IT waxay ahayd 2009 markii aniga iyo xaaskayga nala horseeday inaan u soo guurno dalka anagoo sideed caruur ah wadata. Dareen isku qasan ayay ahayd markii aan ka soo tagay magaaladii yarayd ee aanu ku nool nahay...laakin waxa ay u ekayd in ilaahay ina hogaaminayay. Waxaan ka helnay beer fog oo ku taal bartamaha Saskatchewan, Kanada oo ku dhex taal dhul aad u ballaaran oo aan geedo lahayn, oo ay geli karaan wadooyin qarda-jeex ah oo keliya. Runtii, ma awoodno wax badan oo kale. Magaalada u dhow waxaa ku noolaa ku dhawaad ​​60 qof. Waddada weyn waxay ahayd dhismayaal badan oo faaruq ah oo burbursan; gurigii dugsigu wuu madhnaa oo waa laga tegay; bangigii yaraa, xafiiska boostada, iyo dukaanka raashinka si degdeg ah ayaa loo xidhay ka dib imaatinkayagii, albaabba uma furna marka laga reebo Kaniisadda Katooliga. Waxay ahayd meel qurux badan oo dhisme qadiimi ah - si yaab leh ugu weyn bulsho yar oo noocaas ah. Laakin sawiro hore ayaa daaha ka qaaday in ay ka soo muuqdeen dad badan 1950-meeyadii, markii ay jireen qoysas waaweyn iyo beero yaryar. Laakiin hadda, waxaa jiray kaliya 15-20 oo muujinaya ilaa liturgy axada. Ku dhawaad ​​ma jirin bulsho Masiixi ah oo laga hadlo, marka laga reebo faro-ku-tiriska ee waayeelka aaminka ah. Magaalada ugu dhow ayaa ku dhawaad ​​laba saacadood u jirtay. Waxaan ahayn saaxiibo, qoys, iyo xitaa quruxda dabiiciga ah ee aan ku soo koray hareeraha harooyinka iyo kaymaha. Maan garwaaqsan in aan hadda u soo guurnay " lamadegaanka "...Continue reading →