கலிலேயா கடலில் புயலில் கிறிஸ்து, லுடால்ப் பேக்குய்சென், 1695

IT கடைசி வைக்கோல் போல உணர்ந்தேன். எங்கள் வாகனங்கள் ஒரு சிறிய அதிர்ஷ்டத்தை செலவழித்து வருகின்றன, பண்ணை விலங்குகள் நோய்வாய்ப்பட்டு மர்மமான முறையில் காயமடைந்து வருகின்றன, இயந்திரங்கள் தோல்வியடைந்து வருகின்றன, தோட்டம் வளரவில்லை, காற்று புயல்கள் பழ மரங்களை அழித்தன, எங்கள் அப்போஸ்தலேட் பணம் இல்லாமல் போய்விட்டது . மரியான் மாநாட்டிற்காக கலிபோர்னியாவுக்கு எனது விமானத்தை பிடிக்க கடந்த வாரம் நான் பந்தயத்தில் ஈடுபட்டபோது, ​​வாகனம் ஓட்டும் இடத்தில் நிற்கும் என் மனைவியிடம் நான் துன்பத்தில் அழுதேன்: நாம் ஒரு சுதந்திர வீழ்ச்சியில் இருப்பதை இறைவன் பார்க்கவில்லையா?

நான் கைவிடப்பட்டதாக உணர்ந்தேன், அதை இறைவன் அறிந்து கொள்ளட்டும். இரண்டு மணி நேரம் கழித்து, நான் விமான நிலையத்திற்கு வந்து, வாயில்களைக் கடந்து, விமானத்தில் என் இருக்கையில் குடியேறினேன். கடந்த மாத பூமியும் குழப்பமும் மேகங்களுக்கு அடியில் விழுந்ததால் நான் என் ஜன்னலை வெளியே பார்த்தேன். “ஆண்டவரே, நான் யாரிடம் செல்வேன்? நித்திய ஜீவனின் வார்த்தைகள் உங்களிடம் உள்ளன… ”

வாசிப்பு தொடர்ந்து →