Matja e Zotit

 

IN një shkëmbim letrash së fundmi, një ateist më tha,

Nëse do të më tregohej provë e mjaftueshme, nesër do të filloja të dëshmoja për Jezusin. Nuk e di cilat do të ishin ato prova, por jam i sigurt se një hyjni e gjithëfuqishme, e gjithëdijshme siç është Zoti do ta dinte se çfarë do të duhej për të më besuar. Kjo do të thotë që Zoti nuk duhet të dëshirojë që unë të besoj (të paktën në këtë kohë), përndryshe Zoti mund të më tregojë provat.

A është që Zoti nuk dëshiron që ky ateist të besojë në këtë kohë, apo është që ky ateist nuk është i përgatitur të besojë në Zot? Kjo është, a po i zbaton ai parimet e "metodës shkencore" ndaj Vetë Krijuesit?Vazhdo te lexosh

Një ironi e dhimbshme

 

I kanë kaluar disa javë duke dialoguar me një ateist. Ndoshta nuk ka ndonjë ushtrim më të mirë për të ndërtuar besimin e dikujt. Arsyeja është se irracionalitet është një shenjë e vetë të mbinatyrshmes, sepse konfuzioni dhe verbëria shpirtërore janë shenjat dalluese të princit të errësirës. Ka disa mistere që ateisti nuk mund t’i zgjidhë, pyetjet që ai nuk mund t’i përgjigjet dhe disa aspekte të jetës njerëzore dhe origjinën e universit që nuk mund të shpjegohen vetëm nga shkenca. Por këtë ai do ta mohojë duke injoruar temën, duke minimizuar pyetjen në fjalë, ose duke injoruar shkencëtarët që hedhin poshtë pozicionin e tij dhe duke cituar vetëm ata që e bëjnë. Ai lë shumë ironi të dhimbshme në vazhdën e "arsyetimit" të tij.

 

 

Vazhdo te lexosh