Shumë lexues të rinj kanë ardhur në bord gjatë muajve të fundit. Onshtë në zemrën time ta ribotoj këtë sot. Ndërsa unë shkoj kthehuni dhe lexojeni këtë, unë jam vazhdimisht i tronditur dhe madje i prekur ndërsa shoh se shumë nga këto "fjalë" - shpesh të marra me lot dhe shumë dyshime - do të ndodhin para syve tanë

IT ka qenë në zemrën time për disa muaj tani për të përmbledhur për lexuesit e mi "fjalët" dhe "paralajmërimet" personale që ndiej se Zoti më ka komunikuar në dekadën e kaluar dhe që kanë formësuar dhe frymëzuar këto shkrime. Çdo ditë, ka disa abonentë të rinj që vijnë në bord që nuk kanë histori me mbi një mijë shkrime këtu. Para se t'i përmbledh këto "frymëzime", është e dobishme të përsërisim atë që Kisha thotë për zbulesën "private":

Vazhdo te lexosh →

DITA E ZOTIT - PJESA II

A fraza "dita e Zotit" nuk duhet të kuptohet si një "ditë" fjalë për fjalë në gjatësi. Përkundrazi,

Me Zotin një ditë është si një mijë vjet dhe një mijë vjet si një ditë. (2 Pt 3: 8)

Ja, Dita e Zotit do të jetë një mijë vjet. - Letra e Barnabës, Etërit e Kishës, Ch 15

Tradita e Etërve të Kishave është që të mbeten "edhe dy ditë" për njerëzimin; një brenda kufijtë e kohës dhe historisë, tjetri, një i përjetshëm dhe i përjetshëm ditë Dita tjetër, ose "dita e shtatë" është ajo që unë i jam referuar në këto shkrime si një "epokë e paqes" ose "pushim i së shtunës", siç e quajnë etërit.

E shtuna, e cila përfaqësonte përfundimin e krijimit të parë, është zëvendësuar nga e diela e cila kujton krijimin e ri të përuruar nga Ringjallja e Krishtit.  -Katekizmi i Kishës Katolike, n 2190

Etërit e panë të arsyeshme që, sipas Apokalipsit të Shën Gjonit, drejt fundit të "krijimit të ri", do të kishte një pushim "të shtatë" për Kishën.

Vazhdo te lexosh →

Shën Michael duke mbrojtur kishën, nga Michael D. O'Brien

 
FESTA E EFANIS

UNE KAM po ju shkruaj vazhdimisht tani, të dashur miq, për rreth tre vjet. Shkrimet e quajtura Petalet formoi themelin; të Bori i paralajmërimit! ndjekur për të zgjeruar ato mendime, me disa shkrime të tjera për të mbushur boshllëqet në mes; Gjyqi Shtatë Vjetor seria është në thelb një korrelacion i shkrimeve të mësipërme sipas mësimit të Kishës se Trupi do të ndjekë Kokën e tij në Pasionin e tij.Vazhdo te lexosh →

E PREMTE E MIRE 

Krishti i pikëlluar, nga Michael D. O'Brien

Krishti përqafon të gjithë botën, megjithatë zemrat janë ftohur, besimi është gërryer, dhuna rritet. Kozmosi mbështjell, toka është në errësirë. Tokat bujqësore, shkretëtira dhe qytetet e njeriut nuk respektojnë më Gjakun e Qengjit. Jezusi pikëllohet për botën. Si do të zgjohet njerëzimi? Çfarë do të duhet për të shkatërruar indiferencën tonë? —Komentari i artistit 

A premisa e të gjitha këtyre shkrimeve bazohet në mësimin e Kishës se Trupi i Krishtit do të ndjekë Zotin e saj, Kreun, përmes një pasioni të vetin.

Para ardhjes së dytë të Krishtit, Kisha duhet të kalojë nëpër një provë të fundit që do të trondisë besimin e shumë besimtarëve ... Kisha do të hyjë në lavdinë e mbretërisë vetëm përmes kësaj Pashkë të fundit, kur ajo do të ndjekë Zotin e saj në vdekjen dhe Ringjalljen e tij.  -Katekizmi i Kishës Katolike, n 672, 677

Prandaj, unë dua të vë në kontekst shkrimet e mia më të fundit mbi Eukaristinë. 

Vazhdo te lexosh →