Το Ευαγγέλιο της Δυστυχίας

ΤΟ ΤΩΡΑ ΛΟΓΟΣ ΣΤΙΣ ΜΑΖΙ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ
για 18 Απριλίου 2014
Μεγάλη Παρασκευή

μπορεί να έχει παρατηρήσει σε πολλά γραπτά, τον τελευταίο καιρό, το θέμα των «πηγών ζωντανού νερού» που ρέουν από την ψυχή ενός πιστού. Το πιο δραματικό είναι η «υπόσχεση» μιας ερχόμενης «Ευλογίας» στην οποία έγραψα αυτήν την εβδομάδα Η σύγκλιση και η ευλογία.

Αλλά καθώς συλλογίζουμε τον Σταυρό σήμερα, θέλω να μιλήσω για μια ακόμη πηγή πηγής ζωντανού νερού, που ακόμη και τώρα μπορεί να ρέει από μέσα για να ποτίσει τις ψυχές των άλλων. Μιλώ για ταλαιπωρία.

Στην πρώτη ανάγνωση, ο Ησαΐας γράφει, «Από τις ρίγες του θεραπεύουμε». Το σώμα του Ιησού έγινε για εμάς μια πληγή από την οποία ρέει η σωτηρία μας, από την οποία ρέει αγιασμένη χάρη και όλα αυτά που μας κάνουν ολόκληρους.

… Πάνω του ήταν η τιμωρία που μας κάνει ολόκληρους. (Πρώτη ανάγνωση)

Αλλά δεν είμαστε οι μυστικιστικό σώμα του Χριστού; Μέσω του Βαπτίσματος, ενώνουμε τον Χριστό και «όποιος ενώνεται με τον Κύριο γίνεται ένα πνεύμα μαζί του» ^[1]βλ. 1 Κορ 6:17 Ομοίως, μέσω της Ευχαριστίας, «επειδή το ψωμί είναι ένα, εμείς, αν και πολλοί, είμαστε ένα σώμα». ^[2]βλ. 1 Κορ 10:17 Εάν από τις πληγές Του, τις πληγές στο σώμα Του, θεραπεύουμε - και είμαστε το σώμα Του - τότε, μέσα από τις πληγές μας ενώθηκαν με Του, η θεραπεία ρέει σε άλλους. Δηλαδή, μέσα από τα δεινά μας ενωμένα με τον Χριστό, η δύναμη του Αγίου Πνεύματος αρχίζει να ρέει μέσα από το πνεύμα μας σαν μια πηγή που φτάνει, συχνά με άγνωστους τρόπους, να ποτίζει τις ψυχές των άλλων.

Το κλειδί που ξεκλειδώνει τη δύναμη του Πνεύματος μέσα μας στα δεινά μας είναι πίστη δουλεύοντας μέσα αδυναμία.

Γιατί πράγματι σταυρώθηκε από αδυναμία, αλλά ζει με τη δύναμη του Θεού. Και επίσης είμαστε αδύναμοι σε αυτόν, αλλά προς εσάς θα ζήσουμε μαζί του με τη δύναμη του Θεού. (2 Κορ 13: 4)

Το βάσανο είναι ουσιαστικά η εμπειρία της αδυναμίας - είτε πρόκειται για τη δυστυχία του πολέμου είτε για το κοινό κρυολόγημα. Όσο περισσότερο υποφέρουμε, τόσο πιο αδύναμοι είμαστε, ειδικά όταν αυτή η ταλαιπωρία είναι πέρα ​​από τον έλεγχό μας. Πέρασε ακριβώς πέρα ​​από τον έλεγχό του που οδήγησε τον Άγιο Παύλο να φωνάζει στον Θεό, ο οποίος απάντησε:

Η χάρη μου είναι αρκετή για εσάς, για η δύναμη γίνεται τέλεια σε αδυναμία.

Και ο Paul απαντά:

Θα προτιμούσα να υπερηφανεύομαι πολύ για τις αδυναμίες μου, έτσι η δύναμη του Χριστού μπορεί να μείνει μαζί μου. (2 Κορ 12:9)

Όταν σαν τον Ιησού στον Κήπο της Γεθσημανής, λέμε: «Πατέρα, αν είστε πρόθυμοι, αφαιρέστε αυτό το κύπελλο από μένα. ακόμα, όχι η θέλησή μου, αλλά η δική σου να γίνει, ^[3]Λκ. 22:42 ενώνουμε αμέσως τον πόνο μας με τον Χριστό σε μια πράξη πίστη. Δεν χρειάζεται να νιώθουμε τίποτα. δεν χρειάζεται καν να του αρέσει. απλά πρέπει να το θέλουμε και το προσφέρω με αγάπη. Και σε αυτό πληγή, τη δύναμη του Χριστού αρχίζει να ρέει μέσα μας, να μας μεταμορφώνει και να απαρτίζεται «αυτό που λείπει από τις ταλαιπωρίες του Χριστού». ^[4]βλ. Στήλη 1:24 Για…

... στα βάσανα υπάρχει κρυμμένο μια συγκεκριμένη δύναμη που προσελκύει έναν άνθρωπο εσωτερικά κοντά στον Χριστό, μια ιδιαίτερη χάρη ... έτσι ώστε κάθε μορφή ταλαιπωρίας, δεδομένης της νέας ζωής από τη δύναμη αυτού του Σταυρού, να μην γίνεται πλέον η αδυναμία του ανθρώπου αλλά η δύναμη του Θεού. - ΑΠΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΜΕΝΟ JOHN PAUL II, Salvifici Doloris, Αποστολική επιστολή, αρ. 26

Ναι, η δύναμη του Πνεύματος ρέει μέσα μας σε χαρίσματα, σε χρισμούς, σε επαίνους, στην προσευχή και στη φιλανθρωπία. Αλλά υπάρχει επίσης μια κρυφή δύναμη που προέρχεται από τη δική μας ταλαιπωρία είναι εξίσου ισχυρό, εξίσου αποτελεσματικό, όταν κρέμεται από τον καθημερινό σταυρό με πίστη.

Σήμερα, ίσως όπως δεν υπάρχει άλλη στιγμή στην ιστορία, όταν η ταλαιπωρία είναι τόσο μεγάλη, μπορεί να επηρεαστεί η σωτηρία του κόσμου - όχι τόσο από προγράμματα, ούτε από εύγλωττες ομιλίες, είτε από θεαματικά θαύματα - αλλά από τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος που ρέει μέσω των πληγών του σώματος του Χριστού. Αυτό εννοούμε όταν λέμε «το αίμα των μαρτύρων είναι ο σπόρος της Εκκλησίας». ^[5]Τερτούλιαν, Απολογητικός, Χρ. 50 Αλλά μην ξεχνάτε το λευκό μαρτύριο κάθε μέρα που γίνεται σπόρος, μια πηγή της χάρης για τον κόσμο. Είναι το Ευαγγέλιο της Δυστυχίας γραμμένο στην εγκατάλειψή μας στην αγωνία της αδυναμίας, της αδυναμίας, της ταλαιπωρίας…

Το Ευαγγέλιο της ταλαιπωρίας γράφεται ασταμάτητα, και μιλά ασταμάτητα με τα λόγια αυτού του παράξενου παράδοξου: τα ελατήρια της θεϊκής δύναμης αναβλύζουν ακριβώς εν μέσω της ανθρώπινης αδυναμίας. - ΑΠΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΜΕΝΟ JOHN PAUL II, Salvifici Doloris, Αποστολική επιστολή, αρ. 26

Αυτή η Μεγάλη Παρασκευή - «καλή» γιατί μέσα από τα δεινά Του σώζουμε. «Καλό» γιατί τα δεινά μας δεν είναι πλέον μάταια - θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια προσευχή, ένα τραγούδι που έγραψα από μια καρδιά αδυναμίας…