Święta Teresa z Kalkuty powiedziała kiedyś: „Czas spędzony przez moje siostry w służbie Panu w Najświętszym Sakramencie pozwala im spędzać godziny pracy do Jezusa ubogiego ”. Zatem celem naszych modlitw i wysiłków duchowych nie może być nigdy samotne przemienienie się, ale muszą one również nas usposabiać „Za dobre uczynki, które Bóg z góry przygotował, abyśmy w nich żyli”. ^[1]Ef 2: 10  

Kiedy modlimy się właściwie, przechodzimy proces wewnętrznego oczyszczenia, który otwiera nas na Boga, a tym samym na naszych bliźnich… W ten sposób przechodzimy oczyszczenia, przez które otwieramy się na Boga i jesteśmy przygotowani do służby bliźnim istoty ludzkie. Stajemy się zdolni do wielkiej nadziei i w ten sposób stajemy się sługami nadziei dla innych. —POPIE BENEDYKTA XVI, Spe Salvi (zapisane w nadziei), rz. 33, 34

 

JEZUS IN ME

Nigdy nie chodzi tylko o „Jezusa i mnie”. Chodzi o życie Jezusa in mnie, co wymaga dla siebie prawdziwej śmierci. Ta śmierć przychodzi właśnie przez położenie się na krzyżu i przebicie gwoździami Miłości i Służby. A kiedy to zrobię, kiedy wejdę w tę „śmierć”, wtedy rozpocznie się we mnie prawdziwe Zmartwychwstanie. Wtedy radość i pokój zaczynają kwitnąć jak lilia; wtedy łagodność, cierpliwość i samokontrola zaczynają formować mury nowego domu, nowej świątyni, którą jestem. 

Jeśli woda ma stać się gorąca, to musi z niej wymrzeć zimno. Jeśli drewno ma być rozpalone, to natura drewna musi umrzeć. Życie, którego szukamy, nie może być w nas, nie może stać się nami samymi, nie możemy być sobą, chyba że zdobędziemy je najpierw przestając być tym, czym jesteśmy; to życie zdobywamy przez śmierć. —Fr. John Tauler (1361), niemiecki kapłan dominikański i teolog; z Kazania i konferencje Johna Taulera

Tak więc, jeśli rozpocząłeś ten nowy rok, napotykając te same stare grzechy, te same zmagania z ciałem, co ja, to musimy zadać sobie pytanie, czy naprawdę codziennie zbieramy Krzyż, który ma iść śladami Chrystusa, który opróżnił siebie w pokorze i stając się sługą dla tych, którzy nas otaczają. Jest to jedyna ścieżka, jaką pozostawił Jezus, jedyny wzór prowadzący do zmartwychwstania. 

To jedyna Droga w Prawdzie, która prowadzi do Życia. 

Zaprawdę, amen, powiadam wam, jeśli ziarno pszenicy nie spadnie na ziemię i nie obumrze, pozostanie tylko ziarnem pszenicy; ale jeśli umrze, wydaje dużo owoców. (Ewangelia Jana 12:24)

 

POWIĄZANE CZYTANIE

Kochanie innych i służenie im wymaga poświęcenia, które jest formą cierpienia. Ale właśnie to cierpienie zjednoczone z Chrystusem wydaje owoc łaski. Czytać: 

Zrozumieć krzyż i Uczestnictwo w Jezusie. 

 

Dzięki za dostarczenie paliwa
na ogień tej ministerstwa.

 

 

Podróżować z Markiem w Połączenia Teraz słowo,
kliknij poniższy baner, aby subskrybuj.
Twój e-mail nie zostanie nikomu udostępniony.