هنگام بازگشت به مصر ، ببینید که همه شگفتی هایی را که در توان شما قرار داده ام ، در برابر فرعون انجام می دهید. من او را لجباز خواهم کرد ، به طوری که مردم را رها نمی کند. (سابق 4:21)
من می توانستم همانطور که شب گذشته تا مرز آمریکا حرکت کردیم ، آن را در روح من احساس کن. نگاهی به همسرم انداختم و گفتم: "احساس می کنیم به آلمان شرقی نزدیک می شویم." فقط یک احساس.
حتی اگر اسناد و جزئیات ما مرتب بود (براساس آنچه گذرگاه های مرزی قبلی ما طلب می کرد) ، من می دانستم که برای یک آزمایش سخت دیگر قرار خواهیم گرفت.
ماموران مرزی آمریکا ما را ناامید نکردند.
آنها بر سر فرزندان ما پارس کردند ، ما را به دروغگویی متهم کردند و پس از سه ساعت بازجویی ، انگشت نگاری و تناقض پس از تناقض ، ما را به کانادا برگرداندند. این عوامل مانند فرعون سخت تر بودند. ما حتی پیشنهاد دادیم که هزینه های خود را با نامه های روحانیون تأمین کنیم تا سلامت ما را تضمین کنیم - اما نماینده گفت که ترجیح داده به ما اعتماد نکند! بله ، آن تروریست های کانادایی و سلاح های کشتار جمعی آنها. در حقیقت ، انجیل چیز خطرناکی است. (خوب است که آنها تسبیحات ما را پیدا نکردند. در واقع ، آنها هستند اسلحه طبق سنت پیو.)
آنها به ما اطلاع دادند که از ژانویه ، حتی یک و نیم ساله ما به گذرنامه احتیاج دارد ...
جالب است از آنجا که می خواستم در مورد حمله شدید اخیر دشمن به بدن مسیح ، به ویژه خانواده ها و ازدواج ، برای شما بنویسم. هدف نهایی او این است دلسردی. و او مانند بسیاری از شما در مورد وزارت ما اضافه کار کرده است. اما ما نمی توانیم تسلیم شویم. نبرد متعلق به پروردگار است و او حتی اگر گاهی به نظر می رسد در حال عقب نشینی است ما را ترک نخواهد کرد. این زمان ایمان است و ایمان غالباً قدم زدن در تاریکی کامل است. ایمان به اندازه یک دانه خردل می تواند کوه ها را حرکت دهد. اما ما باید به حکمت خدا اعتماد کنیم که کوههای مورد نظر وی را به کدام مکان منتقل کرده است.
در مورد برنامه وزارت ما در ایالت واشنگتن در این هفته ، متاسفانه ما مجبوریم همه رویدادهای خود را لغو کنیم. ما عمیقاً عذرخواهی می کنیم از همه مروجانی که بی وقفه کار کردند و داوطلبانه وقت خود را برای به دست آوردن این وظایف اعلام کردند. و البته ، بسیار متاسفم برای هرکدام از شما که قصد حضور در آن را داشته اید یا سفر خود را به واشنگتن آغاز کرده اید.
خداوند این اجازه را داده است ، بنابراین ما این را به عنوان اراده او قبول می کنیم. اما ما با دقت به آنچه او می خواهد از طریق آن به ما بیاموزد گوش می دهیم.
قدرت انحصاری کاملاً خراب می شود
شاید دیگری باشد نشانه زمان. در دو سال گذشته در چندین گذرگاه مرزی خود به ایالات متحده آمریکا ، شاهد چنین سو abuse استفاده فاحشی از قدرت - نه تنها نسبت به خودم بلکه برای دیگران - بوده ام که به راحتی حافظه من را ترک نکرده است. دموکراسی صلح را تضمین نمی کند. فقط آرامش خداوند در قلب انسان صلح را تضمین می کند. با توجه به شرایط مناسب ، و تحویل قدرت به کسانی که قلب آنها تحت امر خیرخواهی اداره نمی شود ، امریکا از نوعی دولت پلیسی دور نیست که آلمانی ها در کشور "دموکراتیک" خود غیرممکن می دانستند.
قلب من امروز برای کسانی که بی گناه به آمریکا سفر می کنند اما مانند یک مجرم با آنها رفتار می شود ناراحت است. اگر آنها با همسایه خود - مبلغ کانادایی - اینگونه رفتار کنند ، کسانی که منشا origin خارجی دارند چگونه رفتار می شوند؟ خوب ، من خودم شاهد بوده ام که چگونه برخی از افراد که قصد ورود به کشور را دارند ، مانند کارآموزان در اردوگاه حمل و نقل دریایی رفتار می شود. و داستانهایی که از به اصطلاح "بازداشتگاهها" جریان دارد مانند گوانتانامو خلیج دارند سرد می شوند
(لطفا توجه داشته باشید ، من به همه آمریکایی ها اشاره نمی کنم ، اما برای کسانی که از قدرت سو استفاده می کنند. ما علاقه زیادی به مردم آمریکا داریم که غالباً خیرات ، ایمان و مهربانی فوق العاده ای به ما نشان داده اند.)
بحران
آمریکا در یک بحران قرار دارد. به طور فزاینده ای روشن شده است که بر اساس صلح اداره نمی شود ، بلکه پارانویا اداره می کند. سنت جان نوشت که ،
عشق کامل ترس را از بین می برد. (1 ژانویه 4:18)
به نوبه خود، ترس کامل عشق را بیرون می کشد. ما عشق را با مشکوک بودن و نه سخاوتمندی ، بدرقه می کنیم. با متهم کردن به جای سازگاری؛ با ضربه پیشگیرانه به جای برگرداندن گونه دیگر. در واقع ، جنگ در عراق ثمره ترس است ، بر اساس شرایطی که ما از آن زمان فهمیدیم وجود ندارد. ثمره آن مرگ دهها هزار انسان بی گناه و جنگ همه جانبه علیه تروریسم است که باعث می شود جنگ سرد احساس ناراحتی کند. و اکنون ، دوباره بحث حمله به ایران با "حمله پیشگیرانه" وجود دارد.
آمریکا چه پرتگاهی دارد! صخره های ترس زیاد هستند و در حال فرو ریختن هستند ... اما خداوند همیشه امید را ارائه می دهد. توبه ، روزه ، نماز. ماری گفته است که اینها حتی می توانند قوانین طبیعت را نیز به حالت تعلیق درآورند.
چالشهای بزرگی که جهانیان در آغاز این هزاره جدید با آن روبرو هستند ، ما را به این فکر می اندازد که فقط یک مداخله از بالا ، قادر به هدایت قلب کسانی که در شرایط درگیری زندگی می کنند و حاکم بر سرنوشت ملتها هستند ، می تواند دلیل امیدواری باشد برای آینده ای روشن تر تسبیح در ذات خود دعایی برای صلح است... OPPOPE JOHN PAUL II ، روزاریوم ویرجینیس ماریا، ن. 40
کاش می توانستم بگویم کانادا با هم عمل می کند. اما اینطور نیست. تجارب مرزی نیز برای آمریکایی ها همیشه خوشایند نبوده است. این ساعت است تا سخت دعا کنید برای رهبران ما
خوب ، من به زودی در مورد دلسردی می نویسم. اما ابتدا باید خانواده ام را با مسافت هزار مایل به خانه برگردانم.
