මාස් කියවීම් පිළිබඳ දැන් වචනය
9 දෙසැම්බර් 2014 සඳහා
ශාන්ත ජුවාන් ඩියාගෝ අනුස්මරණය
පූජනීය පා මෙහි
IT සති කිහිපයකට පෙර මම නගරයට ගිය පසු අපේ ගොවිපොළට පැමිණෙන විට මධ්‍යම රාත්‍රිය පමණ විය.
“පැටවා ඉවරයි” කියා මගේ බිරිඳ පැවසුවාය. “පිරිමි ළමයින් සහ මම පිටතට ගොස් බැලූ නමුත් ඇයව සොයා ගැනීමට නොහැකි විය. ඇය උතුර දෙසට හ ling නඟන බව මට ඇසිණි.
ඒ නිසා මම මගේ ට්‍රක් රථයට නැඟ තණබිම් හරහා ගමන් කරන්න පටන් ගත්තා. තවත් හිම පතනයක් ඇති අතර මෙය එය තල්ලු කරනු ඇත, මම හිතුවා. මම ට්‍රක් රථය 4 × 4 ට දමා ගස් වතු, පඳුරු සහ වැටවල් දිගේ රිය පැදවීම ආරම්භ කළෙමි. නමුත් වසු පැටවෙක් සිටියේ නැත. ඊටත් වඩා ප්‍රහේලිකාවක්, කිසිදු මාර්ගයක් නොතිබුණි. පැය භාගයකට පසු, මම උදේ වන තෙක් බලා සිටීම ඉල්ලා අස්විය.
නමුත් සුළඟ හමන්නට පටන් ගත් අතර හිම වැටෙමින් තිබුණි. උදේ වන විට ඇගේ මාර්ග ආවරණය විය හැකිය. බොහෝ විට රාත්‍රී වාතය සිදුරු කරන ඔවුන්ගේ ව්‍යාජ බුරමින් අපේ බල්ලන්ට නින්දා කරමින් බොහෝ විට අපේ භූමිය වටා යන කොයෝට් පොකුර වෙත මගේ සිතුවිලි ගලා ගියේය.
"මට එයාව දාලා යන්න බෑ" මම මගේ බිරිඳට කිව්වා. ඒ නිසා මම විදුලි පන්දමකුත් අරගෙන ආයෙත් පිටත් වුණා.
සෙවීම
හරි, ශාන්ත අන්තෝනි. කරුණාකර මට ඇයගේ ගීත සොයා ගැනීමට උදවු කරන්න. මම කුර මුද්‍රණයේ සලකුණක් සඳහා මංමුලා සහගත ලෙස සොයමින් අපගේ දේපලෙහි පරිධිය වෙත රිය පැදවූයෙමි. මම කිව්වේ, ඇය සිහින් වාතය තුළ අතුරුදහන් විය නොහැකි බවයි. එවිට හදිසියේම, එහි 
ඔවුන්... වැට රේඛාව දිගේ අඩි කිහිපයක් පඳුරෙන් පිටතට දර්ශනය විය. මම ගස් වටා පුළුල් නැංගුරමක් ගෙන සැතපුමකට වඩා උතුරු දෙසට ගමන් කිරීමට පටන් ගත් වැට රේඛාව දෙසට ආපසු ගියෙමි. හොඳයි, ධාවන පථ තවමත් තිබේ. ශාන්ත අන්තෝනි මුනිතුමාට ස්තුතියි. දැන් කරුණාකර මට අපේ වැස්සිය සොයා ගැනීමට උදව් කරන්න...
සුළඟ, හිම, අඳුර, කෑගැසීම... මේ සියල්ල පැටවා නොමඟ යවන්න ඇති. රේල් පීලි මාව කෙත්වතු, වගුරු බිම්, පාරවල් හරහා, අගල් හරහා, දුම්රිය මාර්ග හරහා, දර ගොඩවල් හරහා, ගල් මතින් ගෙන ගියා... සැතපුම් පහක් දැන් රාත්‍රිය දක්වා පැය දෙකකට වැඩි ගමනක් බවට පත්ව තිබූ ගමනින් දැන් ගොස් තිබුණි.
එවිට, හදිසියේම, ධාවන පථ අතුරුදහන් විය.
ඒක කරන්න බැරි දෙයක්. මම කක්ෂගත අභ්‍යවකාශ යානයක් සහ විකට සහනයක් සඳහා රාත්‍රී අහස දෙස බලා සිනාසුණෙමි. පිටසක්වල ජීවීන් නැත. ඒ නිසා මම ඇගේ පියවර නැවත නැවතත් කාණුවට, ගස් කිහිපයක් හරහා ගොස්, නැවතත් ඔවුන් හදිසියේම නතර වූ තැනට ගියෙමි. මට දැන් අතහරින්න බැහැ. මම දැන් අතහරින්නේ නැහැ. කරුණාකර මට උදව් කරන්න ස්වාමීනි. අපේ දරුවන්ට කන්න දෙන්න මේ සතා ඕන.
ඒ නිසා මම වල් අනුමානයක් ගෙන තවත් යාර සියයක් පාර දිගේ ගියා. එහි ඒවා විය - ඇගේ පෙර ධාවන පථ ආවරණය කර තිබූ ටයර් පාගා අසල මොහොතකට නැවත කුර මුද්‍රණ මතු විය. ඔවුන් ගොස්, අවසානයේ නගරය දෙසට හැරී, අගල් සහ කෙත්වතු හරහා ආපසු ගියහ.
ගෙදර යන ගමන
ඇගේ දෑස්වල දීප්තිය මගේ හෙඩ් ලයිට් එකට හසුවන විට පාන්දර 3:30 විය. ස්තූතියි ස්වාමීනි, ස්තූතියි… මම "ටෝනි" ටද ස්තුති කළෙමි (මම සමහර විට ශාන්ත අන්තෝනි ලෙස හඳුන්වනු ලැබේ). එහි සිටගෙන, නොමඟ ගිය සහ වෙහෙසට පත් වූ (පැටවා, මම නොවේ), මට හදිසියේම වැටහුණා මම උදව් සඳහා ඇමතීමට කඹයක්, ලැස්සෝ හෝ ජංගම දුරකථනයක් ගෙනාවේ නැති බව. මම කොහොමද ඔයාව ගෙදර ගෙනියන්නේ කෙල්ලේ? ඉතින් අයි 
ඇය පිටුපසින් ගමන් කර, ඇයව නිවසේ දිශාවට "තල්ලු" කිරීමට පටන් ගත්තේය. ඇය නැවත පාරට පැමිණි පසු, අපි නිවසට පැමිණෙන තෙක් මම ඇයව එහි ගමන් කරමි. සමතලා බිමක ඇවිදීම නිසා ඇයට සහනයක් ලැබෙනු ඇත.
නමුත් ඇය පාරේ ඔටුන්න පැළඳගත් විගසම, පැටවා නැවත කාණුවට, නැවත කවයක්, කඳන් සහ ගස් වටේට ගොස්, පාරේ රැඳී සිටීමට මාර්ගයක් නොතිබුණි! "ඔයා මේක අමාරු කරනවා කෙල්ලේ!" මම ජනේලයෙන් කතා කළා. ඉතින් ඇය සන්සුන් වූ පසු, මම ඇය පිටුපසින් සිටිමි, ටිකක් වමට, ටිකක් දකුණට, අගල්, කෙත්වතු සහ වගුරු බිම් හරහා, අවසානයේ, පැයකට වඩා වැඩි කාලයකට පසු, මම නිවසේ ආලෝකය දකින තුරු.
සැතපුම් භාගයක් පමණ දුරින් මවගේ සුවඳ විඳිමින් ඇය නැවතත් ගොරවන්නට පටන් ගත්තාය, ඇගේ කටහඬ ගොරෝසු වී වෙහෙසට පත් විය. අපි නැවත මිදුලට ගොඩ වූ විට, හුරුපුරුදු කොරල්පර දර්ශනය වූ විට, ඇය පැන ගේට්ටුව වෙත දිව ගියාය, එහිදී මම ඇයට ඇතුළු වූ අතර, ඇය කෙලින්ම ගියේ ඇගේ මවගේ පැත්තටය.
මාර්ගය සූදානම් කරන්න
අපි හැමෝම දන්නවා නැතිවෙන එක මොන වගේද කියලා, ආත්මිකව අහිමි. අපි හරි යැයි දන්නා දෙයින් අපි ඉබාගාතේ යමු. සතුට ලබා දෙන නමුත් බලාපොරොත්තු සුන් කරවන වෘකයාගේ කටහඬට හසු වූ අපි හරිත තණබිම් සොයමු. ආත්මය කැමතිය, නමුත් මාංසය දුර්වලය. [1]cf. මතෙ 26:42 අපි හොඳින් දැන සිටියත්, අපි වඩා හොඳින් කරන්නේ නැත, එබැවින් අපි අතරමං වෙමු.
නමුත් යේසුස් නිතරම, සැමවිටම අපිව හොයාගෙන එනවා.
මිනිසෙකුට බැටළුවන් සියයක් ඇති අතර ඔවුන්ගෙන් එක් අයෙකු නොමඟ ගියහොත් ඔහු අනූනවයම කඳුකරයේ තබා අයාලේ යන අය සොයා යන්නේ නැද්ද? (අද ශුභාරංචිය)
අනාගතවක්තෘ යෙසායා මෙසේ ලියන්නේ ඒ නිසයි. "සැනසීම, මාගේ සෙනඟට සැනසීම දෙන්න..." මක්නිසාද ගැලවුම්කරුවා නිශ්චිතවම පැමිණ ඇත්තේ නැතිවූවන් සඳහා වන අතර එයට වඩා හොඳින් දන්නා නමුත් වඩා හොඳින් නොකරන කිතුනුවා ද ඇතුළත් වේ.
එබැවින් යෙසායා තවදුරටත් මෙසේ ලියයි.
කාන්තාරයේ සමිඳාණන් වහන්සේගේ මාර්ගය පිළියෙළ කරන්න! අපේ දෙවියන් වහන්සේට මුඩු බිම කෙළින්ම මහා මාර්ගයක් සාදා දෙන්න! (පළමු කියවීම)
ඔබට පෙනෙනවා, අපි ස්වාමින් වහන්සේට අපව සොයා ගැනීම දුෂ්කර කළ හැකිය, නැතහොත් අපට එය පහසු කළ හැකිය. එය පහසු කරන්නේ කුමක් ද? අපි උඩඟු කඳු සහ නිදහසට නිම්න සමතලා කරන විට; අපි බොරු වල උස තණකොළ කපන විට අපි සැඟවී සිටින අතර ස්වයං තෘප්තියේ වතුවල අපි පාලනය කරන බව මවාපාමු. එනම් අපව සොයා ගැනීමට සමිඳාණන් වහන්සේට ඉක්මනින් උපකාර කළ හැකි බවයි 
අපි බවට පත් වූ විට නිහතමානී ය. මම කියන විට, "ජේසුස්, මෙන්න මම, මම සියල්ල, මම වගේ ... මට සමාවෙන්න. මාව හොයන්න. ජේසු මට උදව් කරන්න.”
තවද ඔහු එසේ කරනු ඇත.
නමුත් පසුව, සමහර විට, අමාරුම කොටස පැමිණේ. ගෙදර එනවා. ඔබට පෙනෙනවා, මාර්ගය දැනටමත් සකස් කර, පාගා දමා, සාන්තුවරයන් හා අවංක ආත්මයන් විසින් හොඳින් ගමන් කර ඇත. එය කාන්තාරයේ මහා මාර්ගයකි, පියාගේ හදවතට සෘජු මාර්ගයකි. මාර්ගය වේ දෙවියන්ගේ කැමැත්ත. සරල. එය මේ මොහොතේ යුතුකමයි, මගේ වෘත්තිය සහ ජීවිතය ඉල්ලා සිටින එම කාර්යයන්. නමුත් මෙම මාර්ගය ගමන් කළ හැක්කේ අඩි දෙකෙන් පමණි යාච්ඤාව සහ ස්වයං-ප්රතික්ෂේප කිරීම. යාච්ඤාව යනු අපව භූමියේ ස්ථිරව තබා ගන්නා අතර, සෑම විටම නිවස දෙසට පියවරක් තබයි. ස්වයං-ප්රතික්ෂේප කිරීම වමට හෝ දකුණට බැලීම ප්රතික්ෂේප කරන මීළඟ පියවර වන්නේ, පාපයේ වළවල්වල සැරිසැරීම හෝ වෘකයාගේ හඬ ගවේෂණය කිරීම, ඇමතීම.... සෑම විටම කිතුනුවා මාර්ගයෙන් ඉවතට කැඳවයි. ඇත්ත වශයෙන්ම, නැවත නැවතත් නැති වී ගොස් නැවත හමු වී නැවත නැති වූ චක්‍රයක නැවතීම අපගේ ඉරණමයි යන බොරුව අපට ප්රතික්ෂේප කළ යුතුය. ශුද්ධාත්මයාණන් විසින් සහ අපගේ කැමැත්තේ ක්‍රියාවෙන්, සෑම විටම "නිශ්චල ජලය" අසල "හරිත තණබිම්" මත රැඳී සිටීමට හැකි ය.
[2]cf. ගීතාවලිය 23: 2-3 අපගේ අඩුපාඩු තිබියදීත්. [3]"වැරදි පාපය පව්කාරයාට කරුණාව, දෙවියන් වහන්සේ සමඟ මිත්‍රත්වය, පුණ්‍ය කර්මය සහ ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් සදාකාලික සතුට විශුද්ධ කිරීම අහිමි නොකරයි." -කතෝලික පල්ලියේ කැටචිස්වාදය, n. 1863 යි
ඒ හා සමානව, මෙම කුඩා දරුවන්ගෙන් කෙනෙකු අහිමි වීම ඔබේ ස්වර්ගික පියාගේ කැමැත්ත නොවේ. (ශුභාරංචිය)
සහෝදර සහෝදරියනි, අපි අධ්‍යාත්මික ජීවිතය සංකීර්ණ කරගන්නේ, පළමුව අපගේ ඉබාගාතේ යාමෙන් සහ දෙවනුව, නිවසට දිගු ගමනක් යාමෙනි. සදාකාල ජීවනයට මඟ පෙන්වන දොරටුව වන දෙවියන් වහන්සේගේ රාජ්‍යයට ඇතුළු වීමට අප කුඩා දරුවන් මෙන් විය යුතු බව යේසුස් පැවසුවේ ඒ නිසයි, මන්ද මාර්ගය මුලින්ම සොයාගත හැක්කේ විශ්වාසය.
මෙම ආගමනය, අපිරිසිදුකම, කෑදරකම සහ ආත්ම තෘප්තිය කරා ඉබාගාතේ යාමේ පරීක්ෂාවන් ප්රතික්ෂේප කරමින්, නිවැරදි මාර්ගවලින් ඔබව ගෙන යාමට යේසුස්ට ඉඩ දෙන්න. ඔබ ඔහුව විශ්වාස කරනවාද? ඔහුගේ මාර්ගය ඔබව ජීවනයට ගෙන යන බව ඔබ විශ්වාස කරනවාද?
ජෝසප් මරියා බෙත්ලෙහෙමට ගෙන ගිය විට, ඔහු ආරක්ෂිතම, විශ්වාසවන්තම මාර්ගය ගත්තේය. එහිදී ඔවුන්ව දිගින් දිගටම සොයමින් සිටි තැනැත්තාව ඔවුන්ට හමු විය.
තමන්ව සොයා ගැනීමට ඉඩ දීම ගැන මා ලියූ ගීතයක්...
ඔබගේ සහයෝගය වෙනුවෙන් ඔබට ආශීර්වාද කරන්න!
ඔබට ආශීර්වාද කර ස්තූතියි!
ක්ලික් කරන්න: දායක වන්න
