Wewnętrzne schronienie

TERAZ SŁOWO O MASOWYCH CZYTANIACH
za 2 maja 2017 r
Wtorek trzeciego tygodnia Wielkanocy
Wspomnienie św. Atanazego

Teksty liturgiczne tutaj

TAM to scena z jednej z powieści Michaela D. O'Briena że nigdy nie zapomniałem - kiedy księdza torturuje się za swoją wierność. ^[1]Zaćmienie Słońca, Ignacy Prasa W tym momencie duchowny zdaje się schodzić do miejsca, do którego jego oprawcy nie mogą dotrzeć, do miejsca głęboko w jego sercu, gdzie przebywa Bóg. Jego serce było schronieniem właśnie dlatego, że tam też był Bóg.

Wiele zostało powiedziane o „schronieniach” w naszych czasach - miejscach odłożonych przez Boga, gdzie będzie On opiekował się swoim ludem w globalnym prześladowaniu, które wydaje się coraz bardziej nieuniknione w naszych czasach.

Nie mniej niż zwykli indywidualni katolicy mogą przetrwać, więc zwykłe rodziny katolickie nie mogą przetrwać. Nie mają wyboru. Muszą być święte - co oznacza uświęcone - albo znikną. Jedynymi rodzinami katolickimi, które pozostaną przy życiu i prosperują w XXI wieku, są rodziny męczenników. - Sługa Boży ks. John A. Hardon, SJ, Najświętsza Dziewica i uświęcenie rodziny

Rzeczywiście, napisałem, że te miejsca odosobnienia, zarezerwowane szczególnie dla „czasów ostatecznych”, mają pierwszeństwo w Piśmie Świętym i były wspominane we wczesnym Kościele (zob. Nadchodzące schronienia i samotności). Ale dzisiejsze czytania Mszy św. Sugerują inny rodzaj schronienia, który nie jest ani stodołą, ani leśną polaną, ani jaskinią ani ukrytym poddaszem. Raczej to schronienie serca, ponieważ gdziekolwiek jest Bóg, to miejsce staje się schronieniem.

Ukrywasz je w schronieniu swojej obecności przed intrygami ludzi. (Dzisiejszy Psalm)

To schronienie ukryte daleko pod uderzeniami w ciało; miejsce gdzie sama wymiana miłości staje się tak intensywna że prawdziwe cierpienie ciała staje się jakby miłosną pieśnią dla Umiłowanego.

Kiedy kamienowali Szczepana, zawołał: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego”. (Dzisiejsze pierwsze czytanie)

Tuż przed tą modlitwą Szczepan ujrzał oczyma Jezusa stojącego po prawicy Ojca. Oznacza to, że był już w schronieniu przed Bożą obecnością. Ciało Szczepana nie zostało zachowane z kamieni, ale Jego serce było chronione przed ognistymi strzałami wroga, ponieważ było „Pełen wdzięku i mocy” ^[2]Dzieje 6: 8 Dlatego Matka Boża wielokrotnie wzywa was i ja do modlitwy, aby „módlcie się, módlcie się, módlcie się ”, ponieważ przez modlitwę również jesteśmy napełnieni łaską i mocą, i wchodzimy do najpewniejszego i najbezpieczniejszego schronienia: do serca Boga.

Tak więc życie modlitwy jest nawykiem przebywania w obecności trzykrotnie świętego Boga i w komunii z Nim… -Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 2658

Jeśli tak jest, to największym schronieniem na ziemi musi być Święta Eucharystia, „Rzeczywista Obecność” Chrystusa poprzez sakramentalne postacie Jego Ciała i Krwi. Rzeczywiście, Jezus udowadnia, że Eucharystia, która jest Jego Najświętszym Sercem, jest duchową ucieczką, kiedy mówi w dzisiejszej Ewangelii:

Ja jestem chlebem życia; kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął, a kto we Mnie wierzy, nie będzie pragnął.

A jednak my do poznaj głód i pragnienie w ograniczeniach naszego ludzkiego ciała. Więc to, o czym Jezus mówi tutaj, to schronienie i uwolnienie od duchowy utrapienie - ten głód znaczenia i pragnienie miłości; głód nadziei i pragnienie miłosierdzia; i głód nieba i pragnienie pokoju. Tutaj znajdujemy ich w Eucharystii, „źródle i szczycie” naszej wiary, ponieważ jest to sam Jezus.

To wszystko oznacza, drodzy bracia i siostry, że nie wiem, jakie fizyczne przygotowania ktoś powinien podjąć w tych niepewnych dniach, wykraczając poza normalną roztropność. Ale nie waham się krzyczeć:

Wejdź do schronienia przed Bożą obecnością! Jego bramą jest wiara, a kluczem jest modlitwa. Szybko wejdź do miejsca Bożego serca, gdzie będziesz chroniony przed podstępami wroga, jak Pan osłania cię Mądrością, chroni w swoim pokoju i umacnia w Swoim świetle.

Te drzwi do Bożej obecności nie są daleko. Chociaż jest ukryty, nie jest tajemnicą: jest w twoim sercu.

… Najwyższy nie mieszka w domach wykonanych ludzkimi rękami… Czy nie wiecie, że wasze ciało jest świątynią Ducha Świętego w was…? Kto Mnie miłuje, zachowa moje słowo, a mój Ojciec będzie go miłował, przyjdziemy do Niego i zamieszkamy z Nim… Oto stoję u drzwi i kołaczę. Jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wejdę do jego domu i będę z nim wieczerzał, a on ze mną. (Dzieje 7:48; 1 Kor 6:19; Jana 14:23; Ap 3, 20)

A kiedy Chrystus jest w sercu, można być pewnym Jego siły i ochrony nad swoją duszą, ponieważ serce tego człowieka stało się teraz „miasto Boga."

Bóg jest naszą ucieczką i siłą, zawsze obecną pomocą w niedoli. Dlatego nie boimy się, chociaż ziemia jest wstrząśnięta, a góry trzęsą się do głębin morskich… Strumienie rzeki radują się miasto Boga, święta siedziba Najwyższego. Bóg jest pośród niego; nie zostanie wstrząśnięty. (Psalm 46: 2-8)

I jeszcze raz

Nie dajcie się zgnieść przed nimi; bo to ja dzisiaj jestem tym, który uczyniły cię warownym miastem… Będą walczyć z tobą, ale cię nie pokonają. bo ja jestem z wami, aby was wybawić - wyrocznia Pana. (Jeremiasza 1: 17-19)

Na zakończenie, jak zatem powinniśmy rozumieć wzniosłe słowa Matki Bożej Fatimskiej, która powiedziała:

Moje Niepokalane Serce będzie waszym schronieniem i drogą, która zaprowadzi was do Boga. - Drugie objawienie, 13 czerwca 1917 roku, Objawienie dwóch serc w czasach współczesnych, www.ewtn.com

Odpowiedź jest dwojaka: kto tak doskonale zjednoczył swoje serce z Bogiem niż Maryja, tak że naprawdę jest „miastem Bożym”? Jej serce było i jest kopią Jej Syna.

Maryja: „Niech mi się stanie według Twego słowa”. (Łk 1:38)

Jezus: „… nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie”. (Łk 22:42)

Po drugie, ona jedyna ze wszystkich ludzkich stworzeń została nazwana naszą „matką”, gdy stała pod krzyżem. ^[3]por. Jana 19:26 Jako taka, w porządku łaski, Ona, która jest „pełna łaski”, sama staje się wejściem do Chrystusa: wejść do jej serca, to od razu wejść do Chrystusa z powodu zjednoczenia ich „dwóch serc” i jej duchowego macierzyństwa. Kiedy więc mówi, że jej „Niepokalane Serce” będzie naszą ucieczką, to tylko dlatego, że jej serce jest już w schronieniu Jej Syna.

Kluczem do tego, aby twoje serce stało się wewnętrznym schronieniem, jest podążanie ich śladami…

Bądź moją opoką schronienia, twierdzą, która zapewni mi bezpieczeństwo. Jesteś moją skałą i moją fortecą; przez wzgląd na Twoje imię będziesz mnie prowadził i prowadził. (Dzisiejszy Psalm)

POWIĄZANE CZYTANIE

Wielka Arka

Nadchodzące schronienia i samotności