СУХАНИ ҲОЛО ДАР ХОНДАНИ МАССА
барои 9-21 ноябри соли 2015
Матнҳои литургӣ Ин ҷо
Бародарон ва хоҳарони азиз, ин ва навиштаҳои навбатӣ бо инқилоб, ки дар ҷаҳони мо дар саросари ҷаҳон паҳн шуда истодааст, сару кор мегиранд. Онҳо дониш, дониши муҳим барои фаҳмидани он чизе, ки дар гирду атрофи мо ба амал омада истодааст. Чӣ тавре ки боре Исо гуфта буд: "Ман инро ба шумо гуфтам, то вақте ки соати онҳо фаро расад, шумо гуфтам, ки ман ба шумо гуфтам".[1]Юҳанно 16: 4 Аммо, дониш фармонбардориро иваз намекунад; он муносибатро бо Худованд иваз намекунад. Пас, бигзор ин навиштаҳо шуморо ба дуоҳои бештар, иртиботи бештар бо муқаддасон, муҳаббати бештар нисбат ба оилаҳо ва ҳамсоягонамон ва зиндагии мӯътамадтар дар замони ҳозира илҳом бахшанд. Шуморо дӯст медоранд.
ОН ҶО аст Инқилоби бузург дар ҷаҳони мо идома дорад. Аммо бисёриҳо инро дарк намекунанд. Он ба дарахти азиме монанд аст. Шумо намедонед, ки чӣ гуна онро шинонданд, чӣ гуна сабзиданд ва на марҳилаҳои он ҳамчун ниҳол. Ҳамчунин шумо воқеан намебинед, ки он афзоиш меёбад, агар шумо шохаҳои онро боздоред ва бо соли гузашта муқоиса накунед. Бо вуҷуди ин, он ҳузури худро бо номи манораҳо боло мекунад, шохаҳояш офтобро манъ мекунанд, баргҳо рӯшноиро пинҳон мекунанд.
Ҳамин инқилоби кунунӣ низ чунин аст. Чӣ гуна он пайдо шуд ва ба куҷо меравад, дар тӯли ду ҳафтаи охир дар хонишҳои оммавӣ барои мо пешгӯӣ карда шуд.
Далелҳо
↑1 | Юҳанно 16: 4 |
---|