அன்பின் குறுக்கு

 

செய்ய ஒருவரின் குறுக்கு வழியை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள் மற்றவரின் அன்பிற்காக தன்னை முழுவதுமாக காலி செய்யுங்கள். இயேசு இதை வேறு விதமாகக் கூறினார்:

இது என் கட்டளை: நான் உன்னை நேசிப்பதைப் போல ஒருவரை ஒருவர் நேசிக்கவும். ஒருவரின் நண்பர்களுக்காக ஒருவரின் உயிரைக் கொடுப்பதற்கு இதைவிட பெரிய அன்பு யாருக்கும் இல்லை. (யோவான் 15: 12-13)

இயேசு நம்மை நேசித்ததைப் போல நாம் நேசிக்க வேண்டும். முழு உலகிற்கும் ஒரு பணியாக இருந்த அவரது தனிப்பட்ட பணியில், அது சிலுவையில் மரணம் சம்பந்தப்பட்டது. ஆனால், தாய்மார்கள், தந்தைகள், சகோதரிகள், சகோதரர்கள், பாதிரியார்கள் மற்றும் கன்னியாஸ்திரிகளாகிய நாம் எப்படி இப்படி ஒரு தியாகத் தியாகத்திற்கு அழைக்கப்படாதபோது நேசிக்கிறோம்? இயேசு கல்வாரியில் மட்டுமல்ல, ஒவ்வொரு நாளும் அவர் நம்மிடையே நடந்து செல்லும்போது இதை வெளிப்படுத்தினார். புனித பால் சொன்னது போல, "அவர் தன்னை வெறுமையாக்கிக் கொண்டார், அடிமையின் வடிவத்தை எடுத்துக் கொண்டார் ..." ^[1](பிலிப்பியர் 2: 5-8 எப்படி?

இன்றைய நற்செய்தியில் (வழிபாட்டு நூல்கள் இங்கே), பிரசங்கித்தபின் கர்த்தர் ஜெப ஆலயத்தை விட்டு வெளியேறி சீமோன் பேதுருவின் வீட்டிற்குச் சென்றது எப்படி என்பதைப் படித்தோம். ஆனால் ஓய்வெடுப்பதைக் காட்டிலும், உடனடியாக குணமடைய இயேசு அழைக்கப்பட்டார். தயங்காமல், இயேசு சீமோனின் தாய்க்கு ஊழியம் செய்தார். அன்று மாலை, சூரிய அஸ்தமனத்தில், முழு நகரமும் அவருடைய வாசலில் திரும்பியது போல் தோன்றியது-நோய்வாய்ப்பட்ட, நோயுற்ற, மற்றும் பேய் பிடித்தது. மற்றும் "அவர் பலரை குணப்படுத்தினார்." எந்தவொரு தூக்கமும் இல்லாமல், விடியற்காலையில் இயேசு மிக விரைவாக எழுந்தார் "அவர் ஜெபித்த வெறிச்சோடிய இடம்." ஆனால் பின்னர்…

சீமோனும் அவருடன் இருந்தவர்களும் அவரைப் பின்தொடர்ந்து அவரைக் கண்டதும், “எல்லோரும் உங்களைத் தேடுகிறார்கள்” என்றார். 

“காத்திருக்கச் சொல்லுங்கள்” அல்லது “எனக்கு சில நிமிடங்கள் கொடுங்கள்” அல்லது “நான் சோர்வாக இருக்கிறேன்” என்று இயேசு சொல்லவில்லை. என்னை தூங்க விடுங்கள். ” மாறாக, 

அருகிலுள்ள கிராமங்களுக்குச் செல்வோம், அங்கேயும் நான் பிரசங்கிக்கலாம். இந்த நோக்கத்திற்காக நான் வந்திருக்கிறேன்.

இயேசு தம்முடைய அப்போஸ்தலர்களுக்கு அடிமையாகவும், இடைவிடாமல் அவரைத் தேடிய மக்களுக்கு அடிமையாகவும் இருப்பது போலாகும். 

எனவே, உணவுகள், உணவு மற்றும் சலவை ஆகியவை இடைவிடாமல் எங்களை அழைக்கின்றன. எங்கள் ஓய்வையும் ஓய்வையும் சீர்குலைக்கவும், சேவை செய்யவும், மீண்டும் சேவை செய்யவும் அவர்கள் நம்மை அழைக்கிறார்கள். எங்கள் குடும்பங்களுக்கு உணவளிக்கும் மற்றும் பில்களை செலுத்தும் எங்கள் தொழில் விடியற்காலையில் எங்களை அழைக்கிறது, வசதியான படுக்கைகளிலிருந்து எங்களை இழுத்து, எங்கள் சேவைக்கு கட்டளையிடுகிறது. பின்னர் எதிர்பாராத கோரிக்கைகள் மற்றும் கதவுகளைத் தட்டுவது, நேசிப்பவரின் நோய், கார் பழுதுபார்ப்பு தேவை, நடைபாதையில் திண்ணை தேவை, அல்லது வயதான பெற்றோருக்கு உதவி மற்றும் ஆறுதல் தேவைப்படும். சிலுவை உண்மையில் நம் வாழ்வில் வடிவம் பெறத் தொடங்குகிறது. அப்போதுதான் அன்பின் நகங்கள் மற்றும் சேவை நம்முடைய பொறுமை மற்றும் தர்மத்தின் வரம்புகளைத் துளைக்கத் தொடங்குகிறது, மேலும் இயேசு நேசித்ததைப் போல நாம் உண்மையில் எந்த அளவிற்கு நேசிக்கிறோம் என்பதை வெளிப்படுத்துகிறோம். 

ஆமாம், சில நேரங்களில் கல்வாரி சலவை ஒரு மலை போல் தெரிகிறது. 

இந்த தினசரி கல்வாரிகள் நம் தொழிலுக்கு ஏற்ப ஏற அழைக்கப்படுகின்றன-அவை நம்மையும் நம்மைச் சுற்றியுள்ள உலகையும் மாற்றியமைக்க வேண்டுமானால்-அவை அன்போடு செய்யப்பட வேண்டும். காதல் தயங்குவதில்லை. அது அழைக்கும் தருணத்தின் கடமைக்கு உயர்கிறது, அதன் சொந்த நலன்களை விட்டுவிட்டு, மற்றவரின் தேவைகளை நாடுகிறது. அவர்களின் கூட நியாயமற்றது தேவை.

படித்த பின்பு சிலுவை, சிலுவை!, அன்றிரவு தனது இரவு விருந்துக்காக நெருப்பிடம் தீவைக்கும்படி அவரது மனைவி கேட்டபோது அவர் எப்படி தயங்கினார் என்பதை ஒரு வாசகர் பகிர்ந்து கொண்டார்.

இது வீட்டிலிருந்து வெளியே அனைத்து சூடான காற்றையும் உறிஞ்சிவிடும். நான் அவளுக்கு தெரியப்படுத்தினேன். அன்று காலையில், எனக்கு ஒரு கோப்பர்நிக்கன் ஷிப்ட் இருந்தது. என் இதயம் மாறியது. இதை ஒரு நல்ல மாலை ஆக்குவதற்கு அந்தப் பெண் நிறைய வேலைகளைச் செய்துள்ளார். அவள் நெருப்பை விரும்பினால், அவளை நெருப்பாக ஆக்குங்கள். அதனால் நான் செய்தேன். எனது தர்க்கம் தவறானது என்று அல்ல. அது காதல் அல்ல.

நான் எத்தனை முறை இதைச் செய்திருக்கிறேன்! இந்த அல்லது அந்தக் கோரிக்கை சரியான நேரமற்றது, நியாயமற்றது, நியாயமற்றது என்பதற்கான சரியான காரணங்களை நான் கொடுத்திருக்கிறேன்… இயேசுவும் அவ்வாறே செய்திருக்க முடியும். அவர் இரவு பகலாக சேவை செய்து வந்தார். அவருக்கு ஓய்வு தேவைப்பட்டது… ஆனால் அதற்கு பதிலாக, அவர் தன்னை வெறுமையாக்கி அடிமையாக ஆனார். 

நாம் அவருடன் ஐக்கியமாக இருக்கிறோம் என்பதை நாம் அறிந்திருக்கலாம்: அவரிடத்தில் நிலைத்திருப்பதாகக் கூறும் எவரும் அவர் வாழ்ந்தபடியே வாழ வேண்டும். (1 யோவான் 2: 5)

சிலுவையைக் கண்டுபிடிப்பதற்காக நாங்கள் பெரிய விரதங்களையும் சோதனைகளையும் மேற்கொள்ளத் தேவையில்லை என்பதை நீங்கள் காண்கிறீர்கள். இது ஒவ்வொரு நாளும் கணத்தின் கடமையில், நமது இவ்வுலக பணிகள் மற்றும் கடமைகளில் நம்மைக் காண்கிறது. 

இது அவருடைய கட்டளைகளின்படி நடப்பதே அன்பு; ஆரம்பத்தில் இருந்தே நீங்கள் கேள்விப்பட்டபடி, நீங்கள் நடக்க வேண்டிய கட்டளை இது. (2 யோவான் 1: 6)

பசித்தோருக்கு உணவளிக்கவும், நிர்வாணமாக ஆடை அணியவும், நோயுற்றவர்களையும் சிறைச்சாலையையும் சந்திக்கும்போதெல்லாம் நாம் உணவு சமைக்கும்போதோ, சலவை செய்யும் போதும், அல்லது கவலைகளுக்கு நம் கவனத்தை திசை திருப்பும்போதும் கிறிஸ்துவின் கட்டளைகளை நாம் நிறைவேற்றவில்லையா? எங்கள் குடும்பத்திற்கும் அயலவர்களுக்கும் சுமையாக இருக்கிறதா? இந்த விஷயங்களை நாம் அன்போடு செய்யும்போது, ​​நம்முடைய சுய நலன்களுக்காகவோ அல்லது ஆறுதலுக்காகவோ அக்கறை இல்லாமல், நாம் அவர்களுக்கு மற்றொரு கிறிஸ்துவாக மாறுகிறோம்… மேலும் உலகத்தைப் புதுப்பிப்பதைத் தொடர்கிறோம்.

அவசியமானது என்னவென்றால், சாமுவேலைப் போன்ற ஒரு இதயம் நமக்கு இருக்கிறது. இன்றைய முதல் வாசிப்பில், ஒவ்வொரு முறையும் நள்ளிரவில் தனது பெயரைக் கேட்டபோது, ​​அவர் தூக்கத்திலிருந்து குதித்து தன்னை முன்வைத்தார்: "இதோ நான் இருக்கிறேன்." ஒவ்வொரு முறையும் எங்கள் குடும்பங்கள், தொழில்கள் மற்றும் கடமைகள் நம் பெயரை அழைக்கும் போது, ​​நாமும் சாமுவேலைப் போல… இயேசுவைப் போல குதித்து, “இதோ நான் இருக்கிறேன். நான் உங்களுக்கு கிறிஸ்துவாக இருப்பேன். ”  

இதோ, நான் வருகிறேன்… என் கடவுளே, உம்முடைய சித்தத்தைச் செய்வது என் மகிழ்ச்சி, உங்கள் சட்டம் என் இருதயத்திற்குள் இருக்கிறது! (இன்றைய சங்கீதம்)

 

தொடர்புடைய வாசிப்பு

தற்போதைய தருணத்தின் சாக்ரமென்ட்

தருணத்தின் கடமை

தருணத்தின் ஜெபம் 

டெய்லி கிராஸ்

 

எங்கள் அமைச்சகம் இந்த புதிய ஆண்டை கடனில் தொடங்கியுள்ளது. 
எங்கள் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்ய உதவியதற்கு நன்றி.

 

இல் மார்க்குடன் பயணம் செய்ய தி இப்போது சொல்,
கீழே உள்ள பேனரைக் கிளிக் செய்க பதிவு.
உங்கள் மின்னஞ்சல் யாருடனும் பகிரப்படாது.