Konieczność wiary

NOWY! Teraz dodaję podcasty do tego Wielkiego Postu (w tym wczorajszego). Przewiń w dół, aby słuchać za pomocą odtwarzacza multimedialnego.

PRZED Mogę pisać dalej, czuję, że Matka Boża mówi, jeśli nie uwierzymy w Boga, nic w naszym życiu duchowym się nie zmieni. Lub, jak to ujął św. Paweł…

… Bez wiary nie można Go zadowolić. Każdy bowiem, kto chce zbliżyć się do Boga, musi wierzyć, że On istnieje i że wynagradza tych, którzy Go szukają. (Hbr 11)

To piękna obietnica - ale stanowiąca wyzwanie dla tak wielu z nas, nawet tych, którzy byli „w okolicy”. Często bowiem racjonalizujemy, że wszystkie nasze próby, wszystkie nasze problemy i krzyże są tak naprawdę Bożym sposobem ukarania nas. Ponieważ On jest święty, a my nie. Przynajmniej tak „oskarżyciel braci” ^[1]Rev 12: 10 mówi, jak nazywał go św. Jan. Ale właśnie dlatego św. Paweł mówi, że we wszystkich okolicznościach - zwłaszcza w tej, o której właśnie wspomniałem - musimy…

… Trzymajcie wiarę jako tarczę, aby ugasić wszystkie płonące strzały złego ducha. (Efezjan 6:14)

Jeśli tego nie zrobimy, jak powiedziałem wczoraj, często popadamy w stan niewoli strachu, niepokoju i samozachowawczości. Boimy się Boga z powodu naszego grzechu, martwimy się o nasze życie i bierzemy je w swoje ręce, czując, że ostatnią rzeczą, jaką Bóg uczyni, jest błogosławieństwo dla mnie grzesznika.

Ale Pismo mówi:

Pan jest miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu i pełen niezłomnej miłości… Nie postępuje z nami za nasze grzechy… Akty miłosierdzia Pana nie wyczerpują się, Jego współczucie nie wyczerpuje się; odnawiają się każdego ranka - wielka jest wasza wierność. (Psalm 103: 8, 10; Lm 3: 22-23)

Problemem jest to, że naprawdę w to nie wierzymy. Bóg nagradza świętych, a nie mnie. On współczuje wiernym, a nie mnie. W rzeczywistości pierwszym grzechem Adama i Ewy nie było zjedzenie zakazanego owocu; raczej tak było nie ufając opatrzności Ojca doprowadziło to do wzięcia życia w swoje ręce. I to zranione zaufanie nadal trwa w ciele człowieka, dlatego tylko przez „wiarę” jesteśmy zbawieni. Bo to, co wymaga pojednania między Bogiem a człowiekiem, to relacja zaufaći kiedy to zaufanie stanie się całkowity, znajdziemy prawdziwy spokój.

… Mamy pokój z Bogiem przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego uzyskaliśmy dostęp przez wiarę do tej łaski, w której stoimy… (Rz 5, 1-2)

Ale dzisiaj współczesny umysł oddala się od łaski, ponieważ jego wiara jest tak zubożała. Za przesąd lub złudzenie uznajemy wszystko, czego nie można zmierzyć za pomocą lunety ani odszyfrować przez komputer. Nawet w Kościele niektórzy z naszych współczesnych teologów kwestionowali cuda Jezusa, jeśli nie Jego boskość. A niektórzy duchowni zbyt często marszczą brwi na temat mistycznych zjawisk, pogardy zjawy, wyśmiewania charyzmatów lub bagatelizowania proroctw. Staliśmy się Kościołem intelektualnym / filozoficznym, który, szczerze mówiąc, często w niczym nie przypomina pełnego wiary, radykalnego, przekształcającego świat wczesnego Kościoła.

Jakże musimy znów stać się prostymi, wiernymi i odważnymi! 

I tutaj właśnie dałem wam klucz do tego, dokąd zmierzają rekolekcje wielkopostne. Naprawdę, to, do czego jesteśmy teraz wezwani, ma się stać kopie Najświętszej Maryi Panny. To znaczy całkowicie oddać się Bogu w wierze. Jeśli bowiem mówimy o „narodzeniu” Jezusa w naszym życiu, to już mamy w Nim nasz prototyp. Kto był prostszy, wierniejszy i odważniejszy niż Matka Boża? Wielki święty maryjny, Louis de Montfort, nauczał, że „Pod koniec świata… Wszechmogący Bóg i Jego Święta Matka mają wzbudzić wielkich świętych, którzy przewyższą świętością większość innych świętych, tak jak cedry Libanu wznoszą się ponad małą krzewy ”. ^[2]św. Ludwika de Montfort, Prawdziwe oddanie Marii, art. 47 Oczywiście, prawdopodobnie mówisz: „Kto, ja? Nie, nie ja."

Tak, ty. Widzisz, już ujawnia się brak wiary, a to dopiero dzień 2!

Celem tego apostolatu, a zwłaszcza rekolekcji wielkopostnych, jest pomoc wam w osiągnięciu takiego usposobienia, w którym będziecie ulegli niesamowitemu, ukrytemu dziełu, które Bóg wykonuje obecnie, nawet gdy reszta świata pogrąża się w chaosie. Ta uległość nazywa się wiara. Nie zdziw się, jeśli Pan woła „nikogo” tak jak ty i ja. Mary też. Ale była nikim pięknym, pokornym i uległym, dlatego Pan chce, abyśmy stali się jej kopią.

Duch Święty, znajdując swego ukochanego Oblubieńca ponownie obecnego w duszach, zstąpi do nich z wielką mocą. Napełni ich swoimi darami, zwłaszcza mądrością, dzięki której będą czynić cuda łaski… to wiek Maryikiedy wiele dusz, wybranych przez Maryję i przekazanych jej przez Boga Najwyższego, całkowicie skryje się w głębi Jej duszy, stając się jej żywymi kopiami, kochającymi i wychwalającymi Jezusa.  —Św. Louis de Montfort, Prawdziwe nabożeństwo do Najświętszej Dziewicy, nr 217, Montfort Publications