Co jeśli…?

Co jest za zakrętem?

IN otwarty list do Papieża, ^[1]por Drogi Ojcze Święty… On nadchodzi! Przedstawiłem Jego Świątobliwości teologiczne podstawy „ery pokoju” w przeciwieństwie do herezji millenarianizm. ^[2]por Millenarianizm: czym jest i czym nie jest i Katechizm [KKK} 675-676 Rzeczywiście, Padre Martino Penasa postawił pytanie o biblijne podstawy historycznej i powszechnej ery pokoju przeciwko millenarianism do Kongregacji Nauki Wiary: „È zbliża się nowa era życia Cristiana?”(„ Czy zbliża się nowa era życia chrześcijańskiego? ”). Ówczesny prefekt, kardynał Joseph Ratzinger, odpowiedział: „Ta misja jest ancora aperta alla libera dyskusja, giacchè la Santa Sede non si jest ancora pronunciata in modo definitivo"

Pytanie jest nadal otwarte na swobodną dyskusję, ponieważ Stolica Apostolska nie wydała ostatecznego oświadczenia w tej sprawie. -JAl Segno del Soprannauturale, Udine, Italia, rz. 30, s. 10, Ott. 1990

Jest więc mało prawdopodobne, że Kościół w jakimkolwiek momencie w przyszłości może również definitywnie stwierdzić, że „era pokoju” jest również przeciwnie do wiary. Dopóki nie zostanie wydane takie oświadczenie, jeśli w ogóle, można również zapytać: „A co, jeśli… a co, jeśli„ era pokoju ”jest nie częścią „czasów ostatecznych”?

ODRÓŻNE OPINIE

Prawda jest taka, że ​​jest kilku współczesnych autorów, którzy zajmują takie stanowisko, sugerując, że Drugie Przyjście Chrystus i koniec świata jest w istocie bliski. Musimy powiedzieć, że oni również mają prawo to zaproponować, ponieważ Kościół nie wydał żadnego ostatecznego oświadczenia w ten czy inny sposób. To powiedziawszy, Papież Benedykt XVI, komentując orędzia św. Faustyny, w których stwierdza się, że zostały one dane, aby przygotować świat na „ostateczne przyjście” Jezusa, zauważył: ^[3]por Faustyny ​​i Dzień Pański

Gdyby przyjąć to stwierdzenie w sensie chronologicznym, jako nakaz natychmiastowego przygotowania się na Drugie Przyjście, byłoby to fałszywe. —POPIE BENEDYKTA XVI, Światło świata, rozmowa z Peterem Seewaldem, s. 180-181

Rzeczywiście, w tym samym wywiadzie Papież Benedykt potwierdził oczekiwanie na „triumf Niepokalanego Serca”, który, jak obiecała Matka Boża Fatimska, przyniesie „okres pokoju” na świecie. Tak więc wyraźnie widzi „triumf” jako wydarzenie przejściowe przed wydarzeniami ostatecznymi, które zapoczątkowują koniec świata. Modlił się więc, aby Bóg „przyśpieszył wypełnienie się proroctwa o tryumfie Niepokalanego Serca Maryi”. ^[4]Homilia, Fatima, Portugalia, 13 maja 2010

Przede wszystkim Benedykt powiedział o swojej modlitwie o przyspieszenie Triumfu:

Jest to równoznaczne z naszą modlitwą o nadejście Królestwa Bożego. —Światło świata, rozmowa z Peterem Seewaldem, p. 166

Tak, wypełnienie Nasz Ojciec kiedy nadejdzie Jego królestwo i „Będzie się działo na ziemi, tak jak w niebie”. Trzeba przyznać, że w tym miejscu wielu eschatologów dzisiaj poszło w złym kierunku. Utożsamiają „przyjście Królestwa” z parousii na końcu świata. Jednak nawet Jezus powiedział to 2000 lat temu „Bliskie jest królestwo niebieskie”. ^[5]Matt 3: 2 Oznacza to, że Królestwo Boże przyszło, nadchodzi i nadejdzie. O tym „środkowym przyjściu” królestwa Chrystusa mówiła Matka Boża i wielu mistyków ostatnich stuleci, kiedy Oblubienica Chrystusa będzie przypominać świętość Maryi i kiedy…

A CO JEŚLI SIĘ NIE Mylą?

So co jeśli była era pokoju nie w czasach ostatecznych, kiedy według proroka Izajasza wszystkie narody będą płynąć do domu Pańskiego w czasie pokoju? ^[6]por. Izajasza 2: 2-4 Czyż Jezus nie powiedział, że ewangelia musi być głoszona „wszystkim narodom” przed końcem (Mat. 24:14) - coś, co powiedzieli zarówno św. Jan Paweł II, jak i papież Benedykt, jest nadal bardzo w toku?

Misja Chrystusa Odkupiciela, powierzona Kościołowi, jest jeszcze bardzo daleka od zakończenia. Gdy drugie tysiąclecie po przyjściu Chrystusa dobiega końca, ogólny pogląd na rodzaj ludzki pokazuje, że ta misja dopiero się zaczyna i że musimy całym sercem zaangażować się w jej służbę. —POPE JAN PAWEŁ II, Misja Redemptoris, rz. 1

Są regiony świata, które wciąż czekają na pierwszą ewangelizację; inni, którzy ją otrzymali, ale potrzebują głębszej interwencji; jeszcze inni, w których Ewangelia zapuściła korzenie dawno temu, dając początek prawdziwej tradycji chrześcijańskiej, ale w której w ostatnich stuleciach - ze złożoną dynamiką - proces sekularyzacji spowodował poważny kryzys znaczenia wiary chrześcijańskiej i przynależność do Kościoła. —POPIEŁ BENEDYKTA XVI, I Nieszpory Uroczystości św. Piotra i Pawła, 28 czerwca 2010

Powyższe oczekiwania są oczywiście częścią naszej Świętej Tradycji i rzeczywiście wydaje się, że nie zostały jeszcze spełnione.

To eschatologiczne przyjście może nastąpić w dowolnym momencie, nawet jeśli zarówno ono, jak i ostatnia próba, która je poprzedzi, są „opóźnione”. - Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 673

Św. Piotr dalej oświetla to, co musi nadejść, „aż do czasu ustalenia wszystkiego, co powiedział Bóg”.

Przyjście chwalebnego Mesjasza jest zawieszone w każdym momencie historii, aż do uznania go przez „cały Izrael”, ponieważ „zatwardziałość przyszła na część Izraela” w ich „niewirze” wobec Jezusa. Święty Piotr mówi do Żydów jerozolimskich po Pięćdziesiątnicy: „Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby wasze grzechy zostały zmyte, aby czasy orzeźwienia może przyjść od obecności Panai aby posłał Chrystusa wyznaczonego dla ciebie, Jezusa, którego niebo musi przyjąć do czasu za ustanowienie wszystkiego, co od dawna mówił Bóg przez usta swoich świętych proroków ”.  -KKK, 674

Czy zatem te „czasy orzeźwienia” należy rozumieć jako Niebo, czy raczej odnoszą się one raczej do ery pokoju? Bez eschatologicznego światła, które przynosi „era pokoju”, trudno zrozumieć, jak dokładnie będą „czasy odświeżenia”, które obejmą naród żydowski. Jak będzie głoszona Ewangelia aż po krańce ziemi, tworząc jedną trzodę pod jednym Pasterzem, ^[7]por. Jana 10:16 bez jakiejś „nowej Pięćdziesiątnicy”, która umożliwiłaby Królestwu Bożemu dotarcie do wybrzeży… biorąc pod uwagę, że teraz świat znów staje się pogański?

Nie możemy ze spokojem zaakceptować, że reszta ludzkości ponownie popadnie w pogaństwo. —Kardynał Ratzinger (PAPIEŻ BENEDYKT XVI), Nowa ewangelizacja, budowanie cywilizacji miłości; Przemówienie do katechistów i nauczycieli religii, 12 grudnia 2000

„Era pokoju”, wyjaśniana zwłaszcza przez świętych i mistyków minionego stulecia, z pewnością rzuca nowe światło i zrozumienie w tym względzie. Jednak, co jeśli oni są źli?

Matka Boża Fatimska obiecała, że ​​„na końcu" jej "Niepokalane Serce zatriumfuje, a światu zostanie zapewniony okres pokoju. ” Jeden z autorów sugeruje, że „na końcu” odnosi się do „końca świata”. Nie ma to jednak sensu, ponieważ Matka Boża jasno stwierdziła, że ​​po spełnieniu wszystkich jej próśb, czyli „na końcu”, światu zostanie przyznany „okres” pokoju. Wieczność to nie okres. To jest wieczność.

Inni sugerowali, że „okres pokoju” już nastąpił wraz z upadkiem Związku Radzieckiego i końcem „zimna” Wojna." Jest to jednak raczej krótkowzroczny punkt widzenia, ponieważ po upadku muru berlińskiego nastąpiły ludobójstwa w Ruandzie, byłej Jugosławii i Sudanie; jest też plaga pornografii i rozwodów bez winy, które niszczyły rodziny; po tym nastąpił wzrost przestępczości z użyciem przemocy i dramatyczny wzrost samobójstw wśród nastolatków i chorób przenoszonych drogą płciową; i oczywiście, jaki pokój panował w łonie matki, skoro miliard dzieci zostało tam brutalnie zabitych przez aborcję? ^[8]por LifeSiteNews Wydawałoby się, że „okres pokoju” dopiero nadejdzie. Z pewnością tak nie zważali na prośby Matki Bożej, które sprowadzają się do nawrócenia z powrotem do Boga.

Inny autor twierdzi, że stwierdzenia papieży z ubiegłego wieku dotyczące „czasu pokoju i sprawiedliwości” odnoszą się wyłącznie do Drugiego Przyjścia Chrystusa na końcu czasów i ostatecznego ustanowienia wiecznego Królestwa Bożego w Nowym Niebiosach i Nowa Ziemia. Podczas gdy pokazałem w moim list do Ojca Świętego w jaki sposób oświadczenia papieży są zgodne ze Świętą Tradycją z czasów Ojców Pierwszego Kościoła w odniesieniu do autentycznej „ery pokoju” w ciągu granice czasu, co jeśli papieże odnosili się do Nieba?

W takim razie muszę powiedzieć, że język wybrany przez papieży jest dziwny, jeśli nie sprzeczny, delikatnie mówiąc. Na przykład, kiedy Papież Benedykt XVI nazwał młodzież „prorokami tej nowej ery”, która nadchodzi, powiedział im:

Wzmocnione przez Ducha i czerpiące z bogatej wizji wiary, powołane jest nowe pokolenie chrześcijan pomagać budować świat, w którym Boży dar życia jest mile widziany, szanowany i ceniony… Drodzy młodzi przyjaciele, Pan prosi was, abyście byli prorokami tego nowego wieku.. —POPIEŁ BENEDYKT XVI, Homilia, Światowe Dni Młodzieży, Sydney, Australia, 20 lipca 2008

Jeśli to odnosi się do Nieba, jak sugerują niektórzy, to dla innych może być zaskoczeniem, że Niebo jest wciąż w budowie; że będziemy musieli „pomóc w budowaniu świata, w którym Boży dar życia jest mile widziany”. Miałem wrażenie, że w niebie został już przyjęty dar życia. Jednak to stwierdzenie ma więcej sensu, jeśli jest rozumiane jako triumfalny okres chrześcijaństwa na świecie, który pojawia się po tym, jak obecna kultura śmierci została zmiażdżona pod piętą Matki Bożej - „triumf Niepokalanego Serca”.

W 1957 roku w jego Miasto i świat Przemówienie wielkanocne, papież Pius XII stwierdził:

Ale nawet ta noc na świecie pokazuje wyraźne oznaki świtu, który nadejdzie, nowego dnia otrzymującego pocałunek nowego i jaśniejszego słońce… Konieczne jest nowe zmartwychwstanie Jezusa: prawdziwe zmartwychwstanie, które nie pozwala już na panowanie nad śmiercią… W jednostkach Chrystus musi zniszczyć noc grzechu śmiertelnego, gdy świt łaski odzyskał. W rodzinach noc obojętności i chłodu musi ustąpić miejsca słońcu miłości. W fabrykach, w miastach, w narodach, na ziemiach niezrozumienia i nienawiści noc musi jaśnieć jak dzień, nox sicut umiera illuminabitur, i walki ustaną i nastanie pokój, -Miasto i świat adres, 2 marca 1957 r .; watykan.va

So co jeśli nie ma „ery pokoju”, a to odnosi się do stanu Nieba, jak sugeruje jeden z autorów? Wtedy katolicy mogą uznać za dziwne, że w wieczności będą istniały „fabryki”. Jednak teologia „ery pokoju” doskonale pasuje do słów Piusa XII, że po śmierci Antychrysta nastąpi to, co św. Jan nazywa „pierwszym zmartwychwstaniem”, w którym święci będą królować z Chrystusem w epoce pokoju, „tysiąc lat”. ^[9]por. Ap 20: 1-6

Teraz… rozumiemy, że okres tysiąca lat jest oznaczony językiem symbolicznym. —St. Justin Męczennik, Dialog z Trypho, rozdz. 81, Ojcowie Kościoła, Dziedzictwo chrześcijańskie

Jak wyjaśniłem w moim liście do Ojca Świętego, uznani mistycy XX wieku mówili o zniszczeniu „nocy grzechu śmiertelnego”, kiedy odzyska się „świt łaski”. Odzyskuje się „dar” życia w Woli Bożej, którym cieszyli się Adam i Ewa, a także Maryja, Nowa Ewa, jak mówi Sługa Boża Luisia Picarretta. ^[10]por Papieże, proroctwo i Picarretta Jest to stan mistycznego zjednoczenia z Bogiem, który przygotuje Kościół do tego, aby Jezus….

… Może zaprezentować sobie kościół w okazałości, bez plam, zmarszczek czy czegoś takiego, aby był święty i bez skazy… (Ef 5:25, 27)

Jest to zjednoczenie tej samej natury, co zjednoczenie niebios, z tym wyjątkiem, że w raju znika zasłona, która ukrywa Boskość… - Czcigodny Conchita, cytowany w Korona i dopełnienie wszystkich świętości, Daniel O'Connor, str. 11-12; nb. Ronda Chervin, Chodź ze Mną, Jezu

Istotna afirmacja dotyczy etapu pośredniego, w którym zmartwychwstali święci są jeszcze na ziemi i jeszcze nie weszli w swój ostateczny etap, ponieważ jest to jeden z aspektów tajemnicy dni ostatecznych, który jeszcze się nie objawił. - kardynał Jean Daniélou, SJ, teolog, Historia wczesnochrześcijańskich doktryn przed Soborem Nicejskim,

Ta tajemnica jest po prostu tajemnica miłości kwitnienie w Kościele.

Jeśli będziecie przestrzegać moich przykazań, pozostaniecie w mojej miłości, tak jak Ja przestrzegałem przykazań moich Ojców i pozostaję w Jego miłości. (Ewangelia Jana 15:10)

Życie w Bożej Woli to tak ścisły stan zjednoczenia, że ​​chociaż nie jest to doskonałość Nieba, przyciąga Niebo do duszy tak, że nawet „ukryte wady” osoby są pochłaniane przez ogień boskiej miłości - tak jak niebiański obiekt, który zbytnio się zbliża do słońca, jest pochłaniany przez jego ciepło, nigdy nie dotykając jego powierzchni .

Miłość obejmuje wiele grzechów. (1 Piotra 4: 8)

To właśnie ten brak zrozumienia teologii mistycznej doprowadził wielu komentatorów do przypuszczenia, że ​​każde pojęcie etapu historii, w którym Kościół jest przygotowywany przez Ducha Świętego do wstępnego stanu doskonałości, jest zatem „millenarianizmem”. ^[11]por Millenarianizm: czym jest i czym nie jest

Jednak papież Benedykt XVI tak dobrze to wyjaśnił:

… Uznajemy, że „niebo” jest miejscem, w którym spełnia się wola Boża, a „ziemia” staje się „niebem” - to znaczy miejscem obecności miłości, dobroci, prawdy i boskiego piękna - tylko wtedy, gdy na ziemi wola Boża jest spełniona. —POPIEŁ BENEDYKTA XVI, Audiencja generalna, 1 lutego 2012, Watykan

Jezus ponownie powiedział: „Bliskie jest królestwo niebieskie”. Właściwie można by słusznie powiedzieć, że w sercach niektórych wiernych rozpoczęła się już „era pokoju”, ponieważ właśnie w tym miejscu znajduje się Królestwo Boże w „żywych kamieniach” Kościoła.

Ten „dar życia w Woli Bożej”, o którym prorokowała Luiza ^[12]por Nowa i Boska Świętość nadejdzie w „nowej erze” (wielu innych znaczących mistyków, takich jak Czcigodna Conchita, Martha Robin, St. Hannibal, Maria Esperanza, itp. mówiło wyraźnie o tej „nowej erze”) i może być tym, co skłoniło Piusa X do krzyku :

O! kiedy w każdym mieście i wiosce prawo Pańskie jest wierne przestrzegane, gdy okazuje się szacunek dla rzeczy świętych, gdy Sakramenty są uczęszczane, a obrzędy chrześcijańskiego życia wypełnione, z pewnością tak się stanie nie trzeba już więcej pracować, aby zobaczyć wszystko, co zostało przywrócone w Chrystusie… A potem? Wtedy wreszcie dla wszystkich stanie się jasne, że Kościół, taki jak został ustanowiony przez Chrystusa, musi cieszyć się pełną i całkowitą wolnością i niezależnością od wszelkich obcych panowań… Wszystko to, Czcigodni Bracia, Wierzymy i oczekujemy z niezachwianą wiarą. — PAPIEŻ PIUS X, E Najwyższa, Encyklika „O przywróceniu wszystkiego”, 14, 6-7

Ale co jeśli nie ma takiej doczesnej „epoki pokoju”? W takim razie słowa Piusa X są mrzonką (chociaż te słowa zostały zapisane w encyklice, która jest nauczaniem Kościoła). Mówi bowiem o czasie pokoju i wolności, „kiedy sakramenty są uczęszczane”. Oto twoja wskazówka: Sakramenty należą do czasowy porządek, a nie niebo; ustaną w wieczności, ponieważ Jezus będzie wtedy fizycznie i wiecznie obecny i zjednoczony ze Swoim Mistycznym Ciałem. Zatem ten czas pokoju, o którym mówi, nie może odnosić się do Nieba, ale do doniosłej godziny w przyszłości.

Kiedy nadejdzie, okaże się, że będzie to uroczysta godzina, wielka, mająca konsekwencje nie tylko dla przywrócenia Królestwa Chrystusowego, ale także dla pacyfikacji… świata. Modlimy się żarliwie i również innych prosimy o modlitwę o tak upragnioną pacyfikację społeczeństwa. —POPIEŚ PIUS XI, Ubi Arcani dei Consilioi „O pokoju Chrystusa w Jego królestwie”, Grudzień 23, 1922

Ale nadal co jeśli nie miało być „ery pokoju”? Zatem odniesienie się przez Piusa XI do uroczystej „godziny” jest dziwnym sposobem opisania wiecznego stanu błogosławieństwa. Co więcej, czy nie byłoby zbyteczne stwierdzenie, że ta „godzina” przyniesie „upragnioną pacyfikację społeczeństwa”, jeśli odnosi się on do Nieba? "Pacyfikacja"? To zaskakujące niedomówienie, jeśli odnosi się do wiecznego Królestwa.

Gdyby jednak zastosować właściwą teologię „ery pokoju” według Ojców Pierwszego Kościoła, to słowa Piusa X i XI mają doskonały sens. Są proroczą nadzieją na przyjście „Okres pokoju”, który ustanowi „królestwo Boże” na wybrzeżach i w który „wierzymy i oczekujemy z niezachwianą wiarą”.

So, o którym niewątpliwie odnosi się przepowiedziane błogosławieństwo czas Jego Królestwa... Ci, którzy widzieli Jana, ucznia Pana, [mówią nam], że słyszeli od niego, jak Pan nauczał i mówił o tych czasach ... —St. Ireneusz z Lyonu, Ojciec Kościoła (140–202 ne); Przeciwko Haereses, Ireneusz z Lyonu, V.33.3.4, Ojcowie Kościoła, Wydawnictwo CIMA

Tutaj, Święty Ireneusz, daje nam rzadki świadectwo bezpośredniego rozwoju Apokalipsy św. Jana mówi o nadchodzącym „czasie”, kiedy Królestwo Boże będzie panować na ziemi w nowym trybie ^[13]por Nowa i Boska Świętość- to znaczy, że będzie panowała wola Boża „Na ziemi, jak w niebie”. Błogosławiony Jan Paweł II również posługiwał się terminologią doczesną w tym zakresie:

Niech świta dla wszystkich czas pokoju i wolności, czas prawdy, sprawiedliwości i nadziei. —POPIEŁ JAN PAWEŁ II, Orędzie radiowe, Watykan, 1981

Ponownie, wybrany tutaj język odnosi się do „czasu”. Rozważmy prorocze słowa Pawła VI:

Ci afrykańscy męczennicy zwiastują nadejście nowej ery. Gdyby tylko umysł ludzki był skierowany nie na prześladowania i konflikty religijne, ale na odrodzenie chrześcijaństwa i cywilizacji! -Liturgia godzin, Vol. III, s. 1453, Pomnik Karola Lwangi i towarzyszy

„Chrześcijaństwo” i „cywilizacja” to terminy, których używamy w odniesieniu do porządku duchowego i doczesnego. Niebo nie będzie odrodzeniem chrześcijaństwa, ale ślub chrześcijan z Jezusem Chrystusem, Oblubieńcem. Termin chrześcijaństwo faktycznie stanie się przestarzały w niebie, ponieważ jest to opis, którego używamy do określenia Kościoła z różnych religii w porządku doczesnym. Ponownie, jeśli Paweł VI odnosił się do Nieba, to poszerza leksykon eschatologii, jaką znamy.

Z sercem z ufnością otwartą na tę wizję nadziei, błagam Pana o obfitość darów Ducha dla całego Kościoła, aby „wiosna” Soboru Watykańskiego II mogła znaleźć w nowym tysiącleciu swoje „lato”, aby to znaczy, że jest w pełni rozwinięty. —PAPIEŁ JAN PAWEŁ II, Audiencja generalna, 23 września 1998; watykan.va

Tutaj znowu, bez teologii „ery pokoju”, stwierdzenie Ojca Świętego wydaje się dziwnym sposobem powiedzenia „Niebo”. „Okres letni” Soboru Watykańskiego II jest raczej realizacją tej ogólnej, wstępnej chrześcijańskiej doskonałości, dla której Jan XXIII powołał Sobór w pierwszej kolejności:

Zadaniem pokornego Papieża Jana jest „przygotowanie dla Pana ludu doskonałego”, co jest dokładnie tym samym, co zadanie Chrzciciela, który jest jego patronem i od którego wziął jego imię. Nie można sobie wyobrazić wyższej i cenniejszej doskonałości niż triumf pokoju chrześcijańskiego, którym jest pokój w sercu, pokój w porządku społecznym, w życiu, w dobrobycie, we wzajemnym szacunku i we wspólnocie braterskiej. narodów. —POPIEŁ JANA XXIII, Prawdziwy pokój chrześcijański, 23 grudnia 1959; www.catholicculture.org

W moim piśmie Faustyny ​​i Dzień Pański, „lato”, o którym tu mowa, odpowiadałoby „południu” „dnia Pańskiego”. Tutaj znowu widzimy dwie różne szkoły myślenia: po pierwsze, „dzień Pański” jest ostatnim 24-godzinnym dniem na ziemi. Ale według Ojców wczesnego Kościoła ich nauczanie - które jest zgodne z wizją papieża o świcie nowej ery - jest takie, że „dzień Pański” jest było pokoju i sprawiedliwości.

… Nasz dzień, który jest ograniczony wschodem i zachodem słońca, jest reprezentacją tego wielkiego dnia, w którym obwód tysiąca lat nakłada swoje granice. — Laktancjusz, Ojcowie Kościoła: Boskie instytuty, księga VII, Rozdział 14, Encyklopedia katolicka; www.newadvent.org

I jeszcze raz,

Oto dzień Pański będzie tysiąc lat. —Liter Barnaby, Ojcowie Kościoła, Rozdz. 15

ODNOWIENIE NADZIEI W JEGO PRZYJŚCIE

Chociaż z pewnością dopuszczalne jest, aby katolicy zajmowali którekolwiek stanowisko w odniesieniu do tego, co wydarzy się w „dniu Pańskim”, ponieważ Kościół nie wydał żadnego ostatecznego oświadczenia, to, co wydaje mi się nie do przyjęcia, to ci, którzy nie pozwalają innym na zaproponowanie teologicznej możliwości „Era pokoju”. Zarówno sam kardynał Ratzinger, będąc szefem Kongregacji Nauki Wiary, jak i komisja teologiczna w 1952 r., Która się zebrała Nauczanie Kościoła katolickiego, złożyli orzeczenia Magisterium ^[14]por. O ile cytowane dzieło nosi pieczęcie aprobaty Kościoła, tj imprimatur oraz nihil obstat, jest to zadanie Urzędu Nauczycielskiego. Kiedy pojedynczy biskup nadaje Kościołowi oficjalne imprimatur i ani papież, ani grono biskupów nie sprzeciwiają się nadaniu tej pieczęci, jest to sprawowanie zwyczajnego Magisterium. w efekcie, że „era pokoju” jest nadal bardzo otwarta na sferę możliwości, że nadal może istnieć…

… Nadzieja na jakiś potężny triumf Chrystusa tu na ziemi przed ostatecznym spełnieniem się wszystkich rzeczy. Takie zdarzenie nie jest wykluczone, nie jest niemożliwe, nie jest wcale pewne, że przed końcem nie będzie przedłużonego okresu triumfującego chrześcijaństwa. Jeśli przed tym ostatecznym końcem ma nastąpić mniej lub bardziej przedłużony okres triumfującej świętości, taki rezultat nie zostanie dokonany przez objawienie się Osoby Chrystusa w Majestacie, ale przez działanie tych mocy uświęcenia, które teraz działają, Ducha Świętego i Sakramentów Kościoła. -Nauczanie Kościoła katolickiego: podsumowanie doktryny katolickiej, The MacMillan Company, 1952, s. 1140

Zastanawia mnie, dlaczego wierni katolicy zdecydowali się zignorować te wypowiedzi Urzędu Nauczycielskiego.

Niektórzy autorzy pragną wyjaśnić nadchodzącą „nową Pięćdziesiątnicę”, „okres pokoju” obiecany w Fatimie oraz „wiosnę” lub „lato” chrześcijaństwa jako towarzyszące ostatecznemu przyjściu Jezusa na końcu czasów. Osobiście uważam, że te stanowiska to dziwny sposób na powiedzenie po prostu „Niebo” i po prostu nie wyjaśnianie doczesnego kontekstu, w którym te prorocze słowa zostały sformułowane. Co więcej, całkowicie zaniedbują Ojców wczesnego Kościoła, teologię patrzytyzmu i odrodzenia, zatwierdzone objawienia Maryi oraz potężne świadectwo i nauczanie wielu uznanych współczesnych mistyków. ^[15]por Czy Jezus naprawdę przyjdzie? Niemniej jednak, skoro kwestia pozostaje otwarta, najważniejsze jest prowadzenie takich debat teologicznych w duchu miłości i wzajemnego szacunku.

W rzeczywistości jest to, że przygotowania do Dnia Pańskiego są taki sam, czy zawierają triumfalny okres świętości, czy nie. Powodem jest to, że każdego dnia, w dowolnym momencie, każdy z nas może stanąć twarzą w twarz z naszym Stwórcą. Większość z was, którzy to czytacie, prawdopodobnie podejmie swój szczególny osąd przed Bogiem w ciągu 50 lat lub mniej. Zatem potrzeba pozostania w „stanie łaski”, w miejscu miłosierdzia i przebaczenia dla innych oraz jako sługa, gdziekolwiek jesteś, jest konieczna. Można to osiągnąć dzięki łasce Bożej przez życie modlitwą, pokutą, uczestnictwem w sakramentach, a przede wszystkim zaufaniem Bożej miłości i miłosierdziu.

Ostatecznie to, co nadejdzie… i nadejdzie „Jak złodziej w nocy”.

POWIĄZANE CZYTANIE:

• Papieże i era świtu

• Nowa i Boska Świętość

• Nowa Świętość… czy Nowa Herezja?

• Przygotowanie do panowania

• Jak zaginęła era

• Odrodzenie stworzenia

• Faustyny ​​i Dzień Pański

• Jeszcze dwa dni

• Ostatnie wyroki

• Nadchodzące zmartwychwstanie