VEL obrutus es plethora viarum spiritualium quae audisti et legeris. Crescitne in sanctitate vere implicata?
Nisi conversi fueritis et efficiamini sicut parvuli, non intrabitis in regnum caelorum. Matth.
Si Iesus nos iubet sicut parvuli, in caelum via tendenda est a puero. Sciendum autem est simplicissimis modis.
Est.
Jesus dixit, quod in Ipso maneamus sicut palmes in vite, quia sine Ipso nihil possumus facere. Quomodo palmes in vite manet?
Si praecepta mea servaveritis, manebitis in dilectione mea ... Vos amici mei estis, si feceritis quod ego praecipio vobis. xv 15-9, 10;
MONS FIDEI
quod Desert Path vere ille qui mons fidei incipit contorquere montem.
Quid vides de viae montanis quae altiora et altiora procedunt? Sunt custodes. Isti custodes sunt mandata Dei. Quid aliud sunt, nisi ut te ruentes in montem ascendentis tueantur? Est etiam oppositum limitis semitae, vel fortasse linea in medio punctata. Hic est temporis officium. Anima igitur Mons Fidei inter praecepta Dei et officium temporis dirigitur, uterque suam erga te voluntatem constituens, quae est via ad libertatem et vitam in Deo.
MORTALIUM PLAGA
Satanae mendacium est quod isti custodes ibi sunt restringere libertatem vestram. et sunt ibi custodiant te, ut fugiant sicut dii super vallem inferiorem. Multi enim hodie mandatis Dei obtemperare nolunt, ea ut antiqua, obsoleta, obsoleta refellunt. Perrumpunt ad saepta perrumpunt gressus vitae. Momento videntur liberi esse, conscientiae suae alte volantes! Sed tunc, lex gravitatis calcibus in illa spirituali lege quae dicit « metis quod seminas » ... « merces peccati mors » ... et subito, gravitas propriae personae. mortale peccatum inertem animam ad abyssum vallis trahit, et omnis casus ruinam affert.
Peccatum mortale radicalis est possibilitas libertatis humanae, sicut ipse amor. Caritatis amissio et privatio gratiae gratum facientis, scilicet gratiae, consequitur. Si non redimitur paenitentia et venia Dei, exclusionem facit a regno Christi et morte aeterna inferni, nam libertas nostra potestatem habet eligendi in aeternum, nullo reversione. -Catechismum Catholicae Ecclesiae (CC), n. MDCCCLXI
Gratias Christo semper iter est in montem. Dicitur confessio. Confessio est Magna Porta in gratiam Dei, retro in viam sanctitatis, quae ducit ad vitam aeternam; etiam for* pessimus peccator.
AUSONIUS BUMPS
Venial peccatum autem est sicut "bumping", "anima mea in custodia". Non satis est perrumpere et cadere a gratia, quia hoc non est desiderii animae. Attamen, ex humana fragilitate et rebellione, adhuc anima ridet illusionem "volare", et ideo toties incipit atterari mandata Dei fricare. Hoc iter ad culmen non intermittit, sed impedit. Et si quis peccata venialia leviter sumit, tandem per oppositum perrumpatur.
Peccatum veniale deliberatum et irreprehensibile paulatim nos disponit ad peccandum mortale.
Dum est in carne, homo non potest non levia saltem habere peccata. Sed ista quae nos lumen vocamus, noli contemnere; si in lucem accipis cum appendis, contremisce cum numeras. Magnam molem res levium aliquot facit; guttis compluribus flumen implet; multa grana facit cumulum. Quae est ergo spes nostra? Super omnia, confessio. -CCC, n1863 (S. Aug. 1458)
Confessio et sancta Eucharistia igitur fiunt sicut in itinere divino Oasae ad culmen, quod est cum Deo unione. Loca sunt refugii et refrigerii, sanationis et indulgentiae — fons perennis rursus incipiens. Cum super aquas misericordis eorum incumbamus, ad nos respicientes non nostra cogitatio peccatrix est, sed facies Christi dicentis: Montem istum ambulavi, et ascendam tecum, Agnellus meus.
Nihil adpediat
Veritas est, plerique peccatores veniales sunt. Pauci ex nobis diem complent sine aliquo delicto, aliquo delicto. Haec res nos efficere potest ut deficiamus ita ut etiam cedere possimus. Vel credimus mendacium quod, cum cum particulari peccato constanter luctamur, pars est eius qui sumus, ac propterea excusabiles vel inexpugnabiles ... et sic labi incipimus. Sed ideo dicitur "Mons Fidei"! Ubi abundat delictum, superabundat gratia. Non te definiat satanas, te accuset, aut te opprimat, fili dei. Gladium Verbi tolle, scutum fidei leva, peccatum vitare et prope occasionematque hanc viam iterum ingredi incipiunt, uno pedetentim, penitus in gratuito divinae misericordiae dono confisi.
Hoc enim verum est, quod sustinendum est adversus hostium mendacium;
Quod peccatum veniale Foedus non disrumpit cum Deo. Cum gratia Dei est humanitus reparabile. Peccatum veniale non privat gratia sanctificante, amicitia cum Deo, caritate neque aeterna beatitudine. -CCC, n1863
Si confiteamur peccata nostra, fidelis est et iustus, et remittet peccata nostra et emundet nos ab omni iniquitate. (1 Io 1, 9).
Gratias tibi ago Jesu! Quamvis vitia mea, et etiam venialia peccata; Ego usque in montemin gratia tua in hac simplici semita mandatorum tuorum servandi. Quanto igitur magis his "parvis" peccatis carere volo, ut ad culmen generosi Cordis tui generosi altius et altius ascendam, ubi in aeternum amoris flammas inflammentur!
