காலமற்றது

மாஸ் வாசிப்புகளில் இப்போது சொல்
செப்டம்பர் 26, 2014 க்கு
தெரிவு. நினைவு புனிதர்கள் காஸ்மாஸ் மற்றும் டாமியன்

வழிபாட்டு நூல்கள் இங்கே

அங்கே எல்லாவற்றிற்கும் ஒரு நியமிக்கப்பட்ட நேரம். ஆனால் வித்தியாசமாக, இது ஒருபோதும் இப்படி இருக்க வேண்டும் என்று கருதப்படவில்லை.

அழுவதற்கு ஒரு நேரம், சிரிக்க ஒரு நேரம்; துக்க ஒரு நேரம், மற்றும் நடனமாட ஒரு நேரம். (முதல் வாசிப்பு)

வேத எழுத்தாளர் இங்கே பேசுவது நாம் நிறைவேற்ற வேண்டிய கட்டாய அல்லது தடை அல்ல; மாறாக, அலைகளின் வீக்கம் மற்றும் ஓட்டம் போன்ற மனித நிலை மகிமையாக உயர்கிறது… துக்கத்தில் இறங்குவதற்கு மட்டுமே.

கொல்ல ஒரு காலம், குணமடைய ஒரு காலம்; கிழிக்க ஒரு நேரம், மற்றும் கட்ட ஒரு நேரம்.

இது மனித நிலையின் சோகமான கதை, துன்பங்களுக்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் நகர்கிறது, ஒருபோதும் மகிழ்ச்சியிலிருந்து வெகு தொலைவில் இல்லை, வலியிலிருந்து ஒருபோதும் தொலைவில் இல்லை - ஒருபோதும் கடவுளால் நோக்கப்படவில்லை.

நேசிக்க ஒரு காலம், வெறுக்க ஒரு காலம்; போரின் காலம், சமாதான காலம்.

ஓ, இந்த காயத்தை என் இதயத்தில் எவ்வளவு அடிக்கடி உணர்கிறேன்! ஒரு நாள் நான் அவளை விடுவிக்க வேண்டியிருக்கும் என்பதை அறிந்து ஒரு குழந்தையைப் பெற்றெடுக்கும் காயம்; சில நாள் நான் அவளை அடக்கம் செய்ய வேண்டியிருக்கும் என்பதை அறிந்த என் மனைவியைப் பிடித்துக் கொண்ட காயம்; குடும்பத்தினருடனும் நண்பர்களுடனும் சந்தோஷமாக மீண்டும் இணைந்ததன் காயம், விரைவில் நாம் பிரிந்து செல்ல வேண்டும் என்பதை அறிவது; இலையுதிர் காலம் இறுதியில் அதை எடுத்துச் செல்லும் என்பதை அறிந்த வசந்தத்தின் வாசனையின் காயம். சில நேரங்களில் நான் கூக்குரலிடுகிறேன், “ஆண்டவரே, இந்த வாழ்க்கை சில சமயங்களில் மிகவும் வேதனையாக இருக்கிறது! இது ஏன் இப்படி இருக்க வேண்டும் ?! ”

பதில் இது:

அவர் எல்லாவற்றையும் அதன் நேரத்திற்கு ஏற்றதாக ஆக்கியுள்ளார், மற்றும் காலமற்றதை அவர்களின் இதயங்களில் வைத்துள்ளது, மனிதன் எப்போதும் கண்டுபிடிக்காமல், ஆரம்பம் முதல் இறுதி வரை, கடவுள் செய்த வேலையை.

நேரம் நமக்கு விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்துகிறது காலமற்ற. வாழ்க்கையின் உயர்வுகளும் தாழ்வும் தொடர்ந்து இந்த வாழ்க்கைக்கு அப்பாற்பட்டதை நோக்கிச் செல்கின்றன - முந்தையவை, பரலோக வாசனை திரவியத்தை நம்மிடம் கொண்டு செல்கின்றன, அதே சமயம் பூமியின் வாசனையைத் தாண்டி இன்னும் அதிகமாக இருப்பதை நமக்கு நினைவூட்டுகிறது. உண்மையில், பாவமும் மரணமும் மனிதனின் நாட்களை அளவிட்டன. ஆகவே, கடவுள் அந்தக் கால மணல்களை எடுத்துக்கொண்டு, ஒவ்வொன்றாக, நிமிடத்திற்கு நிமிடமாக எண்ணியுள்ளார், இதனால் கடந்த காலங்களில் என்றென்றும் விழும் ஒவ்வொரு தானியமும் நாம் அவருடன் நித்தியத்தில் இருப்பதற்கான சாத்தியத்தை நோக்கி செயல்பட முடியும்.

சிரிக்க ஒரு நேரமாக இருந்தாலும், அழுவதற்கான நேரமாக இருந்தாலும் ஒவ்வொரு நாளும் எவ்வளவு விலைமதிப்பற்றது. ஏனென்றால், ஒவ்வொரு மணிநேரமும் எனக்குள் காத்திருக்கும் காலமற்ற விதைக்குள் செல்கிறது.

சகோதரர்களே, நான் என் பங்கைக் கைப்பற்றியதாக நான் கருதவில்லை. ஒரே ஒரு விஷயம்: பின்னால் இருப்பதை மறந்துவிட்டு, முன்னால் இருப்பதை நோக்கி முன்னேறி, கிறிஸ்து இயேசுவில், இலக்கை நோக்கிய எனது முயற்சியைத் தொடர்கிறேன், கடவுளின் மேல் அழைப்பின் பரிசு. (பிலி 3: 13-14)

நான் நினைவில் கொள்ளத் தவறினால்; நான் என் நேரத்தை பாவத்தில் கழித்திருந்தால்; கடவுளின் பிள்ளை என்ற எனது கண்ணியத்தை நான் மறந்துவிட்டால்… அடுத்த நிமிடமே நான் அவரை நோக்கி திரும்பி, காலமற்ற நீரோட்டத்தில் மீண்டும் நுழைய முடியும், முரண்பாடாக, காலத்தின் மூலம் மட்டுமே. ஆகையால், என் துயரத்தின் அழுகை நம்பிக்கையின் அழுகையாக மாறும் I நான் எதிர்கொள்ளும் சிலுவையாக இருந்தாலும், நான் சுமக்கும் சிலுவையாக இருந்தாலும்.

நான் நம்புகிற கர்த்தர், என் பாறை, என் கருணை மற்றும் கோட்டை, என் கோட்டை, என்னை விடுவிப்பவர், என் கேடயம், ஆசீர்வதிக்கப்படுவார். (இன்றைய சங்கீதம்)