Rzeka życia

TERAZ SŁOWO O MASOWYCH CZYTANIACH
na 1 kwietnia 2014 r
Wtorek IV Tygodnia Wielkiego Postu

Zdjęcie: Elia Locardi

I debatowała ostatnio z ateistką (w końcu się poddała). Na początku naszych rozmów wyjaśniłem jej, że moja wiara w Jezusa Chrystusa ma niewiele wspólnego z naukowo weryfikowalnymi cudami uzdrowień fizycznych, objawieniami i niezniszczalnymi świętymi, a bardziej z faktem, że ja wiedzieć Jezus (o ile mi się objawił). Ale ona upierała się, że to nie wystarczy, że byłem irracjonalny, oszukany przez mit, gnębiony przez patriarchalny Kościół… wiesz, zwykła diatryba. Chciała, żebym odtworzył Boga na szalce Petriego i cóż, po prostu nie sądzę, żeby On był na to gotowy.

Kiedy czytałem jej słowa, czułem się tak, jakby próbowała powiedzieć mężczyźnie, który właśnie wyszedł z deszczu, że nie jest mokry. A woda, o której tu mówię, to woda Rzeka życia.

Jezus wstał i zawołał: „Niech każdy, kto jest spragniony, przyjdzie do mnie i pije. Kto wierzy we mnie, jak mówi Pismo: „Popłyną z niego rzeki wody żywej”. Powiedział to w odniesieniu do Ducha… (J 7, 38-39)

To jest ostateczny dowód Jezusa Chrystusa dla wierzącego. Jest to dowód, który skłonił tysiące ludzi do dobrowolnego oddania życia za Niego tylko w pierwszym wieku. Jest to dowód, który doprowadził niezliczone rzesze innych do porzucenia wszystkiego i głoszenia Go aż po krańce ziemi. Jest to dowód, który skłonił naukowców, fizyków, matematyków i niektóre z największych umysłów w historii do ugięcia kolan w imię Jezusa. Ponieważ rzeki wody żywej płynęły w ich duszach.

Otóż ​​osoba pozbawiona duchowości nie przyjmuje tego, co należy do Ducha Bożego, ponieważ dla niego jest to głupota i nie może tego zrozumieć, ponieważ jest to rozeznane duchowo. (1 Kor 2:14)

Wielkie źródło tej rzeki, źródło radości, pochodzi z przebity bok Chrystusazapowiedziany w wizji świątyni:

… Fasada świątyni była zwrócona ku wschodowi; woda spływała z prawej strony świątyni… (pierwsze czytanie)

Jest to rzeka, która została wyzwolona u stóp Krzyża, kiedy żołnierz przebił Jego bok i wytrysnęła krew i woda. ^[1]por. J 19, 34 Ta potężna rzeka nie była końcem, ale początkiem życia Kościoła, „miasta Bożego”.

Jest strumień, którego strumienie radują miasto Boże, święte mieszkanie Najwyższego. (Dzisiejszy Psalm)

Rzeka ta jest prawdziwa i życiodajna dla chrześcijanina, ponieważ ten, kto otworzył na nią swoje serce, może „skosztować i zobaczyć dobroć Pana” w owoc Ducha Świętego.

Wzdłuż obu brzegów rzeki rosną drzewa owocowe wszelkiego rodzaju; ich liście nie więdną, ani ich owoce nie zawiodą… owocem Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć, hojność, wierność, łagodność, opanowanie. (Gal 5: 22-23)

A jak świadczymy dzisiaj w Ewangelii, „ich owoce będą służyć za pokarm, a ich liście za lekarstwo”. Dzisiaj wielu ludzi na świecie zwróciło się do samej nauki jako rozwiązania wszystkich problemów człowieka, podobnie jak ludzie w czasach Chrystusa zwrócili się do sadzawki Bethesda, która mogła co najwyżej uzdrowić ciało, ale nie duszę.

… Ci, którzy podążali za intelektualnym nurtem nowoczesności zainspirowanym przez [Francisa Bacona], nie mieli racji, sądząc, że człowiek zostanie odkupiony przez naukę. Takie oczekiwanie wymaga zbyt wiele nauki; ten rodzaj nadziei jest zwodniczy. Nauka może w znacznym stopniu przyczynić się do uczynienia świata i ludzkości bardziej ludzkimi. Jednak może również zniszczyć ludzkość i świat, jeśli nie będzie kierowany przez siły, które leżą na zewnątrz. —BENEDYKTA XVI, Encyklika, Spe Salvi, rz. 25

Rzeka Życia nie niszczy, ale leczy. Dlatego Jezus mówi do niegdyś kulawego: „Spójrz, dobrze się czujesz; nie grzesz już więcej, aby ci się nie stało nic gorszego ”. Oznacza to, że prawdziwe uzdrowienie, które przyszedł Jezus, pochodzi z serca, a po uzdrowieniu…

Nie możemy nie mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy… (Dzieje 4:20)

W istocie najczystsza radość tkwi w więzi z Chrystusem, którą spotykamy, naśladujemy, poznamy i kochamy dzięki nieustannemu wysiłkowi umysłu i serca. Być uczniem Chrystusa: chrześcijaninowi to wystarczy. —BENEDYKTA XVI, Przemówienie na Anioł Pański, 15 stycznia 2006