வார்த்தையைப் படிக்கும் தாயும் குழந்தையும் - மைக்கேல் டி. ஓப்ரியன்
ஏன் "கத்தோலிக்கர்கள்" தங்களுக்கு மேரி தேவை என்று கூறுகிறார்களா?
ஒருவர் மற்றொரு கேள்வியை முன்வைப்பதன் மூலம் மட்டுமே இதற்கு பதிலளிக்க முடியும்: இயேசு ஏன் செய்தார் மேரி வேண்டுமா? நற்செய்தியை அறிவித்து, பாலைவனத்திலிருந்து வெளிவந்து, மாம்சத்தில் கிறிஸ்து செயல்பட்டிருக்க முடியாதா? நிச்சயமாக. ஆனால் கடவுள் ஒரு மனித உயிரினம், ஒரு கன்னி, ஒரு டீனேஜ் பெண் வழியாக வரத் தேர்ந்தெடுத்தார்.
ஆனால் இது அவரது பாத்திரத்தின் முடிவு அல்ல. இயேசு தனது தலைமுடி நிறத்தையும் அற்புதமான யூத மூக்கையும் தனது தாயிடமிருந்து பெற்றார் என்பது மட்டுமல்லாமல், அவரிடமிருந்து (மற்றும் ஜோசப்) பயிற்சி, ஒழுக்கம் மற்றும் அறிவுறுத்தலையும் பெற்றார். மூன்று நாட்கள் காணாமல் போன பிறகு இயேசுவை ஆலயத்தில் கண்டதும், வேதம் கூறுகிறது:
அவர் கீழே சென்றார் [மேரி மற்றும் ஜோசப்] நாசரேத்துக்கு வந்து, அவர்களுக்குக் கீழ்ப்படிந்தான்; அவனுடைய தாய் இதையெல்லாம் தன் இருதயத்தில் வைத்திருந்தாள். இயேசு ஞானத்திலும் வயதிலும் முன்னேறி, கடவுள் மற்றும் மனிதனுக்கு முன்பாக அருளினார். (லூக் 2: 51-52)
கிறிஸ்து அவளைத் தாய்க்கு தகுதியானவையாகக் கண்டால், அவள் நமக்குத் தகுதியானவள் அல்லவா? அது அப்படித் தோன்றும், ஏனென்றால் சிலுவையின் அடியில் இயேசு மரியாவை நோக்கி,
"பெண்ணே, இதோ, உன் மகன்." அப்பொழுது அவர் சீடரை நோக்கி, “இதோ, உங்கள் தாய்” என்றார். (ஜான் 19: 26-27)
கிறிஸ்தவ போதனைகளின் ஆரம்பத்திலிருந்தே, இயேசு மரியாளை திருச்சபையின் தாயாகக் கொடுத்தார் என்பதை நாம் அறிவோம். திருச்சபை கிறிஸ்துவின் உடலல்லவா? கிறிஸ்து திருச்சபையின் தலைவரல்லவா? அப்படியானால் மரியா ஒரு தலையின் தாயா, அல்லது முழு உடலின் தாயா?
கிரிஸ்துவரைக் கேளுங்கள்: உங்களுக்கு பரலோகத்தில் ஒரு தந்தை இருக்கிறார்; உங்களுக்கு ஒரு சகோதரர் இயேசு இருக்கிறார்; உங்களுக்கும் ஒரு தாய் இருக்கிறாள். அவள் பெயர் மேரி. நீ அவளை அனுமதித்தால், அவள் உன்னை வளர்ப்பாள், அவள் தன் மகனை வளர்த்தாள்.
மரியா இயேசுவின் தாயும், நம் அனைவருக்கும் தாயும் ஆவார், கிறிஸ்து மட்டுமே முழங்காலில் ஓய்வெடுத்தார்… அவர் நம்முடையவர் என்றால், நாம் அவருடைய சூழ்நிலையில் இருக்க வேண்டும்; அவர் இருக்கும் இடத்தில், நாமும் இருக்க வேண்டும், அவர் வைத்திருப்பது எல்லாம் நம்முடையதாக இருக்க வேண்டும், அவருடைய தாயும் எங்கள் தாய். -மார்டின் லூதர், சொற்பொழிவு, கிறிஸ்துமஸ், 1529.
