Kostua zenbatu

8eko martxoaren 2007ean argitaratu zen lehenengo aldiz.

HAN zurrumurruak dira Ipar Amerikako Eliza osoan egia esatearen kostu gero eta handiagoari buruz. Horietako bat Elizak duen "ongintzazko" zerga egoera preziatua galtzea da. Baina edukitzeak esan nahi du artzainek ezin dutela agenda politikorik aurkeztu, batez ere hauteskundeetan.

Hala ere, Kanadan ikusi dugun bezala, hondarraren lerro esaera hori erlatibismoaren haizeak higatu du.

Calgaryko apezpiku katolikoa, Fred Henry, azken hauteskunde federaletan mehatxatu zuen Revenue Canada-ko funtzionario batek ezkontzaren esanahiari buruzko irakaspen zuzenagatik. Funtzionarioak Henry apezpikuari esan zion Calgaryko eliza katolikoaren ongintzazko zerga-egoera kolokan egon zitekeela hauteskundeetan homosexualen "ezkontza"ren aurkako oposizioagatik. -Lifesite Albisteak, 6ko martxoaren 2007a

Noski, Henry apezpikuak bere eskubidearen barruan jokatzen zuen ez bakarrik artzain gisa erlijio-doinu bat irakasteko, baizik eta adierazpen askatasuna erabiltzeko. Badirudi jada ez duela eskubiderik. Baina horrek ez dio galarazi egia esaten jarraitzea. Elkarrekin egiten ari ginen unibertsitateko ekitaldi batean esan zidanez, "Gutxiago axola zitzaidake inork pentsatzen duena".

Bai, Henry gotzain maitea, horrelako jarrera kostatuko zaizu. Gutxienez, hori esan zuen Jesusek:

Munduak gorroto zaitu, konturatu lehen gorroto ninduela ... Jazartzen ninduten, jazarri ere egingo zaituzte. (Joan 15:18, 20)

EGIAZKO KOSTUA

Elizari egia zaintzeko deia egiten zaio, ez bere ongintzako estatusa. To isilik egon bilketa saski osoa eta parrokia edo elizbarrutiko aurrekontu osasuntsuak kostu bat dakar —galdutako arimen kostua—. Karitate-egoera bertute bat balitz bezala zaintzea, benetan oximoron bat da. Egia ezkutatzeak ez du ezer ongintzarik, egia gogorrenak ere, zerga-salbuespen egoera gal ez dadin. Zertarako balio du elizan argiak piztuta mantentzeak aulkietan ardiak galtzen baditugu, nork dira Eliza, Kristoren Gorputza?

Paulok gomendatzen digu ebanjelioa "garaian eta kanpoan" predikatzeko, komeni den ala ez. Joan 6:66an, Jesusek jarraitzaile asko galdu zituen bere presentzia eukaristikoaren egia erronka irakasteagatik. Izan ere, Kristo gurutziltzatu zutenerako, jarraitzaile gutxi batzuk zeuden Gurutze horren azpian. Bai, bere "emaile-oinarri" osoa desagertu zen.

Ebanjelioaren predikazioa kostatzen da. Dena kostatzen da, egia esan.

Norbait niregana etortzen bada bere aita eta ama, emaztea eta seme-alabak, anai-arrebak, eta bere bizitza ere gorrotatu gabe, ezin izango da nire ikasle izan. Nork bere gurutzea eraman eta nire ondotik etortzen ez dena ezin da izan nire ikasle. Dorre bat eraiki nahi duen zuetako zein ez da lehenik esertzen eta kostua kalkulatzen du hura amaitzeko nahikoa den ikusteko? (Lk 14:26-28)

PRAKTIKoki HITZ EGITEN

Jakina den kezka praktikoa da. Argiak piztuta eta beroa edo aire girotua martxan egon behar dugu. Baina hau esango nuke: kongregazioek zerga ordainagiria lortuko ez dutelako bildumari emango ez badiote, agian ateak itxi beharko lirateke eta eliza saldu. Ez dakit non ematen duen Eskrituretan non eskatzen zaigun if zerga ordainagiria jasotzen dugu. Zentimo batzuk eman zituen alargunak, ia aurrezki osoak, jaso al du zerga ordainagiria? Ez. Baina Jesusen laudorioak eta betiko tronua zeruan jaso zituen. Kristauok gure gotzainei presioa egiten ari bagara, bertan behera uztea ados dagoenean soilik ematen dugu, orduan txerto bat bizi beharko dugu: pribazioaren pobrezia.

Badatoz eta iritsi dira garaiak Elizak ongintzazko izaera baino askoz ere gehiago galduko duenean. Joan Paulo Aita Santuak gazteei —zergadunen hurrengo belaunaldi horri— Kristoren lekuko bihurtzeko eskatu zien, eta behar izanez gero, "lekuko martiri". Elizaren eginkizuna ebanjelizatzea da, zioen Paulo VI.ak: benetako kristau bihurtzea, soiltasun, pobrezia eta karitate espiritua hartzen duten arima.

Eta ausardia.

Nazio guztietako ikasleak egin behar ditugu, gobernuaren laguntzarekin edo gabe. Eta jendea gure garaiko ebanjelarien beharrizan praktikoak asetzeko altxatuko ez balitz, Kristoren argibideak argiak ziren: astindu zure sandalietako hautsa eta jarraitu. Eta batzuetan aurrera egiteak gurutzearen gainean etzatea eta dena galtzea esan nahi du.

Izan zaitez laikoa edo elizgizona, ez da isiltasun garaia. Kostua onartu ez badugu, ez dugu ulertu gure eginkizuna ezta gure Salbatzailea ere. Guk bada do kostua onartu, "mundua" galdu beharko dugu agian, baina gure arima irabaziko dugu, baita beste arimak ere aldi berean. Hori da Elizaren misioa, Kristoren urratsak jarraitzea, ez Sion mendira bakarrik, Kalbario mendira baizik... eta ate estu honetatik Berpizkundearen egunsenti distiratsura.

Ez izan beldurrik kalera eta leku publikoetara irteteko Kristo predikatu zuten lehen apostoluak eta salbazioaren berri ona hiri, herri eta herrietako plazetan bezala. Ez da Ebanjelioaz lotsatzeko unea! Teilatuetatik predikatzeko unea da. Ez izan beldurrik bizitzeko modu eroso eta arruntetatik ateratzeko Kristo "metropoli" modernoan ezagutzera emateko erronkari aurre egiteko. Zu zara "bide bazterretik irten" eta topatzen dituzun guztiak Jainkoak bere herriarentzat prestatu duen otordura gonbidatu behar duzuna. Ebanjelioa ez da ezkutuan gorde behar beldurragatik edo axolagabekeriagatik. Inoiz ez zen pribatuan ezkutatu nahi izan. Jarri behar da, jendeak bere argia ikusi eta gure Aita zerukoari gorazarre egin diezaion. —PAPA JOHN PAUL II, Gazteriaren Munduko Eguna, Denver, CO, 1993

Egiaz, egia esan, diotsuet: ez da esklaborik bere nagusia baino handiagoa, ez mezularirik hura bidali duena baino handiagoa. Hau ulertzen baduzu, zorionekoa zara hori egiten baduzu. (Joan 13:16-17)

Entzun honako hau: