ການ ສອງສາມມື້ທີ່ຜ່ານມາ, ວິນຍານຂອງຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກຄືກັບວ່າມີສະມໍຢູ່ອ້ອມມັນ…ຄືກັບວ່າຂ້າພະເຈົ້າຫລຽວເບິ່ງໄປທາງ ໜ້າ ຂອງມະຫາສະ ໝຸດ ຢູ່ທີ່ແສງແດດຈົມລົງ, ໃນຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈົມນ້ ຳ ເລິກກວ່າເກົ່າ.
ໃນເວລາດຽວກັນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງໃນໃຈຂອງຂ້ອຍເວົ້າວ່າ,
ຢ່າຍອມແພ້! ຕື່ນຕົວ…ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນການລໍ້ລວງຂອງສວນ, ຂອງຍິງສາວສິບຄົນທີ່ນອນຫລັບກ່ອນທີ່ເຈົ້າບ່າວຈະກັບມາ…
ໃນຂະນະທີ່ເຈົ້າບ່າວຖືກຊັກຊ້າ, ພວກເຂົາທຸກຄົນລ້ວນແຕ່ນອນຫລັບຢູ່. (ມັດທາຍ 25: 5)
ໃນຕອນທ້າຍຂອງມື້, ຂ້ອຍຫັນໄປຫາຫ້ອງການອ່ານແລະອ່ານວ່າ:
ຜູ້ທີ່ຮັບໃຊ້ທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະເຝົ້າລະວັງເມື່ອພຣະອົງສະເດັດມາຈະເປັນພອນຫລາຍ, ໂຊກດີຫລາຍສໍ່າໃດ. ພອນແມ່ນເວລາທີ່ລໍຄອຍ ໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາຕື່ນຕົວ ສຳ ລັບພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຜູ້ສ້າງຈັກກະວານ, ຜູ້ທີ່ເຕີມເຕັມທຸກສິ່ງແລະຂ້າມສິ່ງຂອງທັງ ໝົດ.
ວິທີທີ່ຂ້ອຍປາດຖະ ໜາ ວ່າລາວຈະປຸກຂ້ອຍ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ຖ່ອມຕົວຂອງລາວ, ຈາກການນອນຫລັບຂອງຄວາມໂລບ, ເຖິງແມ່ນວ່າຂ້ອຍບໍ່ມີຄ່າຫຍັງເລີຍ. ຂ້າພະເຈົ້າປາດຖະ ໜາ ຢາກໃຫ້ລາວສະແດງຄວາມເມດຕາຂ້າພະເຈົ້າດ້ວຍໄຟແຫ່ງຄວາມຮັກອັນສູງສົ່ງນັ້ນ. ແປວໄຟແຫ່ງຄວາມຮັກຂອງລາວລື່ນກາຍດວງດາວ; ຄວາມປາຖະ ໜາ ສຳ ລັບຄວາມຊື່ນຊົມທີ່ລົ້ນເຫຼືອຂອງມັນແລະໄຟອັນສູງສົ່ງຂອງມັນລຸກຢູ່ໃນຕົວຂ້ອຍ!
ຂ້າພະເຈົ້າປາດຖະ ໜາ ວ່າຂ້າພະເຈົ້າຄວນຈະມີໂຄມໄຟຂອງຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ຕະຫຼອດເວລາກາງຄືນໃນວິຫານຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ເພື່ອໃຫ້ແສງສະຫວ່າງແກ່ທຸກຄົນທີ່ເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້າແດ່ພຣະອົງເຈົ້າ, ຂ້າແດ່ພຣະອົງ, ໃນນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດພຣະບຸດຂອງທ່ານແລະພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ລົ້ມເຫລວເພື່ອໃຫ້ໂຄມໄຟຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ລຸກຢູ່ໃນຂ້າພະເຈົ້າແລະໃຫ້ແສງສະຫວ່າງແກ່ຄົນອື່ນ, ອາດຈະສະຫວ່າງສະ ເໝີ ແລະບໍ່ເຄີຍດັບສູນ. - ຕ. Columban, ສ. Liturgy of the Hours, ຮຸ່ນ IV, p 382
