ADFECTUS caro mea post Communionem trahens, imaginem habebam in extremis silvae densissimae et antiquae….

Vix per opaca virgulta movere valeo, Implicitus sum ramis et vineis. Attamen, radius occasionalis Solis per folia transfixus, faciem meam momentaneum in calore perfundens. Confestim confortata est anima mea, et desiderium consumpsit libertatem fuit opprimens.

Quam cupiam campos attingere apertos, Horridaque indomitos, ubi cor sine fine fugit, Et sine fine sunt coelum!

... tunc susurri audivi, quasi in hastili luminis gessisse;