Triumf

AS Papież Franciszek przygotowuje się do konsekracji swojego papiestwa Matce Bożej Fatimskiej 13 maja 2013 r. Przez kardynała José da Cruz Policarpo, arcybiskupa Lizbony, ^[1]Korekta: Konsekracja ma nastąpić za pośrednictwem Kardynała, a nie samego Papieża w Fatimie, jak błędnie opisałem. nadszedł czas, aby zastanowić się nad obietnicą Matki Bożej złożoną tam w 1917 roku, co to znaczy i jak się rozwinie… coś, co wydaje się być coraz bardziej prawdopodobne w naszych czasach. Wierzę, że jego poprzednik, papież Benedykt XVI, rzucił cenne światło na to, co w tym względzie spotyka Kościół i świat…

W końcu moje Niepokalane Serce zatriumfuje. Ojciec Święty poświęci mi Rosję, a ona nawróci się, a świat otrzyma okres pokoju. —Www.vatican.va

BENEDYKT I TRIUMF

Papież Benedykt modlił się trzy lata temu, aby Bóg „przyspieszył wypełnienie się proroctwa o tryumfie Niepokalanego Serca Maryi”. ^[2]Homilia, Fatima, Portugalia, 13 maja 2010 W rozmowie z Peterem Seewaldem określił to stwierdzenie:

Powiedziałem, że „triumf” będzie bliżej. Jest to równoznaczne z naszą modlitwą o nadejście Królestwa Bożego. To stwierdzenie nie było zamierzone - być może jestem zbyt racjonalny że - aby wyrazić jakiekolwiek oczekiwanie z mojej strony, że nastąpi wielki zwrot i że historia nagle potoczy się zupełnie inaczej. Chodziło raczej o to, że moc zła jest wciąż na nowo powstrzymywana, że ​​moc samego Boga wciąż na nowo objawia się w mocy Matki i utrzymuje ją przy życiu. Kościół jest zawsze wezwany do zrobienia tego, o co Bóg poprosił Abrahama, czyli do dopilnowania, aby było wystarczająco dużo prawych ludzi, aby stłumić zło i zniszczenie. Zrozumiałem moje słowa jako modlitwę, aby energie dobra odzyskały wigor. Można więc powiedzieć, że triumf Boga, triumf Maryi, są ciche, niemniej jednak są prawdziwe. -Światło Świata, p. 166, Rozmowa z Peterem Seewaldem

Tutaj Ojciec Święty mówi, że „triumf” jest równoznaczny z „modląc się o nadejście Królestwa Bożego ”.

Kościół katolicki, którym jest królestwo Chrystusa na ziemi, [jest] przeznaczone do rozprzestrzeniania się wśród wszystkich ludzi i wszystkich narodów ... —POPIEŚ PIUS XI, Quas primas, Encyklika, n. 12, 11 grudnia 1925; por. Mat 24:14

Kościół „jest Królestwem Chrystusa obecnym już w tajemnicy”. -Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 763

Ale potem idzie dalej, odnotowując swoją subiektywną opinię w tej sprawie, że nie przyniesie to znaczącego „zwrotu” w biegu świata. Jak pogodzić te słowa z obietnicą „okresu pokoju”, który jest nierozerwalnie związany z Triumfem? Czy nie byłby to znaczący „zwrot”?

Chociaż przyznanie się do jego optymizmu jest ograniczone, Ojciec Święty pomaga również rozwiać pogląd, że nadchodząca „era pokoju” lub „odpoczynku szabatowego”, jak mówi Kościół Ojcowie nazywali to, jest podobne do Matki Bożej machającej czarodziejską różdżką i wszystko staje się doskonałe. Rzeczywiście, odrzućmy takie fantazje, bo pachną herezją millenarianizm które nękały długą historię Kościoła. ^[3]porMillenarianizm - czym jest i czym nie jest Jednak w harmonii z Ojcami Kościoła wczesnego, stwierdza on krytyczną kwestię - aby Triumf dopilnował, aby „moc zła została ponownie powstrzymana” i aby „energie dobra odzyskały wigor” i że: „Ukazuje się moc samego Boga w mocy Matki i utrzymuje go przy życiu ”.

Na tym uniwersalnym poziomie, jeśli zwycięstwo nadejdzie, przyniesie je Maryja. Chrystus zwycięży przez nią, ponieważ chce, aby zwycięstwa Kościoła teraz iw przyszłości były z nim połączone ... —POPIEŁ JAN PAWEŁ II, Przekroczyć próg nadziei, s. 221

Położę nieprzyjaźń między tobą a kobietą, twoim potomstwem i jej potomstwem: zmiażdży ci głowę ... (Rodzaju 3:15, Douay-Rheims)

… Książę diabłów, który jest twórcą wszelkiego zła, będzie związany łańcuchami i będzie uwięziony przez tysiąc lat niebiańskiego panowania… - pisarz kościelny z IV wieku Lactantius, „Boskie instytuty”, Ojcowie ante-Nicene, tom 7, s. 21i; Ojcowie wczesnego Kościoła postrzegali okres „tysiąca lat”, o którym mówi Apokalipsa 20, jako rodzaj „odpoczynku sabatu” lub okresu pokoju dla Kościoła

Modlitwa o Triumf jest również modlitwą za ostateczny przyjście Jezusa na końcu czasów, papież emeryt rzuca więcej światła na tę kwestię, zwracając się do słów św. Bernarda, które mówią o „pośrednim przyjściu” Królestwa przed końcem czasów.

Podczas swego pierwszego przyjścia Nasz Pan przyszedł w naszym ciele i w naszej słabości; w tym środku przychodzi w duchu i mocy; w ostatecznym przyjściu będzie widziany w chwale i majestacie… —Św. Bernard, Liturgia Godzin, Tom I, s. 169 XNUMX

Papież Benedykt gasi argument tych, którzy to mówią refleksja św. Bernarda nie może odnosić się do jakiegoś pośredniego przyjścia Pana, takiego jak era pokoju:

Podczas gdy ludzie wcześniej mówili tylko o podwójnym przyjściu Chrystusa - raz w Betlejem, a potem na końcu czasów - święty Bernard z Clairvaux mówił o adwent średniprzyjście pośrednie, dzięki któremu okresowo odnawia swoją interwencję w historii. Uważam, że wyróżnienie Bernarda uderza we właściwą nutę. Nie możemy określić, kiedy skończy się świat. Sam Chrystus mówi, że nikt nie zna godziny, nawet Syn. Ale musimy zawsze stać w obliczu nieuchronności Jego przyjścia, jakby to było - i musimy być pewni, zwłaszcza w środku ucisku, że jest blisko. —POPIE BENEDYKT XVI, Światło świata, s. 182-183, Rozmowa z Peterem Seewaldem

Chociaż słusznie nie ograniczając wizji św. Bernarda wyłącznie do przyszłego wydarzenia, Jezus już przyszedł
s do nas każdego dnia, ^[4]widzieć Jezus jest tutaj! Benedykt, podobnie jak jego poprzednicy, przewidział nadejście nowej ery przed końcem czasu, wzywając młodych do bycia „prorokami tej nowej ery”. ^[5]widzieć Co jeśli….?

TRIUMF KRZYŻA

Wszystko to, jak wspomniałem wcześniej, pozostaje w doskonałej harmonii z Ojcami wczesnego Kościoła, którzy przewidzieli, że kulminacją naszych czasów będzie „okres bezprawia”, po którym nastąpi „odpoczynek sabatu” przed ostatecznym pożarem. Oznacza to, że po Męce Kościoła następuje swego rodzaju „zmartwychwstanie”. ^[6]por. Ap 20:6 Kardynał Ratzinger wyjaśnił to w dość potężnym momencie przewidywania:

Kościół stanie się mały i będzie musiał zaczynać od nowa mniej więcej od początku. Nie będzie już w stanie zamieszkać w wielu budynkach, które zbudowała w dobrobycie. W miarę zmniejszania się liczby jej wyznawców… Straci wiele przywilejów społecznych… Jako małe społeczeństwo [Kościół] będzie stawiał znacznie większe wymagania z inicjatywy swoich indywidualnych członków.

Będzie to trudne dla Kościoła, ponieważ proces krystalizacji i klarowania będzie kosztował jej cenna energia. To uczyni ją biedną i sprawi, że stanie się dotychczasowy Kościół potulnych… Proces będzie długi i męczący, podobnie jak droga od fałszywego progresywizmu w przededniu Rewolucji Francuskiej… Ale kiedy próba tego przesiewu minie, wielka moc popłynie z bardziej uduchowionego i uproszczonego Kościoła. Mężczyźni w całkowicie zaplanowanym świecie poczują się niewypowiedzianie samotni. Jeśli całkowicie stracili z oczu Boga, odczują całą grozę ich ubóstwa. Wtedy odkryją, że małe stadko wierzących jest czymś zupełnie nowym. Odkryją to jako przeznaczoną dla nich nadzieję, odpowiedź, której zawsze szukali w ukryciu.

Wydaje mi się więc pewne, że przed Kościołem są bardzo ciężkie czasy. Prawdziwy kryzys dopiero się zaczął. Będziemy musieli liczyć na straszne przewroty. Ale jestem równie pewien tego, co pozostanie na końcu: nie Kościół kultu politycznego, który już umarł wraz z Gobel, ale Kościół wiara. Może już nie być dominującą siłą społeczną w takim stopniu, w jakim była do niedawna; ale będzie cieszyć się świeżym kwitnieniem i być postrzeganym jako dom człowieka, w którym odnajdzie życie i nadzieję po śmierci. —Kardynał Joseph Ratzinger (PAPIEŻ BENEDYKT XVI), Wiara i przyszłość, Ignacy Press, 2009

Rzeczywiście, Antychryst zdewastował wiele na świecie (patrz przypis). ^[7]Chronologia Ojców Kościoła przewidywała pojawienie się „bezprawia” przed „erą pokoju”, podczas gdy inni Ojcowie, jak Bellarmin i Augustyn, również przewidzieli „ostatniego Antychrysta”. Jest to zgodne z wizją św. Jana dotyczącą „bestii i fałszywego proroka” przed „panowaniem tysiącletnim”, a następnie „Goga i Magoga”. Papież Benedykt potwierdził, że antychryst nie może ograniczać się do jednej osoby, że nosi „wiele masek” (1 J 2, 18; 4, 3). To jest część tajemnicy „tajemnicy nieprawości”: por  Ostatnie dwa zaćmienies Już wokół nas widzimy pierwsze owoce tego zniszczenia, do tego stopnia, że ​​Papież Benedykt ostrzegł, że „przyszłość świata jest zagrożona”. ^[8]por W Wigilię;  „… Fundamenty ziemi są zagrożone, ale zagraża im nasze zachowanie. Zewnętrzne fundamenty są zachwiane, ponieważ wewnętrzne fundamenty są zachwiane, moralne i religijne podstawy, wiara, która prowadzi do właściwej drogi życia. —POPIEŁ BENEDYKTA XVI, pierwsza sesja specjalnego synodu w sprawie Bliskiego Wschodu, 10 października 2010 r. Powrót do zdrowia będzie „długi i męczący”. Ale właśnie w tym „ubogim i łagodnym” stanie Kościół będzie mógł otrzymać dar „nowej Pięćdziesiątnicy”, a „wielka moc wypłynie z bardziej uduchowionego i uproszczonego Kościoła”. Jak ks. George Kosicki, „ojciec Bożego Miłosierdzia”, pisał:

Kościół to zrobi zwiększać panowanie Boskiego Zbawiciela przez powrót do Wieczernika przez Kalwarię! -Duch i Oblubienica mówią „Przyjdź!”,  strona 95

TRIUMF DUCHA

Niedawno zapytano mnie, jak mogłem uwierzyć, że era pokoju może nadejść ze świata takiego jak nasz. Przede wszystkim odpowiadałem, że to nie jest mój pomysł; to nie jest moja wizja, ale pierwotny Kościół Ojcowie, jasno ogłoszeni przez papieży, ^[9]por Papieże i era świtu i potwierdzone w dziesiątkach autentycznych mistyków XX wieku. ^[10]por Drogi Ojcze Święty… On nadchodzi! Po drugie, odpowiedź jest rzeczywiście nadprzyrodzona:

Nie znaczy to, że Pięćdziesiątnica nigdy nie przestała być aktualnością w całej historii Kościoła, ale tak wielkie są potrzeby i niebezpieczeństwa obecnego wieku, tak rozległy horyzont ludzkości ciągniętej ku światowemu współistnieniu i niezdolnej do jej osiągnięcia, że ​​istnieje nie jest dla niego zbawieniem, jak tylko nowym wylaniem daru Bożego. —PAPIEŻ PAWEŁ VI, Gaudete w Domino, 9 maja 1975 r., Rozdz. VII; www.vatican.va

Zatem Triumf już się dzieje. „Nowa Pięćdziesiątnica” jest już w drodze. Zaczęło się już w „resztce”, którą Nasza Matka od dziesięcioleci po cichu gromadzi na całym świecie w „wieczerniku” swojego serca. Podobnie jak armia Gideona była mała i cicha, gdy otaczali obóz wrogów, ^[11]por Godzina świeckich tak też „triumf Boga, triumf Maryi, są ciche, niemniej jednak są one rzeczywiste”. ^[12]PAPIEŻ BENEDYKTA XVI, Światło Świata, p. 166, Rozmowa z Peterem Seewaldem Zatem to, o czym mówią papieże, nie jest „podobną do Disneya” transformacją Kościoła i świata, ale „zwiększać”W Królestwie Bożym.

Duchu Boży, odnów swoje cuda w tym naszym wieku, jak w nowej Pięćdziesiątnicy, i spraw, aby Twój Kościół, modląc się wytrwale i natarczywie z jednym sercem i jednym umysłem, razem z Maryją, Matką Jezusa, prowadzony przez błogosławionego Piotra, zwiększać panowanie Boskiego Zbawiciela, panowanie prawdy i sprawiedliwości, panowanie miłości i pokoju. Amen. —POPE JAN XXIII, podczas zwołania Soboru Watykańskiego II, Humanae salutis, 25 grudnia 1961 r

Słowo „wzrost” jest tłumaczone z łaciny amplifikować, której ks. Kosicki zauważa, że ​​„niesie ze sobą także sens sprowadzenia
spełnienie." ^[13]Duch i Oblubienica mówią „Przyjdź!”,  p. 92 Dlatego Triumf jest również przygotowanie Kościoła, który antycypuje ostateczny przyjście Królestwa Bożego przy końcu czasów. To przygotowanie dokonuje się częściowo, jak zauważył kard. Ratzinger, poprzez „kryzys”, który jest tutaj i nadchodzi na Kościół, który od razu go oczyści, czyniąc go posłusznym, łagodnym i prostym - jednym słowem, jak Najświętsza Matka:

Duch Święty, znajdując swego ukochanego Oblubieńca ponownie obecnego w duszach, zstąpi do nich z wielką mocą. Napełni ich swoimi darami, zwłaszcza mądrością, dzięki której będą czynić cuda łaski… to wiek Maryikiedy wiele dusz, wybranych przez Maryję i przekazanych jej przez Boga Najwyższego, całkowicie skryje się w głębi Jej duszy, stając się jej żywymi kopiami, kochającymi i wychwalającymi Jezusa.  —Św. Louis de Montfort, Prawdziwe nabożeństwo do Najświętszej Dziewicy, nr 217, Montfort Publications 

TRIUMF KOŚCIOŁA

Wydaje się więc, że ten Triumf nastąpi wtedy, gdy Kościół „będzie się cieszyć świeżym rozkwitem i będzie postrzegany jako dom człowieka”. ^[14]Kardynał Ratzinger, Wiara i przyszłość, Ignacy Press, 2009

O! kiedy w każdym mieście i wiosce będzie wiernie przestrzegane prawo Pańskie, gdy okazywany jest szacunek dla rzeczy świętych, gdy uczęszczane są sakramenty i wypełniane obrzędy życia chrześcijańskiego, z pewnością nie będzie już potrzeby, abyśmy dalej pracowali widzimy wszystko przywrócone w Chrystusie… Wszystko to, Czcigodni Bracia, Wierzymy i oczekujemy z niezachwianą wiarą. — PAPIEŻ PIUS X, E Najwyższa, Encyklika „O przywróceniu wszystkiego”, 14, 6-7

Kiedy na drzewach pojawiają się pierwsze pąki, myślisz, że zima dobiega końca i zbliża się nowa wiosna. Zwróciłem ci uwagę oznaki okrutnej zimy, przez którą teraz przechodzi Kościół, poprzez oczyszczenie, które osiągnęło teraz swój najbardziej bolesny szczyt… Dla Kościoła nowa wiosna tryumfu mojego Niepokalanego Serca wkrótce wybuchnie. Nadal będzie tym samym Kościołem, ale odnowionym i oświeconym, uczynionym pokorniejszym i silniejszym, uboższym i bardziej ewangelicznym przez swoje oczyszczenie, aby w Nim zaświeciło chwalebne panowanie mojego Syna Jezusa dla wszystkich.. - przekazane rzekomo przez Matkę Bożą ks. Stefano Gobbi, 9 marca 1979, n. 172, Do kapłanów, umiłowanych synów Matki Bożej z aprobatą kościelną

„Gdy zbliża się trzecie tysiąclecie Odkupienia, Bóg przygotowuje wielką wiosnę dla chrześcijaństwa i już możemy zobaczyć jego pierwsze znaki”. Niech Maryja, Gwiazda Poranna, pomoże nam powiedzieć z coraz większą gorliwością nasze „tak” dla planu zbawienia Ojca, aby wszystkie narody i języki ujrzały Jego chwałę. —PAPIEŻ JAN PAWEŁ II, Orędzie na niedzielę misyjną na świecie, 9, 24 października 1999; www.vatican.va

Czy nie możemy powiedzieć, że ten prostszy, pokorniejszy Kościół „Triumfu” jest już zapowiedziany w pięknym świadectwie papieża Franciszka, jednego z „pączków” Maryi?

POWIĄZANE CZYTANIE:

• Triumf - część II

• Triumf - część III