කාලානුරූපී

මාස් කියවීම් පිළිබඳ දැන් වචනය
26 සැප්තැම්බර් 2014 සඳහා
තෝරාගන්න. අනුස්මරණ සාන්තුවරයන් කොස්මාස් සහ ඩේමියන්

පූජනීය පා මෙහි

එතන සෑම දෙයකටම නියමිත වේලාවකි. නමුත් පුදුමයට කරුණක් නම්, එය කිසි විටෙකත් එසේ වීමට අදහස් නොකළේය.

අඬන්න කාලයක්, හිනා වෙන්න කාලයක්; වැලපෙන්න කාලයක්, නටන්න කාලයක්. (පළමු කියවීම)

ශුද්ධ ලියවිල්ලේ ලේඛකයා මෙහි කතා කරන්නේ අප විසින් ක්‍රියාත්මක කළ යුතු අත්‍යවශ්‍ය හෝ නියෝගයක් නොවේ; ඒ වෙනුවට, වඩදිය බාදිය හා ගලායාම වැනි මිනිස් තත්වය තේජසට නැඟී ... දුකට බැසීමට පමණක් බව වටහා ගැනීමයි.

මැරීමට කාලයක් සහ සුව කිරීමට කාලයක්; කඩා දැමීමට කාලයක්, ගොඩනඟන්නට කාලයක්.

එය දෙවියන් වහන්සේ විසින් කිසිවිටක අපේක්ෂා නොකළ, ප්‍රීතියෙන් කිසිදා දුරු නොවන, වේදනාවෙන් දුරස් නොවන, දුක් කම්කටොළු තුළට හා ඉන් පිටතට පාවී යන මිනිස් රාජ්‍යයේ දුක්ඛිත කතාවයි.

ආදරය කිරීමට කාලයක් සහ වෛර කිරීමට කාලයක්; යුද්ධයේ කාලයක් සහ සාමයේ කාලයක්.

ඔහ්, මගේ හදවතේ මෙම තුවාලය මට කොපමණ වාරයක් දැනෙනවාද! කවදහරි දවසක මට ඒකිව යන්න දෙන්න වෙයි කියලා දැන දැනම දරුවෙක් බිහි කිරීමේ තුවාලය; කවදාහරි දවසක මට ඇයව භූමදාන කරන්න වෙයි කියලා දැන දැනත් මගේ බිරිඳව අල්ලාගෙන සිටීමේ තුවාලය; අපි ඉක්මනින් වෙන් විය යුතු බව දැන, පවුලේ අය සහ මිතුරන් සමඟ ප්‍රීතිමත් නැවත එක්වීමේ තුවාලය; වසන්තයේ සුවඳේ තුවාලය සරත් සෘතුවේ අවසානයේ එය රැගෙන යන බව දැන සිටීම. සමහර විට මම කෑගසමි, “ස්වාමීනි, මේ ජීවිතය විටෙක ඉතා වේදනාකාරී බව පෙනේ! එය එසේ විය යුත්තේ ඇයි?! ”

සහ පිළිතුර මෙයයි:

ඔහු සෑම දෙයක්ම නියමිත කාලයට ගැලපෙන පරිදි සකසා ඇත කාලානුරූපී දේ ඔවුන්ගේ හදවත් තුළට දමා ඇත, මිනිසා කිසිදා සොයා නොගෙන, ආරම්භයේ සිට අවසානය දක්වා, දෙවියන් වහන්සේ කර ඇති කාර්යය.

කාලය අපව දැනුවත් කරයි කිසිදා වෙනස් නොවන. ජීවිතයේ උස් පහත්වීම් අඛණ්ඩව මේ ජීවිතයෙන් ඔබ්බට ඇති දේ දෙසට යොමු කරයි - කලින්, ස්වර්ගයේ සුවඳ විලවුන් අප වෙත රැගෙන යන අතර, දෙවැන්න පෘථිවියේ සුවඳින් ඔබ්බට තවත් බොහෝ දේ ඇති බව අපට මතක් කර දෙයි. ඇත්ත වශයෙන්ම, පාපය සහ මරණය මිනිසාගේ දවස් මනිනු ලැබේ. එබැවින් දෙවියන් වහන්සේ එම කාල වැලි අහුලා ගෙන ඒවා එකින් එක, විනාඩියෙන් මිනිත්තුව ගණන් කර ඇත, එවිට අතීතයට සදහටම වැටෙන සෑම ධාන්ය වර්ගයක්ම සදාකාලිකව ඔහු සමඟ සිටීමේ හැකියාව සඳහා ක්‍රියා කළ හැකිය.

එවිට සෑම දවසක්ම කොතරම් අගනේද, එය සිනාසීමට හෝ අඬන්නට කාලයක් වේවා. මක්නිසාද යත්, සෑම පැයක්ම මා බලා සිටින කාලානුරූපී බීජය ඒ තුළ රැගෙන යන බැවිනි.

සහෝදරවරුනි, මම මගේ පැත්තෙන් මා අයිති කර ගත් බවක් නොසලකමි. එක දෙයක් පමණි: පිටුපස ඇති දේ අමතක කර, නමුත් ඉදිරියෙහි ඇති දේ වෙත වෙහෙසෙමින්, මම ක්‍රිස්තුස් ජේසුස් වහන්සේ තුළ දෙවියන් වහන්සේගේ ඉහළට කැඳවීමේ ත්‍යාගය වන ඉලක්කය කරා මගේ ලුහුබැඳීම දිගටම කරගෙන යමි. (ෆිලි 3:13-14)

කෙසේ වෙතත්, මම මතක තබා ගැනීමට අපොහොසත් වුවහොත්; මම මගේ පැය පාපයේ ගත කර ඇත්නම්; දෙවියන් වහන්සේගේ දරුවෙකු ලෙස මට මගේ ගෞරවය අමතක වී ඇත්නම් ... මට ඊළඟ මිනිත්තුවේදී ඔහු දෙසට ආපසු හැරවිය හැකි අතර, උත්ප්‍රාසාත්මක ලෙස, කාලය හරහා පමණක් ළඟා වන ටයිම්ලස් ප්‍රවාහයට නැවත ඇතුළු විය හැකිය. එබැවින්, මගේ දුක්ඛිත කෑගැසීම විශ්වාසයේ කෑගැසීමක් බවට පත්විය හැකිය - එය මා මුහුණ දෙන කුරුසිය වුවද, මා උසුලන කුරුසිය වුවද.

මාගේ පර්වතය, මාගේ දයාව සහ මාගේ බලකොටුව, මාගේ බලකොටුව, මාගේ ගැළවුම්කාරයා, මාගේ පලිහ, මා විශ්වාස කරන ස්වාමීන්වහන්සේට ප්‍රශංසා වේවා. (අද ගීතාවලිය)