Kungimi në dorë? Pt II

 

SAINT Faustina tregon se si Zoti u bë i pakënaqur me disa gjëra që ndodhën në manastirin e saj:

Një ditë Jezusi më tha, Unë do të largohem nga kjo shtëpi. Sepse ka gjëra këtu që nuk më kënaqin. Dhe Pritësi doli nga tabernakulli dhe u ndal në duart e mia dhe unë, me gëzim, e vendosa përsëri në tabernakull. Kjo u përsërit për herë të dytë dhe unë bëra të njëjtën gjë. Pavarësisht kësaj, ndodhi për herë të tretë, por Pritësi u shndërrua në Zotin e gjallë Jezus, i cili më tha, nuk do të rri më këtu! Në këtë, një dashuri e fuqishme për Jezusin u ngrit në shpirtin tim, unë u përgjigja: "Dhe unë, nuk do të të lë të largohesh nga kjo shtëpi, Jezus!" Dhe përsëri Jezusi u zhduk ndërsa Pritësi mbeti në duart e mia. Edhe një herë e vendosa përsëri në kupë dhe e mbylla në tabernakull. Dhe Jezusi qëndroi me ne. Kam marrë përsipër të bëj tre ditë adhurim me anë të dëmshpërblimit. -Mëshira Hyjnore në Shpirtin Tim, Ditari, n. 44

Një herë tjetër, Shën Faustina mori pjesë në meshë me synimin për të bërë dëmshpërblim për të shkelje kundër Zotit. Ajo shkruajti:

Ishte detyra ime t'i bëja korrigjim Zotit për të gjitha fyerjet dhe aktet e mosrespektimit dhe të lutem që në këtë ditë të mos kryhej asnjë sakrilegj. Këtë ditë, shpirti im u ndez nga një dashuri e veçantë për Eukaristinë. Më dukej se isha shndërruar në një zjarr flakërues. Kur isha gati të merrja Kungimin e Shenjtë, një Prift i dytë ra në mëngët e priftit dhe nuk e dija se cilin pritës do të prisja. Pasi hezitova për një çast, prifti bëri një gjest të padurueshëm me dorën e tij për të më thënë se duhet të prisja mikpritësin. Kur mora Pritësin që më dha, tjetri ra në duart e mia. Prifti shkoi përgjatë hekurudhës së altarit për të shpërndarë Kungimin dhe unë mbajta Zotin Jezus në duart e mia gjatë gjithë asaj kohe. Kur prifti m'u afrua përsëri, e ngrita Hostën që ta fuste përsëri në kupë, sepse kur e prita për herë të parë Jezusin, nuk mund të flisja para se të haja Mikpritësin dhe kështu nuk mund t'i tregoja se tjetri kishte rënë. Por, ndërsa mbaja Mikpritësin në dorë, ndjeva një fuqi të tillë dashurie, saqë për pjesën tjetër të ditës nuk mund të haja dhe as të vija në vete. Dëgjova këto fjalë nga nikoqiri: Doja të pushoja në duart tuaja, jo vetëm në zemrën tuaj. Dhe në atë moment pashë Jezusin e vogël. Por kur prifti u afrua, unë pashë edhe një herë vetëm Mikpritësin. -Mëshira hyjnore në shpirtin tim, Ditari, n. 160

Para se të komentoj për sa më sipër, më lejoni të përsëris për ata që nuk e kanë lexuar Pjesën I këtu. Udhëzimet e Kishës janë të qarta: praktika normative për katolikët në të gjithë botën është që ata të marrin Eukaristinë e Shenjtë në gjuhë. Së dyti, kështu e kam pritur Jezusin për vite me radhë dhe do të vazhdoj ta bëj për aq kohë sa mundem. Së treti, nëse do të isha papë (dhe falënderoj Zotin që nuk jam), do të kërkoja nga çdo famulli në botë të instalonte përsëri një hekurudhë të përulur të Kungimit që do të lejonte që famullitarët të merrnin Sakramentin e Bekuar në një mënyrë të përshtatshme për Kush është ajo që po marrin : gjunjëzim (për ata që munden) dhe në gjuhë. Siç shkon duke thënë: lex orandi, lex kredendi: "Ligji i lutjes është ligji i besimit". Me fjalë të tjera, mënyra se si ne adhurojmë duhet të jetë në përputhje me atë që besojmë. Prandaj, kjo është arsyeja që arti, arkitektura, muzika e shenjtë katolike, mënyra e nderimit tonë dhe të gjitha stolitë e Liturgjisë që janë rritur gjatë shekujve u shndërruan në vetvete në një katolik, gjuhë mistike që fliste pa fjalë. Prandaj, nuk është çudi që Satanai sulmoi shumë nga këto në pesëdhjetë vitet e kaluara për të heshtur hyjnoren (shih Për armëmbajtjen e meshës).

 

Duke prekur Jezusin

Kjo tha, ne gjithashtu mund të nxjerrim shumë nga rrëfimet e Shën Faustinës. Së pari, ndërsa Zoti nuk ishte i kënaqur me disa gjëra në shtëpinë e murgeshës, padyshim që njëra prej tyre ishte nuk ideja për të qenë në duart e dikujt që e donin Atë. Ai, në fakt, insistoi tri herë për të qenë në duart e saj të pa shenjtëruara (dmth. jo të shuguruara në mënyrë sakramentale). Së dyti, në vetë meshën ku Shën Faustina po bën dëmshpërblimin për "të gjitha shkeljet dhe veprimet e mosrespektimit", Zoti nuk ofendohet që i ka prekur duart. Në fakt, Ai e "dëshiroi" atë. Tani, asgjë nga këto nuk do të thotë që Jezusi po tregonte një ndryshim të preferuar në praktikën liturgjike të ditës (Kungimi në gjuhë), por që Zoti ynë Eukaristik, thjesht, "pushon" me atë që me nderim dashuron Ai, dhe po, edhe në duart e tyre.

Për ata që janë të tmerruar nga këto tregime, unë gjithashtu do ta kthej vëmendjen tuaj te Shkrimi i Shenjtë, ku Jezusi u shfaqet të Dymbëdhjetëve pas Ringjalljes së Tij. Ndërsa akoma në një gjendje dyshimi, Jezusi e fton Thomasin të vendoset gishtat e tij në Ana e tij, pikërisht vendi ku Gjaku dhe Uji shpërthenin (simbol i Sakramenteve).

Pastaj ai i tha Thomait: "Vendos gishtin këtu dhe shiko duart e mia; shtrije dorën tënde dhe vendosje në anën time; mos jini pa besim, por duke besuar. ” (Gjoni 20:27)

Dhe pastaj ishte një grua "që ishte mëkatare" e cila hyri në shtëpinë ku ishte Jezusi. Ajo…

… Solli një balonë alabastri me vaj dhe duke qëndruar prapa tij në këmbët e tij, duke qarë, ajo filloi t'i lagte këmbët me lotët e saj, dhe i fshiu me flokët e kokës së saj, dhe i puthi këmbët e tij dhe i vajosi me vaj. (Luka 7:39)

Farisenjtë ishin të neveritur. “Nëse ky burrë do të ishte një profet, ai do ta dinte kush dhe çfarë lloj gruaje është kjo prekje atë, sepse ajo është një mëkatare ".^[1]v. 39

Po kështu, shumë njerëz «po i sillnin fëmijë që ai t'i prekte ata», dhe dishepujt u indinjuan. Por Jezusi u përgjigj:

Lërini fëmijët të vijnë tek unë, mos i pengoni; sepse atyre u përket mbretëria e Perëndisë. (Marku 10:14)

E gjithë kjo do të thotë që praktika liturgjike e marrjes së Jezusit në gjuhë mësohet, jo sepse Zoti ynë nuk dëshiron të na prekë, por në mënyrë që të kujtojmë se kush është ai we janë prekëse.

 

P ANRGJIGJENI LETRAVE TUAJA

Dëshiroj të ritheksoj pikën e kësaj serie mbi Kungimin në dorë: t'u përgjigjem pyetjeve tuaja nëse është e pamoralshme apo e paligjshme të marrësh Eukaristinë e Shenjtë në duart e tua, ku dioqezat tani po e bëjnë këtë një kërkesë për shkak të COVID-19.

Duke lënë mënjanë komentet pozitive si nga priftërinjtë ashtu edhe nga laikët pasi të lexoni Pjesa I, të tjerët menduan se unë disi po bëja "dritën" e Kungimit në dorë. Disa kanë këmbëngulur se ata gjithsesi do të refuzojnë Eukaristinë dhe në vend të kësaj do të bëjnë një "Kungim Shpirtëror". Të tjerët u përpoqën të hedhin poshtë Ligjërata kateketike të Shën Kirilit pasi ndoshta nuk janë fjalët e tij ose në të vërtetë jo tregues të praktikave antike. 

Fakti është se është shkruar pak për praktikën e si eukaristia u mor në kohë të hershme. Por ajo për të cilën dijetarët pajtohen njëzëri është se Darka e Fundit do të kishte qenë një vakt tipik hebre hebre, me me përjashtim të Jezusit nuk duke marrë pjesë në "kupën e katërt".^[2]shih "Gjueti për Kupën e Katërt", Dr Scott Hahn Kjo do të thotë që Zoti do të kishte thyer bukën pa maja dhe do ta shpërndante atë në mënyrë normale - secili Apostull duke marrë bukën në duart e tij dhe duke e konsumuar atë. Prandaj, kjo ka të ngjarë të ketë qenë praktika e të krishterëve të parë për disa kohë.

Të krishterët e parë ishin të gjithë hebrenj dhe ata vazhduan të festonin Pashkën një herë në vit për shumë vite, të paktën derisa tempulli në Jeruzalem u shkatërrua në rreth 70 pas Krishtit. —Marg Mowczko, MA në studimet e hershme të krishtera dhe hebraike; krh.  "Vakti i Pashkës, Sederi dhe Eukaristia"

Në fakt, ne e dimë me siguri që të paktën për tre-katër shekujt e parë, të krishterët në mënyra të ndryshme morën Eukaristinë në pëllëmbën e dorës.

Në Kishën e Hershme, besimtarët, para se të merrnin Bukën e shenjtëruar, duhej të lanin pëllëmbët e duarve. - Peshkopi Athanasius Scheider, Dominus Est, fq. 29

Shën Athanasi (298–373), Shën Qipriani (210–258), Shën Gjon Gojarti (349–407) dhe Teodori i Mopsuestisë (350–428) të gjithë mund të dëshmojnë praktikën e Kungimit në dorë. Shën Athanasi i referohet larjes së duarve para marrjes. Shën Qipriani, Shën Gjon Gojarti dhe Teodori i Mopsuestisë përmendin gjëra të ngjashme si marrja në dorën e djathtë, pastaj adhurimi i Tij dhe puthja e Tij. - Andre Levesque, "Dora ose gjuha: Debati i Pritjes Eukaristike"

Një nga dëshmitë më goditëse rreth së njëjtës periudhë kur Shën Cyrus erdhi nga Shën Vasili i Madh. Dhe siç do ta shpjegoj në një moment, vlen veçanërisht për kohë persekutimi.

Shtë mirë dhe e dobishme të komunikosh çdo ditë dhe të marrësh pjesë në trupin e shenjtë dhe gjakun e Krishtit. Sepse Ai qartë thotë, Ai që ha mishin tim dhe pi gjakun tim, ka jetë të përjetshmee… lessshtë e panevojshme të theksohet se çdokush në kohë persekutimi të detyrohet të marrë kungimin në dorën e tij, pa praninë e një prifti ose ministri, nuk është një shkelje serioze, për sa kohë që sanksionet doganore kjo praktikë nga vetë faktet. Të gjithë solitarët në shkretëtirë, ku nuk ka prift, marrin kungimin vetë, duke mbajtur kungimin në shtëpi. Dhe në Aleksandri dhe në Egjipt, secili laik, në pjesën më të madhe, mban kungimin, në shtëpinë e tij dhe merr pjesë në të kur i pëlqen… Edhe në kishë, kur prifti jep pjesën, marrësin e merr atë me fuqi të plotë mbi të, dhe kështu e ngre atë në buzët e tij me dorën e tij. -Letra 93

Për t’u theksuar, është që Eukaristia u dërgua në shtëpi dhe se laikët, padyshim, do të duhej ta trajtonin Pritësin me duar (supozohet se e gjithë kjo ishte bërë me nderimin dhe kujdesin më të madh). Së dyti, Bazili vëren se kjo ishte "edhe në kishë". Dhe së treti, gjatë "kohërave të përndjekjes", veçanërisht ai thotë, "nuk është një shkelje serioze" të marrësh në dorë. Epo, ne janë duke jetuar në kohë persekutimi. Sepse është kryesisht Shteti dhe "shkenca" që po imponojnë dhe kërkojnë këto kufizime, disa prej të cilave duken të pabazuara dhe kontradiktore.^[3]Kungimi në dorë? Pt Une

Asnjë nga ato që sapo thashë nuk është një justifikim i lehtë për t'u drejtuar për të marrë në dorë kur akoma mund të marrësh në gjuhë. Përkundrazi, është të bësh dy pika. E para është se Kungimi në dorë nuk është një shpikje e Kalvinistëve, edhe nëse ata më vonë e miratuan këtë formë në mënyrë që të gërryejnë besimin në Prezencën e Vërtetë.^[4]Peshkopi Athanasius Schneider, Dominus Est, f. 37–38  Së dyti, nuk është prifti juaj, as peshkopi juaj, por vetë Selia e Shenjtë që ka dhënë indultin për Kungimin në dorë. Kjo do të thotë të thuash se nuk është as imorale, as e paligjshme të marrësh Kungimin në dorë. Papa mbetet sovran mbi këtë çështje, pavarësisht nëse dikush e miraton apo jo.

 

KOMUNITETI SHPIRTROR?

Disa kanë insistuar që në vend të Kungimit në dorë, unë duhet të promovoj "Kungimin Shpirtëror". Për më tepër, disa lexues kanë thënë se priftërinjtë e tyre janë thënë ata ta bëjnë këtë. 

Epo, nuk e keni dëgjuar që Ungjillorët po e bëjnë këtë tashmë në rrugë? Po, çdo të Dielë ka një "thirrje altari" dhe ju mund të vini në front dhe të ftoni shpirtërisht Jezusin në zemrën tuaj. Në fakt, Ungjillorët mund të thonë edhe: "Plus, ne kemi muzikë të jashtëzakonshme dhe predikues të fuqishëm". (Ironia është se disa po insistojnë nuk marrja në dorë për t'i rezistuar "protestantizimit" të Kishës).

Dëgjoni përsëri atë që tha Zoti ynë: "Mishi im është ushqim i vërtetë dhe gjaku im është pije e vërtetë". ^[5]John 6: 55 Dhe pastaj Ai tha: "Merrni dhe hani". ^[6]Matt 26: 26 Urdhri i Zotit tonë nuk ishte të shikonte, të meditoje, të dëshiroje ose të bëje një "Kungimi Shpirtëror" - aq i bukur sa janë - por për të ha Prandaj, ne duhet të bëjmë ashtu siç urdhëron Zoti ynë në çfarëdo mënyre që është e devotshme dhe i licencuar Ndërsa kanë kaluar vite që kur e kam marrë Jezusin në pëllëmbë, sa herë që e bëra, ishte si Shën Cirili përshkroi. U përkulem në bel (aty ku nuk kishte hekurudhë Kungimi); Vendosa "altarin" e pëllëmbës time përpara dhe me shumë dashuri, përkushtim dhe mendim e vendosa Jezusin në gjuhën time. Pastaj, unë shqyrtova dorën time para se të largohesha për të siguruar që çdo grimcat e Zotit Tim u konsumuan.

Sepse më thuaj, nëse dikush do të të jepte kokrra ari, a nuk do t'i mbash me gjithë kujdes, duke u kujdesur për të mos humbur ndonjë prej tyre dhe duke pësuar humbje? A nuk do të ruash më me kujdes, që të mos bjerë as një thërrime nga ajo që është më e çmuar se ari dhe gurët e çmuar? - Shën. Kirili i Jeruzalemit, shekulli IV; Ligjerata kateketike 23, n. 21

Unë rrëfej se unë personalisht po luftoj me dijeninë se disa priftërinj do të privonin kopetë e tyre nga Eukaristia sepse peshkopi ka vendosur këtë formë "të përkohshme" të marrjes në dorë. Ndërsa Ezekiel u ankua:

Mjerë, barinj të Izraelit që po ushqeheni! A nuk duhet që barinjtë të ushqejnë delet? Ju hani dhjamin, visheni me lesh, therni dhjamërat; por nuk i ushqeni delet. Të dobëtit nuk i keni forcuar, të sëmurët nuk jeni shëruar, të gjymtuarit nuk jeni lidhur, të humburit nuk i keni sjellë përsëri, të humburit nuk i keni kërkuar dhe me forcë dhe ashpërsi i keni sunduar ata. (Ezekieli 34: 2-4)

Nuk eshte liberalizëm duke u adresuar këtu por legalizëm Një prift më shkroi disa çaste më parë, duke vërejtur:

Po vjen në pikën që zona e gojës është veçanërisht shqetësuese për transmetimin [e koronavirusit]… Peshkopët po e konsiderojnë këtë me shumë kujdes… Njerëzit duhet të pyesin veten: a do të insistojnë që nderimi për Jezusin të shprehet duke marrë në gjuhë - një praktikë e lashtë - ose në altarin e formuar nga duart - gjithashtu një praktikë e lashtë. Pyetja është si dëshiron Jezusi t'u jepet atyre atyre, jo si insistojnë ata ta pranojnë Atë. Ne kurrë nuk duhet të jemi bosi i Jezusit i cili dëshiron të na mbushë me praninë e Tij.

Në këtë dritë, këtu është një konsideratë tjetër. Ndoshta indulsioni që lejon Kungimin në dorë, i dhënë rreth pesëdhjetë vjet më parë nga papa, mund të jetë parashikimi i Zotit pikërisht për këto ditë në mënyrë që Ai të mund të vazhdonte të ushqente kopenë e Tij kur qeveria, përndryshe, mund ta ndalonte Eukaristinë krejtësisht nëse këmbëngulte "në gjuhë"?

Kështu thotë Zoti, Zoti, "Vër re ... barinjtë nuk do të ushqehen më. Unë do t'i shpëtoj delet e mia nga goja e tyre, që të mos jenë ushqim për ta ". (Ezekieli 34:10)

Zoti mund dhe bën që të gjitha gjërat të funksionojnë për të mirën. Por disa nga ju kanë thënë: “Ah, por abuzimet në dorë! Sakrilegjet! ”

 

SAKRILEGJET

Po, nuk ka dyshim që Eukaristia është përdhosur shumë herë përmes Kungimit «në dorë». Dhe këtu, unë nuk jam duke folur vetëm për satanistët duke u larguar me të, por një mesatare katolike katolike duke marrë rastësisht Mikpritësin pa marrë parasysh ose madje besimin në atë që po bëjnë. Por le të flasim, gjithashtu, për një tragjedi tjetër: dështimin kolosal të katekezës në kohën tonë. Pak janë homelitë në Praninë e Vërtetë, aq më pak se si të merren, si të vishen në meshë, etj. Kështu që, kur katolikët arrijnë me rroba plazhi dhe lundrojnë deri në korridor me çamçakëz në gojë, kush është fajtori?

Për më tepër, disa nga dhimbjet e vërteta që shumë prej jush po ndiejnë tani mund të lehtësohen nga pastorët jo vetëm që shpallin rregulla të reja por shpjegojnë, me butësi dhe mirëkuptim, vështirësitë që paraqet kjo; duke shpjeguar indultin e Selisë së Shenjtë dhe më pas si për të marrë siç duhet në dorë aty ku peshkopi e ka vendosur këtë formë. Ne jemi një familje dhe pak komunikim shkon shumë larg.

Kthehu në vitet 1970, vizionari japonez Sr. Agnes Sasagawa ndjeu stigmatën e dhimbshme në dorën e saj të majtë, e cila e pengoi atë të merrte Kungimin në atë mënyrë. Ajo ndjeu se ishte një shenjë që duhej ta merrte në gjuhë. E gjithë manastiri i saj u kthye në atë praktikë si rezultat. Fr. Joseph Marie Jacque i Shoqatës së Misionit të Jashtëm në Paris ishte një nga dëshmitarët okularë (për lotët e mrekullueshëm të statujës së Zojës) dhe një teolog që filloi të dinte thellë për gjendjen shpirtërore të murgeshave në Akita. "Lidhur me këtë dukuri," Fr. Jozefi përfundoi, "episodi më 26 korrik na tregon se Zoti dëshiron që njerëzit laikë dhe murgeshat të marrin Kungimin në gjuhë, sepse Kungimi nga duart e tyre të pa shenjtëruara mbart me vete rrezikun e mundshëm të dëmtimit dhe minimit të besimit në Praninë e Vërtetë".^[7]Akita, nga Francis Mutsuo Fukushima

Meqenëse Selia e Shenjtë e ka lejuar Kungimin në dorë, pastorët mund të shmangin "rrezikun e mundshëm të dëmtimit dhe minimit të besimit në Praninë e Vërtetë" duke përdorur këtë moment për të ri-katektizuar besimtarët në Eukaristinë e Shenjtë dhe si ta marrin Jezusin me nderim të duhur. Së dyti, besimtarët mund ta përdorin këtë mundësi për të diskutuar përmbajtjen e kësaj serie dhe për të rishikuar, rinovuar dhe ringjallur përkushtimin tuaj ndaj Sakramentit të Bekuar.

Dhe e fundit, le ta konsiderojmë të gjithë këtë. Si të krishterë të pagëzuar, tha Shën Pali, "Trupi juaj është një tempull i Frymës së Shenjtë" ^[8]1 Cor 6: 19 - dhe kjo përfshin duart dhe gjuhën tuaj. E vërteta është se shumë më tepër njerëz përdorin duart e tyre për të ndërtuar, përkëdhelur, dashuruar dhe shërbyer sesa gjuhët e tyre, të cilat shpesh shkatërrojnë, përqeshin, flasin dhe gjykojnë.

Cilindo altar të pranoni Zotin tuaj… qoftë i përshtatshëm.

 

LIDHJE ME LIDHJE

Për armëmbajtjen e meshës

Kungimi në dorë? - Pjesa I

 

Për të udhëtuar me Mark in La Tani Word,
klikoni në banderolën më poshtë për të pajtohem.
Emaili juaj nuk do të ndahet me askënd.