PSE po më lë Zoti të vuaj në këtë mënyrë? Pse ka kaq shumë pengesa ndaj lumturisë dhe rritjes së shenjtërisë? Pse jeta duhet të jetë kaq e dhimbshme? Më duket sikur shkoj nga lugina në luginë (edhe pse e di që ka maja në mes). Pse, Zot?
LUMI KTHEHET
Shumë lumenj të mëdhenj drejtohen nga akullnajat malore dhe e gjejnë rrugën përmes tokës në det ose në një mori degësh e liqenesh. Ky vëllim i madh i ujit nuk pret thjesht një vijë drejt qëllimit të tij të dukshëm; përkundrazi, erëra, përdridhet dhe përkulet duke bërë një udhëtim në dukje të pafund. Në rrugën e tij, ajo has pengesa dhe pengesa të shumta që në të njëjtën kohë duket se parandalojnë përparimin e tij të mëtejshëm… por ndërsa secila pengesë u lëshon ujërave, një rrugë e re falsifikohet dhe lumi përparon.
Kështu ndodhi me izraelitët kur Perëndia i nxori nga Egjipti, përmes Detit të Kuq dhe në shkretëtirë. 
Udhëtimi i tyre për në Tokën e Premtuar duhet të kishte qenë çështje ditësh. Në vend të kësaj, ajo zgjati dyzet vjet. Pse duket se Perëndia e merr "rrugën e gjatë"? Pse Ai nuk i udhëhoqi menjëherë Izraelitët, në mes të lavdërimeve dhe gëzimeve të tyre për çlirimin e tyre nga Faraoni, në vendin që derdhej me qumësht dhe mjaltë?
Pse, Jezusi im, i lejon fitoret dhe gëzimet e mia të bien në duart e brigandëve që më lënë të goditur dhe të mavijosur buzë rrugës? Ashtu si njeriu i varfër në shëmbëlltyrën tuaj, unë jam vetëm për një shëtitje të këndshme. Dëshiroj vetëm paqe dhe qetësi dhe një ekzistencë të thjeshtë. Kush janë këto fantazma që zbresin mbi mua duke e kthyer ditën në natë, aromën e mëngjesit në tymin e hidhërimit dhe shtegun dikur të qartë në një mal problemesh? Perëndia im, pse të duket kaq larg - ti që ishe shoqëruesi im i udhëtimit? Ku ke shkuar? Pse, kur Oqeani dukej vetëm përtej horizontit, më ke kthyer përsëri drejt shkretëtirës së thatë dhe të vetmuar?
Lumi i jetës
Jezusi tha:
Ai që beson në mua… 'Nga zemra e tij do të rrjedhin lumenj me ujë të gjallë'. (Gjoni 7:38)
Zemra juaj është si një peizazh i papërpunuar dhe Shpirti i Shenjtë, i cili është ky Lumë i Jetës, fillon të rrjedhë nga Pagëzimi juaj, duke formuar dhe konturuar shpirtin tuaj ndërsa Ai rrjedh. Sepse edhe pse mëkati ynë është larë, shpirtrat tanë ende i nënshtrohen dobësisë së mishit, prirjes drejt pasioneve, "gjithçka që është në botë, epshi sensual, joshja për sytë dhe një jetë pretenduese”(1 Gjonit 2:16).
Nga vijnë luftërat dhe nga vijnë konfliktet midis jush? A nuk është nga pasionet tuaja që bëjnë luftë brenda anëtarëve tuaj? (Jakovi 4: 1)
Kjo luftë e brendshme është pasoja e asaj "digë" të parë të ndërtuar nga Adami dhe Eva, ajo pengesë origjinale që i dha një goditje vdekjeprurëse zbaticës dhe baticës së hirit që rrodhi midis njeriut dhe Krijuesit të Tij. Deri atëherë, njeriu dhe Zoti i Tij ishin në bashkim ashtu si një plazh dhe oqean bashkohen dhe mbivendosen. Por mëkati vendosi një peizazh malor të distancës midis nesh dhe shenjtërisë së Zotit. Meqenëse jemi krijuar në shëmbëlltyrën e Zotit, të bërë me dhuratën e arsyes, ndërgjegjes dhe vullnetit të lirë - aftësi që mbajnë fuqinë për të bërë një të keqe të madhe dhe që i nënshtrohen mashtrimit - plaga është e thellë… aq e thellë sa që Zoti duhej të vdiste në mishin tonë në mënyrë që të fillojë restaurimi i krijimit të Tij të dashur. Tek Jezusi, ne kemi gjetur shërimin dhe çlirimin tonë.
Edhe pse shpëtimi ynë mund të arrihet në një moment të vetëm në Pagëzim, shenjtërimi ynë nuk është (sepse të gjithë përfundojmë duke mëkatuar). Shpirti njerëzor është një mister i gjerë që as vetë njeriu nuk mund ta pushtojë. Vetëm Zoti mundet. Dhe kështu, Shpirti i Shenjtë është dërguar si Avokati ynë, Ndihmësi ynë, për të rikonfiguruar dhe formuar përsëri në modelin hyjnor në të cilin u krijuam, 
model që është, me një fjalë, dashuri. Shpirti i Shenjtë vjen si një lumë i vrullshëm për të na rikrijuar në shëmbëlltyrën në të cilën kemi dashur gjithmonë të bëhemi.
Por sa janë pengesat për të dashuruar! Sa pengesa ka për të dhënë vetveten dhe bamirësinë! Dhe për këtë arsye vuajmë. Jo sepse Zoti po paguan ndëshkimin për çdo shkelje tonë, por përmes vuajtjeve, dashuria për veten zbardhet nga forcat e fuqishme të lumit të jetës. Sa më shumë që vetja e vjetër i lëshon vendin të resë, aq më shumë bëhemi veten- kush jemi krijuar me të vërtetë. Sa më shumë që jemi vetvetja, aq më shumë jemi të aftë të bashkohemi me Zotin, të aftë për atë gëzim dhe paqe dhe dashuri që është thelbi i Tij. Dhe ky proces është i dhimbshëm. Shtë një proces që duhet, në fakt, të na zhvetojë plotësisht nga vetja e vjetër në mënyrë që të na veshë me të riun.
RAPIDIMET E GJAKUT
Hardshtë e vështirë ta shohësh këtë në mes të një gjykimi. Shtë e vështirë të perceptosh në mes të tundimit se atë që po duroj, nëse duroj, 
në të vërtetë më sjell gjithnjë e më afër Oqeanit të Pafund. Në atë kohë, gjithçka që shoh dhe ndiej janë valët e tmerrshme të dyshimit, rëniet joshëse në mëkat, shkëmbinjtë e dhëmbëzuar të gënjeshtrave dhe fajit. Ndihem sikur jam zhvendosur rastësisht në rrjedhën e jetës që as nuk shpërblen të mirët as nuk ndëshkon të këqijtë, por është thjesht një shfaqje kaotike e çdo momenti derisa të vdes.
Por e vërteta është, ky lumë i fuqishëm po krijon një peizazh të bukurisë brenda. Ndërsa gjithçka që mund të shoh në këtë moment janë shkëmbinjtë që rrëzohen dhe pemët e rëna nga goditjet e këtyre Valëve masive, në të vërtetë, ka një gjë të mrekullueshme që ndodh në shpirtin tim nëse vazhdoj të qëndroj në proces. (Po, ju mund të mëkatoni dhe të bini dhe të pengoheni vazhdimisht. Por nëse vazhdimisht ktheheni tek Zoti me një zemër të sinqertë, ju do të qëndroni në proces!) Çështja është kjo: Zoti ju krijoi që të jeni të bukur, të jeni të lumtur, të jeni i shenjte Ai është më i interesuar të shohë përsosmërinë tënde sesa unë dhe ti sepse Ai e di se sa të bukur mund të jenë shpirtrat tanë! Kjo, në fakt, është një plagë e thellë në zemrën e Zotit ... Zoti, duke dëshiruar të shoh shpirtin tuaj më afër Tij, i etur për një kohë kur do ta donit Atë me gjithë zemrën, shpirtin, mendjen dhe forcën tuaj, sepse atëherë do të jeni plotësisht njerëzor, atëherë do të realizoni potencialin tuaj më të madh ! Por sa larg kjo duket kur shoh në pasqyrë. Dhe Zoti e di edhe këtë. Ai e di sa jam i pikëlluar kur zgjatem për Të… por duket se bie një pafundësi larg krahëve të Tij.
Mos ki frikë nga Shpëtimtari yt, shpirt mëkatar. Unë bëj lëvizjen e parë për të ardhur tek ti, sepse e di që vetvetiu nuk je në gjendje të ngrihesh tek unë. Fëmijë, mos ik nga Ati yt; jini të gatshëm të flisni hapur me Zotin tuaj të mëshirës i cili dëshiron të thotë fjalë faljeje dhe të plasojë hiret e tij mbi ju. Sa i dashur është shpirti juaj për mua! Unë e kam shkruar emrin tënd në dorën time; ju jeni gdhendur si një plagë e thellë në Zemrën time. -Mëshira hyjnore në shpirtin tim, Ditari i Shën Faustinës, n. 1485
Vëllai dhe motrat e mia të dashura, ka një gjë që duhet të bëni. Edhe kur jeni plotësisht pa virtyt, edhe kur qëndroni përpara Zotit me duar bosh dhe me një zemër të njollosur si një lypës në derën e një kuzhine supë ... ju duhet besim. Beso në dashurinë e Zotit dhe planifiko për ty. Unë i shkruaj këto fjalë me një frikë të caktuar të shenjtë në zemrën time. Sepse e di që disa shpirtra do të jenë shumë krenarë për t'u besuar, shumë krenarë për të përulur veten e tyre si një fëmijë i vogël dhe t'i bërtasin Zotit të tyre ... dhe ata do të kalojnë një përjetësi zemërimi dhe krenarie dhe urrejtjeje ndaj Krijuesit të tyre.
Por tani, në këtë moment, Lumi po rrjedh në shpirtin tuaj ndërsa lexoni këto fjalë. Mali i telasheve përreth jush mund të duket sikur po zhyten, se kthesa në shtratin e lumit është shumë për ju, shumë e dhimbshme, shumë e vetmuar. Por këtu nuk mund ta shihni; ju nuk mund të shihni Pyllin e madh të Hireve që shtrihen përtej kësaj kthese ose Livadhet e mëdha të Virtytit që shtrihen para jush. Ekziston vetëm një mënyrë për këtë ringjallje të "vetes së re", dhe ajo është që të vazhdojmë përgjatë kësaj rruge, në këtë Luginë të Hijes së Vdekjes, në një frymë të besim. Shtë rruga e Kryqit. Nuk ka rrugë tjetër.
O shpirt i zhytur në errësirë, mos u dëshpëro, gjithçka ende nuk ka humbur. Ejani dhe i besoni Zotit tuaj, i cili është dashuri dhe mëshirë. - n 1486
Unë mund të ndihem Perëndia duke i thënë këto fjalë ndërsa i shkruaj, dhe nëse mund t'ju përshkruaj juve absolut dashuria në to, frika juaj do të zhdukej si mjegulla në flakë! Mos ki frikë! Mos ki frikë nga kjo vuajtje, sepse asnjë pikë e saj nuk është lejuar në jetën tënde pa vullnetin lejues të Zotit. Të gjitha janë shuguruar të gdhendin brenda jush, dhe pa, një shpirt që është i bukur, një shpirt që është i gjallë, një shpirt që ka aftësinë të përmbajë Zotin.
Çfarë lloj i krishterë do të ishit nëse nuk do të kishte dhimbje në jetën tuaj? Prisni, pra, dhe e mirëpritni, sepse dhimbja është si një zjarr i dërguar nga Zoti për të pastruar shpirtin, zemrën dhe mendjen tuaj. Për shkak të saj, ju mund të pushoni së qeni i përqendruar tek vetja dhe të shkoni te të gjithë vëllezërit dhe motrat. Prandaj, kur ka dhimbje në jetën tënde, përpiqu të shtosh fjalët: “Falënderimi i qoftë Zotit për dhimbjen!”- Shërbëtori i Zotit, Catherine de Hueck Doherty, Hirësi në çdo stinë
Falënderoni në të gjitha rrethanat sepse Ai nuk ju ka braktisur. (Ku do të shkonte Ai që është kudo?) Por nëse Ai është me ju, është gjithmonë në një mënyrë të tillë që nuk cenon vullnetin tuaj. Përkundrazi Ai pret, në një pritje të etur, që ju t'i afroheni Atij:
Afrohuni Zotit dhe Ai do t'ju afrohet juve. (Jakovi 4: 8)
Dhe Ai do të vijë përsëri si një lumë i gjallë i fuqishëm, i fuqishëm, i dashur, i durueshëm, i lumtur dhe i mëshirshëm për të vazhduar atë punë që Ai tashmë ka filluar dhe do ta sjellë në përfundim ditën e Zotit.
Mëshira ime është më e madhe se mëkatet e tua dhe të të gjithë botës. Kush mund të masë shkallën e mirësisë sime? Për ty unë zbrita nga qielli në tokë; për ty kam lejuar që të gozhdohem në kryq; për ty e lashë Zemrën time të Shenjtë të shpohet me një hendek, duke hapur kështu burimin e mëshirës për ty. Eja, pra, me besim për të nxjerrë hire nga kjo burim. Unë kurrë nuk e refuzoj një zemër të penduar. Mjerimi yt është zhdukur në thellësitë e mëshirës Sime. Mos debatoni me Mua për mjerimin tuaj. Ju do të më dhuroni kënaqësi nëse më dorëzoni të gjitha shqetësimet dhe pikëllimet tuaja. Unë do të grumbulloj mbi ju thesaret e hirit Tim. -Mëshira hyjnore në shpirtin tim, Ditari i Shën Faustinës, n. 1485
Edhe kur eci nëpër një luginë të errët, nuk kam frikë se mos jeni në krahun tim… (Psalmi 23: 4)
