Контрреволюция

Сент-Максимиллиан Колбе

 

Хулоса кардам Траектория гуфт, ки мо ба башорати нав омода мешавем. Мо бояд пешакӣ бо худ машғул шавем - бункер накардан ва хӯрок захира накардан. Дар ин ҷо "барқарорсозӣ" меояд. Бонуи мо дар бораи он, инчунин попҳо сухан мегӯяд (ниг.) Попес ва даврони Даврон). Пас, дар бораи дарди зоиш, балки таваллуди оянда истиқомат накунед. Поксозии ҷаҳон ҷузъи хурди нақшаи асосист, ҳатто агар он аз хуни шаҳидон берун ояд ҳам ...

 

IT аст соати контрреволюция сар кардан. Он соате ки ҳар яки мо мувофиқи файз, имон ва тӯҳфаҳое, ки Рӯҳулқудс ба мо додааст, ба ин зулмоти ҳозира даъват карда мешаванд алангаи муҳаббат ва нурй. Зеро, чунон ки боре Попи Рум Бенедикт гуфта буд:

Мо наметавонем оромии худро қабул кунем, ки боқимондаи инсоният дубора ба бутпарастӣ баргардад. -Кардинал Ратзингер (POPE BENEDICT XVI), Евангелизатсияи нав, сохтани тамаддуни муҳаббат; Муроҷиат ба катехистҳо ва омӯзгорони дин, 12 декабри соли 2000

... вақте ки ҳаёти ҳамсояатон дар хатар аст, шумо набояд дар канор истода бошед. (ниг. Лев 19:16)

Он соатест, ки мо бояд далерии худро нишон диҳем ва барои барқарор кардани ҳама чиз дар Масеҳ саҳми худро гузорем.

Калисо ҳамеша даъват карда мешавад, ки Худо аз Иброҳим талаб кунад, яъне дидани он, ки одамони одил барои кофтукови бадиҳо ва ҳалокат кофӣ ҳастанд ... суханони ман ин дуоест, ки нерӯи некӣ қувват бахшад. Пас, шумо гуфта метавонед, ки ғалабаи Худо, пирӯзии Марям, ором аст, онҳо бо вуҷуди ин воқеӣ ҳастанд. —Попи XVI Бенедикти XVI, Нури ҷаҳон, саҳ. 166, Гуфтугӯ бо Петр Севальд

Он соатест, ки беш аз ҳама чизи дигар зебоӣ имони мо бояд дубора дурахшад ...

 

КЛАКИ ТОРИК

Ин торикии ҳозираро метавон ба таври мунсиф тавсиф кард зиштӣ. Ин як зиштӣ аст, ки ҳама чизро ба монанди чодари сиёҳи пӯшида, аз санъат ва адабиёт, то мусиқӣ ва театр, то чӣ гуна мо дар форумҳо, мубоҳисаҳо, телевизион ва шабакаҳои иҷтимоӣ бо ҳам гуфтугӯ мекунем. Санъат шудааст реферат ва аҷиб; китобҳои серхаридор ба ҷинояткорӣ ва сеҳру ҷоду машғуланд; филмҳо бо ҳавас, зӯроварӣ ва ғуссаи апокалиптикӣ иваз карда мешаванд; телевизион дар намоишҳои бемаънӣ, "воқеият" -и набуда; муоширати мо ғайримуқаррарӣ ва пастзананда шуд; ва мусиқии маъмул аксар вақт шадид ва вазнин, электронӣ ва кунҷкоб буда, ҷисмро бутпараст мекунад. Ин зиштӣ то ҳадде паҳн шудааст, ки ҳатто Литургияро бо гум шудани ҳисси ҳайрат ва транссендент замоне дар нишонаҳо ва рамзҳо ва мусиқӣ пӯшонида буданд, ки дар бисёр ҷойҳо ҳама нобуд шуда буданд. Ниҳоят, ин зиштӣ аст мекӯшад, ки ҳатто худи табиат - ранги табиии сабзавот ва меваҳо, шакл ва хусусиятҳои ҳайвонот, вазифаи наботот ва хок, ва ҳатто - тасвири Худоро, ки мо дар он офарида шудаем, вайрон кунад, мард ва занона.^[1]cf. Ҷинсӣ ва озодии инсон

 

ЗЕБОЙ ВА УМЕД

Маҳз ҳамин зиштии фарогир моро даъват менамояд, ки барқарор шавем зебоӣ, ва ба ин васила барқарор кунед умед. Попи Рум Бенедикт дар бораи "пайванди амиқи зебоӣ ва умед" сухан гуфт. ^[2]Попи Бенедикти XVI, Муроҷиат ба рассомон, 22 ноябри соли 2009; ZENIT.org Дар суханронии нубувват ба рассомон, Павели VI гуфт:

Ин ҷаҳоне, ки мо дар он зиндагӣ мекунем, ба зебоӣ ниёз дорад, то ки ба ноумедӣ наафтад. Зебоӣ, ба монанди ҳақиқат, дили одамро шод мегардонад ва он меваи қиматбаҳоест, ки ба эрозияи вақт муқовимат мекунад, ки наслҳоро муттаҳид мекунад ва ба онҳо имкон медиҳад, ки дар ҳайрат бошанд. - 8 декабри соли 1965; ZENIT.org

Файласуфи рус Фёдор Достоевский боре гуфта буд, ки "зебоӣ ҷаҳонро наҷот медиҳад".^[3]аз роман Ахмак Чӣ хел? Бо боз ҳам дар инсоният барангехтани ҳавас ва хоҳиш ба Он ки худи Зебост. Шояд мо боварӣ дорем, ки он узрхоҳӣ, суханрониҳои ортодоксӣ ва гуфтугӯҳои ҷасурона хоҳад буд, ки эрозияи арзишҳои ахлоқӣ ва сулҳро дар замони мо бозмедоранд. Чӣ тавре ки онҳо бошанд, мо бояд савол диҳем: кист дигар гӯш мекунед? Он чизе, ки дубора лозим аст, такрори он аст зебоӣ ки бе сухан сухан меронад.^[4]дидан Ҷавоби бесадо

Дӯсти ман нақл кард, ки чӣ гуна пас аз гузашти падараш ҳеҷ сухане ӯро дар ҳама нооромиҳои эҳсосоте, ки ӯро истеъмол мекунанд, тасаллӣ дода наметавонист. Аммо рӯзе ӯ як даста гул харида, дар пеши худ гузошт ва зебоии онро дид. Ин зебоӣ, гуфт ӯ, ӯро шифо бахшидан гирифт.

Як дӯсти ман, аслан як католики амалкунанда набуд, чанд сол пеш ба Париж, Фаронса ба Нотр Дам рафт. Вай гуфт, вақте ки зебогии ин соборро мушоҳида кард, ҳама фикраш танҳо буд, “Машқи инҷо идома дошт ... ”Ӯ бо Худо рӯ ба рӯ шуд, ё ҳадди аққал, бо шикасти нури Худо тавассути нурҳои зебоӣ ... шуои умедворӣ, ки чизе ҳаст, дурусттараш, Касе бузургтар аз худамон.

 

СОҲИБҶАМОЛ ВА ДЕВ

Он чизе ки имрӯз ҷаҳон ба мо пешниҳод мекунад, аксар вақт зебоии дурӯғин аст. Мо дар мо мепурсанд назрҳои таъмидӣ, "Оё шумо ҷаззоби бадиро рад мекунед?" Имрӯз бадӣ ҷаззоб аст, аммо хеле кам зебо аст.

Бо вуҷуди ин, аксар вақт зебоӣ, ки ба мо вобаста аст, фиребанда ва фиребгар, сатҳӣ ва кӯр аст ва бинандаро дар ҳайрат мегузорад; ба ҷои он ки ӯро аз худ берун оварад ва ӯро ба уфуқҳои озодии ҳақиқӣ боз кунад, зеро он ӯро ба баландӣ кашидааст, дар дохили худ зиндонӣ мекунад ва минбаъд ғулом карда, ӯро аз умед ва шодмонӣ маҳрум мекунад .... Аммо зебоии ҳақиқӣ муштоқи дили инсон, майли амиқи донистан, дӯст доштан, ба сӯи Дигар рафтан, барои фаротар аз он берун шуданро боз мекунад. Агар мо эътироф кунем, ки зебоӣ ба мо аз наздик наздик мешавад, моро захмӣ мекунад ва чашмони моро мекушояд, пас мо шодии дидан, қобилияти фаҳмидани маънои амиқи мавҷудияти худро дубора пайдо мекунем. —Попи БЕНЕДИКТИ XVI, Муроҷиат ба рассомон, 22 ноябри соли 2009; ZENIT.org

Захмҳои зебоӣ Ин чӣ маъно дорад? Вақте ки мо бо зебоии ҳақиқӣ дучор мешавем, ин ҳамеша чизи Худост. Ва азбаски мо барои Ӯ офарида шудаем, он ба мо дар ҳастии ҳастии мо, ки он вақт барои мо таъсир мерасонад, таъсир мерасонад будан, бо пардаи вақт аз Ӯ-Офаридаи-Ман ҷудо шудааст. Ҳамин тариқ, зебоӣ забони худаш аст, ки аз ҳама фарҳангҳо, халқҳо ва ҳатто динҳо болотар аст. Маҳз аз ҳамин сабаб аст, ки инсоният аз замонҳои қадим ҳамеша ба дин майл дошт: ӯ дар зебогии офариниш Офаридгорро дарк кард, ки хоҳиши ибодати Ӯро ба вуҷуд овард, агар худи худи махлуқот набошад.^[5]Пантеизм бидъат ба баробар кардани Худо бо офариниш аст, ки боиси парастиши офариниш мегардад. Ва ин дар навбати худ инсонро барои иштирок дар эҷодиёти Худо илҳом бахшид.

Музейҳои Ватикан ганҷинаи олам мебошанд, зеро дар онҳо аксар вақт ифодаи зебоӣ, вафоти Худо, ки бар ҷони рассом аз тамоми гӯшаҳои рӯи замин рақс мекунад, мавҷуданд. Ватикан ин санъатро ба тарзи ҷамъоварӣ ва мусодираи Гитлер муҳофизат намекунад. Баръакс, вай ин хазинаи инсониро ҳамчун ҷашни рӯҳи инсонӣ муҳофизат мекунад, аз ин рӯ Попи Рум Франсис гуфт, ки онро ҳеҷ гоҳ фурӯхтан мумкин нест.

Ин саволи осон аст. Онҳо ганҷҳои Калисо нестанд, (аммо) ганҷҳои башарият. —Попи Франсис, Мусоҳиба, 6 ноябри соли 2015; Агентии католикӣ

Зебоии аслӣ метавонад моро ба пайдоиши ҳама фарҳангҳо ва халқҳо бозгардонад, то он вақте ки он бо ҳам мепайвандад ҳақиқат ва хуб. Чӣ тавре ки Попи Рум Бенедикт гуфтааст: "Роҳи зебоӣ моро водор мекунад, ки тамоми чизро дар порча, беохирро дар ниҳоӣ, Худо дар таърихи башарият дарк кунем." ^[6]Муроҷиат ба рассомон, 22 ноябри соли 2009; ZENIT.org

Аммо имрӯз зебоии санъат ба ҳайвони ваҳшии абстрактӣ гум шудааст; зебоӣ дар меъморӣ ба ҳайвони ваҳшӣ буҷетҳо; зебоии бадан ба ҳайвони ваҳшӣ; зебоии литургия ба ҳайвони ваҳшии муосир; зебоии мусиқӣ ба ҳайвони ваҳшии бутпарастӣ; зебоии табиат ба ҳайвони ваҳшӣ; зебоии санъати иҷроӣ ба ҳайвони ваҳшигаро ва беҳуда.

Дунёе, ки мо дар он зиндагӣ дорем, бо сабаби амалҳои оқилонаи инсонӣ хавфи тағир ёфтанро ба таври шинохтанашаванда таҳдид мекунад, ки ба ҷои парвариши зебоиаш, захираҳои худро бешубҳа ба манфиати чанд нафар истифода мекунанд ва мӯъҷизаҳои табиатро камранг намекунанд ... 'Инсон метавонад зиндагӣ кунад бе илм вай бе нон зиндагӣ карда метавонад, аммо бе зебоӣ дигар ӯ наметавонист зиндагӣ кунад ... ' (аз достони Достоевский иқтибос оварда, Девҳо). —Попи БЕНЕДИКТИ XVI, Муроҷиат ба рассомон, 22 ноябри соли 2009; ZENIT.org

... он чӣ ба калисо лозим аст, мунаққидон нест, балки ҳунармандон ... Вақте ки шеър ба бӯҳрони шадид дучор мешавад, муҳим он аст, ки ба шоирони бад ангушт назанед, балки худатон шеърҳои зебо нависед ва ҳамин тавр чашмаҳои муқаддасро боздоред. - Ҷорҷ Бернанос, муаллифи фаронсавӣ; Бернанос: Мавҷудияти экслисӣ, Ignatius Press; оварда шудааст Бузург, Октябри 2018, саҳ. 71

 

БАРҚАРОР НАМУДАНИ ЗЕБОY

Худо мехоҳад на танҳо арӯси худ Калисоро ба ҳолати зебоӣ ва муқаддасӣ баргардонад, балки тамоми махлуқотро. Дар ин замонҳо ҳар яки мо бояд нақши худро дар "барқарорсозии ҳама чиз дар Масеҳ" дошта бошем, ҳарчанд ҳар як спектри нур рангинкамонро ташкил медиҳад: нақши шумо беназир аст ва аз ин рӯ ивазнашаванда аст.

Чӣ лозим аст, ки барқароркунии зебоӣ, на он қадар дар гуфти мо, гарчанде ки ҳақиқат бо зебоии худ алоқаманд аст, аммо чи тавр мо инро мегӯем. Ин барқароршавии зебоӣ дар он аст, ки на танҳо тарзи либоспӯшӣ, балки тарзи бурдани худамон; на танҳо дар он чизе, ки мефурӯшем, балки дар он ки чӣ гуна молҳои худро намоиш медиҳем; на танҳо дар он чизе, ки месарояд, балки чӣ гуна месарояд. Маҳз эҳёи зебоӣ дар санъат, мусиқӣ ва адабиёт аз худи восита болотар аст. Ин таҷдиди зебоӣ дар ҷинс аст, бале, дар тӯҳфаи олиҷаноби ҷинсии мо, ки бори дигар дар барги анҷир шарм, таҳриф ва шаҳват фаро гирифта шудааст. Фазилат аслан зебоии зоҳирии ҷони пок аст.

Ҳамаи ин ба а ҳақиқат ки худи онро зебоӣ мутаҳаррик мекунад. Зеро «аз бузургӣ ва зебоии чизҳои офаридашуда дарки мувофиқи Офаридгори онҳо ба вуҷуд меояд». ^[7]cf. Катехизми калисои католикӣ, н. 41 бошад

Худо ҳатто қабл аз он ки худро бо суханони ростӣ ба инсон зоҳир кунад, Худо худро ба воситаи забони умумиҷаҳонии офариниш, асари Каломи худ, ҳикмати худ: тартиб ва ҳамоҳангии кайҳон, ки ҳам кӯдак ва ҳам олим дармеёбанд, ба ӯ нишон медиҳад - "Аз бузургӣ ва зебоии чизҳои офаридашуда дарки мувофиқи Офаридгори онҳо ба вуҷуд меояд", "барои муаллифи зебоӣ онҳоро офаридааст." -Эътилофи Калисои католикӣ, н. 2500

Зебоӣ ғайри динӣ мебошад. Яъне, ҳама офаринишҳо ба таври зоҳирӣ «хуб» мебошанд.^[8]cf. Ҳас 1:31 Аммо табиати афтодаи мо ва оқибатҳои гуноҳ инро пӯшида ва таҳриф кардаанд некӣ Масеҳӣ шудан на танҳо «наҷот ёфтан» аст. Ин маънои онро дорад, ки пуррагии касе ҳастед, ки шумо барои он офарида шудаед; ин маънои онро дорад, ки оинаи ростӣ, зебоӣ ва некӣ гардад. Зеро 'Худо ҷаҳонро офаридааст, то ҷалоли худро нишон диҳад ва расонад. Ин ки офаридаҳои ӯ бояд дар ростӣ, некӣ ва зебоии ӯ шарик шаванд - ин ҷалолест, ки Худо онҳоро барои он офаридааст. '^[9]Эътилофи Калисои католикӣ, н. 319

Амали некӣ бо шодии рӯҳонии стихиявӣ ва зебоии ахлоқӣ ҳамроҳӣ мекунад. Ба ин монанд, ҳақиқат бо худ шодӣ ва шукӯҳи зебоии маънавиро ҳамроҳӣ мекунад ... Аммо ҳақиқат метавонад шаклҳои дигари пурраи ифодаи инсонро низ пайдо кунад, пеш аз ҳама вақте ки сухан дар бораи он меравад, ки чизи берун аз суханро фароҳам орад: умқи дили инсон, сарбаландии ҷон, сирри Худо. - ИБИД.

 

ЗЕБОИИ ЗИНДАГAT

Симон Вайл навиштааст: "Дар ҷаҳон як навъи таҷассуми Худо вуҷуд дорад, ки зебоӣ нишонаи он аст."^[10]cf. Попи Бенедикти XVI, Муроҷиат ба рассомон, 22 ноябри соли 2009; ZENIT.org Ҳар яки мо даъват карда мешавад, ки Худоро дар ҷарроҳӣ ва бофтаи ҳаёти худ ҷисмонӣ кунем, бигзорем, ки "шодии рӯҳонии стихиявӣ ва зебоии ахлоқӣ" некиҳои Худо аз ҳастии мо, аз дар ҳудуди. Ҳамин тариқ, зебоии ҳақиқӣ аз тамос бо Ӯ, ки худи Зебост, меояд. Исо гуфт:

Бигзор ҳар касе ки ташна бошад, назди ман ояд ва бинӯшад. Ҳар касе, ки ба ман бовар мекунад, чунон ки дар Навиштаҳо гуфта шудааст: "Аз дарунаш дарёҳои оби ҳаёт ҷорӣ хоҳанд шуд". (Юҳанно 7:38)

Мо ҳар қадаре ки дар бораи Ӯ фикр кунем, бештар ба Ӯ монанд мешавем, ҳамон қадар бештар дар бораи Зебоӣ ҳам зеботар мешавем. Пас, дуо, алахусус дуои тафаккур, воситае мегардад, ки тавассути он манбаъро зер мекунем оби ҳаёт. Ҳамин тавр, дар вақти омадани ин, ман мехоҳам дар бораи амиқтар ба дуо рафтан бештар чизе нависам, то ки мову шумо бештар ба сурати Ӯ табдил ёбем, вақте ки мо «бо чеҳраи парда ба ҷалоли Худованд» менигарем. ^[11]2 Cor 3: 18

Шуморо ба ин контрреволютсияи зидди Инқилоби ҷаҳонӣ ки мехоҳад ба зебоӣ - зебоии дини ҳақиқӣ, гуногунии фарҳангӣ, фарқиятҳои воқеӣ ва беназири мо расад. Аммо чи тавр? Ман ба ин савол шахсан ба шумо ҷавоб дода наметавонам. Шумо бояд ба Масеҳ муроҷиат кунед ва аз Ӯ пурсед чи тавр ва чӣ. Зеро "агар Худованд хона насозад, онҳое ки бино мекунанд, бар абас меҳнат мекунанд". ^[12]Забур 127: 1

Синну соли вазоратҳо ба охир мерасад.

Ман ин калимаҳоро соли 2011 дар дили худ возеҳ шунида будам ва шуморо ташвиқ мекунам, ки ин навиштаро бори дигар бихонед Ин ҷо. Чизе ки хотима меёбад, хизмат нест, Бояд гуфт, аммо бисёре аз воситаҳо ва усулҳо ва сохторҳое, ки инсон бунёд кардааст, дар навбати худ ба бутҳо ва дастгириҳое табдил ёфтанд, ки дигар ба Салтанат хидмат намекунанд. Худо бояд Калисои Худро аз ҷаҳонбиниаш пок кунад, то зебоии ӯро барқарор кунад. Бояд пӯсти кӯҳнаи шаробро партофта, ба шароби наве, ки рӯи заминро навсозӣ мекунад, омода шавед.

Ҳамин тавр, аз Исо ва Хонуми мо хоҳиш кунед, ки шуморо барои боз ҳам зеботар кардани ҷаҳон истифода баранд. Дар давраи ҷанг, он аксар вақт мусиқии стихиявӣ, театр, юмор ва санъат буд, ки поймолшудаҳоро дастгирӣ мекард ва ба онҳо умед мебахшид. Ин тӯҳфаҳо дар замонҳои оянда лозиманд. Аммо то чӣ андоза ғамангез аст, ки бисёриҳо тӯҳфаҳои худро барои шӯҳратпарастӣ истифода мебаранд! Тӯҳфаҳо ва истеъдодҳоеро, ки Падар аллакай додааст, истифода баред шумо зебоиро дубора ба ҷаҳон меоред. Зеро вақте ки дигарон ба зебогии шумо майл мекунанд, онҳо инчунин некии шуморо хоҳанд дид ва дари он ба рӯи шумо кушода хоҳад шуд ҳақиқӣ.

Зебоии аслӣ ... муштоқи дили инсонро, майли амиқи шинохтан, дӯст доштан, ба сӯи Дигар рафтан, барои фаротар аз он берун шуданро боз мекунад. —Попи БЕНЕДИКТИ XVI, Муроҷиат ба рассомон, 22 ноябри соли 2009; ZENIT.org 

 

ЗЕБОИИ ИШҚ

Ниҳоят, як зебоии парадоксалӣ аз он касест, ки барои худ мурд. Салиб якбора манзараи даҳшатнок аст ... ва аммо вақте ки касе ба маънои он менигарад, зебоии муайян - зебоии муҳаббати фидокорона аст- ба рӯҳ роҳ ёфтан оғоз мекунад. Дар ин ҷо як сирри дигаре ҳаст, ки Калисоро ба он меноманд: шаҳодати вай ва Оташи худ.

Калисо ба дини прозелитизм машғул намешавад. Баръакс, вай бо роҳи «ҷаззобӣ» меафзояд: ҳамон тавре ки Масеҳ бо қудрати муҳаббати худ «ҳама чизро ба худ ҷалб мекунад» ва бо қурбонии Салиб ба анҷом мерасад, ҳамин тавр Калисо рисолати худро то он дараҷае иҷро мекунад, ки дар ҳамбастагӣ бо Масеҳ вай ҳар як кори худро дар тақлиди рӯҳонӣ ва амалӣ ба муҳаббати Парвардигори худ анҷом медиҳад. —БЕНЕДИКТИ XVI, Хомӣ барои ифтитоҳи Конфронси панҷуми генералии усқуфони Амрикои Лотин ва баҳри Кариб, 13 майи 2007; ватикан.ва

Худо муҳаббат аст. Ва аз ин рӯ, дӯст доштан тоҷи зебоӣ аст. Маҳз ҳамин гуна муҳаббат торикии Освенцимро дар шаҳодати Сент-Максимилиан Колбе, ки инқилобгари ҳақиқии Ҷанги Дуюми Ҷаҳон буд, равшан кард.

Дар байни бераҳмии андеша, ҳиссиёт ва калимаҳое, ки пештар маълум набуд, дар ҳақиқат инсон дар муносибат бо мардони дигар ба гурги ашаддӣ табдил ёфт. Ва ба ин ҳолат фидокории қаҳрамононаи Падар Колбе ворид шуд. -Ҳисобот аз наҷотёфтагон Йозеф Стемлер; auschwitz.dk/Kolbe.htm

Он шабеҳи нуре дар торикии лагер буд. -Ҳисобот аз наҷотёфтагон Ежи Биелецки; Ҳамон ҷо.

Сент-Максимилиан Колбе, инъикоси Зебоӣ, дар ҳаққи мо дуо гӯед.

 

Ин аст ороиши ман барои зебоӣ ... суруде, ки ман барои муҳаббати ҳаёти худ навиштаам, Лея. Бо мошини String Nashville иҷро карда мешавад.

Албом дастрас дар markmalett.com 

 

Бори аввал нашр шуд 2 декабри соли 2015. 

 

Барои ин хизмати пурравақт дастгирии шумо лозим аст.
Баракат диҳед ва ташаккур.

 

Парчами зерро клик кунед Обуна.
Почтаи электронии шумо ба касе дода намешавад.