የፓሪስ ተአምር

I ሮም ውስጥ ያለው ትራፊክ የዱር ነው ብሎ ያስብ ነበር ግን ፓሪስ እብድ ይመስለኛል ፡፡ ከአሜሪካ ኤምባሲ አባል ጋር ለእራት ለመብላት ሁለት ሙሉ መኪኖችን ይዘን ወደ ፈረንሣይ ዋና ከተማ ደረስን ፡፡ በዚያው ምሽት የመኪና ማቆሚያ ቦታዎች በጥቅምት ወር እንደ በረዶ እምብዛም ስለሌሉ እኔ እና ሌላኛው ሾፌር የሰው ሰቀላችንን አውርደን ክፍት ቦታ እንደሚኖር ተስፋ በማድረግ በአጥቢያው ዙሪያ መጓዝ ጀመርን ፡፡ ያኔ ነው የሆነው. የሌላውን መኪና ቦታ አጣሁ ፣ በተሳሳተ አቅጣጫ ተጓዝኩ ፣ እና በድንገት ጠፋሁ ፡፡ በጠፈር ውስጥ እንዳልተያያዘ የጠፈር ተጓዥ ፣ የፓሪስያን ትራፊክ የማያቋርጥ ፣ የማያቋርጥ ፣ የተዘበራረቀ ጅረት ምህዋር ውስጥ መመጠጥ ጀመርኩ ፡፡

ሞተር ብስክሌቶች በመኪናዬ በሁለቱም በኩል ከበሮቼ ኢንች ውስጥ ይመጣሉ። የሞት ምኞት ነበራቸው ወይ ይሄ የተለመደ ነው ብዬ አሰብኩ። ምንም የተለመደ ነገር አይመስልም. ትራፊኩ ሰብአዊነት የጎደለው ፣የብቃት ህልውና ፣ሁሉም ሰው ለራሱ። መኪኖች በነፃነት ቆረጡኝ። አደባባዩ ላይ አሽከርካሪዎች ከቆሻሻ ቱቦ ውስጥ እንደሚጣደፉ የአይጥ ጅረት ወደ ጎን ጎዳናዎች ይጎርፋሉ። በሰባት ልጆች እና በ40 ማይል በሰአት ላይ ባለ 60 ጫማ አስጎብኝ አውቶብስ ከሰባት ልጆች እና ሚስት ጋር በLA ፍሪዌይ ላይ ነዳሁ። ያ በንፅፅር የእሁድ መንዳት ነበር።

ድንገት የከተማ ምድረ በዳ ወደሚገኝ ጥቁር ጉድጓድ ውስጥ መሻገሪያን እያሻገርኩ ሳለ የሞባይል ስልኩ ጮኸ። የኢንባሲው እንግዳዬ ነበር። “አውቶቡስ ተሳፍራለሁ” ሲል ይቅርታ ጠየቀ። “እንዴት እንደምመራህ እንዳላውቅ እነዚህን መንገዶች አልነዳም። ኧረ... ያለህበትን መንገድ ስም መስጠት ትችላለህ??" በዙሪያዬ የሚፈጠረውን ሁከት እያየሁ በመንገዴ ላይ ለመቆየት እየሞከርኩ ነው (ቢያንስ ለእኔ ግርግር)፣ የመንገድ ምልክቶችንም ማየት አልቻልኩም! "የሚያብቡ ምልክቶች የት አሉ??" ተስፋ ቆርጬ ጠየኩ። "መመልከት አለብህ…. ለማየት ይከብዳሉ… እኔ…” ሌላ ነገር ተናግሯል፣ ሁሉንም ሲናገር የድምፁ ቃና። አሁን ብቻህን ነህ. ሁለታችንም እናውቀዋለን። ሌላኛው መኪና እዚያ ለመድረስ ሁሉንም ማሰስ ስላደረገ የተመለሰበትን መንገድ ለማግኘት ተአምር ይጠይቃል።

በጎን መንገድ ጠፋሁ ከሌሎች ትራፊክ ቀድመው ለመቁረጥ የሚሞክር ታክሲን ተከትሎ። ለአንድ አፍታ መኪና ማቆም፣ መተንፈስ እና ማሰብ ቻልኩ። ያን ጊዜ ነው በልቤ፡-

ማርቆስ ድምፄን ማዳመጥ አለብህ። በሚመጣው ትርምስ እኔን መስማት መማር አለብህ…

ገብቶኛል. እሺ ጌታ። በመቀመጫዬ ተቀምጬ ተነሳሁ እና የሬዲዮ ጣቢያ ጣፋጩን ቦታ በአሮጌ ሮታሪ ኖብ መቀበያ ላይ እንደማግኘት አይነት ግልጽነት ወደ ነፍሴ ሲገባ ተሰማኝ። አሁን የመመሪያ ስሜቴ ደመናማ በሆነው ምሽት ሙሉ በሙሉ ጠፋ። ስለዚህ መንዳት ጀመርኩኝ። የተቃኘሁበት የውስጤ "ድምፅ" ቀጠለ።

ያንን መኪና ተከተሉ!

አደረግኩ ፡፡

ወደ ግራ ታጠፍ.

ጥቂት ብሎኮች ሄጄ ነበር።

ወደዚህ አዙሩ።

ይህ ለሁለት ደቂቃዎች ቀጠለ፣ የዘፈቀደ የሚመስል የመመሪያ ዥረት እስከመጨረሻው በጣም ጠባብ በሆነ መንገድ እስከ ዞርኩ ድረስ በሁለቱም በኩል የቆሙትን መኪኖች ላለመቧጨር በዝግታ መሄድ ነበረብኝ። ከዚያም ቀና ብዬ አየሁት። እና ከፊት ለፊቴ አንድ የታወቀ መስቀለኛ መንገድ ይመስላል። ወደ ቀኜ ተመለከትኩ፣ እና እዚያ ለገረመኝ አለማመን የፓሪስ ጓደኛዬ አፓርታማ የፊት በር ነበር።

"ሰላም. ማርክ ነው” አልኩት በሞባይል። ”በአፓርታማዎ ፊት ለፊት ነኝ ብዬ አስባለሁ!” ከአንድ ደቂቃ በኋላ ጓደኛዬ በእግረኛ መንገድ ላይ ነበር። መኪናውን አቁመን ወደ አፓርትያው ተመለስን፤ እዚያ የተጨነቁ ጓደኞቼ በጠፈር ውስጥ ጠፍቻለሁ ብለው በማሰብ በደስታ ፈነዱ። በፍጥነት “የፓሪስ ተአምር” ብለነዋል።

በመተማመን ላይ ያለ ትምህርት

ለእኔ ጠንካራ ትምህርት ነበር፣ ወይም ምናልባት ሠርቶ ማሳያ የተሻለ ቃል ነው። እግዚአብሔር በዚያ እንደሚመራኝ አልጠራጠርም። ለአፍታ፣ መንግሥተ ሰማያት መጋረጃውን ገለበጠችው እና ልክ በሚያስፈልገኝ ጊዜ ጣልቃ ገባች። በዚህ ላይ ሳሰላስል፣ ይህ “ተአምር” ለኔ ለእኔ እንደነበረው ለናንተ እንደሆነ በኋላ ተረዳሁ። ወደ ዓመፀኛ ዓለማችን እየመጣ ባለው ትርምስ እግዚአብሔር እንደሚያስብልን በጨለማ ውስጥ ያለ መልእክት። ነገር ግን ነገ በመኪና ወደ ፓሪስ ብሄድ እና ጌታ ብቻውን እንደገና እንዲመራኝ ብሞክር ሙሉ በሙሉ ልጠፋ እንደምችል ተገነዘብኩ። እግዚአብሔር በመረጥን ጊዜ የምንጠቀምበት የጠፈር መሸጫ ማሽን አይደለም። የእርሱ መለኮታዊ አገልግሎት ይመጣል… መምጣት ሲያስፈልግ። ሁሌም። ግን ከእሱ ጋር ለመተባበር ዝግጁ መሆን አለብን. ካርታችን፣ ጂፒኤስ ወይም ኮምፓስ ሊኖረን ይገባል፤ ዕቅዶቻችን፣ የጋራ ስሜታችን እና ግቦቻችን። ነገር ግን በሥርዓት የታዘዙ ዕቅዶቻችን እና መሣሪያዎቻችን ሲከሽፉ “ከፍሰቱ ጋር ለመጓዝ” ቆራጥ መሆን አለብን።

ይኸውም ሌሊቱን ሙሉ የጠፋሁ ብሆን፣ እግዚአብሔር አሁንም ከእኔ ጋር ይሆን ነበር፣ ነገር ግን መለኮታዊ ፈቃዱ ለሌላ ዓላማ በተለየ መንገድ ይሠራል። እኔም በዚያን ጊዜ እግዚአብሔርን መታመን ነበረብኝ፣ ፍጹም የተተወ በሚመስል ቅጽበት፣ ያ እኔም ደህና በሆነ ነበር።

ያ ደግሞ ተአምር ሊሆን ይችላል፣ እና ምናልባትም ይበልጥ የሚያስደንቀው።

ለመጀመሪያ ጊዜ የታተመው በኅዳር 3 ቀን 2009 ነው።

 
ይባርክህ እና ለድጋፍህ አመሰግናለሁ!

ለመመዝገብ ጠቅ ያድርጉ እዚህ.