Shpresë autentike

CHRIST është ringjallur!

ALELUIA!

BROTHERS dhe motra, si mund të mos ndiejmë shpresë në këtë ditë të lavdishme? E megjithatë, unë e di në realitet, shumë prej jush janë të shqetësuar ndërsa lexojmë tituj të rrahjeve të daulleve të luftës, të kolapsit ekonomik dhe të intolerancës në rritje për pozicionet morale të Kishës. Dhe shumë janë të lodhur dhe të fikur nga rryma e vazhdueshme e sharjeve, shthurjes dhe dhunës që mbush valët tona dhe internetin.

Preciselyshtë pikërisht në fund të mijëvjeçarit të dytë që re të pafund, kërcënuese bashkohen në horizontin e gjithë njerëzimit dhe errësira zbret mbi shpirtrat njerëzorë. —POPA JOHN PAUL II, nga një fjalim (përkthyer nga italishtja), dhjetor, 1983; www.vatican.va

Ky është realiteti ynë. Dhe unë mund të shkruaj "mos ki frikë" pa pushim, dhe megjithatë shumë mbeten të shqetësuar dhe të shqetësuar për shumë gjëra.

Së pari, ne duhet të kuptojmë se shpresa autentike është konceptuar gjithmonë në barkun e së vërtetës, përndryshe, ajo rrezikon të jetë shpresë e rreme. Së dyti, shpresa është shumë më tepër sesa thjesht "fjalë pozitive". Në fakt, fjalët janë thjesht ftesa. Shërbesa tre vjeçare e Krishtit ishte një nga ftesat, por shpresa aktuale u ngjiz në Kryq. Pastaj u inkubatua dhe u lind në Varr. Kjo, miq të dashur, është rruga e shpresës autentike për ju dhe unë në këto kohë

SHPRESA AUTENtike

Më lejoni të them, thjesht, se shpresa vjen nga një marrëdhënie e gjallë dhe intensive me Vetë Shpresën: Jezu Krishtin. Jo vetëm duke ditur për Të, por ditur Atij.

E para nga të gjitha urdhërimet… Do ta duash Zotin, Perëndinë tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd, me gjithë mendjen tënde dhe me gjithë forcën tënde… (Marku 12: 29-30)

Pra, shumë katolikë sot jetojnë pa shpresë, sepse marrëdhënia e tyre me Zotin është pothuajse inekzistente. Pse

… Lutje is marrëdhënia e gjallë e fëmijëve të Zotit me Atin e tyre -Katekizmi i Kishës Katolike (KKK), n.2565

Po, shumë njerëz sot, dhe ndoshta disa nga lexuesit e mi, po ndjekin pas profecive të së ardhmes, duke shigjetuar për internetin për "të fundit", të zënë, të zënë, të zënë ... por kurrë kohë të mjaftueshme për t'u lutur. Shpresa buron nga një takim personal me Jezusin; i qëndrueshëm shpresa buron nga një vazhdim takimi me Zotin përmes një jete të jetuar për Të, dhe vetëm Atë.

Kur lutemi si duhet, ne i nënshtrohemi një procesi pastrimi të brendshëm, i cili na hapet përpara Zotit dhe kështu edhe ndaj njerëzve të tjerë… Në këtë mënyrë ne i nënshtrohemi atyre pastrimeve me të cilat bëhemi të hapur ndaj Zotit dhe jemi të përgatitur për shërbimin e shokut tonë. qenie Njerezore. Ne bëhemi të aftë për shpresën e madhe, dhe kështu bëhemi ministra të shpresës për të tjerët. —POPE BENEDIKTI XVI, Spe Salvi (Ruajtur në Shpresë), n 33, 34

Këtu, ne shohim se shpresa është e lidhur, jo vetëm me lutjen, por me një gatishmëri për të qenë enë shprese:

… E dyta është kjo: Do ta duash të afërmin tënd si veten tënde. Nuk ka asnjë urdhërim tjetër më të madh se këto. (Marku 12:31)

Në shkallën që ne përmbahemi nga cilido prej këtyre urdhërimeve, që e mbajmë një pjesë të vetes larg arritjes së Tij dhe arritjes së fqinjit tonë, është shkalla në të cilën ne fillojmë të humbasim shpresën. Sa herë që mëkatojmë, ne humbasim pak shpresë sepse kemi pushuar së ndjekuri Atë që është vetë Shpresa.

Kjo është ajo që dua të them kur them se shpresa e vërtetë konceptohet në Kryq dhe lind në varr. bindje, dorëzimi i vullnetit tonë te vullneti i Zotit, do të thotë të vdesësh për veten. Por ne duhet të ndalojmë së shikuari këtë dorëzim të vetvetes si një humbje, dhe të fillojmë ta shohim atë me sytë e besimit!

Nëse uji do të nxehet, atëherë i ftohti duhet të vdesë prej tij. Nëse drurit do t'i bëhet zjarr, atëherë natyra e drurit duhet të vdesë. Jeta që ne kërkojmë nuk mund të jetë në ne, nuk mund të bëhet vetvetja jonë, nuk mund të jemi vetvetja, nëse nuk e fitojmë duke pushuar së pari të jemi ato që jemi; ne e fitojmë këtë jetë përmes vdekjes. —Pr. John Tauler (1361), prift dhe teolog Dominikan Gjerman; nga Predikimet dhe Konferencat e John Tauler

"Shpresa" që ne kërkojmë nuk mund të jetojë në ne, përveçse duke ndjekur modelin e Krishtit për të vdekur për veten.

Keni mes jush të njëjtin qëndrim që është edhe juaji në Jezu Krishtin… ai u zbraz vetveten… duke u bërë i bindur ndaj vdekjes, madje edhe vdekjes në kryq. Për shkak të kësaj, Zoti e lartësoi shumë atë (Phil 2: 5-9)

Të zbrazur nga vetja, vetja e vjetër, në mënyrë që vetja e re, vetja e vërtetë, të mund të jetojë. Me fjalë të tjera, ne jetojmë me vullnetin e Zotit, jo me dëshirën tonë, në mënyrë që jeta e Tij të banojë në ne dhe të bëhet jeta jonë. Ne e shohim këtë model edhe te Maria: ajo zbrazet në "fiat" e saj, dhe në këmbim, Krishti është ngjizur në të.

A nuk e kuptoni që Jezu Krishti është në ju? … Unë jam përsëri në punë derisa Krishti të formohet në ju! (2 Kor 13: 5; Gal 4:19)

Ne duhet të ndalojmë së hedhuri poshtë këto fjalë dhe të kuptojmë se Zoti po na thërret në një revolucion radikal të jetës sonë. Ai nuk është i interesuar të na shpëtojë pak, të na shenjtërojë pak, të na transformojë në një farë mase. Dëshira e tij është të na ngrejë plotësisht në vetë Imazhin në të cilin jemi krijuar.

Unë jam i sigurt për këtë, se ai që filloi një punë të mirë në ju do të vazhdojë ta përfundojë atë deri në ditën e Krishtit Jezus. (Phil 1: 6)

Ne jemi kaq të trishtuar kur na kërkohet të lutemi, ose të agjërojmë, për të bërë të varfër ose për të jetuar mesatarisht. Kjo është për shkak se ne nuk arrijmë të shohim gëzimin dhe shpresën e brendshme dhe të fshehur që vijnë vetëm për ata që hyjnë në udhëtim. Por miqtë e mi, tani po jetojmë në kohë të jashtëzakonshme ku duhet të jemi të gatshëm të japim shumë, shumë më tepër.

Ata që sfidojnë këtë paganizëm të ri përballen me një mundësi të vështirë. Ose ato përputhen me këtë filozofi ose janë ballafaquar me perspektivën e martirizimit. —Pr. John Hardon (1914-2000), Si të jesh një besnik katolik sot? Duke qenë Besnik ndaj Ipeshkvit të Romës; www.therealpresence.org

Jo më pak se katolikët e zakonshëm individualë mund të mbijetojnë, kështu që familjet e zakonshme katolike nuk mund të mbijetojnë. Ata nuk kanë zgjidhje. Ata ose duhet të jenë të shenjtë - që do të thotë të shenjtëruar - ose do të zhduken. Familjet e vetme katolike që do të mbesin të gjalla dhe të lulëzojnë në shekullin e njëzet e një janë familjet e dëshmorëve. -Zoja e Bekuar dhe Shenjtërimi i Familjes, Shërbëtori i Zotit, Fr. John A. Hardon, SJ

REALMA E BESIMIT

Ah! E shihni, këto fjalë mund të trembin disa. Por kjo është për shkak se ata nuk e kuptojnë shkëmbimin hyjnor që do të ndodhë. Besimi juaj, nëse jetohet intensivisht dhe personalisht me Zotin përmes lutjes dhe bindjes, do të fitojë një shpresë që askush nuk mund ta marrë, asnjë përndjekës nuk mund të mbytë, asnjë luftë nuk mund të zvogëlohet, asnjë vuajtje nuk asgjësohet, asnjë provë nuk thahet. Ky është mesazhi dytësor i Pashkëve: përfunduar dhënia e vetes ndaj Zotit duke hyrë në natën e besimit, varri i braktisjes së plotë ndaj Tij, prodhon në ne të gjitha frytet e Ringjalljes. Të gjithë ata.

I bekuar qoftë Zoti dhe Ati i Zotit tonë Jezu Krisht, i cili na ka bekuar në Krishtin me të çdo bekim shpirtëror në qiej Ep (Efesianëve 1: 3)

Kjo nuk është koha të përmbaheni më shumë, të mbani një pjesë të vetes për veten tuaj. Jepja gjithçka Zotit, pa marrë parasysh koston. Dhe sa më shumë që kushton, aq më i fuqishëm është hiri, shpërblimi dhe ringjallja e Jezusit në jetën tuaj në imazhin e të cilit po rinovoheni.

Sepse nëse jemi bashkuar me të përmes një vdekjeje si ai, do të jemi gjithashtu të bashkuar me të në ringjallje. Ne e dimë që vetja jonë e vjetër u kryqëzua me të, në mënyrë që trupi ynë mëkatar të zhdukej, që të mos ishim më skllav të mëkatit… Si pasojë, edhe ju duhet të mendoni se jeni të vdekur për mëkat dhe që jetoni për Perëndinë në Krishtin Jezus. (Rom 6: 5-6, 11)

Jini të përgatitur ta vendosni jetën tuaj në vijë në mënyrë që ta ndriçoni botën me të vërtetën e Krishtit; t’i përgjigjemi me dashuri urrejtjes dhe shpërfilljes së jetës; për të shpallur shpresën e Krishtit të ringjallur në çdo cep të tokës. —POPA BENEDICT XVI, Mesazh për të Rinjtë e Botës, Dita Botërore e Rinisë, 2008

Unë me të vërtetë besoj se Zonja jonë ka ardhur tek ne gjatë gjithë këtyre viteve për të na ndihmuar të zbrazemi në këto kohë në mënyrë që të mbushemi të mbushur - të mbushur me Shpirtin e Zotit që të mund të bëhemi flakë të gjalla të dashurisë - flakë të gjalla të shpresoj në një botë që është bërë aq e errët.

Spirit Shpirti i Shenjtë ndryshon ata në të cilët ai banon dhe ndryshon të gjithë modelin e jetës së tyre. Me Shpirtin brenda tyre është krejt e natyrshme që njerëzit që ishin zhytur në gjërat e kësaj bote të bëhen krejtësisht të huaj në pikëpamjen e tyre dhe që frikacakët të bëhen burra me shumë guxim. - Shën. Kirili i Aleksandrisë, Madhështor, Prill, 2013, f. 34

Nëna jonë po kërkon… agjërim, lutje, kthim në besim, etj. Por kjo është për shkak se ajo e di që do të prodhojë tek ne Jezusi: do të prodhojë tek ne shpresë autentike.

Ne nuk mund ta fshehim faktin se shumë re kërcënuese po mblidhen në horizont. Sidoqoftë, nuk duhet ta humbasim zemrën, përkundrazi duhet ta mbajmë flakën e shpresës gjallë në zemrat tona. —POPA BENEDICT XVI, Agjencia Katolike e Lajmeve, 15 janar 2009

Ju lutemi mos e lini veten të zhveshur nga shpresa! Mos lejoni që të vidhet shpresa! Shpresa që na jep Jezusi. OPPOPE FRANCIS, Homeli i së Dielës së Palmave, 24 Mars 2013; www.vatican.va