IF kaliya waxaan fahannay waxa lumay markaan u ogolaanayno inaan iskudayno labada geesood ee isku dhafan kibirka.

Midka isdifaacaya waa mid difaac ah: "Kuma khaldanayn, ama sidaad u xun tahay." Qaybta labaad waa rajo beel: "Anigu waxba ma tari karo, waxaan ahay mid aan qiimo lahayn." Labada xaaladoodba (inta badan qeybta labaad waxay raacdaa tan hore), qofku wuxuu ku bixiyaa tamar aad u badan isagoo qarinaya runta aasaasiga ah ee aadanaha: baahida loo qabo Ilaah.

Is-hoosaysiinta waa taajka Masiixiyiinta. Cadowgu wuxuu sameeyaa wax walba oo awoodiisa ah si uu nooga hor istaago inaan Ilaah hortiisa la nimaadno dembigeenna dhabta ah, guuldarrada, iyo cilladaha dabeecaddeenna. Daacadnimada noocan oo kale ah ayaa Eebbe ku abaal mariyaa, oo si lid ku ah, waxay noqotaa weel xoog ah.

Inta sheydaanku kugu haysto fargeetihiisa, xoog ayaa lagu hayaa, taajkiina wuxuu ku haray khasnadda Ilaah.