JEZUSI tha, "Unë jam drita e botës."Ky" Diell "i Zotit u bë i pranishëm në botë në tre mënyra shumë të prekshme: personalisht, në të Vërtetë dhe në Eukaristinë e Shenjtë. Jezusi e tha në këtë mënyrë:
Unë jam rruga dhe e vërteta dhe jeta. Askush nuk vjen tek Ati përveçse përmes meje. (Gjoni 14: 6)
Kështu, duhet të jetë e qartë për lexuesin se qëllimet e Satanit do të ishin të pengonin këto tre rrugë për Atin
Eklipsi i mënyrës
Apostulli Gjon shkruan se Jezusi, «ishte Fjala, dhe Fjala ishte me Zotin, dhe Fjala ishte Perëndi”(Gjoni 1: 1) Kjo Fjalë u bë mish. Duke vepruar kështu, Jezusi mblodhi të gjithë krijimin në Qenien e Tij dhe duke marrë mishin e Tij, trupin e Tij te Kryqi dhe duke e ringjallur prej së vdekurish, Jezusi u bë Udha. Vdekja u bë një portë për të gjithë për të gjetur shpresën besim në Krishtin:
Is vetëm nga gruri që bie në tokë vjen korrja e madhe, nga Zoti i shpuar në Kryq vjen universaliteti i dishepujve të tij të mbledhur në trupin e tij, të vrarë dhe të ringjallur. —POPA BENEDIKTI XVI, sesioni i parë i sinodit special për Lindjen e Mesme, 10 tetor 2010
Ishte kundër kësaj Rruge që "antikrishti" i parë u shfaq në personin e Judës, të cilin Jezusi i referohet si "biri i shkatërrimit" (Gjn 17:12), një titull që Pavli e përdor më vonë për t'iu referuar Antikrishtit (2 Sel. 2 : 3)
Antikrishti do të gëzojë përdorimin e vullnetit të lirë mbi të cilin do të veprojë djalli, siç ishte thënë për Judën: "Satani hyri në të", domethënë, duke e nxitur atë. - Shën. Thomas Aquinas, Koment në II Thes. II, Lec. 1-III
La Fjala u bë mish u kryqëzua. Kjo ishte e para Eklipsi i Zotit, të cilin askush dhe as engjëlli nuk mund ta shkatërrojë. Por me vullnetin tonë të lirë, ne mund persekutoni, errësoni dhe madje eliminoni praninë e Tij me ne.
Tani ishte rreth mesditës dhe errësira pushtoi të gjithë tokën deri në tre të pasdites për shkak të një eklipsi të diellit. (Luka 23: 44-45)
E megjithatë, ky eklips i Zotit tonë hapi një Epokë të re të Shpresës për të gjithë krijimin ndërsa koka e Satanit filloi të shtypte.
Dhe kështu, transformimi i botës, njohja e Zotit të vërtetë, dobësimi i forcave që dominojnë tokën, është një proces vuajtjesh. —POPA BENEDIKT XVI, nga fjalimi i pashkruar në seancën e parë të sinodit special për Lindjen e Mesme, 10 tetor 2010
EKLipsi i së Vërtetës
'U mblodh në trupin e Tij', Kisha lindi nga ana e Tij. Nëse Jezusi është drita e botës - llamba - Kisha është shandani i Tij. Ne jemi të porositur ta mbajmë Jezusin në botë si E vërtetë.
Shkoni, pra, dhe bëni dishepuj nga të gjitha kombet, duke i pagëzuar në emër të Atit dhe të Birit dhe të Frymës së Shenjtë, duke i mësuar të zbatojnë të gjitha ato që ju kam urdhëruar. Dhe vini re, unë jam me ju gjithmonë, deri në mbarimin e epokës. (Mat 28: 18-20)
Jezusi erdhi për ta shpëtuar njeriun nga mëkati, për t'i çliruar nga skllavëria e tij.
… Do ta njihni të vërtetën dhe e vërteta do t'ju lirojë. (Gjoni 8:32)
kështu, shandani është pika qendrore e sulmit të Satanit. 
Axhenda e tij është, edhe një herë, të "kryqëzojë" Trupi i Krishtit në mënyrë që të errësojë të Vërtetën dhe t'i çojë njerëzit në skllavëri.
Ai ishte një vrasës që nga fillimi… ai është një gënjeshtar dhe babai i gënjeshtrave. (Gjoni 8:44)
Siç e shpjegova në librin tim, Përballja përfundimtare, ne kemi kaluar një konfrontim të gjatë historik midis Kishës - "gruaja e veshur me diellin" - dhe "dragoit", Satanait. Ai gënjen në mënyrë që të vrasjes; errëson të Vërtetën në mënyrë që ta sjellë njerëzimin në skllavëri; ai ka mbjellë sofistikime në mënyrë që të korrë, në kohën tonë, a kultura e vdekjes. Tani, Eklipsi i së Vërtetës po arrin kulmin e saj.
Në kërkimin e rrënjëve më të thella të luftës midis "kulturës së jetës" dhe "kulturës së vdekjes"… Ne duhet të shkojmë në zemër të tragjedisë që po përjeton njeriu modern: eklipsi i ndjenjës së Zotit dhe të njeriut [që] çon në mënyrë të pashmangshme në një materializëm praktik, i cili lind individualizëm, utilitarizëm dhe hedonizëm. OPPOPE JOHN PAUL II, Evangelium Vitae, n.21, 23
Ndërsa rrezet e "dritës së botës" errësohen gjithnjë e më shumë, dashuria po ftohet.
… Për shkak të rritjes së keqbërjes, dashuria e shumë njerëzve do të ftohet. (Mat 24:12)
Problemi i vërtetë në këtë moment të historisë sonë është se Zoti po zhduket nga horizonti njerëzor dhe, me errësimin e dritës që vjen nga Zoti, njerëzimi po humbet kushinetat e saj, me efekte shkatërruese gjithnjë e më të dukshme. —POPE BENEDIKTI XVI, Letër e Shenjtërisë së Tij Papa Benedikti XVI për të gjithë Peshkopët e Botës, 10 Mars 2009; Katolik Online
Në tekstin e përgatitur të homelisë së tij në Ditën Botërore të Rinisë në Denver, Colorado në 1993, Gjon Pali II e hartoi këtë betejë në terma apokaliptikë, duke lënë të kuptohet se veprimi i frymës së anti-Krishtit:
Kjo luftë paralelizon me luftimin apokaliptik të përshkruar në [Zb 11: 19-12: 1-6, 10 për betejën midis "gruas së veshur me diellin" dhe "dragoit"]. Betejat e vdekjes kundër jetës: një "kulturë e vdekjes" kërkon të imponohet në dëshirën tonë për të jetuar dhe për të jetuar plotësisht Sektorë të mëdhenj të shoqërisë janë hutuar për atë që është e drejtë dhe çfarë është e gabuar, dhe janë në mëshirën e atyre që kanë fuqinë të "krijojnë" mendim dhe t'ua imponojnë të tjerëve. —POPA JOHN PAUL II, Parku Shtetëror i Cherry Creek State Park, Denver, Colorado, 1993
Papa Benedikti kohët e fundit ka vazhduar me atë temë:
Kjo luftë në të cilën ne e gjejmë veten… [kundër] fuqive që shkatërrojnë botën, flitet në kapitullin 12 të Zbulesës is Thuhet se dragoi drejton një lumë të madh uji kundër gruas që po ikën, për ta larguar… se është e lehtë për të interpretuar atë që lumi përfaqëson: janë këto rryma që mbizotërojnë të gjithë, dhe duan të eleminojnë besimin e Kishës, e cila duket se nuk ka ku të qëndrojë përpara fuqisë së këtyre rrymave që imponojnë veten si e vetmja mënyrë të menduarit, mënyra e vetme e jetës. —POPA BENEDICT XVI, sesioni i parë i sinodit special për Lindjen e Mesme, 10 tetor 2010
Benedict i përshkroi "këto rryma… që imponojnë veten si mënyra e vetme e të menduarit" si një "diktaturë e relativizmit"
… Që nuk njeh asgjë si të caktuar dhe që lë si masë përfundimtare vetëm egon dhe dëshirat e dikujt —Cardinal Ratzinger (POPE BENEDICT XVI) Homazhe parakonlave, 18 Prill, 2005
sepse e kësaj humbjeje kolosale të ndjenjës së mëkatit sot, ajo që është e gabuar tani konsiderohet e mirë dhe ajo që është e drejtë shpesh konsiderohet e prapambetur ose e keqe. Ecshtë Eklipsi i së Vërtetës, duke errësuar Dielli i Drejtësisë.
… Pati një tërmet të madh; dielli u bë i zi si një thes i errët dhe e gjithë hëna u bë si gjaku. (Zbul. 6:12)
Gjaku i Të pafajshëm.
… Themelet e tokës kërcënohen, por ato kërcënohen nga sjellja jonë. Themelet e jashtme lëkunden sepse lëkunden themelet e brendshme, themelet morale dhe fetare, besimi që çon në mënyrën e duhur të jetës. —POPA BENEDICT XVI, sesioni i parë i sinodit special për Lindjen e Mesme, 10 tetor 2010
Nëse vazhdojmë ta ndjekim këtë betejë në Zbulesë, dragoi i jep fuqinë dhe autoritetin e tij një "kafshe" - Antikrishtit. Shën Pali i referohet atij si "bir i shkatërrimit" i cili qëndron pas një "apostazie" në Kishë, domethënë një largim nga E vërteta. Meqenëse e vërteta na çliron, shenja kryesore e kohërave tona do të ishte ajo e njerëzimit që bie në skllavëri masive për mëkatin ... në një relativizmi moral në të cilën e drejta dhe e gabuara janë subjektive, dhe kështu, vlera e jetës bëhet subjekt i debatit publik ose i fuqive që janë.
Ne mendojmë për fuqitë e mëdha të ditëve të sotme, për interesat financiare anonime që i kthejnë njerëzit në skllevër, të cilat nuk janë më gjëra njerëzore, por janë një fuqi anonime të cilës njerëzit i shërbejnë, me anë të të cilave njerëzit torturohen dhe madje theren. Ata [dmth, interesa financiarë anonimë] janë një fuqi shkatërruese, një fuqi që kërcënon botën. —POPA BENEDICT XVI, Reflektim pas leximit të zyrës për Orën e Tretë këtë mëngjes në Sinodin Aula, Qyteti i Vatikanit, 11 tetor 2010
Për këta arkitektë të kulturës së vdekjes, Gjon Pali II shkroi:
Të korrat e tyre janë padrejtësia, diskriminimi, shfrytëzimi, mashtrimi, dhuna. Në çdo epokë, një masë e suksesit të tyre të dukshëm është vdekja e të Pafajshmëve. Në shekullin tonë, si në asnjë kohë tjetër në histori, kultura e vdekjes ka marrë një formë shoqërore dhe institucionale të ligjshmërisë për të justifikuar krimet më të tmerrshme kundër njerëzimit: gjenocidin, "zgjidhjet përfundimtare", "spastrimet etnike" dhe masivitetin marrja e jetës së qenieve njerëzore edhe para se të lindin, ose para se të arrijnë pikën natyrore të vdekjes. —POPA JOHN PAUL II, Parku Shtetëror i Cherry Creek State Park, Denver, Colorado, 1993
A i parashikoi Shën Hildegard, i lindur në shekullin e 11-të, këto kohë të përgjakshme dhe të paligjshme?
Në atë periudhë kur Antikrishti do të lindë, do të ketë shumë luftëra dhe rendi i duhur do të shkatërrohet në tokë. Herezia do të shfrenohet dhe heretikët do të predikojnë gabimet e tyre hapur pa u përmbajtur. Edhe midis të krishterëve do të ketë dyshim dhe skepticizëm në lidhje me besimet e katolicizmit. - Shën. Hildegard, Detaje që lidhen me Antikrishtin, Sipas Shkrimeve të Shenjta, Traditës dhe Zbulesës Private, Prof Franz Spirago
E megjithatë, "kafsha" nuk do të mbizotërojë. Ky eklips i Trupit të Krishtit do të hapë një të ri Mosha e Dashurisë ndërsa gruaja shtyp kokën e gjarprit… dhe la kultura e vdekjes.
Theshtë gjaku i dëshmorëve, vuajtjet, thirrja e Kishës Nënë që i rrëzon ata dhe kështu transformon botën. —POPA BENEDICT XVI, Reflektim pas leximit të zyrës për Orën e Tretë këtë mëngjes në Sinodin Aula, Qyteti i Vatikanit, 11 tetor 2010
BANIMI I JETS
Ka një lindje për të ardhur, një transformim të botës përmes Pasionit të Kishës:
Krishti është gjithmonë duke lindur përsëri në të gjitha brezat, dhe kështu ai merr, ai mbledh njerëzimin në vetvete. Dhe kjo lindje kozmike realizohet në britmën e Kryqit, në vuajtjen e Pasionit. Dhe gjaku i dëshmorëve i përket kësaj britme. —POPA BENEDICT XVI, Reflektim pas leximit të zyrës për Orën e Tretë këtë mëngjes në Sinodin Aula, Qyteti i Vatikanit, 11 tetor 2010
Theshtë lindja e jetës së re, Krijimi i Rilindur! Dhe "burimi dhe samiti" i saj në atë epokë do të jetë Eukaristia e Shenjtë.
Jezusi jo vetëm tha: "Unë jam jeta" por "Unë jam buka e jetës ”. Epoka e Dashurisë do të përkojë me Triumfin e Zemrës së Shenjtë, që është Eukaristia e Shenjtë. Jezusi do të jetë i dashur, i lavdëruar dhe i adhuruar në Eukaristinë në çdo komb deri në skajet e tokës (Isaia 66:23). Prania e tij Eukaristike do të transformojë shoqëritë, sipas vizioni i papëve, Si Dielli i Drejtësisë shkëlqen nga altarët dhe monstrances e botës.
Dhe kjo është arsyeja pse përfundimtar anti-Krishti do të përpiqet të eklipsojë Jeta në vetvete- një tërbim i paperëndishëm kundër Bukës së Jetës, Fjala u bë mish, sakrifica e përditshme e Meshës duke mbështetur dhe ushqyer një të vërtetë kulturën e jetës.
Pa Meshën e Shenjtë, çfarë do të bëhej me ne? Të gjithë këtu më poshtë do të zhdukeshin, sepse vetëm kjo mund të mbajë krahun e Zotit. - Shën. Tereza e Avilës, Jezusi, Dashuria Jonë Eukaristike, nga Fr. Stefano M. Manelli, FI; f. 15
Do të ishte më e lehtë për botën të mbijetonte pa diell sesa ta bënte këtë pa Meshën e Shenjtë. - Shën. Pio, Po aty.
… Sakrifica publike [e Meshës] do të pushojë plotësisht - Shën. Robert Bellarmine, Tomus Primus, LIber Tertius, faqe 431
Por kur të shihni sakrificën shkatërruese të vendosur aty ku nuk duhej të ishte (le ta kuptojë lexuesi), atëherë le të ikin në male ata që janë në Jude… Por në ato ditë, pas asaj shtrëngimi, dielli do të errësohet (Marku 13:14, 24)
Kah fundi i Epokës së Dashurisë, ky anti-Krisht i fundit (Gog) dhe kombet që ai mashtron (Magog) do të përpiqen të eklipsojnë vetë Bukën e Jetës duke sulmuar Kishën që siguron Sakramentin përmes Meshes së Shenjtë (shih Zbulesa 20 : 7-8). Shtë ky sulmi përfundimtar i Satanit që do të heqë zjarrin nga qielli dhe do të sjellë përfundimin e kësaj bote të tanishme (20: 9-11).
Mendimet përfundimtare
Ka pasur disa debate nëse Antikrishti vjen ose jo para ose pas epokës së paqes. Përgjigja duket se është te dy, sipas Traditës dhe Apokalipsit të Shën Gjonit. Mbani në mend fjalët e të njëjtit Apostull:
Fëmijë, është ora e fundit; dhe ashtu si dëgjuat që antikrishti po vinte, kështu që tani janë shfaqur shumë antikrishta. (1 Gjonit 2:18)
Për sa i përket antikrishtit, ne kemi parë që në Testamentin e Ri ai gjithnjë supozon linjat e historisë bashkëkohore. Ai nuk mund të kufizohet në asnjë individ të vetëm. Një dhe i njëjti ai vesh shumë maska në çdo brez. - Ratzinger Kardinal (POPE BENEDIKTI XVI), Teologjia Dogmatike, Eskatologji 9, Johann Auer dhe Joseph Ratzinger, 1988, f. 199-200; cf (1 Gjn 2:18; 4: 3)
Gjatë gjithë historisë së persekutimit të Kishës, ne kemi parë elementë të ndryshëm të Shkrimeve apokaliptike të përmbushura: shkatërrimi i tempullit në Jeruzalem, neveritja në tempull, martirizimi i të krishterëve, etj. Por Shkrimi është si një spirale që, me kalimin e kohës, përmbushet në nivele të ndryshme dhe në intensitete më të mëdha - si dhimbjet e lindjes që rriten në frekuencë dhe ashpërsi. Që nga lindja e Kishës, përndjekja kundër saj ka përfshirë gjithmonë një sulm ndaj personat e Trupit të Krishtit, la E vërtetë, dhe Mesha, në një shkallë më të madhe ose në një tjetër, varësisht nga epoka. Ka pasur shumë "eklipse" të "pjesshme", më të lokalizuara gjatë shekujve.
Shumë prej Etërve të Kishës e njohën Antikrishtin si "kafshë" ose "profet të rremë" të Zbulesës 12. Por drejt ditëve të fundit të tokës - pas "mijë vjetësh" - ekziston një forcë tjetër kundër Kishës: "Gog dhe Magog " Kur Gog dhe Magog shkatërrohen, ata hidhen me Satanin në liqenin e zjarrit "ku ishin bisha dhe profeti i rremë ” (Zbul. 10:10) Kjo do të thotë që bisha dhe profeti i rremë, Gog dhe Magog, janë subjekte të ndryshme at kohë të ndryshme që së bashku formojnë sulmin përfundimtar kundër Kishës. Ndërsa shumica e shkrimeve të mia përqendrohen në ngritjen e kafshës përmes kulturës sonë të tanishme të vdekjes, nuk mund të injorohen ata mjekë dhe zëra të tjerë në Kishë që drejtohen drejt një anti-Krishti pak para fundit të botës.
… Ai që do të vijë në përfundimin e botës është Antikrishti.
Pra, së pari është e nevojshme që Ungjilli t'u predikohet të gjithë johebrenjve, siç tha Zoti, dhe pastaj ai do të vijë në bindjen e Judenjve të pabesë. - Shën. John Damascene, Ortodoksi De Fide, Etërit e Kishës, faqe 398
Shumë burra atëherë do të fillojnë të dyshojnë nëse Besimi Katolik i Krishterë është me të vërtetë i vetmi besim shenjtërues dhe do të mendojnë se ndoshta Judenjtë kanë të drejtë sepse ata ende janë në pritje të Mesisë. - i atribuohet Shën Metodit, shekulli i 6-të, Jeta e Antikrishtit, Dionisi i Luetzenburgut
Dhe kështu, ajo që mund të shohim drejt fundit të Erës së Paqes - sepse Krishti nuk mbretëron me shenjtorët në trupin e Tij njerëzor në tokë (por vetëm në Eukaristi) - është që të ketë një braktisje përfundimtare, veçanërisht midis Hebrenjtë, të cilët fillojnë të presin përsëri një mesia laike… duke përgatitur rrugën për një anti-Krisht të fundit.
Ndërsa, pra, nga Kisha dolën shumë heretikë, të cilët Gjoni i quan «shumë antikrish», në atë kohë para fundit dhe të cilët Gjoni i quan «hera e fundit», kështu që në fund ata do të shkojnë jashtë që nuk i përkasin Krishti, por asaj Antikrishti i fundit, dhe pastaj ai do të zbulohet… Sepse atëherë Satanai do të zgjidhet dhe me anë të asaj Antikrishti do të punojë me të gjithë fuqinë në një gënjeshtër përmes një mënyre të mrekullueshme… Ata do të gjykohen në atë gjykim të fundit dhe të qartë të administruar nga Jezu Krishti… - Shën. Augustin, Etërit Anti-Nicene, Qyteti i Zotit, Libri XX, Ch. 13, 19
Për Antikrishti do të vijë një kohë e shkurtër para fundit të botës... pas Antikrishtit menjëherë vjen gjykimi i fundit. - Shën. Robert Bellarmine, Oera Omnia, Disputationum Roberti Bellarmini, De Controversiis;, Vëll. 3
E megjithatë, ekziston tradita në të cilën shfaqet e paligjshmja para "një mijë vjet" ose "dita e shtatë", ajo që zakonisht quhet "epoka e paqes":
… Kur Biri i Tij do të vijë dhe do të shkatërrojë kohën e paligjshëm dhe do të gjykojë të pabesët, dhe të ndryshojë diellin, hënën dhe yjet - atëherë Ai me të vërtetë do të prehet në ditën e shtatë… pasi t'i jap prehje të gjitha gjërave, unë do të bëj fillimi i ditës së tetë, domethënë fillimi i një bote tjetër. -Letra e Barnabës (70-79 pas Krishtit), shkruar nga një Atë Apostolik i shekullit të dytë
Përsëri, ne duhet të vazhdojmë me përulësi para Fjalës së Shenjtë, të kujdesshëm për të lexuar Shkrimet në kontekstin në të cilin janë shkruar dhe sipas interpretimit që u jep Tradita. Ajo që është e qartë është se edhe Etërit e Kishës nuk ishin plotësisht unanim në perceptimin e vizioneve shumë simbolike dhe të ngatërruara të Krishtit, Danielit, Ezekielit, Isaisë, Shën Gjonit dhe profetëve të tjerë. Por atëherë mund të thuhet me siguri se Etërit e Kishës ishin të gjithë korrekt në atë që, si një zë i vetëm, ata nuk e kufizuan anti-Krishtin në një epokë të vetme. Fatkeqësisht, shumë komente moderne dhe shënime në përkthimet biblike kanë tendencë t'i shohin tekstet apokaliptike nga një kontekst i vetëm historik ose liturgjik, sikur ato të jenë përmbushur tashmë, duke injoruar interpretimet eskatologjike të dhëna nga Etërit e Kishës. Supozoj se kjo është gjithashtu pjesë e krizës së së vërtetës në kohën tonë.
Qëllimi i këtij diskutimi është që të gjitha brezat në çdo kohë janë thirrur të "shikojnë dhe të luten". Sepse mashtruesi dhe "babai i të gjitha gënjeshtrave" është vazhdimisht i zhurmshëm si një luan që ulërin, duke kërkuar dikë që të gllabërojë për të eklipsuar Birin e Zotit në shpirtrat e gjumit.
Shikoni, pra; ju nuk e dini kur po vjen i zoti i shtëpisë, qoftë në mbrëmje, në mesnatë, apo në gjeli, apo në mëngjes. Le të mos vijë papritmas dhe të të gjejë duke fjetur. Atë që po ju them, u them të gjithëve: 'Rrini zgjuar!' "(Marku 13: 35-37)
VIDEO TE LIDHURA
- Në lëkundjen e themeleve të tokës: Zgjimi i Madh, Lëkundja e Madhe
- Për ato 'interesa financiare anonime': Na paralajmëruan
