¿Deus está calado?

 

 

 

Querido Mark,

Deus perdoe aos EUA. Normalmente, comezaría con God Bless the USA, pero hoxe como podería pedirlle alguén que bendiga o que está a suceder aquí? Estamos vivindo nun mundo que se fai cada vez máis escuro. A luz do amor esmorece e necesito todas as miñas forzas para manter esta pequena chama ardendo no meu corazón. Pero para Xesús, sigo a arder. Prégolle a Deus, noso Pai, que me axude a comprender e discernir o que lle pasa ao noso mundo, pero de súpeto está tan calado. Miro a eses profetas de confianza destes días que creo que falan a verdade; ti e outros cuxos blogs e escritos lería a diario por forza, sabedoría e ánimo. Pero tamén quedastes calados. Publicacións que aparecerían diariamente, pasaranse a semanales e despois mensuais e incluso nalgúns casos anuais. Deus deixou de falar con todos nós? Deus apartou de nós a súa santa cara? Ao cabo, como podería soportar a súa perfecta santidade para ver o noso pecado ...?

KS 

Continúe lendo

Paz en presenza, non ausencia

 

OCULTADO semella que dende os oídos do mundo é o berro colectivo que escoito do Corpo de Cristo, un berro que chega aos Ceos: "Pai, se é posible quítame esta cunca!”As cartas que recibo falan de tremenda tensión familiar e financeira, perda de seguridade e preocupación crecente A tormenta perfecta que xurdiu no horizonte. Pero como adoita dicir o meu director espiritual, estamos no "campamento inicial", adestrando para este presente e para o próximo "enfrontamento final”Á que se enfronta a Igrexa, como dicía Xoán Paulo II. O que parece ser contradicións, infinitas dificultades e incluso un sentido de abandono é o Espírito de Xesús traballando coa man firme da Nai de Deus, formando as súas tropas e preparándoas para a batalla dos séculos. Como di nese precioso libro de Sirach:

Meu fillo, cando veñas servir ao Señor, prepárate para as probas. Sexa sincero de corazón e firme, tranquilo no momento da adversidade. Agárrate a el, non o abandones; así será o teu futuro xenial. Acepta o que che ocorra, ao esmagar a desgraza ten paciencia; porque no lume ponse a proba do ouro e homes dignos no crisol da humillación. (Sirach 2: 1-5)

 

Continúe lendo