Turp për Jezusin

Foto nga Pasioni i Krishtit

Qysh prej kohës udhëtimi im në Tokën e Shenjtë, diçka thellë brenda ka nxitur, një zjarr i shenjtë, një dëshirë e shenjtë për ta bërë Jezusin të dashur dhe të njohur përsëri. Unë them “përsëri” sepse, jo vetëm që Toka e Shenjtë mezi ka mbajtur një prani të krishterë, por e gjithë bota perëndimore është në një kolaps të shpejtë të besimit dhe vlerave të krishtera,^[1]shih Gjithë ndryshimi dhe kështu, shkatërrimi i busullës së tij morale. 

Shoqëria perëndimore është një shoqëri në të cilën Zoti mungon në sferën publike dhe nuk ka asgjë për ta ofruar atë. Dhe kjo është arsyeja pse është një shoqëri në të cilën masa e njerëzimit humbet gjithnjë e më shumë. Në pika individuale bëhet befas e dukshme se ajo që është e keqe dhe shkatërron njeriun është bërë një çështje e natyrshme. —EMERITUS POPE BENEDICT XVI, Ese: 'Kisha dhe skandali i abuzimit seksual'; Agjencia e lajmeve katolike, 10th prill, 2019

Pse ka ndodhur kjo? Mendimi i parë që vjen në mendje është se është për shkak të pasurisë sonë. It'sshtë më vështirë për një njeri të pasur të hyjë në Mbretërinë e Zotit sesa një deve të kalojë nëpër vrimën e një gjilpëre. Perëndimi, e bekuar përtej imagjinatës, veshtroi veten në pasqyrën e suksesit dhe u dashurua me imazhin e saj. Në vend që ta falënderonte dhe përlëvdonte me përulësi Atë që e lartësoi atë, Perëndimi i Krishterë u trash dhe u vetëkënaq, egoist dhe narcizist, dembel dhe i vakët, duke humbur kështu dashurinë e saj të parë. Në boshllëkun që e Vërteta duhej të plotësonte, a revolucion tani është ngritur.

Kjo revoltë është shpirtërore në rrënjë. Isshtë revolta e Satanit kundër dhuratës së hirit. Në thelb, unë besoj se njeriu perëndimor nuk pranon të shpëtohet nga mëshira e Zotit. Ai nuk pranon të marrë shpëtimin, duke dashur ta ndërtojë atë për vete. "Vlerat themelore" të promovuara nga OKB bazohen në një refuzim të Zotit që unë e krahasoj me të riun e pasur në Ungjill. Zoti e ka parë Perëndimin dhe e ka dashur, sepse ka bërë gjëra të mrekullueshme. Ai e ftoi atë të shkonte më tej, por Perëndimi u kthye mbrapa. Preferonte llojin e pasurisë që i detyrohej vetëm vetvetes.  - Kardinal Sara, Herald katolik, 5th prill, 2019

Shikoj përreth dhe e gjej veten duke bërë pyetjen vazhdimisht: «Ku janë të krishterët? Ku janë burrat dhe gratë që flasin me pasion për Jezusin? Ku janë pleqtë që ndajnë mençurinë dhe përkushtimin e tyre ndaj Besimit? Ku janë të rinjtë me energjinë dhe zellin e tyre? Ku janë ata që nuk kanë turp për Ungjillin? ” Po, ata janë atje, por kaq pak në numër, sa që Kisha në Perëndim është bërë faktikisht dhe fjalë për fjalë një mbetje. 

Ndërsa narrativa e Pasionit u lexua në Mesha në të gjithë Kristianizmin sot, ne dëgjuam një shembull pas tjetrit se si rruga për në Kalvar ishte shtruar me frikacakë. Kush mbeti midis turmave që qëndronin poshtë Kryqit përveç një Apostulli dhe një grusht grave besnike? Po kështu, ne shohim kalldrëmet e persekutimit të vetë Kishës që vendosen çdo ditë tani nga politikanë "katolikë" që votojnë për vrasje të fëmijëve, nga gjykatës "katolikë" që rishkruajnë ligjin natyror, nga Kryeministra "Katolikë" që po promovojnë homoseksualitetin, nga votuesit "katolikë" që po i vendosin ata në pushtet dhe nga klerikët katolikë që thonë pak ose aspak për këtë. Frikacakët. Ne jemi një Kisha e frikacakëve! Ne jemi turpëruar nga emri dhe mesazhi i Jezu Krishtit! Ai vuajti dhe vdiq për të na çliruar nga fuqia e mëkatit, dhe jo vetëm që nuk e ndajmë këtë lajm të mirë nga frika e mos aprovimit, por u mundësojmë njerëzve të ligë të institucionalizojnë idetë e tyre të liga. Pas 2000 vitesh provë mbizotëruese të ekzistencës së Zotit, çfarë në ferr, fjalë për fjalë, ka hyrë në Trupin e Krishtit? Juda ka Ja cfarë.

Ne duhet të jemi realistë dhe konkretë. Po, ka mëkatarë. Po, ka priftërinj të pabesë, peshkopë dhe madje kardinalë që nuk arrijnë të respektojnë dëlirësinë. Por gjithashtu, dhe kjo është gjithashtu shumë e rëndë, ata nuk arrijnë t'i përmbahen të vërtetës doktrinore! Ata çorientojnë besimtarët e krishterë nga gjuha e tyre konfuze dhe e paqartë. Ata shkelin kurorën dhe falsifikojnë Fjalën e Zotit, të gatshëm ta përdredhin dhe ta përkulin për të marrë miratimin e botës. Ata janë Judë Iskariotë të kohës sonë. - Kardinal Sara, Herald katolik, 5th prill, 2019

Por edhe ne laikët, mbase sidomos ne laikët, jemi edhe frikacakë. Kur flasim ndonjëherë për Jezusin në punë, kolegj ose në rrugët tona? Kur i shfrytëzojmë ndonjëherë ato mundësi të dukshme për të ndarë Lajmin e Mirë dhe mesazhin e Ungjillit? A gabojmë të kritikojmë Papën, duke sulmuar "Novus Ordo", duke mbajtur shenja Pro-Life, duke lutur Rruzaren para Meshës, duke pjekur biskota në CWL, duke kënduar këngë, duke shkruar bloge dhe duke dhuruar veshje duke përmbushur disi përgjegjësinë tonë si të krishterë të pagëzuar?

Witness dëshmitari më i mirë do të rezultojë i paefektshëm në planin afatgjatë nëse nuk shpjegohet, justifikohet… dhe bëhet i qartë nga një shpallje e qartë dhe e qartë e Zotit Jezus. Lajmi i Mirë i proklamuar nga dëshmitari i jetës herët a vonë duhet të proklamohet nga fjala e jetës. Nuk ka ungjillëzim të vërtetë nëse emri, mësimi, jeta, premtimet, mbretëria dhe misteri i Jezusit të Nazaretit, Birit të Zotit nuk shpallen. —POPA ST. PAUL VI, Evangelii Nuntiandi, n 22; vatikan.va

Kushdo që ka turp për mua dhe për fjalët e mia në këtë brez të pabesë dhe mëkatar, Biri i Njeriut do të turpërohet kur të vijë në lavdinë e Atit të tij me engjëjt e shenjtë. (Marku 8:38)

Do të doja të rrija këtu duke u ndjerë mirë me veten time. Un nuk. Ato mëkate të mosveprimit janë një listë e gjatë: ato momente hezitova të flas të vërtetën; herë mund të kisha bërë shenjën e Kryqit, por nuk e bëra; herët që mund të kisha folur, por "mbajta paqen"; mënyrat në të cilat u varrosa në botën time të rehatisë dhe zhurmës duke mbytur nxitjet e Shpirtit… Ndërsa meditoja për Pasionin sot, unë qava. E gjeta veten duke i kërkuar Jezusit të më ndihmonte që të mos kisha frikë. Dhe një pjesë e imja është. Unë qëndroj në vijat e frontit në këtë shërbesë kundër një vale urrejtjeje në rritje ndaj Kishës Katolike. Unë jam një baba dhe tani një gjysh. Nuk dua të shkoj në burg. Nuk dua që ata të më lidhin duart dhe të më zënë vendet ku nuk dua të shkoj. Kjo po bëhet gjithnjë e më shumë një mundësi nga dita në ditë.

Por më pas, në mes të këtyre emocioneve, thellë brenda zemrës sime, po ngrihet një zjarr i shenjtë, një britmë që është akoma e fshehur, akoma në pritje, akoma shtatzënë me fuqinë e Shpirtit të Shenjtë. Theshtë britma e Ringjalljes, britma e Rrëshajëve: 

JEZUS KRISHTI NUK DESHT I VDEKUR. AI ËSHTË GJALLË! AI ESHTE I RRITUR! BESIMI NIM TIJ DHE SHPVTUAR!

Unë mendoj se ishte atje në Varrin e Shenjtë në Jeruzalem muajin e kaluar ku u ngjiz fara e kësaj britme. Sepse kur dola nga Varri, gjeta veten duke i thënë kujtdo që do të më dëgjonte: “Varri është bosh! Është e shprazur! Ai është gjallë! Ai është ngritur! ”

Nëse predikoj ungjillin, kjo nuk është arsye për mua që të mburrem, sepse më është imponuar një detyrim dhe mjerë unë nëse nuk e predikoj atë! (1 Korintasve 9:16)

Unë nuk e di nga shkojmë këtu, vëllezër dhe motra. Gjithçka që di është se një ditë do të gjykohem, jo ​​për sa mirë më pëlqyen në Facebook ose sa shumë blenë CD-të e mia, por për atë nëse e solla Jezusin tek ata që ishin në mesin tim. Pavarësisht nëse unë e varrosa talentin tim në tokë apo e investova atë kudo dhe sa herë që munda. Krishti Jezus, Zoti im, Ti je gjykatësi im. Jeni Ju të cilit duhet të kem frikë - jo turma rrahje në dyert tona.

A po kërkoj tani favorin e njerëzve, apo të Zotit? Apo po përpiqem t’i kënaq burrat? Nëse do të isha ende i kënaqur me njerëzit, nuk do të isha një shërbëtor i Krishtit. (Galatasve 1:10)

Dhe, sot, Jezus, po të jap edhe një herë zërin tim. Unë ju jap jetën time. Unë ju jap lotët e mi - si ata të pikëllimit tim që kam heshtur, ashtu edhe ato që bien tani për ata që nuk ju njohin akoma. Jezusi… a mund ta zgjasësh këtë “kohë mëshire”? Jezus, a mund t’i kërkosh Atit që edhe një herë, të derdhë Shpirtin e Tij mbi ata që të duan, që ne të bëhemi apostuj të vërtetë të Fjalës Tënde? Se edhe ne mund të kemi mundësinë të japim jetën për hir të Ungjillit? Jezus, na dërgoni në Korrje. Jezus, na dërgo në errësirë. Jezus, na dërgo në vresht dhe le të sjellim në shtëpi një dhuratë të madhe shpirtrash, duke i vjedhur nga kthetrat e atij dragoi ferr. 

Jezus, dëgjo britmën tonë. Atë dëgjo Birin tënd. Dhe eja Shpirti i Shenjtë. EJN SP SHPIRTIN E SHENJT!

Ka vlera të cilat nuk duhet të braktisen kurrë për një vlerë më të madhe dhe madje të tejkalojnë ruajtjen e jetës fizike. Ka martirizim. Zoti është (rreth) më shumë sesa thjesht mbijetesë fizike. Një jetë që do të blihej nga mohimi i Zotit, një jetë që bazohet në një gënjeshtër përfundimtare, është një jo-jetë. Martirizimi është një kategori themelore e ekzistencës së krishterë. Fakti që martirizimi nuk është më moralisht i nevojshëm në teorinë e mbështetur nga Böckle dhe shumë të tjerë tregon se vetë thelbi i krishterimit është në rrezik… Kisha e sotme është më shumë se kurrë një “Kisha e Martirëve” dhe kështu një dëshmitare e të gjallëve Zoti —EMERITUS POPE BENEDICT XVI, Ese: 'Kisha dhe skandali i abuzimit seksual'; Agjencia e lajmeve katolike, 10th prill, 2019

Kjo nuk është koha për t'u turpëruar nga Ungjilli. Theshtë koha për ta predikuar nga kulmet. —POPI SHENJ JOHN PAUL II, Homili, Parku Shtetëror i Cherry Creek State Park, Denver, Colorado, 15 gusht 1993; vatikan.va

Mbështetja dhe lutjet tuaja financiare janë arsyeja
ju po e lexoni këtë sot.
 Ju bekoj dhe faleminderit. 

Për të udhëtuar me Mark in La Tani Word,
klikoni në banderolën më poshtë për të pajtohem.
Emaili juaj nuk do të ndahet me askënd.