THE son bir neçə gündə ruhum ətrafına lövbər bağlamış kimi hiss etdi ... sanki yorğunluğa getdikcə batdıqca Günəş işığının azalması ilə okean səthinə tərəf baxıram.
Eyni zamanda, ürəyimdən bir səs eşidirəm:
Təslim olmayın! Oyaq qalın ... bunlar Bəyin qayıdışından əvvəl yuxuya gedən on Bakirenin cənnət vəsvəsələri ...
Bəy təxirə salındıqca hamısı yuxuya getdi və yatdı. (Mat 25: 5)
Günün sonunda Oxuların İdarəsinə müraciət edib oxudum:
Rəbbin gəldiyi zaman ayıq-sayıq tapacağı qullar nə qədər mübarək, necə də şanslıdır. Gözləmə vaxtı mübarəkdir hər şeyi dolduran və hər şeyi aşan kainatı yaradan Rəbb üçün oyaq qaldığımızda.
Nə qədər arzulayıram ki, təvazökar qulumu məni tənbəllik yuxusundan oyatsın. Məni o ilahi eşq atəşi ilə alovlandırmasını nə qədər istərdim. Sevgisinin alovları ulduzların kənarında yanır; onun hədsiz ləzzətləri və ilahi atəş üçün həsrət içimdə hər zaman yanar!
Gecələr Rəbbimin məbədində fənərimi daim alovlandırmağa, Allahımın evinə girənlərin hamısına işıq saçmağa layiq olmağı arzulayıram. Rəbb, Oğlun İsa Məsih və mənim Allahım adına bəxş et ki, içimdə yanan və başqalarına işıq verən fənərim hər zaman yanar və sönməsin deyə tükənməyən sevgini ver. - St. Kolban, Saatlar Ayini, Cild IV, P. 382.
