Moc chwały

COŚ dziwny i pozornie obcy zaczął rozprzestrzeniać się w kościołach katolickich w latach siedemdziesiątych XX wieku. Nagle niektórzy parafianie zaczęli podnosić ręce na Mszy św. I były takie spotkania w piwnicy, gdzie ludzie śpiewali piosenki, ale często nie tak jak na górze: ci ludzie śpiewali z sercem. Pożerali Pismo Święte, jakby to była wystawna uczta, a potem znowu zamykali swoje spotkania pieśniami uwielbienia.

Ci tak zwani „charyzmatycy” nie robili nic nowego. Po prostu podążali śladami zarówno starotestamentowych, jak i nowotestamentowych form wyrażania czci, które nigdy nie wyszły z mody, ponieważ chwała Bogu jest sprawą serca, a nie stylu.

Dla króla Dawida pochwała stanowiła samą wypaczkę i wątek jego istnienia.

Całą istotą kochał swojego Stwórcę i codziennie śpiewał Jego pochwały… (pierwsze czytanie)

Papież Franciszek wezwał niedawno cała kolekcja wierni katolicy modlili się „z całego serca” jak Dawid. Ale poszedł jeszcze dalej, sugerując, że spontaniczna modlitwa serca nie jest wyrażeniem zarezerwowanym tylko dla ruchów takich jak Odnowa Charyzmatyczna.

… Jeśli zamkniemy się formalnie, nasza modlitwa stanie się zimna i jałowa… Modlitwa pochwalna Dawida sprawiła, że ​​porzucił wszelkie formy opanowania i zatańczył przed Panem z całej siły. To jest modlitwa uwielbienia! ”…„ Ale, Ojcze, to jest dla Odnowy w Duchu (ruch charyzmatyczny), a nie dla wszystkich chrześcijan ”. Nie, modlitwa uwielbienia jest modlitwą chrześcijańską za nas wszystkich! —POPE FRANCIS, 28 stycznia 2014; Zenit.org

Ale dlaczego? Dlaczego powinniśmy wielbić Boga? Czy ma to na celu uspokojenie boskiego ego, jak sugerowaliby ateiści? Nie. Bóg nie potrzebuje naszej pochwały. Ale uwielbienie jest tym, co szeroko otwiera nasze serca przed Panem, tworząc boską wymianę, która dosłownie błogosławi i przemienia nas, gdy Go błogosławimy.

błogosławieństwo wyraża podstawowy ruch modlitwy chrześcijańskiej: jest to spotkanie Boga i człowieka… Nasza modlitwa wznosi się w Duchu Świętym przez Chrystusa do Ojca - błogosławimy Go za to, że nas pobłogosławił; błaga o to łaskę Ducha Świętego schodzi przez Chrystusa od Ojca - On nam błogosławi. -Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK), 2626; 2627

Jak często to robię doświadczony to spotkanie z Bogiem przez uwielbienie i adorację. Na początku mojej służby prowadziliśmy ludzi do obecności Boga, śpiewając proste pieśni uwielbienia, takie jak ta na końcu tej medytacji, którą napisałem. Chwaląc Boga, widziałem tak wiele cudów, zarówno fizycznych, jak i duchowych. Dlaczego? Po pierwsze, często podnosiliśmy imię Jezusa… ^[1]por. Hbr 13:15

Modlić się do „Jezusa” to wzywać go i wzywać go w nas.— CCC, 2666

… Albo śpiewaliśmy słowa, które napisał Dawid, na przykład w dzisiejszym Psalmie: „Pan żyje! Błogosławiona niech będzie moja Skała! ”

… Jesteście święci, intronizowani ku chwale Izraela. (Psalm 22: 3, RSV)

Widzimy w Piśmie Świętym, że chwalenie Boga wprawia w ruch potężną interakcję i obecność usługujących i walczących aniołów. Kiedy lud chwalił, runęły mury Jerycha, ^[2]por. Josh 6:20 armie wpadły w zasadzkę; ^[3]2 Kron 20: 15-16, 21-23 a łańcuchy spadły z Pawła i Sylasa. ^[4]Akty 16: 23-26 Bracia i siostry, nie jest Jezusem Chrystusem „To samo wczoraj, dziś i na zawsze”? ^[5]por. Hbr 13:8 Chwała też nas wyzwoli.

Ale wielu z nas nie zna mocy i doświadczenia obecności Boga, ponieważ nie modlimy się sercem, w tym pochwała z sercem. Czy to oznacza, że ​​musisz podnosić ręce do Boga, a nawet tańczyć jak Dawid w Jego obecności?

Jesteśmy ciałem i duchem i odczuwamy potrzebę przetłumaczenia naszych uczuć na zewnątrz. Musimy modlić się całą naszą istotą, aby dać wszelką możliwą moc naszej prośbie.-CCC 2702

Jeśli podniesienie rąk pomoże ci modlić się sercem, zrób to. Kogo obchodzi, co myślą ludzie?

Życzę zatem, aby mężczyźni modlili się w każdym miejscu, podnosząc święte ręce, bez gniewu i sporu. (1 Tym 2: 8)

Herod w dzisiejszej Ewangelii tak bardzo dbał o to, co myślą inni, że był gotów odciąć głowę Jana Chrzciciela, aby im zaimponować. Musimy uważać, aby chcąc „dopasować się” lub nie zostać zauważonym, nie odcinamy łask, proroczych słów lub namaszczenia, w które Bóg chce wlać ludzkiej, kiery.

Przede wszystkim musimy nauczyć się wielbić Boga w dobrych i złych czasach: „W każdych okolicznościach dziękujcie”. ^[6]por. 1 Tes 5: 18 Jedno z najpotężniejszych doświadczeń w moim życiu nastąpiło w czasie, gdy miałem ochotę zrobić cokolwiek innego niż chwalenie Boga. Możesz to przeczytać tutaj: Chwała wolności.

Więc na co czekasz? W swoich słowach, z serca zacznij dziękować Bogu za Jego błogosławieństwa i chwal Go za to, że jest wszystkim, czym On jest - i otrzymuj w zamian Jego błogosławieństwo. ^[7]„Uwielbienie jest formą modlitwy, która natychmiast rozpoznaje, że Bóg jest Bogiem”. -CCC 2639

POWIĄZANE CZYTANIE

• Dwa lata temu napisałem siedmioczęściową serię o Odnowie Charyzmatycznej. Czy to urządzenie diabła? Odłamek modernizmu? Protestancki wynalazek? A może jest to po prostu częścią tego, co to znaczy być „katolikiem”. Czy Odnowa jest przygotowaniem i smakiem tego, co nadejdzie „nowej wiosny”, kiedy w pełni zakwitnie? Czytać: Charyzmatyczny?

We Mszy św. Każdego dnia, kiedy śpiewamy Święto… To jest modlitwa uwielbienia: chwalimy Boga za Jego wielkość, bo jest wielki! Mówimy Mu piękne rzeczy, bo lubimy, że On taki jest. „Ależ ojcze, ja nie jestem w stanie… powinienem…”. Ale jesteś w stanie krzyczeć, gdy twój zespół stawia gola i nie jesteś w stanie śpiewać chwały Panu, aby trochę oderwać się od swojego zachowania, aby to zaśpiewać? Chwalenie Boga jest całkowicie darmowe!
—POPE FRANCIS, 28 stycznia 2014; Zenit.org