Chyba że Pan zbuduje społeczność…

LIKE wierzący we wczesnym Kościele, wiem, że wielu dzisiaj również odczuwa silne wezwanie do wspólnoty chrześcijańskiej. W rzeczywistości od lat prowadzę dialog z braćmi i siostrami na temat tego pragnienia wewnętrzny do życia chrześcijańskiego i Kościoła. Jak powiedział Benedykt XVI:

Nie mogę posiadać Chrystusa tylko dla siebie; Mogę do Niego należeć tylko w jedności ze wszystkimi, którzy stali się lub staną się jego własnymi. Komunia pociąga mnie z siebie do Niego, a tym samym do jedności ze wszystkimi chrześcijanami. Stajemy się „jednym ciałem”, całkowicie złączeni w jednym istnieniu. -Deus Caritas Est n. 14

To piękna myśl, a nie tylko mrzonka. Jest to prorocza modlitwa Jezusa, abyśmy „wszyscy stanowili jedno”. ^[1]por. J 17, 21 Z drugiej strony trudności, przed którymi stoimy dzisiaj w tworzeniu wspólnot chrześcijańskich, nie są małe. Podczas gdy Focolare, Dom Madonny lub inne apostolaty dostarczają nam cennej mądrości i doświadczenia w życiu „w komunii”, jest kilka rzeczy, o których powinniśmy pamiętać.

Dzisiejsze pierwsze czytanie to mocne ostrzeżenie o budowaniu wspólnoty bez łaski Bożej:

… Jeśli to przedsięwzięcie lub ta działalność jest pochodzenia ludzkiego, zniszczy się sama.

Tak wiele wspólnot, zarówno świeckich, jak i konsekrowanych, upadło na przestrzeni lat, ponieważ albo zaczęły się w ciele, albo skończyły w ciele.

Troska ciała to śmierć, ale troska ducha to życie i pokój… ci, którzy są w ciele, nie mogą podobać się Bogu. (por. Rz 8, 6-8)

Tam, gdzie istnieje samolubna ambicja, pragnienie władzy, dominacji, ekskluzywności i zazdrości, uważaj! To nie są kamienie węgielne „domu Pańskiego”, ale dom podziału.

Ile wojen toczy się w Ludu Bożym iw naszych różnych społecznościach… Nasz świat jest rozdarty wojnami i przemocą oraz zraniony przez powszechny indywidualizm, który dzieli ludzi, stawiając ich przeciwko sobie, gdy dążą do własnego dobra- bycie ... Zawsze bardzo boli mnie odkrycie, jak niektóre wspólnoty chrześcijańskie, a nawet osoby konsekrowane, mogą tolerować różne formy wrogości, podziałów, oszczerstw, zniesławienia, zemsty, zazdrości i chęci narzucenia pewnych idei za wszelką cenę, nawet prześladowaniom, które wyglądają jak prawdziwe polowanie na czarownice. Kogo będziemy ewangelizować, jeśli tak postępujemy? -PAPIEŻ FRANCISZEK, Evangelii Gaudium, n. 98–100

Z drugiej strony wszędzie tam, gdzie panuje pokój, radość, wolność, wzajemny szacunek i chęć dzielenia się orędziem i życiem Jezusa, są to znaki działania Ducha Świętego. Nie zapominaj, że wspólnota wczesnego Kościoła narodziła się w dniu Pięćdziesiątnicy, narodziła się przez Ducha. Wczesny Kościół był dziełem Boga, Chrystusa, który powiedział: „Zbuduję swój Kościół”. ^[2]por. Mat 16: 18 Jezus Chrystus jest ten sam wczoraj, dziś i na wieki. ^[3]por. Hbr 13:8

Chociaż dzisiaj powinniśmy starać się kochać, służyć sobie nawzajem i stawać się dostępni dla siebie w naszej rodzinie, parafii lub we wspólnotach sąsiedzkich, powinniśmy bardzo uważnie i cierpliwie czekać, aż Pan pokaże nam, jak budować bardziej formalną wspólnotę chrześcijańską. Dla:

Jeśli Pan nie zbuduje domu, na próżno trudzą się ci, którzy budują. (Psalm 127: 1)

Przeszkody finansowe, fizyczne, a nawet kościelne w tworzeniu wspólnoty są dziś niemałe. Ale to nie znaczy, że Pan nie pragnie wspólnoty. Robi dziś coś nowego; jest ukryta, cicha, czeka na narodziny we właściwym czasie. Często słyszałem, jak Pan mówi w moim sercu o „Nowy bukłak”. To znaczy, że nie mamy próbować wlewać starych modeli wspólnoty do naszych czasów; że w rzeczywistości „Era ministerstw się kończy”to znaczy nie sama służba, ale służba, jaką znamy. Świat zmieni się dramatycznie, dlatego powinniśmy ponownie zgromadzić się z Maryją w wieczerniku naszych serc, z tymi, których czujecie pociągający do tworzenia wspólnoty i „Czekać na„ obietnicę Ojca ”. ^[4]por. Dz 1

Czekaj na Pana z odwagą, bądźcie mężni i czekajcie na Pana. (Dzisiejszy Psalm)

I nie zniechęcajcie się, jeśli Pan nie trzyma się waszej osi czasu! To, o co On cię dzisiaj prosi, to twoja mała ofiara fiat„pięć chlebów” modlitwy, posłuszeństwa, służby, pokory i ufności. I rozmnoży je zgodnie ze swoim planem, swoją wolą w sposób, który najlepiej nakarmi was, społeczność i świat, do służby, któremu jesteście powołani.

Na zakończenie chciałbym podzielić się z wami wewnętrznym „słowem”, które otrzymałem, modląc się przed Najświętszym Sakramentem z niewielką grupą ewangelistów katolickich i księdzem osiem lat temu. Możesz to przeczytać tutaj: Nadchodzące samotności i schronienia.