AMIKO skribis min hodiaŭ, dirante, ke ŝi spertas malplenon. Fakte mi kaj multaj el miaj kunuloj sentas certan kvietecon. Ŝi diris, "Estas kiel la tempo de preparado finiĝas nun. Ĉu vi sentas ĝin?"
Venis al mi la bildo de uragano, kaj ke ni nun estas en la okulo de la ŝtormo ... "antaŭŝtormo" al la venonta Granda Ŝtormo. Fakte mi sentas, ke la Dia Kompato dimanĉe (hieraŭ) estis la okula centro; tiutage, kiam subite la ĉielo malfermiĝis super ni, kaj la Suno de Kompato ekbrilis sur nin per sia tuta forto. Tiun tagon, kiam ni povus eliri el la rubo de honto kaj peko fluganta ĉirkaŭ ni, kaj kuri al la Ŝirmejo de Dia Kompato kaj Amo -se ni elektus fari tion.
Jes, mia amiko, mi ja sentas ĝin. La ventoj de ŝanĝo ekblovos denove, kaj la mondo neniam estos la sama. Sed ni neniam devas forgesi: la Suno de Kompato estos nur kaŝita de malhelaj nuboj, sed neniam estingita.
