เรื่องจริงของพระแม่มารีย์

SO ดูเหมือนมีเพียงไม่กี่คนที่เข้าใจบทบาทของพระแม่มารีผู้เป็นพระพรในคริสตจักร ฉันต้องการแบ่งปันเรื่องจริงสองเรื่องกับคุณเพื่อให้ความกระจ่างเกี่ยวกับสมาชิกที่ได้รับเกียรติสูงสุดคนนี้ของพระกายของพระคริสต์ เรื่องหนึ่งเป็นของฉันเอง ... แต่ก่อนอื่นจากผู้อ่าน ...

ทำไมต้องมารี วิสัยทัศน์ของผู้แปลง ...

คำสอนคาทอลิกเรื่องมารีย์เป็นหลักคำสอนที่ยากที่สุดของศาสนจักรสำหรับฉันที่จะยอมรับ ในฐานะที่เป็นผู้เปลี่ยนใจเลื่อมใสฉันได้รับการสอนเรื่อง“ กลัวการนมัสการมารีย์” มันถูกปลูกฝังลึก ๆ ในตัวฉัน!

หลังจากการเปลี่ยนใจเลื่อมใสของฉันฉันจะสวดอ้อนวอนขอให้มารีย์ขอร้องให้ฉัน แต่สงสัยว่าจะทำร้ายฉันและฉันก็จะพูด (วางเธอไว้สักพัก) ฉันจะสวดสายประคำจากนั้นฉันจะหยุดสวดมนต์ ลูกประคำนี่ดำเนินไปได้ระยะหนึ่งแล้ว!

แล้ววันหนึ่งฉันอธิษฐานอย่างแรงกล้าต่อพระเจ้าว่า“ ได้โปรดข้า แต่พระเจ้าขอแสดงความจริงเกี่ยวกับมารีย์ให้ฉันเห็น”

เขาตอบคำอธิษฐานนั้นด้วยวิธีที่พิเศษมาก!

หลายสัปดาห์ต่อมาฉันตัดสินใจสวดสายประคำ ฉันกำลังอธิษฐานถึงความลึกลับอันรุ่งโรจน์“ การสืบเชื้อสายของพระวิญญาณบริสุทธิ์” ทันใดนั้นฉันก็“ เห็น” เธอและเธอก็ยื่นแขนออกมาหาฉัน (ฉันร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้) ในฐานะแม่ที่มีต่อลูกของเธอเกลี้ยกล่อมให้ลูกมาหาเธอ เธอสวยมากจนไม่อาจต้านทาน!

ฉันไปหาเธอและเธอก็สวมกอดฉัน ทางร่างกายฉันรู้สึกราวกับว่าฉันกำลัง "ละลาย" ฉันไม่สามารถคิดคำอื่นใดที่จะอธิบายการโอบกอดได้ เธอจับมือฉันแล้วเราก็เริ่มเดิน ทันใดนั้นเราก็อยู่หน้าบัลลังก์และมีพระเยซู! มารีย์และฉันคุกเข่าต่อหน้าพระองค์ จากนั้นเธอก็จับมือของฉันและยื่นไปหาพระองค์ เขาอ้าแขนและฉันก็ไปหาพระองค์ เขาสวมกอดฉัน! ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังก้าวไปลึกขึ้นลึกขึ้นและจากนั้นฉันก็เห็นว่าตัวเองเข้าไปในหัวใจของเขา! ฉันกำลังดูตัวเองไปและรู้สึกว่าตัวเองไปในเวลาเดียวกัน! จากนั้นฉันก็อยู่กับแมรี่อีกครั้งและเรากำลังเดินเล่นและมันก็จบลงแล้ว

เมื่อพระเยซูมาถึงทารก

เรื่องอื่นที่ผู้อ่านส่งถึงฉันมีดังนี้:

เมื่อวันที่ 8 มกราคม 2009 พ่อของฉันจากไป ปีต่อมา 2010 พ่อตาของฉันถึงแก่กรรม มันเหมือนทรมานกับความเจ็บป่วยและความตายของพ่อของฉันอีกครั้ง ตอนนี้มันเป็นพ่อตาที่มีค่าของฉัน ฉันได้รับความทุกข์ทรมานอย่างมากและความทุกข์ทรมานนั้นส่งผลต่อสุขภาพร่างกายของฉัน ฉันป่วยมากฉันไม่สามารถไปร่วมงานศพของพ่อตาได้เมื่อเขาจากไป ฉันเป็นผิวหนังและกระดูกและกินอะไรไม่ได้ วันหนึ่งสามีของฉันอุ้มฉันไว้ในอ้อมแขนของเขาและร้องไห้ หัวใจของฉันแตกสลายเพื่อเขา ฉันนอนอยู่บนเตียงคืนหนึ่งต่อสู้กับน้ำตาสงสัยว่าเขาจะจัดการอย่างไรโดยที่ฉันไม่ควรฟื้น ฉันมองขึ้นไปบนสวรรค์น้ำตาไหลอาบใบหน้าและพูดว่า“ ฉันจะไม่ทำถ้าคุณไม่ช่วยฉัน” จากนั้น (ไม่ว่าจะในความคิดของฉันหรือความจริงฉันไม่รู้) ฉันเห็นหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่ข้างเตียงของฉัน เธออุ้มเด็กที่สวยงามไว้ในอ้อมแขน ฉันรู้ว่ามันคือมารีย์และพระเยซู พระกุมารเยซูดูเหมือนจะมีอายุประมาณสองหรือสามขวบ เขามีผมสีเข้มที่ม้วนเป็นลอนและมีค่าและยอดเยี่ยมมาก! ความปิติยินดีในใจของฉันและความสงบสุขท่วมท้นจิตวิญญาณของฉันเมื่อได้เห็นภาพอันรุ่งโรจน์ ในใจของฉัน (ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดใด ๆ ) ฉันถามเธอว่าฉันจะกอดพระองค์ได้ไหม เมื่อฉันขอจับพระองค์พระองค์ทรงหันมามองที่แม่ของพระองค์ เธอยิ้มและ (พูดอีกครั้งโดยไม่มีคำพูด) พูดกับฉันว่า "ใช่เขาก็เป็นของคุณเหมือนกัน"

ความจริงพระเยซูเสด็จมาเพื่อทุกคนสิ้นพระชนม์เพื่อทุกคนและเป็นของทุกคนที่รับพระองค์ไว้ในหัวใจของพวกเขา! ด้วยวิธีลึกลับที่อธิบายไม่ได้ฉันจับพระเยซูไว้ในอ้อมแขนกอดพระองค์ไว้ข้างๆหัวใจและเข้านอน…. ฉันสบายดี! ฉันเล่าประสบการณ์ให้สามีฟังบอกเขาว่าฉันหาย…. แล้วเราก็ดีใจ!

ความสัมพันธ์ของฉันกับมารี 

เมื่อหลายปีก่อนฉันได้รับหนังสือเล่มหนึ่งชื่อ“การถวายโดยรวมโดยเซนต์หลุยส์เดอมงฟอร์ต“. หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่จะนำผู้ใกล้ชิดกับพระเยซูมากขึ้นผ่านการอุทิศแด่พระนางมารีย์ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่า“ การถวาย” หมายถึงอะไร แต่ฉันรู้สึก วาด เพื่ออ่านหนังสือต่อไป ^[1]“ การถวายแด่พระนางมารีอา” หมายความว่าอย่างไร? มีคำอธิบายที่สวยงามบนเว็บไซต์ของ การเคลื่อนไหวของนักบวชมาเรียน.

การสวดอ้อนวอนและการเตรียมการใช้เวลาหลายสัปดาห์ ... และมีพลังและเคลื่อนไหว เมื่อใกล้ถึงวันถวายตัวฉันรู้สึกได้ว่าการให้ตัวเองกับแม่ฝ่ายวิญญาณของฉันครั้งนี้พิเศษเพียงใด เพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักและความกตัญญูของฉันฉันตัดสินใจมอบช่อดอกไม้ให้กับแมรี่

มันช่างเป็นนาทีสุดท้าย…ฉันอยู่ในเมืองเล็ก ๆ และไม่มีที่ให้ไปนอกจากร้านขายยาแถวบ้าน พวกเขาเพิ่งจะขายดอกไม้ "สุก" ในห่อพลาสติก “ ขอโทษแม่…มันดีที่สุดที่ฉันทำได้”

ฉันไปที่โบสถ์และยืนอยู่ต่อหน้ารูปปั้นของพระนางมารีย์ฉันอุทิศให้เธอ ไม่มีดอกไม้ไฟ เพียงแค่การสวดอ้อนวอนอย่างเรียบง่าย ... อาจจะเหมือนกับคำมั่นสัญญาง่ายๆของมารีย์ที่จะทำงานบ้านทุกวันในบ้านหลังเล็ก ๆ ในนาซาเร็ ธ ฉันวางมัดดอกไม้ที่ไม่สมบูรณ์ไว้ที่เท้าของเธอแล้วกลับบ้าน

ฉันกลับมาในเย็นวันนั้นพร้อมกับครอบครัวของฉันเพื่อเข้าร่วมพิธีมิสซาขณะที่พวกเราเบียดเสียดกันในม้านั่งฉันเหลือบไปที่รูปปั้นเพื่อดูดอกไม้ของฉัน พวกเขาจากไปแล้ว! ฉันคิดว่าภารโรงอาจจะมองมาที่พวกเขาและหัวเราะเยาะพวกเขา

แต่เมื่อฉันมองไปที่รูปปั้นพระเยซู ... มีดอกไม้ของฉันจัดอยู่ในแจกันที่ปลายเท้าของพระคริสต์ แม้กระทั่งลมหายใจของทารกจากสวรรค์ที่กำลังประดับช่อดอกไม้อยู่! ในทันทีฉันรู้สึกอบอวลไปด้วยความเข้าใจ:

มารีย์พาเราเข้าสู่อ้อมแขนของเธอในฐานะที่เราเป็นคนยากจนและเรียบง่าย ... และมอบเราให้กับพระเยซูที่สวมเสื้อคลุมของเธอพูดว่า "นี่ก็เป็นลูกของฉันเช่นกัน ... รับเขาพระเจ้าเพราะเขามีค่าและเป็นที่รัก"

หลายปีต่อมาขณะเตรียมเขียนหนังสือเล่มแรกฉันได้อ่านสิ่งนี้:

เขาต้องการสร้างความจงรักภักดีต่อหัวใจอันบริสุทธิ์ของฉันในโลก ฉันสัญญากับความรอดแก่ผู้ที่โอบกอดมันและวิญญาณเหล่านั้นจะได้รับความรักจากพระเจ้าเหมือนดอกไม้ที่ฉันวางไว้เพื่อประดับบัลลังก์ของพระองค์ -บรรทัดสุดท้ายนี้เกี่ยวกับ“ ดอกไม้” ปรากฏในเรื่องราวก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการปรากฏตัวของลูเซีย Cf. ฟาติมาในคำพูดของลูเซีย: บันทึกความทรงจำของซิสเตอร์ลูเซีย, Louis Kondor, SVD, p, 187, เชิงอรรถ 14.