ມີ ແມ່ນຊ່ວງເວລາທີ່ການທົດລອງມີຄວາມຮຸນແຮງ, ການລໍ້ລວງຢ່າງຮຸນແຮງ, ຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ອ້ອມຮອບ, ຄວາມຊົງ ຈຳ ນັ້ນແມ່ນຍາກຫຼາຍ ຂ້ອຍຢາກອະທິຖານ, ແຕ່ຈິດໃຈຂອງຂ້ອຍ ກຳ ລັງປັ່ນປ່ວນ; ຂ້ອຍຢາກພັກຜ່ອນ, ແຕ່ຮ່າງກາຍຂອງຂ້ອຍ ກຳ ລັງລຸກ; ຂ້ອຍຢາກເຊື່ອ, ແຕ່ຈິດວິນຍານຂອງຂ້ອຍ ກຳ ລັງແຂ່ງຂັນກັບຄວາມສົງໄສ ໜຶ່ງ ພັນຂໍ້. ບາງຄັ້ງ, ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຊ່ວງເວລາຂອງ ສົງຄາມຈິດວິນຍານ -ການໂຈມຕີໂດຍສັດຕູທີ່ຈະທໍ້ຖອຍໃຈແລະຂັບໄລ່ຈິດວິນຍານໄປສູ່ຄວາມບາບແລະຄວາມສິ້ນຫວັງ…ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມພຣະເຈົ້າໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ຈິດວິນຍານເຫັນຄວາມອ່ອນແອແລະຄວາມຕ້ອງການທີ່ບໍ່ ຈຳ ເປັນຂອງພຣະອົງ, ແລະດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເຂົ້າໃກ້ແຫຼ່ງແຫ່ງຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງມັນ.
ທ້າຍປີ Fr. George Kosicki, ໜຶ່ງ ໃນ“ ບັນພະບຸລຸດ” ຂອງການເຮັດໃຫ້ຂ່າວສານຂອງຄວາມເມດຕາອັນສູງສົ່ງທີ່ໄດ້ຖືກເປີດເຜີຍຕໍ່ເຊນ Faustina, ສົ່ງປື້ມປື້ມທີ່ມີພະລັງຂອງລາວມາໃຫ້ຂ້ອຍ, ອາວຸດຂອງ Faustina, ກ່ອນທີ່ລາວຈະເສຍຊີວິດໄປ. ສ. George ລະບຸປະສົບການຂອງການໂຈມຕີທາງວິນຍານທີ່ St Faustina ຜ່ານ:
ການໂຈມຕີທີ່ບໍ່ມີພື້ນຖານ, ການຫລີກລ້ຽງເອື້ອຍນ້ອງບາງຄົນ, ຄວາມເສົ້າສະຫລົດໃຈ, ການລໍ້ລວງ, ຮູບພາບແປກໆ, ບໍ່ສາມາດຈື່ຕົນເອງໃນການອະທິຖານ, ຄວາມສັບສົນ, ບໍ່ສາມາດຄິດ, ຄວາມເຈັບປວດແປກ, ແລະນາງຮ້ອງໄຫ້. - ຟ. George Kosicki, ອາວຸດຂອງ Faustina
ລາວຍັງໄດ້ລະບຸບາງສ່ວນຂອງການໂຈມຕີຂອງຕົນເອງລວມທັງການ“ ສະແດງຄອນເສີດ” ຂອງອາການເຈັບຫົວ…ຄວາມອິດເມື່ອຍ, ຈິດໃຈທີ່ຫລົງໄຫຼ, ຫົວ“ ຜີດິບ”, ການນອນຫຼັບໃນເວລາອະທິຖານ, ຮູບແບບການນອນບໍ່ສະ ໝໍ່າ ສະ ເໝີ, ນອກ ເໜືອ ຈາກຄວາມສົງໄສ, ການກົດຂີ່, ຄວາມກັງວົນ, ແລະເປັນຫ່ວງ. '
ໃນຊ່ວງເວລາເຊັ່ນນີ້, ພວກເຮົາອາດຈະບໍ່ຮູ້ຕົວກັບໄພ່ພົນ. ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດນຶກພາບວ່າຕົວເອງເປັນເພື່ອນສະ ໜິດ ຂອງພະເຍຊູຄືກັບໂຢຮັນຫຼືເປໂຕ; ພວກເຮົາຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ສົມຄວນຍິ່ງກວ່າຜູ້ຍິງທີ່ ກຳ ລັງບິດເບືອນຫລືການນອງເລືອດທີ່ແຕະຕ້ອງລາວ; ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ສຶກສາມາດເວົ້າກັບລາວຄືກັບຄົນຂີ້ທູດຫລືຄົນຕາບອດຂອງເບັດຊາອີດາ. ມີບາງເວລາທີ່ພວກເຮົາຮູ້ສຶກງ່າຍດາຍ ເປັນ ອຳ ມະພາດ.
ພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ ຳ ຫ້າ
ໃນ ຄຳ ອຸປະມາເລື່ອງຄົນເປັນ ອຳ ມະພາດ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ຢ່ອນລົງໄປທີ່ຕີນຂອງພະເຍຊູຜ່ານເພດານ, ຄົນເຈັບປ່ວຍບໍ່ໄດ້ເວົ້າຫຍັງເລີຍ. ພວກເຮົາສົມມຸດວ່າລາວຕ້ອງການທີ່ຈະໄດ້ຮັບການຮັກສາ, ແຕ່ແນ່ນອນວ່າລາວບໍ່ມີ ອຳ ນາດທີ່ຈະສາມາດ ນຳ ຕົວເອງໄປສູ່ຕີນຂອງພຣະຄຣິດ. ມັນແມ່ນລາວ ເພື່ອນ ຜູ້ທີ່ໄດ້ນໍາເອົາເຂົາກ່ອນຫນ້າຂອງຄວາມເມດຕາ.
"ຄົນເປັນ ອຳ ມະພາດ" ອີກຄົນ ໜຶ່ງ ແມ່ນລູກສາວຂອງຢາເຣັດ. ນາງ ກຳ ລັງຈະສິ້ນຊີວິດ. ເຖິງແມ່ນວ່າພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຂໍໃຫ້ເດັກນ້ອຍມາຫາເຮົາ," ນາງບໍ່ສາມາດ. ໃນຂະນະທີ່ Jarius ກຳ ລັງເວົ້າຢູ່, ນາງໄດ້ເສຍຊີວິດ…ແລະດັ່ງນັ້ນພະເຍຊູໄປຫານາງແລະປຸກລາວໃຫ້ຟື້ນຄືນຈາກຕາຍ.
ລາຊະໂລຍັງໄດ້ຕາຍຄືກັນ. ຫລັງຈາກພຣະຄຣິດໄດ້ປຸກລາວ, ລາຊະໂລໄດ້ລຸກຂຶ້ນຈາກອຸບໂມງຂອງລາວທັງມີຊີວິດແລະຖືກມັດໄວ້. ພະເຍຊູສັ່ງໃຫ້ ໝູ່ ເພື່ອນແລະຄອບຄົວມາເຕົ້າໂຮມກັນເອົາຜ້າຝັງສົບ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງນາຍຮ້ອຍຍັງເປັນຄົນທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດເຊິ່ງເກືອບຈະຕາຍ, ເຈັບ ໜັກ ຈົນບໍ່ສາມາດມາຫາພຣະເຢຊູເອງ. ແຕ່ນາຍຮ້ອຍບໍ່ໄດ້ຖືວ່າຕົນເອງສົມຄວນທີ່ຈະໃຫ້ພຣະເຢຊູເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງຕົນ, ທູນຂໍໃຫ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວພຽງແຕ່ ຄຳ ເວົ້າຂອງການຮັກສາເທົ່ານັ້ນ. ພະເຍຊູໄດ້ເຮັດແລະຂ້າໃຊ້ຜູ້ນັ້ນໄດ້ຫາຍດີແລ້ວ.
ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນຍັງມີ“ ໂຈນທີ່ດີ” ເຊິ່ງເປັນ“ ຄົນເປັນ ອຳ ມະພາດ”, ມືແລະຕີນຂອງລາວຖືກຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ.
“ ມິດຕະພາບ” ຂອງພໍ່ແມ່
ໃນແຕ່ລະຕົວຢ່າງເຫລົ່ານີ້, ມີ“ ເພື່ອນ” ຜູ້ທີ່ ນຳ ເອົາຈິດວິນຍານທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດເຂົ້າໄປໃນທີ່ປະທັບຂອງພຣະເຢຊູ. ໃນກໍລະນີ ທຳ ອິດ, ຜູ້ທີ່ຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດຕ່ ຳ ລົງເພດານແມ່ນສັນຍາລັກຂອງຊາວຄຼິດ ຖານະປະໂລຫິດ. ຜ່ານການສາລະພາບສິນລະລຶກ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມາຫາປະໂລຫິດ "ຄືກັບຂ້າພະເຈົ້າ," ແລະລາວ, ເຊິ່ງເປັນຕົວແທນຂອງພຣະເຢຊູ, ນຳ ຂ້າພະເຈົ້າໄປຫາພຣະບິດາຜູ້ທີ່ອອກສຽງ, ດັ່ງທີ່ພຣະຄຣິດໄດ້ກະ ທຳ ຕໍ່ຜູ້ທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດ:
ລູກ, ບາບຂອງເຈົ້າໄດ້ຖືກອະໄພແລ້ວ… (ມາລະໂກ 2: 5)
Jairus ເປັນຕົວແທນຂອງທຸກຄົນຜູ້ທີ່ອະທິຖານແລະອ້ອນວອນເພື່ອພວກເຮົາ, ລວມທັງຄົນທີ່ພວກເຮົາບໍ່ເຄີຍພົບ. ທຸກໆມື້, ໃນມະຫາສະມຸດໄດ້ກ່າວທົ່ວໂລກ, ຄຳ ອະທິຖານທີ່ຊື່ສັດ, "... ແລະຂ້າພະເຈົ້າຂໍຖາມນາງສາວມານດາທີ່ມີພອນ, ບັນດາທູດສະຫວັນແລະໄພ່ພົນທັງຫລາຍ, ແລະທ່ານອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າອະທິຖານເພື່ອຂ້າພະເຈົ້າຕໍ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ມີທູດສະຫວັນອີກອົງ ໜຶ່ງ ມາຢືນຢູ່ແທ່ນບູຊາ, ຖືເຄື່ອງຂຽນ ຄຳ. ພະອົງໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ ຈຳ ນວນຫຼວງຫຼາຍພ້ອມດ້ວຍ ຄຳ ອະທິດຖານຂອງຜູ້ບໍລິສຸດທັງ ໝົດ ຢູ່ເທິງແທ່ນ ຄຳ ທີ່ຢູ່ຕໍ່ ໜ້າ ບັນລັງ. ຄວັນຂອງທູບພ້ອມດ້ວຍ ຄຳ ອະທິຖານຂອງຜູ້ບໍລິສຸດໄດ້ຂຶ້ນໄປຕໍ່ ໜ້າ ພຣະເຈົ້າຈາກມືຂອງທູດ. (Rev 8: 3-4)
ມັນແມ່ນ ຄຳ ອະທິຖານຂອງພວກເຂົາທີ່ ນຳ ມາສູ່ຊ່ວງເວລາທີ່ກະທັນຫັນຂອງພຣະຄຸນໃນເວລາທີ່ພຣະເຢຊູ ມາຫາພວກເຮົາ ໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດເບິ່ງຄືວ່າຈະມາກັບພຣະອົງ. ຕໍ່ຜູ້ທີ່ ກຳ ລັງອະທິຖານແລະອ້ອນວອນ, ໂດຍສະເພາະ ສຳ ລັບຄົນທີ່ຮັກຜູ້ທີ່ຫລົງທາງໄປຈາກຄວາມເຊື່ອ, ພຣະເຢຊູກ່າວກັບພວກເຂົາຄືກັນກັບທີ່ລາວໄດ້ເຮັດກັບຢາອີລຶດ:
ບໍ່ຕ້ອງຢ້ານ; ພຽງແຕ່ມີສັດທາ. (ມກ. 5:36)
ສຳ ລັບພວກເຮົາຜູ້ທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດ, ອ່ອນແອແລະອ່ອນເພຍຫລາຍຄືກັບລູກສາວຂອງຢາເຣັດ, ພວກເຮົາຕ້ອງການພຽງແຕ່ເອົາໃຈໃສ່ກັບຖ້ອຍ ຄຳ ຂອງພຣະເຢຊູທີ່ຈະມາເຖິງ, ໃນຮູບແບບອື່ນຫລື, ແລະ ຢ່າປະຕິເສດພວກເຂົາອອກຈາກຄວາມພາກພູມໃຈຫລືຄວາມສົງສານຕົວເອງ:
ເປັນຫຍັງຄວາມວຸ້ນວາຍແລະຮ້ອງໄຫ້? ເດັກນ້ອຍບໍ່ໄດ້ຕາຍແຕ່ນອນຫລັບ…ຍິງສາວ, ຂ້ອຍບອກເຈົ້າວ່າ, ຈົ່ງລຸກຂື້ນເທາະ!”” [ພຣະເຢຊູ] ກ່າວວ່ານາງຄວນໄດ້ຮັບອາຫານບາງຢ່າງແກ່ນາງ. (Ml 5: 39, 41, 43)
ນັ້ນແມ່ນ, ພຣະເຢຊູກ່າວກັບຈິດວິນຍານທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດວ່າ:
ເປັນຫຍັງຄວາມວຸ້ນວາຍທັງ ໝົດ ແລະຮ້ອງໄຫ້ຄືກັບວ່າທ່ານຫາຍໄປ? ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ແມ່ນຜູ້ລ້ຽງທີ່ດີທີ່ໄດ້ມາຢ່າງແນ່ນອນ ສຳ ລັບແກະທີ່ເສຍໄປບໍ? ແລະນີ້ແມ່ນຂ້ອຍເອີຍ! ທ່ານບໍ່ຕາຍຖ້າ LIFE ພົບທ່ານ; ທ່ານບໍ່ໄດ້ສູນເສຍໄປຖ້າທາງ WAY ໄດ້ມາຫາທ່ານ; ທ່ານບໍ່ຂີ້ອາຍຖ້າຄວາມຈິງເວົ້າກັບທ່ານ. ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ, ຈິດວິນຍານ, ເອົາຜ້າປູຂອງເຈົ້າແລະຍ່າງໄປ!
ຄັ້ງ ໜຶ່ງ, ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ ໝົດ ຫວັງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຈົ່ມຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າວ່າ:“ ຂ້ອຍປຽບ ເໝືອນ ຕົ້ນໄມ້ທີ່ຕາຍແລ້ວ, ເຖິງແມ່ນວ່າມັນຖືກປູກໂດຍແມ່ນໍ້າທີ່ໄຫຼ, ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດແຕ້ມນໍ້າເຂົ້າໄປໃນຈິດວິນຍານຂອງຂ້ອຍ. ຂ້ອຍຍັງຕາຍ, ບໍ່ປ່ຽນແປງ, ບໍ່ມີ ໝາກ. ເຮັດແນວໃດຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເຊື່ອໄດ້ວ່າຂ້ອຍຖືກກ່າວໂທດ?” ການຕອບຮັບແມ່ນຕື່ນເຕັ້ນ - ແລະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕື່ນຂຶ້ນ:
ທ່ານມີຄວາມເສີຍເມີຍຖ້າທ່ານບໍ່ເຊື່ອວາງໃຈໃນຄວາມດີຂອງຂ້ອຍ. ມັນບໍ່ແມ່ນ ສຳ ລັບທ່ານທີ່ຈະ ກຳ ນົດເວລາຫລືລະດູທີ່ຕົ້ນໄມ້ຈະເກີດ ໝາກ. ຢ່າຕັດສິນຕົວເອງແຕ່ສືບຕໍ່ຢູ່ໃນຄວາມເມດຕາຂອງຂ້ອຍ.
ແລ້ວກໍ່ມີລາຊະໂລ. ເຖິງແມ່ນວ່າຈະຖືກປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນຈາກຕາຍ, ລາວຍັງຖືກມັດໄວ້ດ້ວຍຜ້າທີ່ຕາຍແລ້ວ. ລາວເປັນຕົວແທນຂອງຈິດວິນຍານຂອງຄຣິສຕຽນຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມລອດ - ຖືກປຸກໃຫ້ມີຊີວິດ ໃໝ່ - ແຕ່ຍັງຖືກຊັ່ງຊາຍ້ອນບາບແລະຄວາມຜູກພັນ, ໂດຍ“…ຄວາມວິຕົກກັງວົນຂອງໂລກແລະການລໍ້ລວງຂອງຄວາມຮັ່ງມີ [ທີ່] ກີດຂວາງພຣະ ຄຳ ແລະມັນຈະບໍ່ເກີດຜົນ” (ມັດທາຍ 13: 22). ຈິດວິນຍານດັ່ງກ່າວ ກຳ ລັງຍ່າງຢູ່ໃນຄວາມມືດ, ນັ້ນຄືເຫດຜົນ, ໃນເວລາເດີນທາງໄປທີ່ອຸບໂມງຂອງລາຊະໂລ, ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ:
ຖ້າຄົນ ໜຶ່ງ ຍ່າງໄປກາງເວັນລາວຈະບໍ່ສະດຸດເພາະເຫັນແສງສະຫວ່າງຂອງໂລກນີ້. ແຕ່ຖ້າຄົນ ໜຶ່ງ ຍ່າງໄປໃນຕອນກາງຄືນລາວຈະສະດຸດເພາະວ່າແສງສະຫວ່າງບໍ່ຢູ່ໃນຕົວລາວ. (ໂຢຮັນ 11: 9-10)
ຄົນທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດດັ່ງກ່າວແມ່ນຂື້ນກັບວິທີທີ່ຢູ່ນອກຕົວເອງເພື່ອປົດປ່ອຍລາວຈາກການຈັບກຸມຂອງຄວາມບາບ. ພຣະ ຄຳ ພີບໍລິສຸດ, ຜູ້ ກຳ ກັບວິນຍານ, ຄຳ ສອນຂອງໄພ່ພົນ, ຄຳ ເວົ້າຂອງສາລະພາບທີ່ສະຫລາດ, ຫລືຖ້ອຍ ຄຳ ແຫ່ງຄວາມຮູ້ຈາກອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງ…ນີ້ແມ່ນ ຄຳ ເວົ້າຂອງ ຄວາມຈິງ ທີ່ເອົາມາ ຊີວິດ ແລະຄວາມສາມາດໃນການຕັ້ງຄ່າ ໃໝ່ ວິທີການ. ຄຳ ເວົ້າທີ່ຈະຊ່ວຍປົດປ່ອຍລາວຖ້າລາວສະຫລາດແລະຖ່ອມຕົວພຽງພໍ
ປະຕິບັດຕາມ ຄຳ ແນະ ນຳ ຂອງພວກເຂົາ.
ຂ້າພະເຈົ້າເປັນການຟື້ນຄືນຊີວິດແລະເປັນຊີວິດ; ຜູ້ໃດທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາ, ເຖິງແມ່ນວ່າລາວຈະຕາຍ, ກໍ່ຈະມີຊີວິດຢູ່, ແລະທຸກຄົນທີ່ອາໄສແລະເຊື່ອໃນເຮົາຈະບໍ່ຕາຍ. (ໂຢຮັນ 11: 25-26)
ເມື່ອເຫັນຈິດວິນຍານດັ່ງກ່າວຕົກຢູ່ໃນຄວາມປາຖະ ໜາ ທີ່ເປັນພິດຂອງພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ຖືກກະຕຸ້ນໃຫ້ບໍ່ຖືກກ່າວໂທດແຕ່ເປັນຄວາມສົງສານ. ຢູ່ທີ່ອຸບໂມງຂອງລາຊະໂລ, ພະ ຄຳ ພີກ່າວວ່າ:
ພະເຍຊູຮ້ອງໄຫ້. (ໂຢຮັນ 11:35)
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງນາຍຮ້ອຍທະຫານເປັນຄົນພິການອີກປະການ ໜຶ່ງ, ບໍ່ສາມາດພົບພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃນເສັ້ນທາງຍ້ອນພະຍາດຂອງລາວ. ສະນັ້ນນາຍຮ້ອຍຄົນນີ້ໄດ້ມາແທນພະເຍຊູໂດຍກ່າວວ່າ,
ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ, ຢ່າ ທຳ ຮ້າຍຕົວທ່ານເອງ, ເພາະວ່າຂ້ານ້ອຍບໍ່ສົມຄວນທີ່ຈະໃຫ້ທ່ານເຂົ້າໄປໃນໃຕ້ຫລັງຄາຂອງຂ້ານ້ອຍ. ສະນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຖືວ່າຕົນເອງມີຄ່າຄວນທີ່ຈະມາຫາທ່ານ; ແຕ່ເວົ້າ ຄຳ ເວົ້າແລະໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຂ້ອຍຫາຍດີ. (ລູກາ 7: 6-7)
ນີ້ແມ່ນ ຄຳ ອະທິຖານອັນດຽວກັນທີ່ພວກເຮົາເວົ້າກ່ອນທີ່ຈະໄດ້ຮັບການສື່ສານທີ່ບໍລິສຸດ. ເມື່ອເຮົາອະທິຖານຈາກຫົວໃຈນີ້, ດ້ວຍຄວາມຖ່ອມຕົວແລະຄວາມໄວ້ວາງໃຈຄືກັບນາຍຮ້ອຍ, ພຣະເຢຊູຈະສະເດັດມາຕົວເອງ - ຮ່າງກາຍ, ເລືອດ, ຈິດວິນຍານແລະວິນຍານ - ເຖິງຈິດວິນຍານທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດ, ໂດຍກ່າວວ່າ:
ຂ້າພະເຈົ້າບອກທ່ານ, ບໍ່ແມ່ນແຕ່ຢູ່ໃນອິດສະຣາເອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບເຫັນຄວາມເຊື່ອເຊັ່ນນັ້ນ. (Lc 7: 9)
ຄຳ ເວົ້າດັ່ງກ່າວອາດເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ ສຳ ຄັນກັບຈິດວິນຍານທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດ, ຜູ້ທີ່ຕົກຢູ່ໃນສະພາບທາງວິນຍານຂອງລາວ, ຮູ້ສຶກຄືກັບແມ່ເທເຣເທັດທີ່ເຄີຍເຮັດ:
ສະຖານທີ່ຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ໃນຈິດວິນຍານຂອງຂ້ອຍແມ່ນຫວ່າງເປົ່າ. ບໍ່ມີພຣະເຈົ້າຢູ່ໃນຂ້ອຍ. ໃນເວລາທີ່ຄວາມເຈັບປວດຂອງຄວາມຍາວນານນັ້ນຍິ່ງໃຫຍ່ - ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍາວນານແລະຍາວນານຕໍ່ພຣະເຈົ້າ…ແລະແລ້ວມັນກໍ່ແມ່ນວ່າຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າລາວບໍ່ຕ້ອງການຂ້ອຍ - ລາວບໍ່ຢູ່ທີ່ນັ້ນ - ພຣະເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງການຂ້ອຍ. -Mother Teresa, ມາໂດຍແສງຂອງຂ້ອຍ, Brian Kolodiejchuk, MC; pg. .
ແຕ່ພຣະເຢຊູໄດ້ສະເດັດມາສູ່ຈິດວິນຍານຢ່າງແທ້ຈິງໂດຍຜ່ານຍານບໍລິສຸດ Eucharist. ເຖິງວ່ານາງຈະຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກ, ສັດທາທີ່ເປັນມະເລັງຂອງສັດທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດ, ຊຶ່ງບາງທີ "ຂະ ໜາດ ຂອງເມັດ ໝາກ ຫຸ່ງ," ໄດ້ຍ້າຍພູເຂົາໂດຍພຽງແຕ່ເປີດປາກຂອງນາງເພື່ອຮັບເອົາພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ເພື່ອນຂອງນາງ, ນາງ“ ນາຍຮ້ອຍ” ໃນຕອນນີ້ແມ່ນ ຄວາມຖ່ອມຕົວ:
ການເສຍສະລະຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ໂອ້ພະເຈົ້າ, ແມ່ນວິນຍານທີ່ ສຳ ນຶກຜິດ; ຫົວໃຈທີ່ຈິງໃຈແລະຖ່ອມຕົນ, ໂອ້ພຣະເຈົ້າ, ທ່ານຈະບໍ່ຫວັ່ນໄຫວ. (ຄຳ ເພງ 51:19)
ນາງບໍ່ຄວນສົງໃສວ່າພຣະອົງສະເດັດມາ, ເພາະນາງຮູ້ສຶກວ່າພຣະອົງຢູ່ເທິງລີ້ນຂອງນາງໃນການປອມຕົວເຂົ້າຈີ່ແລະເຫລົ້າ. ນາງຕ້ອງການພຽງແຕ່ເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈຂອງນາງຖ່ອມຕົວແລະເປີດໃຈເທົ່ານັ້ນ, ແລະພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະ“ ນັ່ງກິນເຂົ້າກັບນາງ” ຢູ່ໃຕ້ຫລັງຄາຂອງຫົວໃຈຂອງນາງ (ເບິ່ງ Rev 3: 20).
ແລະສຸດທ້າຍ, ມີ "ໂຈນທີ່ດີ." ໃຜເປັນເພື່ອນ“ ເພື່ອນ” ຜູ້ທີ່ ນຳ ຄົນທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດມາຫາພຣະເຢຊູ? ທຸກທໍລະມານ. ບໍ່ວ່າຈະເປັນຄວາມທຸກທີ່ເກີດຂື້ນໂດຍຕົວເຮົາເອງຫລືຄົນອື່ນ, ຄວາມທຸກທໍລະມານສາມາດເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຕົກຢູ່ໃນສະພາບສິ້ນຫວັງ. “ ໂຈນທີ່ບໍ່ດີ” ປະຕິເສດທີ່ຈະຍອມໃຫ້ຄວາມທຸກທໍລະມານເຮັດຄວາມບໍລິສຸດໃຫ້ສະອາດ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ລາວຕາບອດໃນການຮັບຮູ້ພຣະເຢຊູໃນທ່າມກາງມັນ. ແຕ່ວ່າ“ ໂຈນທີ່ດີ” ຍອມຮັບວ່າລາວແມ່ນຜູ້ນັ້ນ ບໍ່ ບໍລິສຸດແລະວ່າຕະປູແລະໄມ້ທີ່ຜູກມັດລາວແມ່ນວິທີການທີ່ຈະເຮັດ penance, ເພື່ອຍອມຮັບເອົາຄວາມປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າຢ່າງງຽບໆໃນການປອມຕົວຂອງຄວາມທຸກທໍລະມານ. ມັນແມ່ນຢູ່ໃນການປະຖິ້ມນີ້ທີ່ພຣະອົງໄດ້ຮັບຮູ້ໃບ ໜ້າ ຂອງພຣະເຈົ້າ, ຢູ່ໃກ້ໆພຣະອົງ.
ນີ້ແມ່ນຜູ້ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າອະນຸມັດ: ຄົນຕໍ່າຕ້ອຍແລະແຕກສະຫລາຍທີ່ສັ່ນສະເທືອນ ຄຳ ເວົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ…ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຮັບຟັງຄົນທີ່ຂັດສົນແລະບໍ່ໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງຢູ່ໃນຕ່ອງໂສ້ຂອງພວກເຂົາ. (ແມ່ນ 66: 2; Ps 69:34)
ມັນແມ່ນຢູ່ໃນຄວາມສິ້ນຫວັງນີ້ທີ່ລາວໄດ້ທູນຂໍໃຫ້ພຣະເຢຊູຈື່ລາວໄວ້ໃນເວລາທີ່ລາວເຂົ້າໄປໃນອານາຈັກຂອງພຣະອົງ. ແລະໃນ ຄຳ ເວົ້າທີ່ຄວນໃຫ້ຄົນບາບທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດ - ນອນຢູ່ເທິງຕຽງທີ່ລາວໄດ້ເຮັດໂດຍການກະບົດຂອງລາວ - ຄວາມຫວັງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ພຣະເຢຊູໄດ້ຕອບວ່າ:
ອາແມນ, ຂ້າພະເຈົ້າເວົ້າກັບທ່ານ, ມື້ນີ້ທ່ານຈະຢູ່ກັບຂ້ອຍໃນອຸທິຍານ. (ລູກາ 23:43)
ວິທີການ
ໃນແຕ່ລະກໍລະນີດັ່ງກ່າວ, ຄົນທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດໃນທີ່ສຸດກໍ່ລຸກຂຶ້ນແລະຍ່າງໄປມາອີກ, ລວມທັງໂຈນທີ່ດີ, ຫລັງຈາກເດີນທາງຜ່ານຮ່ອມພູແຫ່ງຄວາມມືດ, ໄດ້ຍ່າງໄປມາໃນບັນດາທົ່ງຫຍ້າລ້ຽງສັດສີຂຽວຂອງອຸທິຍານ.
ຂ້ອຍເວົ້າກັບເຈົ້າວ່າ, ລຸກຂຶ້ນ, ເອົາຜ້າປູຂອງເຈົ້າໄປ, ແລະກັບບ້ານ. (ມໂກ 2:11)
ເຮືອນ ສຳ ລັບພວກເຮົາແມ່ນງ່າຍດາຍ ຈະຂອງພຣະເຈົ້າ. ໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາອາດຈະຜ່ານໄລຍະເວລາທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດເປັນບາງຄັ້ງ, ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຮົາບໍ່ສາມາດລະລຶກເຖິງຕົວເຮົາເອງ, ພວກເຮົາຍັງສາມາດເລືອກທີ່ຈະຄົງຕົວຢູ່ໃນຄວາມປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ. ພວກເຮົາຍັງສາມາດເຮັດ ສຳ ເລັດ ໜ້າ ທີ່ຂອງເວລານີ້ໄດ້ເຖິງແມ່ນວ່າສົງຄາມ ກຳ ລັງລະເບີດໃນຈິດວິນຍານຂອງພວກເຮົາ. ເພາະວ່າແອກຂອງພຣະອົງແມ່ນງ່າຍແລະພາລະ ໜັກ ຈະເບົາ.” ແລະພວກເຮົາສາມາດເພິ່ງພາ“ ເພື່ອນ” ທີ່ພຣະເຈົ້າຈະສົ່ງພວກເຮົາໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງການ.
ມີຄົນທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດຄົນທີ VI. ມັນແມ່ນພະເຍຊູເອງ. ໃນຊົ່ວໂມງທີ່ຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງພຣະອົງ, ລາວ“ ເປັນ ອຳ ມະພາດ” ໃນ ທຳ ມະຊາດຂອງມະນຸດ, ດັ່ງນັ້ນການເວົ້າ, ໂດຍຄວາມໂສກເສົ້າແລະຄວາມຢ້ານກົວຕໍ່ເສັ້ນທາງທີ່ຢູ່ຕໍ່ ໜ້າ ພຣະອົງ.
“ ຈິດວິນຍານຂອງຂ້ອຍເສົ້າສະຫລົດໃຈ, ເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍ…” ລາວມີຄວາມທຸກທໍລະມານດັ່ງກ່າວແລະລາວໄດ້ອະທິຖານຢ່າງແຮງກ້າຈົນເຫື່ອຂອງລາວກາຍເປັນຄືກັບເລືອດທີ່ໄຫລອອກມາສູ່ພື້ນດິນ. (Mt 26: 38; ລກ 22:44)
ໃນລະຫວ່າງຄວາມທຸກທໍລະມານນີ້,“ ເພື່ອນ” ໄດ້ຖືກສົ່ງໄປຫາພຣະອົງ:
…ເພື່ອເພີ່ມ ກຳ ລັງໃຫ້ລາວມີທູດຈາກສະຫວັນມາປະກົດຕົວຕໍ່ລາວ. (Lc 22: 43)
ພຣະເຢຊູໄດ້ອະທິຖານວ່າ,
Abba, ພຣະບິດາ, ທຸກສິ່ງທີ່ເປັນໄປໄດ້ສໍາລັບທ່ານ. ເອົາຖ້ວຍນີ້ໄປຈາກຂ້ອຍ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງການ, ແຕ່ວ່າເຈົ້າຈະເປັນແນວໃດ. (ມກ. 14:36)
ດ້ວຍສິ່ງນັ້ນ, ພຣະເຢຊູໄດ້ລຸກຂຶ້ນແລະຍ່າງຢ່າງງຽບໆໄປຕາມເສັ້ນທາງຂອງພຣະປະສົງຂອງພຣະບິດາ. ຈິດວິນຍານທີ່ເປັນ ອຳ ມະພາດສາມາດຮຽນຮູ້ຈາກເລື່ອງນີ້. ເມື່ອເຮົາເມື່ອຍ, ຢ້ານ, ແລະສູນເສຍ ຄຳ ເວົ້າໃນຄວາມແຫ້ງແລ້ງຂອງການອະທິຖານ, ມັນພຽງພໍທີ່ຈະຢູ່ໃນໃຈຂອງພຣະບິດາໃນການທົດລອງ. ພຽງພໍທີ່ຈະດື່ມຈາກຄວາມທຸກທໍລະມານດ້ວຍຄວາມເຊື່ອທີ່ຄ້າຍຄືກັບເດັກນ້ອຍຂອງພຣະເຢຊູຢ່າງງຽບໆ:
ຖ້າເຈົ້າຮັກສາຂໍ້ ຄຳ ສັ່ງຂອງເຮົາເຈົ້າຈະຮັກສາຕົວໄວ້ໃນຄວາມຮັກຂອງຂ້ອຍຄືກັນກັບທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮັກສາ ຄຳ ສັ່ງຂອງພໍ່ແລະຮັກສາຕົວໄວ້ໃນຄວາມຮັກຂອງພະອົງ. (ໂຢຮັນ 15:10)
ຈັດພີມມາຄັ້ງ ທຳ ອິດວັນທີ 11 ພະຈິກ 2010.
ການອ່ານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ
ຄວາມສະຫງົບສຸກໃນການມີ, ບໍ່ແມ່ນການຂາດ
ກ່ຽວກັບຄວາມທຸກ, Seas ສູງ
ຊຸດຂອງການຂຽນກ່ຽວກັບຄວາມຢ້ານກົວ: ເປັນ ອຳ ມະພາດດ້ວຍຄວາມຢ້ານ
