Hubka yaabka leh

Ereyga hada ee ku saabsan akhriska MASS
loogu talagalay Diseembar 10th, 2013

Qoraallada qoraallada halkan

IT wuxuu ahaa duufaan baraf qabow badhtamihii Maajo, 1987. Dhirtii oo foorarsatay oo aad hoos ugu dhacday dhulka culeyska baraf culus oo qoyan oo ilaa maanta qaar ka mid ahi weli u foorarsadaan sidii iyagoo si joogto ah u hoosaysiinaya gacanta Ilaah. Waxaan ku ciyaarayay gitaarka qeybta hoose ee saaxiibkay markii taleefanka la soo wacay.

Guriga kaalay, wiilyahow.

Waa maxay sababta? Ayaan weydiiyay.

Kaliya kaalay guriga…

Markii aan soo galay jidkeennii, dareen qariib ah ayaa igu soo dhacay. Tallaabo kasta oo aan ku qaado albaabka dambe, waxaan dareemay in noloshaydu isbeddelayso. Markii aan soo galay guriga, waxaa i soo dhoweeyay waalid ilmo wasakhaysan iyo walaalo.

Walaashaa Lori waxay ku dhimatay shil gaari maanta.

..................................

Dhamaadka xagaaga, waxaan ku soo noqday jaamacad. Waxaan soo xasuustay hooyaday oo fadhida cidhifka sariirteyda, maalintaas aaska ka hor. Waxay eegtay aniga iyo walaalkay si naxariis leh waxayna ku tiri, “Wiilal, waxaan leenahay labo ikhtiyaar. Waxaan midkoodna ku eedeyn karnaa Ilaah tan. Waxaan dhihi karnaa, "Wax kastoo aan sameynay kadib, maxaad sidan noogula dhaqantay?" Waxaad aragtaa, waalidkey waxay markhaati qurux badan ka ahaayeen waxa wacdinta is laga soo bilaabo kooxda dhalinyarada ee ay samaysteen, maxaabiista ay booqdeen, ilaa haweenka uurka leh waxay caawiyeen, ilmaha laga badbaadiyey ilmo soo rididda oo noqotay gabdhood ilaah.

Haatan, waxay ku sigteen inay ku aaseen gabadhooda kaliya, 22 jir, lix cagood barafka hoostiisa.

“Mise,” hooyo ayaa sii wadata, “waanu ku kalsoonaan karnaa taas Ciise halkan ayuu nala joogaa hadda. Inuu ina hayo oo nala ooyayo, iyo inuu naga caawin doono inaan tan ka gudubno. ”

Markii aan eegay daaqadda qolkayga qolka, waxaan moodaa in dabayshu ereyadan mar labaad ii qaadday, ereyo ii ahaa ilays ii ahaa gudcurka murugada. “Raaxo, qalbi qabooji dadkayga…,”Ayuu yidhi Ishacyaah akhriskiisii ​​koowaad ee maanta. Hooyaday, in kasta oo ay murugo badan leedahay, haddana Masiixu wuxuu inoo ahaa wiilal maalintaas.

Haddana, waxbaa igu jiray oo hadda jabay. Markii aan bilaabay inaan la kulmo jirrabaadda, wax gudaha ku jira - ama laga yaabee inuu ahaa cod qof kale ayaa yidhi, "Ilaah ha u oggolaado tan wayn wax kugu dhaca. Wuu xamili karaa midkan, dembi yar. ” Oo sidaas, waxaan bilaabay tanaasul. Ma ahayn dab kacsan oo kacdoon ah… dab yar oo cadho ah.

Laakiin markii waqtigu sii socday, waxaan bilaabay inaan wax yar sii siiyo, gaar ahaan cilaaqaadka aan la leeyahay saaxiibbada. Si dhakhso leh billowgii, ololkii yaraa ee tanaasulka ayaa gubay farxadayda. Dambiga ayaa bilaabay inuu isoo miisaamo, aniga oo ii foorarsanaya sidii geed ku hoos burburay miisaanka barafka qoyan. Waxaan ku qaylin lahaa, "Sayidow, iga samatabbixi…", haddana, waxaan maxbuus ugu ahay itaaldarradayda.

Shan sano ka dib, ka dib markii aan guursaday xaaskeyga quruxda badan, Lea, waxaan ogaaday inaan la qabatimay tanaasulkayga "yar". Waxaan ku dhibtooday inaan nadiif ahaado, waxaanan dareemay ciirsi la’aan iyo xishood. Waxa xusid mudan, waxay ahayd xilligan oo kale in Sayidku ayaa iigu yeedhay wasaaradda. Sidii Matthew iyo Magdalene iyo Sakhayos, ayaa Sayidku iigu yeedhay dhex jooga dhibaatadayda iyo jajabnimadayda!

Sidaas oo ay tahay, waan dadaalay. Waxaan u aaday Ictiraafka si isdaba joog ah, laakiin waxay ila noqotay sidii in silsilado iyo awood la'aan aan ka go'ay. Habeen habeenada ka mid ah, intii aan ku jiray inaan la kulmo rag kale wasaaradayda wakhti duco iyo qorshaynba, naftaydu waxay ku foorarsatay rajo xumo Waxaan dareemay wax aan ahayn mugdi iyo ceeb. Markii aan qolka galay, waxaan eegay wejiyada saaxiibbaday, oo ay ka buuxaan Ruuxa Quduuska ah, oo ay ka buuxdo farxad. Waxaan dareemay sida "idaha madow". Waxay bixiyeen waraaqo heeso ah, laakiin waxa iigu dambeeya ee aan dareemay inaan sameeyo ayaa ahayd inaan heeso.

Laakiin aniga oo ah hogaamiye amaan iyo cibaado, waxaan dadka bari lahaa inay Ilaah u heesaan waa ficil iimaan. Waan u heesnaa oo u caabudnaa, mana aha inay naga dhigeyso wanaag, laakiin waa inuu isagu leeyahay. Iyo iimaanka, xitaa cabirka iniin khardal le'eg, way awoodaa dhaqaaji buuraha. Hadana, inkasta oo aan naftayda ahay, waxaan soo qaatay warqaddaas heesta, oo waxaan bilaabay inaan gabyo.

Si lama filaan ah, waxaan dareemay wax weyn jeclahay ii soo gudub. Gacmahaygu waxay bilaabeen inay gariir aan la xakameyn karin. Markaas ayaan indhahayga ku arkay indhahayga oo kor isu qaadaya, sidii iyadoo wiish aan albaabbo lahayn, qol weyn oo leh muraayad muraayad ah. Waan ogaa inaan joogo Ilaah hortiisa; Waxaan dareemay jacaylkiisa cajiibka ah ee me. Aad baan ula yaabay. Waxaan dareemay sida wiilka carada badan, oo laga daboolay madax ilaa cirib oo ku yaal jeexdinta doofaarka ee dembiga, haddana halkan ayaan joogay, oo ku duuban gacmaha jacaylka ee Aabbaha ...

Oo waa tan xajmiga keegga. Markii aan ka tagay habeenkaas, xoogga dembigaas aniga igu kor jiray wuxuu ahaa jabay. Ma sharixi karo sida ilaahay u sameeyay, waan ogahay inuu sameeyay. Waxaan ku noolaa ereyadii Ishacyaah:

Si naxariis leh ula hadal Yeruusaalem, oo iyada u sheeg in iyada adeeggeeda dhammaaday iyo in dembigeedii dhammaaday.

Waxaan ahaa idahaas lumay ee uu Ciise uga tagay "sagaal iyo sagaashanka". Wuxuu igu soo urursaday "gacmihiisa", wuxuu i qabtay "laabtii" Aabaha, oo igu cadaadisay qalbigiisa, oo igu yidhi, "Waan ku jeclahay. Anaa ku leh. Marnaba kuma illaawi doono… ”

Ilaa heerkaas, waxaan si dhib yar u qori kari waayey hees ruuxi ah. Dhowr bilood ka dib, Sayidku wuxuu igu shubay Ruuxiisa si qoto dheer. Waxaan bilaabay, sida Sabuurku leeyahay, inaan "hees cusub ugu gabyo Rabbiga."

Waxaan rabaa inaan halkaan ku wadaago mid ka mid ah heesihii ugu horreeyay oo ka socda albumkeygii ugu horreeyay Aniga iga samatabbixi. Tani waa wadada cinwaanka: