AS เมื่อเช้านี้ฉันเดินไปตามทางเดินเพื่อศีลมหาสนิทฉันรู้สึกราวกับว่าไม้กางเขนที่ฉันถือนั้นทำจากคอนกรีต
ขณะที่ฉันเดินกลับไปที่เก้าอี้นวมต่อไปสายตาของฉันก็จับจ้องไปที่ไอคอนของชายที่เป็นอัมพาตที่กำลังก้มลงมาที่เปลหาพระเยซู ทันทีที่ฉันรู้สึกอย่างนั้น ฉันเป็นคนที่เป็นอัมพาต.
คนที่ลดความเป็นอัมพาตผ่านเพดานเข้าสู่ที่ประทับของพระคริสต์ได้ทำเช่นนั้นโดยการทำงานหนักศรัทธาและความอุตสาหะ แต่เป็นเพียงคนอัมพาตเท่านั้นที่ไม่ทำอะไรเลยนอกจากจ้องมองไปที่พระเยซูอย่างหมดหนทางและมีความหวัง - ผู้ที่พระคริสต์ตรัสว่า
“ บาปของคุณได้รับการอภัย…. ลุกขึ้นหยิบเสื่อของคุณแล้วกลับบ้าน”
