MBI MIROODSIN DHE ZGJEDHJET
KETU është diçka tjetër që duhet thënë për krijimin e burrit dhe gruas që u përcaktua "në fillim". Dhe nëse nuk e kuptojmë këtë, nëse nuk e kuptojmë këtë, atëherë çdo diskutim i moralit, i zgjedhjeve të drejta ose të gabuara, i ndjekjes së projekteve të Zotit, rrezikon ta hedhë diskutimin e seksualitetit njerëzor në një listë sterile të ndalimeve. Dhe kjo, jam i sigurt, do të shërbente vetëm për të thelluar ndarjen midis mësimeve të bukura dhe të pasura të Kishës mbi seksualitetin, dhe atyre që ndihen të huaj nga ajo.
E vërteta është se jo vetëm që jemi krijuar të gjithë në shëmbëlltyrën e Zotit, por edhe:
Zoti shikoi gjithçka që ai kishte bërë dhe e gjeti atë shumë të mirë. (Zan 1:31)
JEMI T G MIR B, POR T F REN
Ne jemi bërë në shëmbëlltyrën e Zotit, dhe për këtë arsye, jemi bërë në shëmbëlltyrën e Atij që është vetë Mirësia. Siç shkruajti Psalmisti:
Ju formuat qenien time kryesore; ti më thur në barkun e nënës sime. Unë të lavdëroj, sepse jam bërë mrekullisht. (Psalmi 139: 13-14)
Virgjëresha Mari e Bekuar po shikonte pasqyrimin e përsosur të vetvetes kur mbajti Krishtin në krahë, sepse e gjithë jeta e saj ishte në harmoni të përsosur me Krijuesin e saj. Zoti e dëshiron këtë harmoni edhe për ne.
Tani të gjithë, në shkallë të ndryshme, kemi aftësinë të bëjmë atë që bën çdo krijesë tjetër në krijim: të hamë, të flemë, të gjuajmë, të mblidhemi, etj. Por sepse jemi krijuar në shëmbëlltyrën e Zotit, ne gjithashtu kemi aftësinë për të dashur. Dhe kështu, nuk duhet të jetë çudi të gjesh një çift që jeton jashtë martese, të cilët janë gjithashtu prindër të mirë. Ose dy homoseksualë që bashkëjetojnë janë shumë bujarë. Ose një burrë i varur nga pornografia, i cili është një punëtor i ndershëm. Ose një ateist i cili është një shërbëtor vetëmohues në një jetimore, etj. Evolucionistët shpesh kanë dështuar të japin llogari, përtej spekulimeve dhe fushës së kufizuar të shkencës, pse dëshirojmë të jemi të mirë, apo edhe çfarë është dashuria. Përgjigja e Kishës është se ne jemi krijuar në shëmbëlltyrën e Atij që është edhe i Mirë edhe i Dashurisë, dhe kështu, ka një ligj natyror brenda nesh që na udhëheq drejt këtyre qëllimeve. [1]shih Seksualiteti dhe Liria Njerëzore-Pjesa I Ashtu si graviteti e mban tokën në orbitë rreth diellit, është pikërisht kjo mirësi - «graviteti» i dashurisë - që e mban njerëzimin në harmoni me Zotin dhe gjithë krijimin.
Sidoqoftë, ajo harmoni me Zotin, njëra-tjetrën dhe e gjithë krijimi u prish me rënien e Adamit dhe Evës. Dhe kështu ne shohim një parim tjetër në punë: aftësinë për të bërë gabim, për t'u drejtuar drejt shërbimit të qëllimeve egoiste. Pikërisht në këtë betejë të brendshme midis dëshirës për të bërë mirë dhe dëshirës për të bërë të keqen hyri Jezusi për të "na shpëtuar". Dhe ajo që na çliron është vërteta.
Pa të vërtetën, bamirësia degjeneron
në sentimentalizëm. Dashuria bëhet një guaskë boshe, për tu mbushur në një mënyrë arbitrare. Në një kulturë pa të vërtetë, ky është rreziku fatal me të cilin përballet dashuria. Bie pre e emocioneve dhe mendimeve kontigjente subjektive, fjala "dashuri" abuzohet dhe shtrembërohet, deri në pikën ku do të thotë e kundërta. —POPE BENEDIKTI XVI, Caritas në Veritate, n 3
Pornografia është ikona e një "civilizimi të dashurisë" pa të vërtetë. Shtë dëshira për të dashur, për t'u dashur dhe për të pasur marrëdhënie - por pa të vërtetën e seksualitetit tonë dhe kuptimin e saj të brendshëm. Po kështu, format e tjera seksuale të shprehjes, megjithëse kërkojnë të jenë "të mirë", mund të jenë gjithashtu një shtrembërim i së vërtetës. Ajo që ne jemi thirrur të bëjmë është ta sjellim atë që është në "çrregullim" në "rregull". Dhe mëshira dhe hiri i Zotit tonë janë aty për të na ndihmuar.
Kjo do të thotë që ne duhet të pranojmë dhe të nxisim të mirën tek të tjerët. Por gjithashtu nuk mund të lejojmë që e mira që shohim ta shndërrojë dhembshurinë në "sentimentalizëm" ku ajo që është e pamoralshme thjesht futet nën qilim. Misioni i Zotit është gjithashtu ai i Kishës: të marrë pjesë në shpëtimin e të tjerëve. Kjo nuk mund të arrihet në vetë-mashtrim, por vetëm në vërteta.
RISHIKIMI I ABSOLUTIMEVE MORALE
Dhe kjo është ajo ku moralitet hyn brenda. Morali, domethënë, ligjet ose rregullat, ndihmojnë për të ndriçuar ndërgjegjen tonë dhe për të drejtuar veprimet tona sipas së mirës së përbashkët. Megjithatë, pse ekziston nocioni në kohën tonë që seksualiteti ynë është një "i lirë për të gjithë", i cili duhet të zhbëhet plotësisht nga çdo lloj morali?
Ashtu si të gjithë funksionet tona të tjera trupore, a ka ligje që rregullojnë seksualitetin tonë dhe e rregullojnë atë drejt shëndetit dhe lumturisë? Për shembull, ne e dimë nëse pimë shumë ujë, hiponatremia mund të vendoset dhe madje edhe t'ju vrasë. Nëse hani shumë, mbipesha mund t’ju vrasë. Nëse edhe merrni frymë shumë shpejt, hiperventilimi mund t’ju shkaktojë 
të shembet. Kështu që e shihni, ne duhet të rregullojmë edhe marrjen e mallrave të tilla si uji, ushqimi dhe ajri. Atëherë, pse mendojmë se qeverisja jo e duhur e oreksit tonë seksual nuk sjell gjithashtu pasoja të rënda? Faktet tregojnë një histori tjetër. Sëmundjet seksualisht të transmetueshme janë bërë epidemi, shkalla e divorcit po rritet, pornografia po shkatërron martesat, dhe trafikimi i qenieve njerëzore ka shpërthyer në pothuajse çdo pjesë të botës. A mundet që seksualiteti ynë të ketë kufij që e mbajnë atë në ekuilibër me shëndetin tonë shpirtëror, emocional dhe fizik? Për më tepër, çfarë dhe kush i përcakton ato kufij?
Moralet ekzistojnë për të udhëhequr sjelljen njerëzore drejt së mirës së vet dhe të mirës së përbashkët. Por ato nuk janë nxjerrë në mënyrë arbitrare, siç diskutuam në Pjesa I. Ato rrjedhin nga ligji natyror i cili "shpreh dinjitetin e personit dhe përcakton bazën për të drejtat dhe detyrat e tij themelore". [2]shih Katekizmi i Kishës Katolike, n 1956
Por rreziku i madh në kohën tonë është ndarja e etikës dhe moralit nga ligji natyror. Ky rrezik mjegullohet më tej kur sigurohen "të drejtat" Vetëm nga "vota popullore". Historia mban faktin se madje
shumica e popullatave mund të fillojnë të përqafojnë si "morale" diçka që është në kundërshtim me "mirësinë". Mos kërkoni më shumë se shekullin e kaluar. Skllavëria ishte e justifikuar; kështu po kufizohej e drejta e grave për të votuar; dhe natyrisht, nazizmi u zbatua në mënyrë demokratike nga njerëzit. Kjo është e gjitha për të thënë se nuk ka asgjë aq të paqëndrueshme sa mendimi i shumicës.
Ky është rezultati i mbrapshtë i një relativizmi që mbretëron pa kundërshtim: "e drejta" pushon së qeni e tillë, sepse nuk është e themeluar më mirë në dinjitetin e paprekshëm të personit, por i nënshtrohet vullnetit të pjesës më të fortë. Në këtë mënyrë demokracia, në kundërshtim me parimet e veta, në mënyrë efektive shkon drejt një forme të totalitarizmit. OPPOPE JOHN PAUL II, Evangelium Vitae, "Ungjilli i jetës", n 18, 20
Këto janë periudha të çuditshme kur një "ateist homoseksual" i vetëshpallur po vë në dyshim Kishën Katolike në Irlandë, jo për mësimet e saj, por për 'rrëmujën filozofike që konservatorët fetarë po i bëjnë çështjes së tyre'. Ai vazhdon me pyetjen:
A nuk mund ta shohin këta të krishterë që baza morale e besimit të tyre nuk mund të kërkohet në aritmetikën e anketuesve? … A mundet që një epërsi e opinionit publik të ndryshojë polarizmin midis virtytit dhe vesit? A do t'i kishte shkuar për një moment Moisiut (lëre më Zotin) që ai të shtynte më mirë adhurimin ndaj Molokut sepse kjo ishte ajo që dëshironin të bënin shumica e Izraelitëve? Me siguri duhet të nënkuptohet në pretendimin e ndonjë prej feve të mëdha të botës që në çështjet e moralit, një shumicë mund të jetë e gabuar —Mateu Parris, Spektatori, Maj 30th, 2015
Parris ka absolutisht të drejtë. Fakti që bazat morale të shoqërisë moderne po ndryshojnë mezi luftojnë është sepse e vërteta dhe arsyeja janë eklipsuar nga njerëz të dobët të Kishës të cilët kanë kompromentuar të vërtetën nga frika ose vetë-fitimi.
… Kemi nevojë për njohuri, kemi nevojë për të vërtetën, sepse pa këto nuk mund të qëndrojmë të patundur, nuk mund të ecim përpara. Besimi pa të vërtetën nuk kursen, nuk siguron një bazë të sigurt. Mbetet një histori e bukur, projeksioni i etjes sonë të thellë për lumturi, diçka e aftë
për të na kënaqur në masën që ne jemi të gatshëm të mashtrojmë veten. OPPOPE FRANCIS, Lumen Fidei, Letra Enciklike, n. 24
Ky seri mbi Seksualitetin Njerëzor dhe Lirinë ka për qëllim të sfidojë të gjithë ne që të pyesim nëse, në fakt, po mashtrojmë veten, nëse e kemi bindur veten se "liria" që po shprehim përmes seksualitetit tonë në media, në muzikë, në mënyra se si vishemi, në bisedat tona dhe në dhomat e gjumit, është më tepër skllavëruese si veten dhe te tjeret? Mënyra e vetme për t'iu përgjigjur kësaj pyetjeje është të "zgjojmë" të vërtetën se kush jemi dhe të rizbulojmë bazat e moralit. Siç paralajmëroi Papa Benedikti:
Vetëm nëse ekziston një konsensus i tillë mbi gjërat thelbësore, kushtetutat dhe ligji mund të funksionojnë. Ky konsensus themelor i marrë nga trashëgimia e krishterë është në rrezik ... Në realitet, kjo e bën arsyen të verbër ndaj asaj që është thelbësore. Për t'i rezistuar këtij eklipsi të arsyes dhe për të ruajtur aftësinë e saj për të parë gjërat thelbësore, për të parë Zotin dhe njeriun, për të parë se çfarë është e mirë dhe çfarë është e vërtetë, është interesi i përbashkët që duhet të bashkojë të gjithë njerëzit me vullnet të mirë. E ardhmja e botës është në rrezik. —POPA BENEDICT XVI, Fjalimi drejtuar Kurisë Romake, 20 dhjetor 2010
Po! Ne duhet të zgjojmë të vërtetën për mirësinë tonë. Të krishterët duhet të shkojnë përtej debatit dhe të dalin në botë së bashku me të humburit, gjakderdhjet dhe madje edhe ata që na refuzojnë, 
le të na shohin duke soditur mirësinë e tyre. Në këtë mënyrë, përmes dashurisë, ne mund të gjejmë një bazë të përbashkët për farën e së vërtetës. Ne mund të gjejmë mundësinë të zgjojmë te të tjerët "kujtesën" e kush jemi: bij dhe bija të bëra në shëmbëlltyrën e Zotit. Sepse siç tha Papa Françesku, ne po vuajmë nga “një amnezi masive në botën tonë bashkëkohore”:
Çështja e së vërtetës është me të vërtetë një çështje e kujtesës, kujtesë e thellë, sepse ajo merret me diçka para nesh dhe mund të ketë sukses të na bashkojë në një mënyrë që tejkalon vetëdijen tonë të imët dhe të kufizuar individuale. Isshtë një pyetje në lidhje me origjinën e gjithçkaje që është, në dritën e së cilës mund të shohim qëllimin dhe kështu kuptimin e rrugës sonë të përbashkët. OPPOPE FRANCIS, Lumen Fidei, Letër Enciklike, 25
ARSYEJA DHE MORALITETI NJERZOR
"Ne duhet t'i binden Zotit më shumë sesa njerëzve ".
Kjo ishte përgjigja e Pjetrit dhe e Apostujve ndaj udhëheqësve të popullit të tyre kur ata u urdhëruan të ndalnin mësimet e tyre. [3]krh. Veprat 5: 29 Duhet të jetë gjithashtu përgjigja e gjykatave, legjislaturave dhe ligjvënësve tanë sot. Për ligjin natyror diskutuam në Pjesa I nuk është një shpikje e njeriut dhe as e Kishës. Againshtë, përsëri, "asgjë tjetër përveç dritës së mirëkuptimit të vendosur në ne nga Zoti". [4]shih Katekizmi i Kishës Katolike, n 1955 Sigurisht, disa mund të hakmerren se nuk besojnë në Zot dhe prandaj nuk janë të detyruar nga ligji natyror. Sidoqoftë, vetë "kodi moral" i shkruar në krijim i tejkalon të gjitha fetë dhe mund të perceptohet vetëm nga arsyeja njerëzore.
Merrni për shembull një djalë të mitur. Ai nuk e ka idenë pse e ka atë "gjë" atje poshtë. Për të nuk ka kuptim çfarëdo qoftë. Sidoqoftë, kur të arrijë moshën e arsyes, ai mëson se ajo "gjë" 
vazhdon të mos ketë kuptim përveç organeve gjenitale femërore. Po ashtu, një grua e re mund të arsyetojë se seksualiteti i saj nuk ka kuptim përveç seksit mashkull. Ata janë një plotësues. Kjo mund të kuptohet vetëm nga arsyeja njerëzore. Unë dua të them, nëse një vjeç një vjeç mund ta mësojë veten të vendosë një kunj të rrumbullakët lodrash në një vrimë të rrumbullakët, ideja që arsimi i qartë seksual në klasa është "thelbësor" bëhet pak farsë, duke ekspozuar një axhendë të një lloji tjetër
Thënë kjo, arsyeja jonë njerëzore është errësuar nga mëkati. Dhe kështu të vërtetat e seksualitetit tonë njerëzor shpesh errësohen.
Rregullat e ligjit natyror nuk perceptohen nga të gjithë qartë dhe menjëherë. Në situatën e tanishme njeriu mëkatar ka nevojë për hir dhe zbulesë, kështu që të vërtetat morale dhe fetare mund të njihen "nga të gjithë me lehtësi, me siguri të patundur dhe pa përzierje gabimesh". -Katekizmi i Kishës Katolike (KKK), n 1960
Ky është roli, pjesërisht, i Kishës. Krishti i besoi asaj misionin për të "mësuar gjithçka" që Zoti ynë mësoi. Kjo përfshin jo vetëm Ungjillin e besimit, por edhe Ungjillin moral. Sepse nëse Jezusi tha që e vërteta do të na lirojë, [5]krh. Gjoni 8:32 do të dukej e domosdoshme që të dinim saktësisht cilat janë ato të vërteta që na çlirojnë dhe ato që skllavërojnë. Kështu, Kisha u porosit për të dhënë mësim si "besim dhe moral". Ajo e bën këtë në mënyrë të pagabueshme përmes Shpirtit të Shenjtë, i cili është "kujtesa e gjallë e Kishës", [6]shih KKK, n 1099 në bazë të premtimit të Krishtit:
… Kur të vijë, Shpirti i së vërtetës, ai do t'ju udhëzojë drejt të gjithë të vërtetës. (Gjoni 16:13)
Përsëri, pse po e vë në dukje këtë në një diskutim mbi seksualitetin njerëzor? Sepse çfarë dobie ka të diskutojmë se çfarë është në të vërtetë moralisht "e drejtë" ose "e gabuar" për perspektivën e Kishës nëse nuk e kuptojmë cila është pika e referimit e Kishës? Siç deklaroi Kryepeshkopi Salvatore Cordileone i San Franciskos:
Kur kultura nuk mund t'i kuptojë më ato të vërteta natyrore, atëherë themeli i mësimit tonë avullohet dhe asgjë që kemi për të ofruar nuk do të ketë kuptim. -Cruxnow.com, Qershor 3rd, 2015
Zëri i kishës SOT
Pika e referimit e Kishës është ligji natyror zbulesa e Zotit përmes Jezu Krishtit. Ato nuk përjashtojnë reciprokisht, por përmbajnë një unitet të së vërtetës nga një burim i përbashkët: Krijuesi.
Ligji natyror, vepra shumë e mirë e Krijuesit, parashikon themeli i fortë mbi të cilin njeriu mund të ndërtojë strukturën e rregullave morale për të udhëhequr zgjedhjet e tij. Ai gjithashtu siguron themelin e domosdoshëm moral për ndërtimin e komunitetit njerëzor. Së fundmi, ai siguron bazën e nevojshme për ligjin civil me të cilin është i lidhur, qoftë me një reflektim që nxjerr përfundime nga parimet e tij, ose me shtesa të një natyre pozitive dhe juridike. -KKK, n 1959
Roli i Kishës nuk është në konkurrencë me shtetin. Përkundrazi, është për të siguruar një dritë të pagabueshme morale për shtetin në funksionin e tij për të siguruar, organizuar dhe qeverisur të mirën e përbashkët të shoqërisë. Më pëlqen të them se Kisha është "nëna e lumturisë". 
Sepse në zemër të misionit të saj është sjellja e burrave dhe grave në “lirinë e lavdishme të fëmijëve të Perëndisë”. [7] Rom 8: 21 sepse "për lirinë Krishti na la të lirë". [8]Gal 5: 1
Zoti shqetësohet jo vetëm për mirëqenien tonë shpirtërore, por edhe për trupin tonë (sepse shpirti dhe trupi përbëjnë një natyrë të vetme), dhe për këtë arsye kujdesi për nënën i Kishës shtrihet edhe në seksualitetin tonë. Ose mund të thuhet, mençuria e saj shtrihet në "dhomën e gjumit" pasi "nuk ka asgjë të fshehur përveç që të bëhet e dukshme; asgjë nuk është sekrete përveçse të dalë në dritë. ” [9]Ground 4: 22 Kjo do të thotë se çfarë ndodh në dhomën e gjumit is një shqetësim i Kishës sepse të gjitha veprimet tona ndikojnë në mënyrën se si ne lidhemi dhe bashkëveprojmë me të tjerët në nivele të tjera, shpirtërisht dhe psikologjikisht, jashtë të dhomës së gjumit. Kështu, "liria seksuale" autentike është gjithashtu pjesë e modelit të Zotit për lumturinë tonë dhe se lumturia është e lidhur në thelb të vërtetës.
Kisha [prandaj] synon të vazhdojë të ngrejë zërin e saj në mbrojtje të njerëzimit, edhe kur politikat e Shteteve dhe shumica e opinionit publik lëvizin në drejtim të kundërt. E vërteta, me të vërtetë, tërheq forcë nga vetvetja dhe jo nga sasia e pëlqimit që zgjon. —POPA BENEDIKTI XVI, Vatikan, 20 mars 2006
Në Pjesën III, një diskutim mbi seksin në kontekstin e dinjitetit tonë të qenësishëm.
LIDHJE ME LIDHJE
Faleminderit për mbështetjen e kësaj shërbese me kohë të plotë.
