"Lindja e Lindjes", Lorenzo Monako; 1409
Botuar për herë të parë më 27 dhjetor 2006
Pse qëndron ai në një pasuri kaq të keqe, ku kau dhe gomari ushqehen? -Çfarë fëmije është ky ?, Karola e Krishtlindjes
NO retinë e rojeve. Asnjë legjion engjëjsh. As edhe shtroja e mirëseardhjes së Kryepriftërinjve. Zoti, i mishëruar në mish, përshëndet në botë nga një ka dhe gomar.
Ndërsa Etërit e hershëm i interpretuan këto dy krijesa si simbolike të hebrenjve dhe paganëve, dhe kështu i gjithë njerëzimi, një interpretim i mëtejshëm erdhi në mendje në Mesha të Mesnatës.
GENGB SI OX
Na sjell dhimbje. Lë një boshllëk. Ajo shkakton një ndërgjegje të trazuar. E megjithatë, ne përsëri i kthehemi: i njëjti mëkat i vjetër. Po, ndonjëherë jemi aq "memecë si një ka" kur bëhet fjalë të biem në të njëjtat kurthe pa pushim. Ne pendohemi, por më pas nuk arrijmë të marrim hapat e nevojshëm për ta mbajtur veten të mos biem përsëri. Ne nuk shmangim rasti i afërt i mëkatit, dhe kështu vazhdimisht bien përsëri në mëkat. Me të vërtetë, ne duhet t'i hutojmë engjëjt!
Kjo nuk është më e dukshme sesa në kuptimin kolektiv. Ndërsa vazhdojmë të heqim dorë nga kombet tona Perëndinë dhe ligjet morale që Ai ka vendosur, ne shohim që popullsia jonë po zvogëlohet (në një "kulturë vdekjeje"), dhune në rritje, vetëvrasje në rritje, lakmi dhe korrupsion në rritje, dhe tensione globale duke u rritur. Por ne nuk e bëjmë lidhjen. Ne jemi memece si një ka.
As ne në këtë epokë "intelektuale" dhe "të ndriçuar" nuk shqyrtojmë nga një pikëpamje historike se si krishterimi ka transformuar civilizimin, nga kohërat e Perandorisë Romake deri në këtë ditë. Shtë një fakt i thjeshtë. Por së shpejti harrojmë - ose më shpesh - zgjedhim nuk të shikosh. Memece Thjesht memece.
Sidoqoftë, ky ka është i mirëpritur në stallën e Zotit. Jezusi nuk erdhi për pusin, Ai erdhi për të sëmurët.
STUBBORN SI G ASZ
Ai gomar përfaqëson ata prej nesh që janë "kokëfortë si gomar". Ajo varje në dështimet e vjetra që ne nuk pranojmë ta lëshojmë, duke rrahur veten në kokë me një të vjetër të lodhur dy me katër.
Sot, Jezusi thotë,
Liro Unë tashmë të kam falur për atë mëkat. Beso në mëshirën time. Unë të dua. Ky është qëllimi i ardhjes sime: të marr mëkatet tuaja larg përgjithmonë. Pse i ktheni përsëri në stallë?
Alsoshtë gjithashtu ajo kokëfortësia ndaj le të na dojë Zoti. Unë kujtoj fjalët e një miku që më tha një herë, "Lëre Zot të të dojë". Po, ne vrapojmë të bëjmë këtë vepër ose atë, por asnjëherë mos e lini Perëndinë të bëjë një vepër për ne. Dhe vepra që Ai dëshiron të bëjë është të bëjë na dua tani, ashtu siç jemi. “Por unë jam i padenjë. Unë jam një zhgënjim. Unë jam mëkatar, "ne përgjigjemi.
Dhe Jezusi thotë,
Po, ju jeni të padenjë dhe jeni mëkatarë. Por ju nuk jeni një zhgënjim! A zhgënjeheni kur shihni një foshnjë që mëson të ecë, por më pas bie? Apo kur shihni një të porsalindur që nuk mund të ushqehet vetë? Apo një i vogël që qan në errësirë? Ju jeni ai fëmijë. Ju prisni më shumë nga sa unë pres! Sepse vetëm unë mund t'ju mësoj të ecni. Unë do të ushqej ty. Unë do të të ngushëlloj në errësirë. Do të të bëj të denjë. Por duhet të më lini të të dua!
Kokëfortësia më e keqe është mosgatishmëria për të parë veten në dritën Hyjnore të së vërtetës që zbulon mëkatin për t'u çliruar; të njohim varfërinë tonë në shpirt, nevojën tonë për një Shpëtimtar. Pothuajse të gjithë kanë një pjesë në këtë lloj kokëfortësie që quhet me një emër tjetër: Pudhëtim. Por edhe këto zemra, Krishti i mirëpret në stallat e Tij.
Jo, nuk ishte një shqiponjë e lirë dhe fluturuese, as një luan i fuqishëm dhe i fuqishëm, por një ka dhe gomar të cilin Zoti e pranoi në stallën e lindjes së Tij.
Paj, ka shpresë për mua akoma.
Zoti u bë njeri. Ai erdhi të banojë mes nesh. Zoti nuk është i largët: ai është 'Emmanuel', Zoti me ne. Ai nuk është i huaj: ai ka një fytyrë, fytyrën e Jezusit. —POPA BENEDIKTI XVI, mesazhi i Krishtlindjes “Urbi dhe Orbi“, 25 Dhjetor 2010
