Botuar për herë të parë më 25 dhjetor 2006
ATA duart Kaq e vogël, kaq e vogël, kaq e padëmshme. Ata ishin duart e Zotit. Po, ne mund të shikojmë duart e Zotit, t'i prekim, t'i ndiejmë ata… të butë, të ngrohtë, të butë. Ata nuk ishin një grusht i shtrënguar, i vendosur për të sjellë drejtësi. Ishin duart hapur, të gatshëm të kapnin këdo që do t'i mbante. Mesazhi ishte ky:
Kush më do, do ta mbajë fjalën time dhe Ati im do ta dojë, dhe ne do të vijmë tek ai dhe do të banojmë me të.
ATA duart Kaq i fortë, i vendosur, por i butë. Ata ishin duart e Zotit. Zgjatet në shërimin, ringjalljen e të vdekurve, hapjen e syve të të verbërve, përkëdheljet e fëmijëve të vegjël, ngushëllimin e të sëmurëve dhe të pikëlluarit. Ishin duart hapur, të gatshëm të kapnin këdo që do t'i mbante. Mesazhi ishte ky:
Do të lija nëntëdhjetë e nëntë dele për të gjetur një të humbur.
ATA duart Kështu që ka mavijosur, shpuar dhe ka gjakderdhje. Ata ishin duart e Zotit. I gozhduar nga delet e humbura që Ai kërkoi, Ai nuk i ngriti me një grusht ndëshkimi, por edhe një herë i la duart e Tij të bëhen… të padëmshme. Mesazhi ishte ky:
Unë nuk erdha në botë për ta dënuar botën, por që bota të shpëtohet përmes Meje.
ATA duart I fuqishëm, i vendosur, por i butë. Ato janë duart e Zotit - të hapura për të pritur të gjithë ata që e kanë mbajtur Fjalën e Tij, të cilët e kanë lënë veten të gjenden prej Tij, të cilët kanë besuar në Të në mënyrë që të mund të shpëtohen. Këto janë duart që do të shtrihen menjëherë në të gjithë njerëzimin në fund të kohës ... por vetëm disa do t'i gjejnë ato. Mesazhi është ky:
Shumë thirren, por pak zgjidhen.
Po, hidhërimi më i madh në ferr do të jetë kuptimi se duart e Zotit ishin po aq të dashura sa një foshnjë, të butë si një qengj dhe sa falëse si një At.
Me të vërtetë, ne nuk kemi asgjë për t'u frikësuar në këto duar, përveç se nuk do të mbahemi kurrë prej tyre.
