Ímyndaðu þér lítið barn, sem er nýbúið að læra að labba, verið flutt í upptekna verslunarmiðstöð. Hann er þarna með móður sinni en vill ekki taka í hönd hennar. Í hvert skipti sem hann byrjar að reika, nær hún varlega í hönd hans. Rétt eins fljótt dregur hann það í burtu og heldur áfram að píla í hvaða átt sem hann vill. En hann gleymir hættunni: fjöldinn af flýttum kaupendum sem taka varla eftir honum; útgönguleiðirnar sem leiða til umferðar; fallegu en djúpu vatnsbólin, og allar aðrar óþekktar hættur sem halda foreldrum vakandi á nóttunni. Stundum nær móðirin - sem er alltaf skrefi á eftir - niður og grípur í litla hönd til að koma í veg fyrir að hann fari inn í þessa búð eða það, að rekist á þessa manneskju eða dyrnar. Þegar hann vill fara í hina áttina snýr hún honum við, en samt, hann vill ganga sjálfur.
Ímyndaðu þér annað barn sem skynjar hættuna á hinu óþekkta þegar hann kemur inn í verslunarmiðstöðina. Hún lætur móðurina fúslega taka í hönd sína og leiða hana. Móðirin veit alveg hvenær hún á að snúa sér, hvert hún á að stoppa, hvar hún á að bíða, því hún getur séð hættuna og hindranirnar framundan og tekur öruggustu leið fyrir litla barnið sitt. Og þegar barnið er tilbúið að vera sótt gengur móðirin Beint áfram, að taka skjótustu og auðveldustu leiðina að ákvörðunarstað.
Ímyndaðu þér að þú sért barn og María er móðir þín. Hvort sem þú ert mótmælandi eða kaþólskur, trúaður eða vantrúaður, þá er hún alltaf að ganga með þér ... en ertu að ganga með henni?