"CO o tych, którzy nie są katolikami lub którzy nie są ochrzczeni ani nie słyszeli Ewangelii? Czy są zgubieni i potępieni w piekle? To poważne i ważne pytanie, które zasługuje na poważną i zgodną z prawdą odpowiedź.
CHRZEST - SCHODY DO NIEBA
In Część Ijest jasne, że zbawienie przychodzi do tych, którzy odpokutują za grzech i podążają za Ewangelią. Bramą, by tak rzec, jest sakrament chrztu, przez który człowiek zostaje oczyszczony ze wszystkich grzechów i odnowiony w Ciało Chrystusa. Jeśli ktoś myśli, że to średniowieczny wynalazek, posłuchaj własnych przykazań Chrystusa:
Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; kto nie uwierzy, będzie potępiony (Mk 16:16). Amen, amen, powiadam wam, nikt nie może wejść do królestwa Bożego bez narodzenia się z wody i Ducha. (Ewangelia Jana 3: 5)
Trzeba przyznać, że dzisiaj dla kogoś z zewnątrz chrzest musi wydawać się cudowną „rzeczą, którą robimy”, która skutkuje ładnym zdjęciem rodzinnym, a potem dobrym brunchem. Ale zrozumcie, Jezus był tak poważny, że ten Sakrament stał się widzialnym, skutecznym i niezbędny znak Jego zbawczego działania, że uczynił trzy rzeczy, aby to podkreślić:
• Sam został ochrzczony; (Mt 3: 13-17)
• woda i krew wypłynęły z Jego Serca jako znak i źródło sakramentów; (Ewangelia Jana 19:34) i
• Nakazał apostołom: „Idźcie więc i czyńcie uczniów ze wszystkich narodów, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego…” (Matthew 28: 19)
Dlatego Ojcowie Kościoła często mówili: „Poza Kościołem nie ma zbawienia”, ponieważ to przez Kościół sakramenty, których pragnął Chrystus, są dostępne i udzielane:
Opierając się na Piśmie Świętym i Tradycji, Sobór naucza, że Kościół, pielgrzym obecnie na ziemi, jest potrzebny do zbawienia: jeden Chrystus jest pośrednikiem i drogą zbawienia; jest nam obecny w swoim ciele, którym jest Kościół. On sam wyraźnie potwierdził konieczność wiary i chrztu, a tym samym potwierdził jednocześnie konieczność Kościoła, do którego ludzie wchodzą przez chrzest jak przez drzwi. Dlatego nie mogli zostać zbawieni, którzy wiedząc, że Kościół katolicki został założony przez Boga jako konieczne przez Chrystusa, odmówiliby wejścia do niego lub pozostania w nim. -Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 846
Ale co z tymi, którzy urodzili się w protestanckich rodzinach? A co z ludźmi urodzonymi w krajach komunistycznych, w których religia jest zakazana? A co z tymi, którzy mieszkają w odległych regionach Ameryki Południowej lub Afryki, do których Ewangelia jeszcze nie dotarła?
WEWNĄTRZ NA ZEWNĄTRZ
Ojcowie Kościoła byli jasni, że ten, kto świadomie odrzuca Kościół katolicki, naraża swoje zbawienie na niebezpieczeństwo, ponieważ to Chrystus ustanowił Kościół jako „sakrament zbawienia”.[1]por. CCC, rz. 849; Mt 16:18 Ale Katechizm dodaje:
… Nie można oskarżać o grzech separacji tych, którzy obecnie rodzą się w tych wspólnotach [co jest wynikiem takiego oddzielenia] i są w nich wychowani w wierze Chrystusa, a Kościół katolicki przyjmuje ich z szacunkiem i miłością jak bracia … —Katechizm Kościoła Katolickiego, 818
Co czyni nas braćmi?
Chrzest stanowi podstawę komunii między wszystkimi chrześcijanami, także tymi, którzy nie są jeszcze w pełnej komunii z Kościołem katolickim: „Bo ludzie, którzy wierzą w Chrystusa i zostali prawidłowo ochrzczeni, są włączani do jakiejś, choć niedoskonałej, wspólnoty z Kościołem katolickim. Usprawiedliwieni przez wiarę w chrzest, [oni] są wcieleni w Chrystusa; dlatego mają prawo nazywać się chrześcijanami i nie bez powodu są przyjmowani jako bracia przez dzieci Kościoła katolickiego ”. „Dlatego chrzest stanowi sakramentalna więź jedności istniejące wśród wszystkich, którzy przez to się odradzają ”.—Katechizm Kościoła Katolickiego, 1271
Nie oznacza to jednak, że możemy lub powinniśmy zaakceptować status quo. Podział wśród chrześcijan to skandal. Uniemożliwia nam uświadomienie sobie naszej „katolickości” jako Kościoła powszechnego. Osoby odłączone od katolicyzmu cierpią, niezależnie od tego, czy zdają sobie z tego sprawę, czy nie, pozbawienie łaski dla emocjonalnego, cielesnego i duchowego uzdrowienia, które następuje przez sakramenty spowiedzi i Eucharystii. Brak jedności utrudnia nasze świadectwo niewierzącym, którzy często widzą między nami ostre różnice, nieporozumienia i uprzedzenia.
Więc chociaż możemy powiedzieć, że ci, którzy są ochrzczeni i wyznają Jezusa jako Pana, są rzeczywiście naszymi braćmi i siostrami i są na ścieżce zbawienia, nie oznacza to, że nasze podziały pomagają zbawić resztę świata. Niestety, jest zupełnie odwrotnie. Jezus powiedział: „W ten sposób wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali”. [2]John 13: 35
USTERKA A PRZYCZYNA
A co z osobą urodzoną w dżungli, która od urodzenia do śmierci nigdy nie słyszała o Jezusie? Czy może osoba w mieście wychowana przez pogańskich rodziców, której nigdy nie przedstawiono Ewangelii? Czy ci nieochrzczeni są beznadziejnie potępieni?
W dzisiejszym Psalmie Dawid pyta:
Gdzie mogę odejść od twojego ducha? Gdzie mogę uciec przed twoją obecnością? (Psalm 139: 7)
Bóg jest wszędzie. Jego obecność jest nie tylko w Tabernakulum lub wśród wspólnoty chrześcijańskiej, gdzie „Zbiera się dwóch lub trzech” w Jego imieniu,[3]por. Mat 18: 20 ale rozciąga się na cały wszechświat. I ta Boska Obecność, mówi św. Paweł, mogą być postrzegane nie tylko w sercu, ale przez ludzki rozum:
Albowiem to, co można wiedzieć o Bogu, jest dla nich oczywiste, ponieważ Bóg im to objawił. Od czasu stworzenia świata, jego niewidzialne atrybuty wiecznej mocy i boskości mogły być zrozumiane i dostrzeżone w tym, co stworzył. (Rz 1, 19-20)
Właśnie dlatego od zarania stworzenia ludzkość miała skłonności religijne: w stworzeniu i w sobie dostrzega dzieło Tego, który jest większy niż on sam; jest w stanie dojść do pewnej wiedzy o Bogu poprzez „Zbieżne i przekonujące argumenty”.[4]CCC, rz. 31 W ten sposób nauczał papież Pius XII:
… Ludzki rozum swoją naturalną siłą i światłem może dojść do prawdziwej i pewnej wiedzy o jedynym osobowym Bogu, który dzięki swojej opatrzności czuwa nad światem i nim rządzi, a także o prawie naturalnym, które Stwórca zapisał w naszych sercach … -Humani Generis Encyklika; n. 2; watykan.va
A więc:
Ci, którzy nie z własnej winy nie znają Ewangelii Chrystusa ani Jego Kościoła, ale którzy jednak szczerze szukają Boga i, poruszeni łaską, starają się w swoich działaniach czynić Jego wolę tak, jak ją znają dyktanda ich sumienia - one również mogą osiągnąć wieczne zbawienie. -Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 847
Jezus powiedział: „Jestem prawdą”. Innymi słowy, zbawienie pozostaje dla nich otwarte którzy starają się podążać za prawdą, naśladować Jezusa, nie znając Go po imieniu.
Ale czy nie jest to sprzeczne z własnymi słowami Chrystusa, że trzeba być ochrzczonym, aby być zbawionym? Nie, właśnie dlatego, że nikt nie może być oskarżony o odmowę wiary w Chrystusa, jeśli nigdy nie otrzymał takiej szansy; nikt nie może być potępiony za odmowę chrztu, jeśli nigdy nie był świadomy „żywych wód” zbawienia. Kościół zasadniczo mówi, że „niezwyciężona ignorancja” Chrystusa i Pisma Świętego niekoniecznie oznacza całkowitą ignorancję osobowego Boga lub wymagań prawa naturalnego zapisanego w sercu. W związku z tym:
Każdy człowiek, który nie zna Ewangelii Chrystusa i swojego Kościoła, ale szuka prawdy i spełnia wolę Bożą zgodnie ze swoim zrozumieniem, może zostać zbawiony. Można przypuszczać, że takie osoby miałyby wyraźnie pożądany chrzest gdyby wiedzieli, że jest to konieczne. -Katechizm Kościoła Katolickiego, rz. 1260
Katechizm nie mówi, że „będzie zbawiony”, ale może być. Jezus sugeruje to samo, gdy w swoim nauczaniu o Sądzie Ostatecznym mówi do zapisywane:
Byłem głodny, a dałeś mi jedzenie, byłem spragniony, a dałeś mi pić, obcy, a przyjęliście mnie, nagiego i przyodzialiście mnie, chorego i opiekowaliście się mną, w więzieniu i odwiedziliście mnie ”. Wtedy sprawiedliwi odpowiedzą mu i powiedzą: „Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i karmiliśmy Cię, czy spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię, czy nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i odwiedziliśmy Cię? A król im odpowie: Zaprawdę, powiadam wam, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych moich najmniejszych braci, uczyniliście dla mnie. (Mt 25: 35-40)
Bóg jest miłością, a ci, którzy przestrzegają prawa miłości, w pewnym stopniu podążają za Bogiem. Dla nich, „Miłość zakrywa wiele grzechów”. [5]1 pet 4: 8
UPOWAŻNIONY
W żadnym wypadku nie zwalnia to Kościoła z głoszenia Ewangelii narodom. Bo ludzki rozum, choć zdolny do postrzegania Boga, został zaciemniony przez grzech pierworodny, którym jest „pozbawienie pierwotnej świętości i sprawiedliwości”, jakie miał człowiek przed upadkiem. [6]KKK nr. 405 W związku z tym nasza zraniona natura jest „skłonna do zła”, co prowadzi do „poważnych błędów w dziedzinie edukacji, polityki, działań społecznych i moralności”.[7]KKK nr. 407 W ten sposób nieustanne ostrzeżenie naszego Pana brzmi jak wołanie o misyjne powołanie Kościoła:
Albowiem szeroka jest brama i łatwa droga, która prowadzi do zguby, a tych, którzy przez nią wchodzą, jest wielu. Albowiem brama jest wąska, a droga trudna, która prowadzi do życia, a tych, którzy ją znajdują, jest niewielu. (Mt 7: 13-14)
Co więcej, nie powinniśmy zakładać, że ktoś wykonuje bezinteresowne akty miłosierdzia, że gdzie indziej grzech nie wpływa na jego życie. „Nie oceniaj na podstawie pozorów…” Chrystus ostrzegł[8]John 7: 24— I obejmuje to „kanonizowanie” ludzi, których my naprawdę nie wiem. Bóg jest ostatecznym Sędzią tego, kto i kto nie jest zbawiony. Poza tym, jeśli nam, katolikom, ochrzczonym, bierzmowanym, wyznającym i błogosławionym, trudno jest zaprzeć się naszego ciała… o ileż bardziej temu, który nie otrzymał takich łask? Rzeczywiście, mówiąc o tych, którzy nie są jeszcze przyłączeni do widzialnego Ciała Kościoła Katolickiego, Pius XII stwierdza:
… Nie mogą być pewni swojego zbawienia. Bo chociaż przez nieświadome pragnienie i tęsknotę mają pewien związek z Mistycznym Ciałem Odkupiciela, nadal pozostają pozbawieni tych wielu niebiańskich darów i pomocy, którymi można się cieszyć jedynie w Kościele katolickim. -Mistyczne ciało, rzeczownik 103; watykan.va
Faktem jest, że człowiek nie może wznieść się ponad swój upadły stan, chyba że dzięki łasce Bożej. Nie ma innej drogi do Ojca, jak tylko przez Jezusa Chrystusa. To jest sedno największej historii miłosnej, jaką kiedykolwiek opowiedziano: Bóg nie pozostawił ludzkości na śmierć i zniszczenie, ale przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa (tj. wiara w Nim) i moc Ducha Świętego, możemy nie tylko uśmiercić uczynki ciała, ale także stać się uczestnikami Jego boskości.[9]KKK nr. 526 Ale, mówi św. Paweł, „Jak mogą wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jak mogą uwierzyć w Tego, o którym nie słyszeli? A jak mogą słyszeć bez kogoś, kto mógłby głosić? ” [10]Rzym 10: 14
Chociaż Bóg na znane mu sposoby może prowadzić tych, którzy nie z własnej winy nie znają Ewangelii, do tej wiary, bez której nie można Mu się podobać, Kościół nadal ma obowiązek, a także święte prawo do ewangelizacji. wszyscy mężczyźni. -Katechizm Kościoła Katolickiego, rz. 848
Ostatecznie zbawienie jest darem.
Nie należy jednak sądzić, że jakiekolwiek pragnienie wstąpienia do Kościoła wystarczy, aby zostać zbawionym. Konieczne jest, aby pragnienie, przez które ktoś jest związany z Kościołem, było ożywiane doskonałą miłością. Ani też ukryte pragnienie nie może wywołać skutku, chyba że osoba ma nadprzyrodzoną wiarę: „Albowiem ten, kto przychodzi do Boga, musi wierzyć, że Bóg istnieje i nagradza tych, którzy Go szukają” (Hebrajczyków 11: 6). - Kongregacja Nauki Wiary w liście z 8 sierpnia 1949 r. Skierowanym przez papieża Piusa XII; katolik.pl
Mark przyjeżdża do Arlington w Teksasie w listopadzie 2019 roku!
Kliknij poniższy obrazek, aby zobaczyć godziny i daty
To Słowo Teraz jest pełnoetatową służbą
kontynuuje twoje wsparcie.
Błogosławię cię i dziękuję.
Podróżować z Markiem Połączenia Teraz słowo,
kliknij poniższy baner, aby subskrybuj.
Twój e-mail nie zostanie nikomu udostępniony.
