Një fëmijë në krahët e nënës së tij (artisti i panjohur)
PO, ne duhet gjej gëzim në mes të kësaj errësire të tanishme. Isshtë një fryt i Shpirtit të Shenjtë, dhe për këtë arsye, gjithnjë i pranishëm në Kishë. Megjithatë, është e natyrshme të kesh frikë nga humbja e sigurisë së dikujt, ose të kesh frikë nga persekutimi ose martirizimi. Jezusi e ndjeu këtë cilësi njerëzore aq intensivisht sa djersiti pika gjaku. Por më pas, Perëndia i dërgoi një engjëll për ta forcuar dhe frika e Jezuit u zëvendësua nga një paqe e qetë, e bindur.
Këtu qëndron rrënja e pemës që jep frytin e gëzimit: total braktisja ndaj Zotit.
Ai që 'ka frikë' nga Zoti nuk 'ka frikë'. —POPA BENEDICT XVI, Qyteti i Vatikanit, 22 qershor 2008; Zenit.org
Frika e mirë
Në një zhvillim mjaft të rëndësishëm këtë pranverë, media laike filluan të diskutojnë idenë e grumbullimit të ushqimit dhe madje edhe blerjen e tokës për krizën e ardhshme ekonomike. Ajo është e rrënjosur në një frikë të vërtetë, por shpesh në një mungesë besimi në providencën e Zotit, dhe kështu, përgjigjja siç e shohin është që t'i marrin gjërat në duart e tyre.
Të jesh 'pa frikën e Zotit' është e barabartë me vendosjen e vetes në vendin e Tij, duke e ndjerë veten si zotër të së mirës dhe së keqes, të jetës dhe vdekjes. —POPA BENEDICT XVI, Qyteti i Vatikanit, 22 qershor 2008; Zenit.org
Cila është përgjigjja e krishterë ndaj kësaj Stuhie të tanishme? Unë besoj se përgjigjja nuk qëndron në "zbulimin e gjërave" ose në vetë-ruajtjen, por vetëdorëzimi.
Baba, nëse dëshiron, ma merr këtë kupë; prapë, bëhu jo vullneti im, por yti. (Luka 22:42)
Në këtë braktisje vjen "engjëlli i forcës" që i duhet secilit prej nesh. Në këtë prehje mbi shpatullën e Zotit pranë gojës së Tij, ne do të dëgjojmë pëshpëritjet e asaj që është e nevojshme dhe asaj që nuk është, e asaj që është e mençur dhe asaj që nuk është e matur.
Fillimi i mençurisë është frika e Zotit. (Prov 9:10)
Ai që i frikësohet Zotit ndien nga brenda sigurinë e një fëmije në krahët e nënës së tij: Ai që i frikësohet Zotit është i qetë edhe në mes të stuhive, sepse Zoti, siç na ka zbuluar Jezusi, është një At i cili është plot mëshirë dhe mirësia Ai që e do Zotin nuk ka frikë. —POPA BENEDICT XVI, Qyteti i Vatikanit, 22 qershor 2008; Zenit.org
Ai është afër
Kjo është arsyeja pse, vëllezër dhe motra të dashur, unë ju nxis që të krijoni një intimitet me Jezusin në Sakramentin e Bekuar. Këtu zbulojmë se Ai nuk është aq larg në fund të fundit. Ndërsa mund të duhet një jetë për të fituar një audiencë me një president apo edhe Atin e Shenjtë, nuk është kështu me Mbretin e mbretërve që është aty për ju në çdo moment të ditës. Pak, madje edhe në Kishë, i kuptojnë hiret e pabesueshme që na presin atje në këmbët e Tij. Sikur të mund të shikonim vetëm një vështrim të mbretërisë engjëllore, do të shihnim engjëj të përkulur vazhdimisht përpara Tabernakullit në kishat tona boshe dhe do të zhvendoseshim menjëherë për të kaluar sa më shumë kohë që të ishte e mundur me Të atje. Afrohuni Jezusit atëherë me sytë e besimit, pavarësisht nga ndjenjat tuaja dhe çfarë ju tregojnë shqisat tuaja. Afrohuni Atij me nderim, frikë - a mirë frika e Zotit. Aty do të shfrytëzoni çdo hir për çdo nevojë, për të tashmen e ardhmja.
Kur vini tek Ai në meshë ose në Tabernakull - ose nëse jeni në shtëpi, duke e takuar Atë në tabernakullin e zemrës suaj përmes lutjes - ju jeni në gjendje të pushoni në Prezencën e Tij në një mënyrë më të prekshme. Kjo nuk do të thotë që frika njerëzore pushon menjëherë, ashtu si Jezusi u lut tre herë lutjen e Tij të braktisjes në Kopsht para se engjëlli të dërgohej tek Ai. Ndonjëherë, në mos shumicën e rasteve, duhet të duroni, mënyrën se si një minator gërmon nëpër shtresa papastërtie dhe argjile dhe guri derisa më në fund të arrijë një damar të pasur prej ari. Dhe mbi të gjitha, pushoni së luftuari me gjëra përtej forcës suaj dhe braktisni veten në planin e fshehtë të Zotit që ju është paraqitur në formën e një Kryqi:
Ki besim tek Zoti me gjithë zemrën tënde, mos ki besim te inteligjenca jote. (Proverbat 3: 5)
Braktisni veten për të E tij heshtja Braktisni veten për të mos ditur. Braktisni veten te misteri i së keqes që duket se ju ballafaqon sikur Zoti nuk e vuri re. Por Ai e vë re. Ai i sheh të gjitha gjërat, përfshirë ringjalljen që do të vijë tek ju nëse përqafoni Pasionin tuaj.
INTIMACION ME ZOTIN
Shkrimtari i shenjtë vazhdon:
… Njohja e të Shenjtit është të kuptuarit. (Prov 9:10)
Njohuritë për të cilat flitet këtu nuk janë fakte rreth Zotit, por njohja intime e dashurisë së Tij. Shtë një njohuri e lindur në një zemër e cila dorëzime në krahët e Tjetrit, mënyra se si një nuse dorëzohet tek dhëndri i saj që ai të mbjellë brenda saj farën e jetës. Fara që Zoti mbjell në zemrat tona është Dashuria, Fjala e Tij. Shtë një njohuri të pafundme e cila në vetvete çon në një kuptim të fundëm, një perspektivë të mbinatyrshme të të gjitha gjërave. Por nuk vjen me çmim të ulët. Ajo vjen vetëm duke u shtrirë në shtratin martesor të Kryqit, herë pas here, duke i lënë thonjtë e vuajtjeve të të shpojnë pa luftuar, siç i thua Dashurisë tënde, "Po, Zot. Unë kam besim edhe tani në këtë rrethanë e dhimbshme ". Nga kjo braktisje e shenjtë, zambaku i paqes dhe gëzimit do të burojë.
Ai që e do Zotin nuk ka frikë.
A nuk mund ta shihni tashmë që Zoti po ju dërgon një engjëll forcë në këto kohë të Stuhisë së Madhe - një burrë i veshur me të bardha, duke mbajtur shkopin e Pjetrit?
"[Besimtari] e di që e keqja është e paarsyeshme dhe nuk e ka fjalën e fundit, dhe se vetëm Krishti është Zoti i botës dhe jetës, Fjala e Mishëruar e Zotit. Ai e di që Krishti na deshi deri në flijimin e tij, duke vdekur në Kryq për shpëtimin tonë. Sa më shumë të rritemi në këtë intimitet me Zotin, të mbarsur me dashuri, aq më lehtë do të mposhtim çdo lloj frike. -—POPA BENEDICT XVI, Qyteti i Vatikanit, 22 qershor 2008; Zenit.org
