அந்த பிரகாசிக்கும் சந்திரன்

அது நிலவு என்றென்றும் நிலைநாட்டப்படும்,
பரலோகத்தில் உண்மையுள்ள சாட்சியாக. (சங்கீதம் 59:57)

கடந்த இரவு நான் சந்திரனைப் பார்த்தபோது, ​​ஒரு எண்ணம் என் மனதில் வெடித்தது. பரலோக உடல்கள் மற்றொரு யதார்த்தத்தின் ஒப்புமைகள்…

மேரி சந்திரன் இது குமாரனாகிய இயேசுவை பிரதிபலிக்கிறது. குமாரன் ஒளியின் மூலமாக இருந்தாலும், மரியா அவரை மீண்டும் நம்மிடம் பிரதிபலிக்கிறார். அவளைச் சுற்றியுள்ள எண்ணற்ற நட்சத்திரங்கள்-புனிதர்கள், அவளுடன் வரலாற்றை ஒளிரச் செய்கிறார்கள்.

சில சமயங்களில், நம்முடைய துன்பத்தின் எல்லைக்கு அப்பால் இயேசு "மறைந்து" போகிறார். ஆனால் அவர் நம்மை விட்டு விலகவில்லை: இந்த நேரத்தில் அவர் மறைந்துவிட்டதாகத் தெரிகிறது, இயேசு ஏற்கனவே ஒரு புதிய அடிவானத்தில் நம்மை நோக்கி ஓடிக்கொண்டிருக்கிறார். அவருடைய இருப்பு மற்றும் அன்பின் அடையாளமாக, அவர் நம்மைத் தன் தாயையும் விட்டுவிட்டார். தன் மகனின் உயிரைக் கொடுக்கும் சக்தியை அவள் மாற்றுவதில்லை; ஆனால் ஒரு கவனமான தாயைப் போலவே, அவள் இருளை ஒளிரச் செய்கிறாள், அவர் உலகின் வெளிச்சம் என்பதை நமக்கு நினைவூட்டுகிறார்… மேலும் நம்முடைய இருண்ட தருணங்களில் கூட அவருடைய கருணையை ஒருபோதும் சந்தேகிக்கக்கூடாது.

இந்த "காட்சி வார்த்தையை" நான் பெற்ற பிறகு, பின்வரும் வசனம் ஒரு படப்பிடிப்பு நட்சத்திரத்தைப் போல ஓடியது:

A great sign appeared in the sky, a woman clothed with the sun, with the moon under her feet, and on her head a crown of twelve stars. - வெளிப்படுத்துதல் 12: 1