Esencja

IT było w 2009 roku, kiedy moja żona i ja zostaliśmy zaprowadzeni do kraju z ośmiorgiem dzieci. Z mieszanymi uczuciami opuściłem miasteczko, w którym mieszkaliśmy… ale wydawało się, że Bóg nas prowadzi. Znaleźliśmy odległą farmę w środku Saskatchewan w Kanadzie, ulokowaną pomiędzy rozległymi, bezdrzewnymi połaciami ziemi, do których można było dotrzeć tylko drogami gruntowymi. Naprawdę nie było nas stać na wiele więcej. Pobliskie miasto liczyło około 60 osób. Główna ulica była szeregiem w większości pustych, zniszczonych budynków; szkoła była pusta i opuszczona; mały bank, poczta i sklep spożywczy szybko zamknęły się po naszym przybyciu, nie pozostawiając otwartych drzwi poza kościołem katolickim. Było to urocze sanktuarium klasycznej architektury — dziwnie duże jak na tak małą społeczność. Ale stare zdjęcia pokazały, że w latach pięćdziesiątych, kiedy istniały duże rodziny i małe gospodarstwa, było pełno wiernych. Ale teraz na niedzielną liturgię przyszło tylko 1950-15. Nie było praktycznie żadnej wspólnoty chrześcijańskiej, o której można by mówić, z wyjątkiem garstki wiernych seniorów. Do najbliższego miasta było prawie dwie godziny drogi. Byliśmy bez przyjaciół, rodziny, a nawet piękna natury, z którą dorastałem wokół jezior i lasów. Nie zdawałem sobie sprawy, że właśnie przenieśliśmy się na „pustynię”…

W tym czasie moja posługa muzyczna przechodziła decydującą przemianę. Bóg dosłownie zakręcił kurek inspiracji do pisania piosenek i powoli odkręcił kurek Słowo Teraz. Nie widziałem, że to nadchodzi; to nie było w my plany. Dla mnie czystą radością było siedzenie w kościele przed Najświętszym Sakramentem, który pieśnią prowadził ludzi przed oblicze Boga. Ale teraz siedziałem sam przed komputerem i pisałem do pozbawionej twarzy publiczności. Wielu było wdzięcznych za łaski i wskazówki, jakie dały im te pisma; inni napiętnowali i wyśmiewali mnie jako „proroka zagłady i przygnębienia”, tego „faceta od czasów ostatecznych”. Jednak Bóg mnie nie opuścił ani nie zostawił na to nieprzygotowanej posługa bycia „strażnikiem,” jak nazwał to Jan Paweł II. Słowa, które napisałem, zawsze znajdowały potwierdzenie w napomnieniach papieży, w rozwijających się „znakach czasu” i oczywiście w objawieniach naszej Błogosławionej Mamy. W rzeczywistości w każdym piśmie zawsze prosiłem Matkę Bożą, aby przejęła władzę, aby Jej słowa były w moich, a moje w jej, ponieważ została wyraźnie wskazana jako główna niebiańska prorokini naszych czasów.

Ale samotność, którą czułam, pozbawienie natury i samego społeczeństwa, coraz bardziej dręczyła moje serce. Pewnego dnia zawołałem do Jezusa: „Dlaczego przywiozłeś mnie tutaj na tę pustynię?” W tym momencie podniosłem wzrok na dzienniczek św. Siostry Faustyny. Otworzyłam je i choć nie pamiętam dokładnego fragmentu, było to coś w stylu św. Siostry Faustyny pytającej Jezusa, dlaczego jest tak samotna na jednym ze swoich rekolekcji. I Pan odpowiedział na to: „Abyście mogli wyraźniej słyszeć Mój głos”.

Ten fragment był kluczową łaską. Podtrzymywało mnie przez kilka kolejnych lat, że w jakiś sposób pośród tej „pustyni” był wielki cel; że mam się nie rozpraszać, aby wyraźnie słyszeć i przekazywać „słowo teraz”.

Ruch

Wtedy, na początku tego roku, zarówno moja żona, jak i ja nagle poczuliśmy, że „Już czas” się przeprowadzić. Niezależnie od siebie znaleźliśmy tę samą własność; złóż ofertę w tym tygodniu; i miesiąc później zacząłem przeprowadzać się do Alberty, zaledwie godzinę lub mniej od miejsca, w którym mieszkali moi pradziadkowie w ubiegłym stuleciu. Byłem teraz „w domu”.

W tym czasie pisałem Wygnanie stróża gdzie cytowałem proroka Ezechiela:

Pan skierował do mnie słowo: Synu człowieczy, mieszkasz w domu zbuntowanym; mają oczy, by widzieć, ale nie widzą, i uszy, by słyszeć, ale nie słyszą. To taki buntowniczy dom! Teraz, synu człowieczy, w ciągu dnia, gdy czuwają, spakuj torbę na wygnanie i znowu, gdy czuwają, idź na wygnanie z twego miejsca na inne miejsce; może zobaczą, że są domem zbuntowanym. (Ezechiela 12:1-3)

Mój przyjaciel, były sędzia Dan Lynch, który poświęcił teraz swoje życie także na przygotowanie dusz do panowania „Jezusa Króla Wszystkich Narodów”, napisał do mnie:

Moje rozumienie proroka Ezechiela jest takie, że Bóg powiedział mu, aby poszedł na wygnanie przed zniszczeniem Jerozolimy i prorokował przeciwko fałszywym prorokom, którzy prorokowali fałszywą nadzieję. Miał być znakiem, że mieszkańcy Jerozolimy pójdą na wygnanie tak jak on.

Później, po zniszczeniu Jerozolimy, gdy przebywał na wygnaniu w niewoli babilońskiej, prorokował żydowskim wygnańcom i dał im nadzieję na nową erę z ostatecznym przywróceniem przez Boga Jego ludu do ojczyzny, która została zniszczona jako kara z powodu ich grzechy.

W odniesieniu do Ezechiela, czy postrzegasz swoją nową rolę na „wygnaniu” jako znak, że inni pójdą na wygnanie tak jak ty? Czy widzisz, że będziesz prorokiem nadziei? Jeśli nie, jak rozumiesz swoją nową rolę? Będę się modlił, abyś rozpoznał i wypełnił wolę Bożą w swojej nowej roli. —5 kwietnia 2022

Trzeba przyznać, że musiałem przemyśleć, co Bóg powiedział przez ten nieoczekiwany ruch. Wprawdzie, mój czas w Saskatchewan było prawdziwym „wygnaniem”, bo zabrało mnie na pustynię na tak wielu poziomach. Po drugie, moja służba rzeczywiście miała przeciwstawić się „fałszywym prorokom” naszych czasów, którzy wielokrotnie powtarzali: „Ach, wszyscy mówią ich czasy to „czasy końcowe”. Nie jesteśmy inni. Po prostu przechodzimy przez wyboj; wszystko będzie dobrze itp.”

A teraz z pewnością zaczynamy żyć w „niewoli babilońskiej”, choć wielu wciąż jej nie rozpoznaje. Kiedy rządy, pracodawcy, a nawet czyjeś rodziny zmuszają ludzi do interwencji medycznej, której nie chcą; kiedy władze lokalne zabraniają Ci udziału w społeczeństwie bez tego; kiedy przyszłość energii i żywności jest manipulowana przez garstkę mężczyzn, którzy teraz używają tej kontroli jako maczugi do przekształcenia świata w ich neokomunistyczny obraz… wtedy wolność, jaką znamy, odeszła.

I tak, odpowiadając na pytanie Dana, tak, czuję się powołany, by być głosem nadziei (chociaż Pan każe mi jeszcze pisać o pewnych przyszłych rzeczach, które wciąż niosą ziarno nadziei). Czuję, że w tej posłudze skręcam pewien zakręt, chociaż nie wiem dokładnie, co to jest. Ale płonie we mnie ogień, by bronić i głosić kazania Ewangelia Jezusa. A jest to coraz trudniejsze, ponieważ sam Kościół płynie w morzu propagandy.^[1]por. Ap 12:15 Takie jak, wierzący są coraz bardziej podzieleni, nawet wśród tych czytelników. Są tacy, którzy mówią, że musimy być po prostu posłuszni: zaufaj swoim politykom, urzędnikom ds. zdrowia i organom regulacyjnym, ponieważ „oni wiedzą, co jest najlepsze”. Z drugiej strony są tacy, którzy widzą wokół siebie powszechną korupcję instytucjonalną, nadużywanie władzy i rażące znaki ostrzegawcze.

Są też tacy, którzy twierdzą, że odpowiedzią jest powrót do okresu przedsoborowego i że przywrócenie Mszy łacińskiej, komunia na język itd. przywróci Kościołowi właściwy porządek. Ale bracia i siostry… to było na samym wysokość św. na świecie"! ^[2]E Najwyższa, Encyklika o przywróceniu wszystkich rzeczy w Chrystusie, n. 3, 5; 4 października 1903 r

Nie, coś więcej mylił się — Msza łacińska i tak dalej. Coś innego zbłądziło w życiu Kościoła. I wierzę, że jest tak: Kościół miał… straciła swoją pierwszą miłość — swoją esencję.

Jednak mam to przeciwko tobie: straciłeś miłość, którą miałeś na początku. Uświadom sobie, jak daleko spadłeś. Nawracajcie się i wykonujcie dzieła, które wykonaliście na początku. W przeciwnym razie przyjdę do ciebie i zabiorę twój świecznik z jego miejsca, chyba że pokutujesz. (Ap 2: 4-5)

Jakie prace wykonał Kościół na początku?

Te znaki będą towarzyszyć tym, którzy uwierzą: w moim imieniu wypędzą demony, będą mówić nowymi językami. Węże będą brać rękoma, a jeśli wypiją coś śmiertelnego, to im to nie zaszkodzi. Włożą ręce na chorych i wyzdrowieją. (Mk 16:17-18)

Dla przeciętnego katolika, zwłaszcza na Zachodzie, ten rodzaj Kościoła nie tylko prawie nie istnieje, ale jest nawet źle widziany: Kościół cudów, uzdrowień, znaków i cudów, które potwierdzają potężne głoszenie Ewangelii. Kościół, w którym Duch Święty porusza się wśród nas, powodując nawrócenia, głód Słowa Bożego i narodziny nowych dusz w Chrystusie. Jeśli Bóg dał nam hierarchię — papieża, biskupów, księży i świeckich — to po to:

Dał niektórych jako apostołów, innych jako proroków, innych jako ewangelistów, jeszcze innych jako pasterzy i nauczycieli, aby wyposażyć świętych do dzieła posługi, do budowania Ciała Chrystusowego, aż wszyscy osiągniemy jedność wiary i wiedzy Syna Bożego, do dojrzałej męskości, aż do pełnej postaci Chrystusa. (Ef 4-11)

Cały Kościół jest powołany do zaangażowania "ministerstwo" w taki czy inny sposób. Jeśli jednak nie używa się charyzmatów, to nie „buduje się” Ciała; To jest atrofia. Ponadto…

…nie wystarczy, aby lud chrześcijański był obecny i był zorganizowany w danym narodzie, nie wystarczy też prowadzić apostolat poprzez dobry przykład. Są po to zorganizowani, są po to obecni: głosić Chrystusa swoim niechrześcijańskim współobywatelom słowem i przykładem oraz pomagać im w pełnym przyjęciu Chrystusa. - II Sobór Watykański, ad gentes, rz. 15

Być może świat już nie wierzy, ponieważ Chrześcijanie już nie wierzą. Nie tylko staliśmy się letnimi, ale bezsilny. Nie zachowuje się już jak mistyczne Ciało Chrystusa, ale jako organizacja pozarządowa i marketingowe ramię Świetny reset. Jak powiedział św. Paweł, uczyniliśmy „udawanie religii, ale zaprzeczamy jej mocy”.^[3]2 Tim 3: 5

Iść naprzód…

I tak, chociaż dawno temu nauczyłem się nigdy nie zakładać wszystko odnośnie tego, co Pan chce, abym napisał lub zrobił, mogę powiedzieć, że mój serce jest w jakiś sposób pomóc tym czytelnikom przenieść się z miejsca niepewności, jeśli nie niepewności, do miejsca życia, poruszania się i przebywania w mocy i łasce Ducha Świętego. Do Kościoła, który ponownie zakochał się w swojej „pierwszej miłości”.

Muszę też być praktyczny:

Pan nakazał, aby ci, którzy głoszą ewangelię, żyli według ewangelii. (1 Kor 9:14)

Ktoś ostatnio zapytał moją żonę: „Dlaczego Mark nigdy nie apeluje o wsparcie do swoich czytelników? Czy to oznacza, że dobrze sobie radzisz finansowo?” Nie, oznacza to po prostu, że wolę po prostu pozwolić czytelnikom poskładać „dwa i dwa razem”, niż ich nękać. To powiedziawszy, składam apelację na początku roku, a czasem pod koniec roku. Jest to dla mnie służba pełnoetatowa i trwa od prawie dwóch dekad. Mamy pracownika, który pomaga nam w pracy biurowej. Niedawno dałem jej skromną podwyżkę, aby pomóc jej zrównoważyć rosnącą inflację. Mamy duże miesięczne rachunki za internet do opłacenia za hosting i ruch do Słowo Teraz i Odliczanie do królestwa. W tym roku z powodu cyberataków musieliśmy zmodernizować nasze usługi. Do tego dochodzą wszystkie technologiczne aspekty i potrzeby tej służby, gdy rozwijamy się w ciągle zmieniającym się świecie zaawansowanych technologii. To i nadal mam w domu dzieci, które doceniają, kiedy je karmimy. Mogę też powiedzieć, że wraz ze wzrostem inflacji zaobserwowaliśmy zauważalny spadek wsparcia finansowego – co jest zrozumiałe.

Tak więc po raz drugi i ostatni w tym roku oddaję kapelusz moim czytelnikom. Ale wiedząc, że ty również doświadczasz spustoszeń związanych z inflacją, błagam, aby tylko ci, którzy są zdolny by dawać — a ci z was, którzy nie mogą, wiedzą: ten apostolat jest nadal hojny, dobrowolny i radosny. Nie ma żadnych opłat ani subskrypcji za nic. Postanowiłem umieścić wszystko tutaj zamiast w książkach, aby jak największa liczba osób miała do nich dostęp. Ja robię nie chcę sprawić komukolwiek z was jakiekolwiek trudności – poza modlitwą za mnie, abym pozostała wierna Jezusowi i tej pracy do końca.

Dziękuję tym z was, którzy przetrwali ze mną te trudne i dzielące czasy. Jestem bardzo wdzięczny za twoją miłość i modlitwy.

Dziękuję za wsparcie tego apostolatu.